لحظه شهادت یک جوان اصفهانی /عکس

 می خواهم در سیمای آسمانی شهدا، راز صداقت را بپرسم، هنوز امید دارم تا راز وصال را دریابم، برایم سخت است اینکه این روزها نا اهلان چه حرفها که نمی زنند، می گویند: بسیجی مال زمان جنگ بود...حالا بسیجی ها را گروه فشار می نامند، و نمی دانند فشار شکستن محاصره یعنی چه؟

 لحظه شهادت/ دوم خرداد 1361/ عکاس: محمد رضا شرف الدین

برادر شهیدم، هنگامی که ما در اندیشه خویشتن بودیم، تو حقیقتی زیبا را یافتی و به یقین حق رسیدی، زمان تو با روز عاشورا و مکان تو با کربلا در هم آمیخت، و چه بصیرتی داشتی که از ظلمت‌کده ی زمین، نقبی به آسمان زدی، به امام خود لبیک گفتی و به وصال حق رسیدی، عزیز دلم خون تو گواه شیفتگی عاشق بر معشوق است، رایحه ی خوش عطر شهادتت همچنان زمین و زمان را در می نوردد، و نور آن دنیای تاریک ما را روشن می کند، می دانم، زندگی حقیقی را با عشقی که اباذر با ختم رسل بیعت کرد، تو با فرزند او امام خمینی (ره) با عهدی ازلی پیمان بستی تا میراث آسمانی وجودت را در کهکشان ستاره های عاشق، به معبود خود هدیه کنی، چشمان عاشقان همچنان در مسیر ولایت، شهادت را می جویند، دستمان را بگیر...

با آغاز جنگ تحمیلی از سوی رژیم بعث عراق علیه جمهوری اسلامی ایران در مهرماه 1359 شمسی، جوانان اصفهان حماسه ها و رشادت های فراموش نشدنی از خود نشان دادند. جبهه دارخوئین و خط شیر در روستای محمدیه، سد استواری در برابر نیروهای رژیم بعثی بود که از سوی مردم استان اصفهان اداره می شد.

حفر کانال خضر به طول 1750 متر در وادی گرم خوزستان در طی سه ماه برای نزدیک شدن به خطوط دشمن و انجام عملیات پیروزمندانه «فرماندهی کل قوا» در جبهه دارخوئین، برگی از حماسه های بی شمار مقاومت و ایثار مردم استان اصفهان است که منجر به آزادسازی بخشی از منطقه آبادان در خرداد 1360 شمسی گردید.

عملیات ثامن الائمه (ع) و آزادسازی شمال آبادان از تصرف دشمن بعثی در مهرماه 1360 شمسی، نشان دیگری از حضور نیروهای اصفهان در جنگ تحمیلی و آزادسازی خاک میهن اسلامی از تصرف دشمن بود.

لشکر امام حسین (ع) به فرماندهی شهید حسین خرازی و جانشینی شهید حجت الاسلام مصطفی ردانی پور، نخستین تجربه نظامی خود را با 15 گردان پیاده در عملیات طریق القدس در سرزمین وسیعی از شمال رودخانه کرخه و شهر بستان به دست آورد. ولی حماسه مقاومت و پایداری رزمندگان استان اصفهان زمانی به اثبات رسید که دشمن بعثی با 9 تیپ زرهی و مکانیزه و پیاده به تنگه چزابه برای اشغال مجدد شهر بستان حمله کرد که در پی مقاومت و ایستادگی سلحشوران لشکر امام حسین (ع) دشمن بعثی تار و مار گردید.

رزمندگان استان اصفهان علاوه بر لشکر امام حسین(ع) در قالب لشکر نجف اشرف به فرماندهی شهید احمد کاظمی تابلو زرینی را در تاریخ این کشور ترسیم کردند و در عملیات فتح المبین که در فروردین ماه سال 1361 شمسی منجر به آزادسازی منطقه وسیعی از خاک میهن اسلامی در غرب رودخانه کرخه تا عین خوش گردید، نقش گسترده ای ایفا نمود و شکست سنگین و دور از انتظاری را به نیروهای بعثی متجاوز وارد کردند.

مردم استان اصفهان در بسیاری از حماسه های پیروزمند دوران دفاع مقدس همچون عملیات های رمضان، محرم، والفجر مقدماتی، والفجر 1، والفجر 2، والفجر 4، خیبر، بدر و الفجر 8، کربلای 3، کربلای 4، کربلای 5، والفجر 10، نصر 5، و عملیات قادر حضوری پرشور داشتند و با شهادت شهید حسین خرازی در هشتم اسفندماه 1365 شمسی در کربلای 5 یکی از بزرگترین فرماندهان نظامی کشور و دلیر مردی عارف را از دست دادند.

تقدیم به 23 هزار شهید که بیش از 7300 نفر آنان در گلستان شهدای اصفهان آرمیده اند و 41 هزار مجروح جنگی و 3460 آزاده سرافراز، بخشی از ایثارگری و افتخارات مردم اصفهان در دفاع از انقلاب اسلامی است.

آنچه در این عکس ارزشمند، هنرمندانه تصویر شده است صحنه ای شکوهمند است از شهادت، قابی از قد و قامت قبیله قبله، روایتی از راهیان رهایی، تصویری از خورشید و سرگذشت بسیجی سلحشوری از سرزمین سپاهان که سربلندی پرچم توحید و کرامت انسان را در این مرز و بوم رقم زد.

 پی نوشت:

 1- این عکس برگرفته از مجموعه نفیس عکس های دفاع مقدس، با عنوان خروش لاجورد است که درانجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس به چاپ رسیده است.

2-این روزها بغضی عجیب همراه من است، می خواهم در سیمای آسمانی شهدا، راز صداقت را بپرسم، هنوز امید دارم تا راز وصال را دریابم، برایم سخت است اینکه این روزها نا اهلان چه حرفها که نمی زنند، می گویند: بسیجی مال زمان جنگ بود...حالا بسیجی ها را گروه فشار می نامند، و نمی دانند فشار شکستن محاصره یعنی چه؟، اینجا همه چیز مدرن شده، جز عکس های آسمان سیمای شهدا، که هنوز با ما مهربانند. حالا باید این عکس ها را سخت بر روی  قلبهایمان بفشاریم، تا مبادا آنها را از ما بربایند...، اگر نبود چشمان امیدوارمقام ولایت، چگونه می توانستیم بغض دوری از شما را تحمل کنیم...

آلبوم تصاویر فرمانده گردان

سردار شهید حسین اسکندرلو فرمانده گردان حضرت علی اصغر لشکر 10 سید الشهدا(ع)

در آخرین روزهای عمرش همه متوجه تغییر حالت او شده بودند. كسی كه در جمع همیشه شلوغ می كرد و دیگران را می خنداند، حالا خیلی ساکت و آرام شده بود. غذایش را كامل نمی خورد و با كسی حرف نمی زد. چند مرتبه به طرفش رفتم و با او صحبت كردم تا شاید چیزی بگوید، اما...

7خاطره از شهید حاج حسین اسکندرلو

1- عاشق كتاب و مطالعه بود و باارزش ترین هدایا را برای دوستانش می خرید. همیشه می گفت: اگه جنگ نبود حتماً می رفتم دانشگاه و تحصیلاتم رو ادامه می دادم. زمانی كه دوستانش ازدواج می كردند و یا بچه دار می شدند،‌ یك دوره تفسیر المیزان كه در 30 جلد بود برای آنها می خرید. هنگامی كه آنها را كادو می كرد و روی هم می گذاشت، خودش پشت كتاب ها دیده نمی شد. حاج حسین كتاب را وسیله تهذیب می دانست و عقیده داشت كه نصیب هركس شود، به صرفه خواهد بود.

2- در آخرین روزهای عمرش همه متوجه تغییر حالت او شده بودند. كسی كه در جمع همیشه شلوغ می كرد و دیگران را می خنداند، حالا انقدر ساكت شده بود كه توجه همگان را به خود جلب كرده بود. غذایش را كامل نمی خورد و با كسی حرف نمی زد، انگار كه به زحمت آنجا نشسته باشد. با خود گفتم: چرا حسین این طوری شده؟ چند مرتبه به طرفش رفتم و با او صحبت كردم تا شاید چیزی بگوید. با اینكه بسیار به من علاقمند بود، ولی هیچ حرفی نمی زد. سر سفره، عمویم با خنده گفت: حسین آقا، چه خبر شده؟ چرا غذات مونده؟ اگه علتی داره بگو تا ما هم بدونیم. تنها عكس العمل او یك لبخند بود.

3- هر دو از ناحیه پا به شدت مجروح شده و از نیروهای خودی نیز جا مانده بودیم. مسافت زیادی را با كمك هم رفتیم تا بالاخره به رودخانه قزل چه رسیدیم. جریان آب زیاد بود و هیچ كدام قادر به عبور از آن نبودیم. هوا تاریك شد و سكوت همه جا را فرا گرفت. تا حوالی صبح با یكدیگر صحبت كردیم كه مبادا خوابمان ببرد. به حاج حسین گفتم: اگه عراقیا ما رو پیدا كنن، چی كار كنیم؟ حسین با خنده گفت: من دستمال سفیدم رو بالای سرم می برم و آواز می خونم. تو به فكر خودت باش. با خنده پرسیدم: من چی كار كنم؟ گفت: عصایت را كنارت بذار، روی زمین بنشین و بگو: در راه رضای خدا كمك كنین. من كه خیلی تحت تأثیر قرار می گیرم، شاید از این راه دل اونا هم به رحم بیاد.

4- حاج حسین مدام با من شوخی كرده و مرا اذیت می كرد. به گوشه ای رفتم و او را صدا زدم. گفت: اكبر، چی شد؟ من هم عكس خنده دار را به او نشان دادم و حسابی جا خورد. گفتم: خیلی جالب میشه اگه این عكس چاپ شده و بین بچه های گردان پخش بشه. گفت: باید چی كار كنم كه جالب نشه؟ قرار شد كه هشت بار مرا در رستوران مهمان كند و هر بار من قطعه ای از عكس را بریده و به او بدهم. بارها و بارها مرا مهمان كرد ولی من همیشه اطراف عكس را قیچی كرده و به او می دادم. روزی كه حقوقش را گرفته بود، پیش من آمد و گفت: عكسمو چند می فروشی؟ گفتم: قیمت نداره داداش، اگه می خوای كسی از وجود این عكس باخبر نشه، باید به مهمان كردنم ادامه بدی.

5- در نگهداری و حفظ لباس هایش بسیار مرتب بود. در منطقه فقط یك پیراهن داشت و هرگاه كه كثیف می شد، آن را می شست و چند سنگ متوسط را به لبه آستین و پایین پیراهن می بست و آن را آویزان می كرد، تا هم خشك شود و هم چروك نشود. می گفتم : "حاجی نمی خوای دست از سر این شلوار بیچاره برداری. الان سه ساله كه این بنده خدا رو می پوشی، التماس می كنم كه دست از سرش برداری، بیا فردا با هم بریم تا برات شلوار بخرم" اما قبول نكرد. گفت: این شلوار هیچ پارگی نداره و هنوز قابل استفاده است، فقط كمی بی آب و رنگ شده.

6- گفتم: حاجی بی خیال، تو تا دیروز وقتی سفره پهن می شد اولین نفر حاضر بودی، موقع جمع كردنم آخرین نفر بلند می شدی. گفت: باید خودمو با شرایط جبهه سازگار كنم،‌نباید چیزی رو بیشتر از دیگران مصرف كنم.  بسیاری از رفتارها و ناخالصی های خود را در جبهه از دست داده بود. خوب به یاد دارم كه همیشه زود عصبانی می شد و واكنش نشان می داد، ولی در زمان جنگ تنها در مواقعی كه جان نیروهایش در خطر بود این حالت به او دست می داد. 

7- روزی حاج حسین برای مرخصی به خانه آمده بود كه خواهر كوچكترش از او پرسید: داداش، شنیدم كه شما فرمانده شدی؟ حسین با جذبه خاصی كه در صحبت كردن داشت، گفت: كی گفته كه من فرماندم؟ خواهشاً این حرفو جای دیگه تكرار نكن. باید بدونی كه فرمانده ما امام زمان (عج) و من فقط یه بسیجی سادم. حاج حسین از صحبت خواهرش بسیار ناراحت شده بود، زیرا فردی نبود كه از خودش صحبت كند. این گفته برای حسین بیان یك حقیقت بود كه به آن اعتقاد تام داشت و تا پایان عمرش نیز به این اعتقاد وفادار ماند.

تصاویر شهادت و تشییع پیکر شهید رنجبر

شهید لطیف رنجبری در دوران جوانی

شهید لطیف رنجبری در مناطق جنگی

دست نوشته های شهید رنجبری

شهید نجفی را با سادگی‌اش می‌شناسند

ما فکر می‌کنیم کسانی که جبهه رفتند و شهید شدند حافظ کل قرآن بودند، اما اگر آن‌ها را خوب بشناسانیم و خوب معرفی کنیم و دست نیافتنی جلوه ندهیم رهروهایشان ثابت قدم تر و مصمم تر خواهند شد، شهید بهمن نجفی را به شجاعت و ایستادگی در خط و به سادگی و بی آلایشی او در زندگی می‌شناختند؛ نه با نمازهای شب و طولانی بودن آن.