شهید علیرضا مقدسی در سال 1346 در یک خانواده مذهبی در شهر تبریز ( خیابان مارالان – شهید منتظری – کوی شهید پاشایی ) به دنیا آمد و دوران کودکی و نوجوانی را زیر سایه پدر و مادری که خود در جریانات پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی نقش به سزایی داشتند رشد نموده و پا به عرصه جهاد و دفاع از ارزش های اسلام و انقلاب گذاشتند مادر شهید بزرگوار که در سال 1390 به رحمت خدا رفته اند در اوایل جنگ تحمیلی دوشا دوش مردم شهید پرور تبریز در ارگان هایی همچون جهادسازندگی و بسیج فعالیت های چشمگیری داشتند و شهید علیرضا مقدسی نیز در این شرایط معنوی تربیت می شدند . شهید علیرضا مقدسی در حالی که در دبیرستان ثقه الاسلام تبریز در پایه اول متوسطه مشغول به تحصیل بودند بعنوان یک بسیجی برای دفاع از نظام مقدس جمهوری اسلامی و لبیک به فرمان پیر جماران ثبت نام نموده و آموزش نظامی را در پادگان علی بن ابیطالب شهرستان مرند گذراندند و به جبهه اندیمشک عازم شدند . پس از سپری نمودن چندین ماه به جبهه جنوب رفته و در گردان همیشه پیروز حضرت ابوالفضل ( ع ) - دسته شهید چمران فعالیت نمودند . مرتب و منظم بودن شهید زبان زد همه بود . در سال 1364 در عملیات پیروزمندانه والفجر 8 شرکت نموده و درحالی که 18 سال بیشتر نداشتند در کربلای فاو به آرزوی دیرینه خود یعنی شهادت نایل شدند . آرامگاه این شهید بزرگوار در شهر تبریز – آرامگاه شهدای مارالان می باشد .

محمود شهبازی دستجردی (زادهٔ ۱۳۳۷ اصفهان، درگذشتهٔ ۱۳۶۱ جاده اهواز به خرمشهر)جانشین فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول الله بود.

او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در اصفهان به پایان برد و در سال ۱۳۵۶ جهت ادامه تحصیل در مهندسی صنایع دانشگاه علم و صنعت به تهران رفت. در دوران انقلاب ۱۳۵۷ ایران از فعالین مبارز بود و به توزیع اعلامیه‌های خمینی و شرکت در مبارزات خیابانی می‌پرداخت. در همین دوران از طریق محمد بروجردی با گدوه توحیدی صف آشنا شد. در جریان مراجعت روح الله خمینی به ایران به عضویت کمیته حفاظت برگزیده شد و مسئولیت حراست فیزیکی خمینی را در بهشت زهرا در روز دوازدهم بهمن ۵۷ به عهده گرفت.

پس از پیروزی انقلاب در سال ۱۳۵۷ به عضویت سپاه درآمد و ضمن تحصیل در دانشگاه، در دفتر هماهنگی ستاد کل سپاه فعالیت کرد.

با شروع جنگ همراه محسن وزوایی، به جبهه چپ سر پل ذهاب رفت و تا اواخر بهمن ۵۹ هدایت اطلاعاتی امور آن جبهه را به عهده داشت. در اسفند سال ۱۳۵۹ به فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی همدان منصوب گردید و تا قبل از تشکیل تیپ ۲۷ با همین مسئولیت در نبردهای جبهه غرب همچون بازی دراز۲ و۳ و مطلع فجر حضور داشت. وی در دی ماه ۱۳۶۰ به همراه چند تن از پاسداران سپاه استان همدان به جنوب هجرت کرد و از بدو تشکیل تیپ ۲۷ محمد رسول الله در سمت قائم مقام فرماندهی تیپ منصوب شد. وی در سمت قائم مقام فرماندهی لشکر ۲۷ محمد رسول الله در عملیات فتح‌المبین شرکت نمود و در همین سمت در عملیات بیت‌المقدس اندکی پیش از آزادسازی خرمشهر کُشته شد

حسن شاطری ( سمنان - ۲۴بهمن ۱۳۹۱ در لبنان) معروف به مهندس حسام خوشنویس، مسئول بازسازی لبنان بود.وی در جریان جنگ ایران و عراق در حوزه مهندسی جنگ، جاده سازی و راه سازی مناطق جنگی فعالیت داشت. با پایان یافتن جنگ در بازسازی کردستان و افغانستان به فعالیت پرداخت.وی پس از جنگ ۳۳ روزه مسئول بازسازی لبنان گردید. از جمله اقدامات وی می توان به بازسازی کلیساهای جنوب لبنان و بازسازی و تعمیر راه ها و پل ها و همچنین ساخت مسجد قدس در مرز فلسطین اشغالی و لبنان است. وی در مسیر دمشق به بیروت و در جریان رسیدگی به کارهای ستاد بازسازی به شهادت رسید. برخی از منابع مرگ وی را به اسرائیل و برخی به ارتش آزاد سوریه نسبت می دهند.

در سوم اردیبهشت سال 1343 در روستای بالا هولار از توابع شهرستان ساری کودکی به دنیا آمد که نام سید منصور را بر وی گذاشتند. سید منصور که از سلاله ی پاک و مطهر رسول خدا(ص) بود، در دامن مادری مهربان و روی دستان پدری زحمت کش رشد یافت. در سال 1349 بود که وارد دبیرستان شد و هر سال با نمرات خوب درسش را تا پایان دروس ابتدایی به پایان برد. مدرسه راهنمایی تحصیلی حر هولار حضور سید را به مدت 3 سال در خودش حس کرد. پس از اتمام دروس راهنمایی، برای ادامه تحصیل به شهرستان ساری عزیمت نمود.
در همین زمان بود که طلیعه انقلاب اسلامی دمیدن گرفت.
سید منصور نبوی هم چون سایر جوانان این مرز و بوم به تظاهرات بر علیه رژیم شاه می پرداخت. در انتقال افکار ضد پهلوی به منطقه ی کلیجانرستاق ساری نقش بی بدیل ایشان فراموش ناشدنی است.
با به ثمر نشستن انقلاب اسلامی، به ادامه تحصیل پرداخت. در حال گذران تحصیل انجمن اسلامی را در روستای بالا و پایین هولار راه اندازی کرد. با توجه به وجود افکار گوناگون در آن زمان، جوانان زیادی را در انجمن اسلامی عضو نمود. هنوز بیش از دو سال از طلوع انقلاب اسلامی نگذشته بود که ارتش حزب بعث عراق به فرماندهی صدام حسین و در 31 شهریور 1359 از زمین، دریا و هوا به کشورمان حمله نمود. جوانان کشور با فرمان امام خمینی مبنی بر دفاع از اسلام و کشور وارد جبهه ها شدند. سید منصور نبوی با فرمان امام که فرمود بودند: دفاع واجب است م به سوی جبهه ها بشتابید، خودش را در جرگه ی دلیر مردان جنگ قرار داد و از همان روز های اول جنگ، پس از فراگیری اموزش نظامی به جبهه ها رفت. از کوه های سربفلک کشیده ی کردستان گرفته تا رمل های شنی جنوب رشادت های ایشان را از یاد نخواهد برد. او در اکثر عملیات هایی که سپاه پاسداران و یگان لشگر 25 کربلا در آن حضور داشت، شرکت جُست و به دفعات نیز مجروح گردید. عملیات های والفجر 8،6،5،4 ، بدر، خیبر، قدس 2، 1، کربلای 8، 5، 4 از جمله عملیات هایی بود که سید منصور نبوی در آن هل حضور داشت.
سید منصور نبوی با این که در جبهه بود اما توانست در سال 1360 دیپلم بگیرد و حتی در آزمون های دانشگاه فنون امام حسین (ع) و دانشگاه عالی سپاه با رتبه عالی قبول شود. علیرغم توصیه ی دوستان، از رفتن به دانشگاه به دلیل اهمیت دادن به حضور در جنگ، خود داری کرد. در سال 1363 با دختری پاک و مومنه ازدواج کرد که حاصل آن زینب السادات 11 ماهه در حین شهادت و پسرش به نام سید منصور همنام پدر بود که 3 ماه بعد از شهادت پدر به دنیا آمد.
سید منصور نبوی به دلیل تجارب ارزشمند حضور ممتد در جنگ و استعداد های فراوانش، در لشکر 25 کربلا مسئولیت های گوناگونی را تجربه کرد که آخرین آن، فرمانده طرح و عملیات لشکر 25 کربلا بود.
ایشان در بین رزمندگان لشکر به سرباز امام زمان (عج) مشهور بود. چرا که سبب آشنایی بسیاری از رزمندگان لشکر با دعای عهد بود. و استمرار و اصرار ایشان بر خواندن دعای عهد زبانزد خاص و عام بود. سرانجام این مرد الهی با دوستان بزرگوارش محمد حسن طوسی قائم مقام فرماندهی لشکر و علیرضا نوبخت فرمانده یکی از تیپ های لشکر 25 کربلا در تاریخ 19/ 1/ 1366 و در حالی که افتاب داغ و سوزان بر دشت تفدیده ی شلمچه می تابید و در حالی که در نزدیک ترین موضع به دشمن و برای شناسایی رفته بودند، برای همیشه از زمینیان فاصله گرفتند و آسمانی شدند.
سید منصور نبوی همانند ققنوس پرنده ایی که در آتش بال هایش را می سوزاند، برای دفاع اسلام و کشور سوخت، تا درخت انقلاب اسلامی برای همیشه جاودانه بماند

هرم داغ آتش تابستان سال 1346 پوست را می‌سوزاند که صدای گریه بی‌تاب سعید در فضای خانه طنین‌انداز شد. آرام و مطیع چشمانش را بر صورت چروک‌خورده پدر گشود. و با لبخند دلنشین او آرام گشت. کودکی مهربان و دوست‌داشتنی که سالها بعد به خاطر صداقتش شهره آشنایان شد. سعید برای اولین بار در خردسالی در مقابل خداوند به سجده افتاد و در شش سالگی روزه گرفتن را تجربه نمود. مادر او را تنگ در آغوش گرفت و عطر پیکر کودکش را با تمام وجود استنشاق کرد. سالهای پر شور مدرسه به پایان رسید. اما سعید تشنه بود، تشنه نوشیدن عشق الهی، دوست داشت عاشق شود، به همین علت به سراغ کتابهای علوم حوزوی رفت اما این وادی روح بی‌قرار و نگران او را آرام نساخت. تا اینکه مأمنی امن یافت تا در سکوت شبهای کوهستانی‌اش خدا را به اسم صدا بزند. 1900 روز در کردستان میان آتش و دود گذشت و جنگ به پایان رسید همان روزها سعید فرماندهی گردان را رها کرده و در امتحانات دانشگاه شرکت کرد، و دانشجوی نمونه رشته معماری دانشگاه علم و صنعت شد. در سرش سودای سفر به لبنان بود، کشوری که به دنبال آرامش می‌گشت. هنوز گمشده‌اش را نیافته بود. از لبنان که بازگشت بچه‌ها به اصرار مسئولیت دفتر فرهنگی دانشکده معماری و شهرسازی را به او سپردند تا از فکر رفتن به لبنان خارج شود. بغض گلویش را گرفت دیگر تاب ماندن نداشت، چمدانش را بست راوی دشتهای خونین کربلا (دعوت‌نامه‌ای) برایش فرستاده بود، برگه‌ای سبز با قلمی سرخ و او رهسپار سوریه شد از آنجا بازگشت، دل توی دلش نبود.

زمزمه کرد:«بیا ای باغبان به باغ ارغوان» چند روز بعد خستگی را بهانه کرد و رهسپار فکه، خاک داغ جنوب شد، کنار در که ایستاد گفت:«حاجی(1) می‌گوید می‌خواهم امسال عاشورایی به پا کنم» و عاشورا برپا شد صدای سم اسبان لشگریان یزید از فراسوی تاریخ به گوش رسید، قطرات خون سرخ بر خاک چکید و آسمان یکباره تیره و تار شد.

یا ایتها النفس المطمئنه، ارجعی الی ربک ...(2) و او پر گشود.