شهيد حسين تقوي نصر آبادي

روز بيست و يكم آبان ماه سال 1332 در شهر اصفهان، اولين فرزند محمد كاظم و سيده رضيه خانم به دنيا آمد. خانواده تقوي نصر آبادي كه خانواده اي مذهبي و متدين بود به پاس ارادتي كه به حضرت ابا عبداله الحسين (ع) داشتند نام اولين پسر و فرزند خود را حسين گذاردند.
محمد كاظم پدر حسين، اصالتاً اهل شهر دارالعباده يزد بود امّا به دليل اينكه به حرفه معماري اشتغال داشت به اصفهان مهاجرت كرده بود و پس از تولد حسين، آنها تا چهار سالگي حسين در اصفهان اقامت داشتند و پس از آن دوباره براي زندگي به شهر يزد بازگشتند.
حسين قبل از رفتن به دبستان قرآن را نزد معلم قرآن در مكتب خانه فرا گرفت. او با عشق و علاقه قرآن، نهج البلاغه و احكام اسلامي را آموخت و از هر فرصتي براي خواندن قرآن بهره مي جست و در حفظ قرآن مي كوشيد. حسين به همراه پدر از سنين قبل از دبستان در جلسات قرآن، تجويد و حديث شركت داشت و همين تعليمات بود كه از او كودكي با اخلاق و نمونه ساخت.
حسين تحصيلات ابتدايي را در دبستان حكمت و دبستان شاه ولي يزد با موفقيت پشت سر گذاشت. او ازكودكي فردي فعال و پر جنب و جوش بود، با وجود سن كم نسبت به برادران و خواهرانش احساس مسئوليت داشت. براي پدر و به ويژه براي مادر احترام زيادي قائل بود و حاضر نمي شد كوچكترين رنجشي از وي به دل گيرند.
پدر حسين عليرغم تلاش و كوشش فراوان از در آمد زيادي برخوردار نبود و گذران زندگي براي حسين و چهار خواهر و پنج برادرش با سختي و همراه با مشكلات مي گذشت.
حسين با اتمام دوره شش ساله نظام قديم ابتدايي، براي ادامه تحصيل به دبيرستان آيت اللهي شهر يزد كه از دبيرستان هاي اسلامي بود، رفت. و كلاس هاي هفتم و هشتم را در اين دبيرستان خواند اما به دليل اينكه دبيرستان آيت اللهي يك دبيرستان خصوصي بود و پدر حسين توان پرداخت شهريه آن را نداشت، ناچار او به بازار كار وارد شد تا مخارج خود را به دست آورده و كمك خرج خانواده هم باشد. حسين كلاس هاي نهم و دهم را به صورت متفرقه امتحان داد و به پايان برد و پس از آن به صورت شبانه به تحصيل ادامه داد و كلاسهاي يازدهم و دوازدهم را در دبيرستان ايرانشهر گذراند تا بالاخره ديپلم خود را در سال 1351 دريافت كرد.
حسين در دوران تحصيل به مطالعه كتاب هاي مذهبي و سياسي روي آورد او فردي باهوش و منظم و مسئوليت پذير بود. وي پس از گرفتن ديپلم قصد ادامه تحصيل داشت اما پس اندازي براي خود نداشت. او با پشتكاري كم نظير در كنار پدر به كار معماري و بنايي ساختمان مشغول شد تا بتواند هزينه دانشگاه را فراهم سازد حسين روزها به كار پر مشقت ساختمان مي پرداخت و خود را آماده شركت در آزمون سراسري دانشگاه ساخت.
در سال 1352 حسين در آزمون سراسري شركت جست و موفق گرديد در دانشگاه صنعتي امير كبير ( پلي تكنيك) در رشته راه و ساختمان پذيرفته شود. او همراه با دانشجويان همشهري خود در تهران خانه اي را اجاره كرده و زندگي دانشجويي را آغاز كرد. حسين در طول تحصيل براي تأمين معاش و خرج تحصيل به كارهاي مختلفي پرداخت از جمله كتابداري، كمك و همكاري با اساتيد، تدريس و ساير كارهايي كه مي توانست براي او در آمد كافي ايجادكند.
حسين در طول تحصيل با انجمن اسلامي دانشگاه همكاري داشت و از مسئولين و گردانندگان برنامه كوهنوردي دانشگاه بود. او در سال تحصيلي 56- 1355 موفق به دريافت مدرك كارشناسي در رشته راه و ساختمان شد و بلافاصله در امتحان ورودي دوره فوق ليسانس نيز شركت كرد و در همين سال بود كه با يكي از دانشجويان هم دوره خود ازدواج نمود.
مراسم ازدواج آنها در سادگي تمام در دوم مرداد ماه سال 1356 برگزار و زندگي مشترك آنها آغاز شد.
سال تحصيلي 57- 1356 در دانشگاه در شرايطي آغاز گرديد كه در آبان ماه آن سال درج مقاله توهين آميز در روزنامه اطلاعات آن زمان، موج خشم و انزجار گسترده اي را در ميان مردم ايران بر انگيخت و پس از آن شهادت فرزند حضرت امام خميني (ره) بر دامنه اين موج افزود. قيام مردم قم و كشتار آنها به دست مأموران رژيم پهلوي خشم مردم را شعله ور تر ساخت و پس از آن شهرهاي مهم كشور يكي پس از ديگري به جرگه انقلاب اسلامي پيوستند.
دانشگاه نيز ميدان مبارزه سياسي دانشجويان با رژيم پهلوي شد. حكومت تصميم به تعطيلي دانشگاه گرفت و روز 13 آبان دانشگاه تعطيل شد. دانشجويان پس از تعطيلي دانشگاه به مردم پيوستند و حسين نيز فعاليت هاي انقلابي و مبارزات خود عليه رژيم پهلوي را در كنار مردم ادامه داد. او از تظاهرات خونين 17 شهريور تا نبرد و درگيري هاي مسلحانه بهمن ماه سال 1357 در همه صحنه ها حضور داشت و براي پيروزي انقلاب اسلامي كوشيد. حسين در زمان تظاهرات خياباني از سوي مأموران رژيم پهلوي دستگير و به مدت دو ماه در زندان بسر برد. اما با آزادي زندانيان سياسي او نيز از زندان رها گشت. او همراه همه مردم ايران، روز 22 بهمن ماه سال 1357 و روز پيروزي انقلاب اسلامي ايران را به چشم خود ديد. همراه اين پيروزي، حسين تولد اولين فرزند خود زينب را نيز جشن گرفت.
با بازگشايي دانشگاهها پس از پيروزي انقلاب، حسين هم به دانشگاه بازگشت. پس از حدود چهار ماه از پيروزي انقلاب اسلامي در روز 27 خرداد ماه سال 1358، فرمان تأسيس نهاد انقلابي جهاد سازندگي از سوي حضرت امام خميني (ره) براي سازندگي كشور و رسيدگي به وضع روستاها و كشاورزان و محرومين صادر شد. مردم ايران از همه اقشار به ويژه جوانان دانشگاهي با تخصص مختلف به اين حركت و نهضت سازندگي پيوستند.
حسين نيز در اولين روزهاي تأسيس جهاد سازندگي به خدمت در جهاد سازندگي پرداخت و براي تشكيل جهاد سازندگي در استان مركزي، راهي شهر اراك شد. او به مدت سه ماه براي تشكيل جهاد سازندگي استان مركزي و جذب نيرو در آن استان ماند. حسين از تاريخ 16/ 9/ 1385 در كميته فني جهاد سازندگي استان يزد فعاليتش را ادامه داد تا از تخصص خود براي خدمت به جامعه بهره بيشتري ببرد. زمان زيادي از اين دوران نگذشته بود كه جنگ تحميلي رژيم بعثي عراق عليه جمهوري اسلامي ايران در روز 31 شهريور ماه سال 1359 آغاز گشت. همه مردم براي دفاع از كشور بسيج شدند و همكاران جهاد سازندگي نيز تمام نيرو و امكانات خود را براي نبرد با دشمن سازماندهي كردند.
حسين از همان روزهاي اول جنگ با شركت در ستاد پشتيباني و مهندسي جنگ جهاد سازندگي به خدمت جبهه و جهاد در آمد و به دليل ارتباط و دوستي نزديك وي با شهيدان منتظر قائم، طرح چي و ناجيان، در پيشبرد مهندسي جنگ جهاد سازندگي تلاش فراوان كرد تا به سازماندهي فعاليت ها و خدمات جهاد سازندگي در جبهه ها بپردازد.
او در تابستان 1360 به درخواست استانداري ايلام از سوي دفتر مركزي جهاد سازندگي به آن استان رفت و مسئوليت اداره راه و ترابري استان را به عهده گرفت تا بتواند در پيشبرد اهداف جنگ با تخصص خود خدمت بيشتري را انجام دهد. تلاش و فداكاري حسين در پيشبرد اهداف جنگ نقش مهمي در انجام مأموريت هاي جهاد سازندگي در جبهه داشت و او به عنوان مديري لايق و همراه با همكاران جهاد سازندگي در ايجاد معبرو ساختن راههاي مورد نياز در مناطق جنگي در شرايطي سخت و جانكاه شبانه روز نمي شناخت. از روزي كه در اوايل جنگ با شهيد طرح چي در سال 1359 براي بازديد و بررسي وضعيت مناطق جنگي به خوزستان و ايلام سفر كرد، مشتاقانه به فعاليت در ستاد پشتيباني و مهندسي جنگ جهاد سازندگي و خدمت عاشقانه خود ادامه داد.
سال 1361 محمد صادق، برادر حسين به شهادت رسيد. خبر شهادت برادر براي حسين بسيار سنگين بود. او براي انتقال پيكر پاك برادر شهيدش عازم منطقه شد.
روز سيزدهم مرداد ماه بود و حسين در جاده همدان به كنگاور در حال حركت بود كه ناگهان خودروي او با خودروي ديگري تصادف كرد. حسين به شدت مجروح گشت. او مشتاق ديدار برادر شهيدش بود اما گويا سرنوشت ديدار آنها را در دنياي ديگري رقم زده بود. حسين بر اثر شدت جراحت و ضربه مغزي از ادامه راه باز ماند و در جاده همدان به كنگاور به شهادت رسيد و برادر شهيد خود را در عالم ديگر بازيافت.
خبر شهادت حسين از سوي استاندار ايلام به خانواده وي رسانده شد. تقدير بر اين بود كه هر دو برادر با هم تشييع و در آرامگاه خلد برين شهر يزد و در قطعه شهدا در كنار هم آرام گيرند.
روز تشييع و تدفين شهيد حسين و برادرش محمد صادق تقوي نصر آبادي، شهر يزد فرزندان دلاور شهيد خود را در حلقه محبت خويش گرفت . زينب چهار ساله و محمد حسين كه چند ماهي از تولدش بيشتر نمي گذشت، در آغوش محبت مادر با قلبي آكنده از سوز فراق با پدر شهيد خويش وداع گفتند، اما نام و ياد آن شهيدان بزرگوار در تاريخ فداكاري ها و جان بازي هاي دفاع مقدس باقي ماند.