«قیام» دروازه ورود به عرصه جدید موشکی

29 مرداد ماه سال 89 بود که برای اولین بار جدیدترین موشک بالستیک میان برد ایرانی با نام «قیام» با موفقیت آزمایش و شلیک شد. ‌این موشک از کلاس جدید موشک‌های ایرانی بود که دارای ویژگی‌های فنی جدید و قدرت تاکتیکی منحصر به فرد است.

«قیام» را دروازه ورود ایران به عرصه جدید در ساخت موشک‌های بالستیک نامیدند به طوری که می‌توان گفت تجربه بیش از یک ربع قرن صنعت دفاعی کشور در عرصه هوافضا در این موشک خلاصه می شود؛ موشکی که نداشتن بالک به عنوان یکی از ویژگی های آن، علاوه بر افزایش سرعت، قابلیت پرتاب موشک از انواع لانچرهای خاص را به آن می‌دهد. این موشک بالستیک بنا بر ماموریت‌های تعریف شده، می‌تواند اهداف را در فواصل مختلف مورد اصابت قرار دهد.

سرعت آماده سازی و شلیک موشک قیام، یکی دیگر از ویژگی های مهم آن است و البته تمامی ویژگی‌ها از قبیل جنس، مواد و دیگر خصوصیات نیز در این موشک رادارگریز مد نظر قرار گرفته است. امروز میزان انبوهی از موشک بالستیک قیام توسط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح (سازمان هوافضا و صنایع دفاع) تحویل نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شده است.



فاتح را دقیق ترین موشک ایرانی معرفی کرده اند که به کارگیری سیستم هدایت و کنترل بسیار دقیق این موشک را قادر می‌سازد با دقت بالا به اهداف مورد نظر اصابت کند. افزایش برد و دقت، کاهش زمان مورد نیاز برای استقرار و پرتاب و سهولت در نحوه انبارداری در مناطق مختلف آب و هوایی را از ویژگی های نسل جدید موشک فاتح 110 عنوان کرد موشکی که به دست متخصصان داخلی صنایع هوافضای وزارت دفاع طراحی و تولید شده و از هیچ یک از موشکهای موجود در دنیا الگوبرداری نشده است.

با بکارگیری این موشک‌ها، توان و تحرک عملیاتی یگان موشکی نیروی هوافضای سپاه، به طور چشمگیری افزایش می یابد.



زلزال با سوخت جامد از جمله مهمترین راکت هایی است که با برد حدود 300 کیلومتر می‌تواند اهداف و پایگاههای دشمن در اطراف ایران را در فواصل کوتاه مورد هجوم قرار دهد. برای اولین بار موشک‌های زمین به زمین زلزال از روی لانچرهای سه‌تایی در رزمایش پیامبر اعظم 6 شلیک شد که این امر شلیک تعداد بیشتری از موشک‌های زلزال در مدت زمان کم را امکان‌پذیر کرده و موجب می‌شود تا تعداد موشک‌های بیشتری برای شلیک در آن واحد آماده شوند.

در رزمایش پیامبر اعظم 6، تعداد 9 فروند از این موشکها به صورت همزمان از روی لانچرهای سه تایی شلیک شدند.

«شهاب» کلیدواژه مرگ در سرزمین‌های اشغالی

خانواده موشک‌های شهاب (شهاب1، 2 و3) را باید معروف ترین موشک های ایرانی در دنیا دانست. این موشک‌ها که در انواع میان برد و دوربرد ساخته شده اند، می توانند به راحتی سرزمین های اشغالی را مورد هدف قرار دهند و شاید همین ویژگی بود که نام شهاب را به عنوان کلید واژه مرگ برای رژیم صهیونیستی در جهان جا انداخت.

در رزمایش موشکی پیامبر اعظم(ص) 6 بود که برای اولین بار موشک شهاب از سیلوهای پرتاب موشک‌های بالستیک دوربرد از زیر زمین شلیک شد.

با دستیابی به این فناوری پیچیده که طی 15 سال کار تخصصی به دست‌ آمده است، می‌توان انبوه موشک‌های دوربرد و بالستیک مانند شهاب را از نقاطی در زیر زمین به سمت اهداف از پیش تعیین شده پرتاب کرد.

تکثر و جانمایی‌های متنوع این سیلوها به همراه سرعت عمل آماده‌سازی موشک در آنها می‌تواند یکی از ابزارهای مهم ایران برای یک ضربه متقابل و قاطع به هر متجاوز باشد. با استفاده از این سیلوها، امکان ردیابی محل موشک‌ها از سوی ماهواره‌های دشمن وجود ندارد.

البته در ادامه توسعه موشک های دوربرد سوخت مایع شهاب، صنایع هوافضای وزارت دفاع موشک دیگری با نام قدر را نیز به تولید رساند که در واقع یکی از نمونه‌های خانواده شهاب محسوب می‌شود.


برد این موشک تک مرحله ای در حدود 2000 کیلومتر عنوان شده و از ویژگی های آن زمان کوتاه‌تر آماده سازی در مقایسه با موشک های قبلی است.

«سجیل» انهدام هدف در 2000 کیلومتری

کار ساخت موشک سجیل در دهه 70 شمسی و تحت عنوان پروژه عاشوراء آغاز شد.

سجیل اولین موشک دوربرد سوخت جامد ایران بود که برخی کارشناسان آن را برترین موشک بالستک ایرانی می دانند که از سامانه پرتاب متحرک با قابلیت حمل موشک آماده پرتاب برخوردار است.


این موشک به دلیل استفاده از سوخت جامد به سرعت و ظرف چند دقیقه آماده پرتاب شده و پس از شلیک نیز پرتابگر آن به سرعت محل را ترک می کند که این ویژگی باعث کاهش احتمال نابودی موشک قبل از پرتاب می شود. همچنین به دلیل شتاب بسیار بالای سجیل امکان ردگیری آن برای دشمن در فازهای اولیه پرتاب بسیار کم و عملآً شانس دشمن برای انهدام سجیل در طی پرواز ناچیز است.

برد سجیل، 2000 کیلومتر عنوان و تاکنون در دو نمونه سجیل 1 و 2 معرفی شده است.


سجیل جزو آن دسته از موشک‌های بالستیک کشور است که با خروج از جو و طی مسیر در چنین ارتفاعی به داخل جو بازگشته و با سرعت حدود 10 تا 12 ماخ (حدود3400 تا 4080 متر بر ثانیه) به سوی هدف سرازیر می‌شود که انهدام آن از سوی سامانه‌های دفاع هوایی موجود را ناممکن می‌سازد.