عنوان : اولين گزارشگر شهيد صدا و سيما
نوع اصطلاح :اولين هاي شهيدان دفاع مقدس
علي رهبر اولين گزارشگر شهيد صدا و سيما است كه در دفاع مقدس به شهادت رسيد.2 فخر و فخامت شهيد رهبر، نه فقط در جامعه خاكي رنگ بسيجيان و صفاي سربند عاشورايي است كه بر پيشاني داشت، بلكه او بدواً خط شكن پنداشت هاي خرد ما از كاركرد كلان رسالتي است به نام خبر نگار.
همرزمان شهيد رهبر ايشان را فقط به همگامي بارز با رزمندگان نمي شناسند وي همچون تفكر آسماني اش پيشگام و جلودار سايرين بود.اغراق و صحنه آرايي يا نادرستي و اغواگري كه لباس روز عده اي از شهروندان جامعه خبري امروز است، دستمايه كار او نبود. آنچه در كارگاه خيال وي مي گذشت، جدا از ذوق و هوش و خلاقيت، پايبندي به اصول و پا فشاري بر ديانتي بود كه دفاع اسلامي در راستاي آن شكل گرفت.
هيچ گزارشي از شهيد رهبر بدون ذكر آيه اي از قرآن به گوش نمي رسيد بچه فقير كوچه هاي آبادان در دشوارترين شايط جنگ، در ابري ترين هواي تجاوز و در سلطه لحظات قساوت، كه ترك شهر توصيه عين شريعت بود، راديو آبادان را از نفس سينه بهاري اش گرمي مي داد.اينجا آبادان است! وبراي اينكه تجاوز پيشگان نيز دل برنامه هاي او را بفهمند به لسان عربي مي گفت:«هنا آبادان!» ابداع شهيد رهبر در ارائه سبك تازه براي روايت دفاع مقدس منجر به رشد و بلوغ تفكري به نام «خون نگاران جنگ» شد. در اين قاموس از ويزور تا واقعيت، از لنز تا ابديت فاصله اي به وسعت تشيع بود، صحنه اي به پهن دشت تاريخ تا پيكي كه عصاره و چكيده اش مظلوميت، فرياد، فداكاري، عدالت خواهي، سلطه ناپذيري و دشمن شكني است. با چشم كربلا ديدن و با اشك عاشورا چكيدن، خصلت خالص شهيد رهبر بود. او صنعت دست ساز بشر را تا مرز بهشت پايداري ملتي بزرگ و فداكار پيش برد و هنگامي كه جان پر مقدار بر سر آرمان و افكار خود نهاد صدها قطعه عكس و دهها حلقه فيلم به عنوان ثمرۀ دفاع مقدس بر جاي گذاشت. حال اينكه خود عكس رخ ديده حلقه هاي دنيا پرستي دريده و در كوي جانان آرميده بود. كم نبودند در آن زمان مستند سازاني كه در همان زمان با هزينه هاي گزاف در تالاب ها و مراداب ها يا غارها و كوهسارهاي چشم نواز ايران سرگرم كار بودند اما حس وظيفه شناسي ، توان و طاقت ماندگاري پشت جبهه را از رهبر ستانده بود و اين در حالي بود كه چرداختن به رسالت خبرنگاري هيچ گاه رافع مسئوليت هاي وي در قالب يك رزمنده نبود. ارزيابي هنري كار شهيد رهبر از ديدگاه هنر منوتيك نيز قابل شناخت است. نمادها و نشانه هايي كه در آثار او يافت مي شوند، بيشتر از آنكه ارزش هنري داشته باشند به نوعي شخصيت نگاري يا ثبت اعتقادات وي هستند. او به دنبال صحنه هاي زندگي در پديده اي به نام جنگ مي گشت كه ذاتاً ضد زندگي است. انتخاب زاويه، نوع كادر و شيوه برداشت هاي اجتماعي وي به نحوي است كه در قالب تصاوير او هيچ زمان حس رقت و نوميدي به مخاطب منتقل نمي شود... .
از شهيد رهبر دستنوشته اي به جا مانده كه خيلي خواندني است. او نوشته است كه:
ما پيروان نسل زينبيم(ع) غيرت زينب در رگ هاي ماست و قدرت حسيني در دست هايمان؛ قلبمان از علي(ع) است، خلقمان از محمد(ص) و زبان ما از فاطمه(س) . اين قلم ها امانتند و روزي بابت اين امانت از ما سوال خواهند كرد