در جريان انتقال پيكر پاك شهداء دوستان با وجودي كه پيكر شهيد موسوي را كنار گذاشته بودند تا به آمل بفرستند اما به طور اشتباه همراه شهداي ديگر،پيكر ايشان را هم به اهواز فرستادند ، تا همراه شهداي ديگر از شملچه به طرف مشهد تشييع شود .همان زمان ، مادر شهيد تماس مي‌گيرد و اصرار مي‌كند پيكر شهيد را به آمل بفرستيد ، چون آن طور كه ايشان گفته بود در آمل ، خانواده شهيد برنامه ريزي كرده بودند و مهمان دعوت كرده بودند.دوستان تلفن زدند و مرا در جريان گذاشتند . من گفتم : «خب !‌اگر خانواده شهيد اصرار دارند ، چاره اي نيست ، پيكر را سريع با هواپيما به تهران و از آن جا به آمل بفرستيد؛ اما براي خودم اين پرسش پيش آمد كه شهيد چطور حاضر شده دوستانش را ترك كند و فيض حرم ثامن الئمه (ع) را از دست بدهد؟ چون كاملاً معتقدم ما كاره اي نيستيم ،‌همه كارها دست شهداست .»اين گذشت ، تا اين كه شب 23 رمضان ، از بچه‌ها پرسيدم بالاخره پيكر شهيد موسوي را به آمل فرستاديد؟ گفتند : نه . پرسيدم :چرا ؟ گفتند : ما مقدمات انتقال پيكر شهيد را به آمل آماده مي‌كرديم و در آستانه فرستادن آن بوديم كه تلفن زنگ زد مادر شهيد پشت خط بود و گفت : ديشب خوابي ديدم. البته به طور كامل ،خواب را تعريف نكرد . براساس آن بايد بچه من ابتدا به مشهد برود ، زيارت بكند بعد بيايد ما پيكرا را ، تحويل بگيريم ، اتفاقاً‌ شهيد سيد علي موسوي از پيكرهايي بود كه دو بار ، دور ضريح نوراني آقا علي بن موسي الرضا (ع) طواف داده شده ؟!

سردار باقر زاده