به خاطر اينکه پيام لو نرود و عراقيها از خواسته مان سر در نياورند پشت بي سيم بايد با کد حرف مي زديم. گفتم :" حيدر حيدر رشيد " چند لحظه صداي فش فش به گوشم رسيد . بعد صداي کسي آمد :
- رشيد بگوشم.
- رشيد جان حاجي گفت يک دلبر قرمز بفرستيد!
-هه هه دلبر قرمز ديگه چيه ؟
-شما کي هستي ؟ پس رشيد کجاست ؟
- رشيد چهار چرخش رفته هوا . من در خدمتم.
- اخوي مگه برگه کد نداري؟
- برگه کد ديگه چيه؟ بگو ببينم چي مي خواي؟
دبدم عجب گرفتاري شده ام. از يک طرف بايد با رمز حرف مي زدم از طرف ديگر با يک آدم شوت طرف شده بودم .
- رشيد جان از همانها که چرخ دارند!
- چه مي گويي ؟ درست حرف بزن ببينم چه مي خواهي ؟
- بابا از همانها که سفيده.
- هه هه نکنه ترب مي خواي.
- بي مزه! بابا از همانها که رو سقفش يک چراغ قرمز داره.
- د ِ لا مصب زودتر بگو که آمبولانس مي خواي!
کارد مي زدند خونم در نمي آمد. هر چه بد و بيراه بود به آدم پشت بي سيم گفتم.

منبع: کتاب رفاقت به سبک تانک نوشته داوود اميريان