|
پاســدارمــرزعشـق و بـاورم
|
|
| |
با خــدا در جبـهه ها همســنگرم
|
|
از امــامـم عاشـقـی آمــوختــم
|
|
| |
جبـهه در جبهه به یادش سوختم
|
|
از تبـــار فتــح ســـرخ خیـبـــرم
|
|
| |
راز رمــز یا عـلــی در سنـگـرم
|
|
اوج سبزم نقطه ای بی انتهاست
|
|
| |
رد پایم جـاودان در جبـهه هـاست
|
|
از کنــار لالــه ها بر گشــته ام
|
|
| |
از طـــواف کــــربـلا برگشــته ام
|
|
ترکـش خمپــاره مانـده بر تنـم
|
|
| |
عطـر ایـمان می دهـد پیراهنــم
|
|
داغ یک صحـرا شقایق د یـده ام
|
|
| |
کـــربلا را بارهــــا فـهمیــده ام
|
|
دستهایم پشت سنگر مانده است
|
|
| |
روی دوشم زخم خنجرمانده است
|
|
مـادرم مـی گـفت : بایـد مـرد بـود
|
|
| |
با امـام عـاشـقــان هـمــدرد بــود
|
|
مادرم می گفت : جبهه کربلاسـت
|
|
| |
جــنگ با صــدام فرمـان خداســت
|
|
بار دیگــرنخــل دیــن پربــارشـد
|
|
| |
کـــربلا درکــــربلا تکــرارشـــد
|
|
نخـلهـای تشــنه پرپرمـی زدنــد
|
|
| |
در فـراق دوسـت بر سـر می زدند
|
|
راهشان یک راه بی بر گشت بود
|
|
| |
راز دار گـریه هاشـان دشـت بـود
|
|
ناگهان در خون شناورمی شدند
|
|
| |
سیـنه سرخا بی که پرپرمی شدند
|
|
ای بـرادر جبــهه هـا را یــاد کــن
|
|
| |
بــار دیگـــر عشـق را فریـــاد کــن
|
|
نهضـت ما نهضـت روح خداسـت
|
|
| |
امتــداد خــط ســرخ کــربــلاســت
|
|
ما پراز فــریادعشــق و غیرتیم
|
|
| |
مـــردایــمان مــرد رزم وهمــتیـم
|
