راز آرماگدون یک / قسمت هفتم

انگیزه ماسونها از نشاندن رضا خان میرپنج بر تخت شاهی گذشته از بازکردن دروازه های کشور به روی جهانخواران و بیگانگان، یورشی خونبار به مراکز اسلام و تضعیف آن و در نهایت زمینه سازی برای اجرای شدن تفکر سلطه جهانی صهیونیزم بود که تنها به دست عناصری بی‌مایه بی‌اراده و سر سپرده می‌توانست انجام پذیرد و رضاخان برای انجام چنین مأموریت ننگینی سر از پا نمی‌شناخت.

کودتای ۱۲۹۹ در واقع، یک کودتای ماسونی است که از همه طیف ها در آن حضور دارند: بهایی ها، یهودی ها، مسیحی ها، علی اللهی ها ، صوفی‌ها و به خصوص روشنفکران غربزده. این قسمت به بررسی نقش محمد علی فروغی (ذکاءالملک)، به عنوان یکی از موثرترین و پرنفوذترین اعضای فراماسونری ایران (بعد از اردشیر ریپورتر) در لژ بیداری، در به قدرت رسیدن رضاخان، تاسیس سلسله پهلوی و حفظ از آن طریق انتقال قدرت از پهلوی اول به دوم آن می پردازد.

armasec.7.small راز آرماگدون یک / قسمت هفتم

فراماسون ها جاده صاف کن حکومت پهلوی / راز آرماگدون یک / قسمت هفتم

کارگردان: سعید مستغاثی

کاری از: گروه اقتصادی-سیاسی شبکه خبر

کمی در مورد محمد علی فروغی:

محمدعلی فروغی درسال ۱۲۵۴ شمسی به‌دنیا آمد و پس از مرگ پدر به ” ذکاءالملک ” ملقب شد. به گفته مهدی بامداد، جدّ اعلای این خانواده از یهودیان بغداد بود، که برای تجارت به ایران آمد در اصفهان سکنی گرفت. پدر فروغی، محمدحسین ذکاءالملک متخلص به فروغی، از معاریف فرهنگی زمان خود به‌شمار می‌رفت. او تحت تاثیر میرزا ملکم خان از پیشکسوتان ترویج فرهنگ غربی و فراماسونی در ایران شد. میرزا محمدعلی در چنین مکتبی تربیت شد و به‌نوبة خود به یکی از برجسته‌ترین روشنفکران غرب‌گرا و بزرگ ـ فراماسون ایران بدل گردید.

محمدعلی فروغی برای نخستین بار, به همراه وثوق‌الدوله (میرزاحسن‌خان) و دبیرالملک (میرزامحمد حسین‌خان بدر)، قانون اساسی و سایر اسناد بنیادی فراماسونری را به فرمان “ لژ بیداری ایران ” از فرانسه به فارسی ترجمه کرد و واژه فراماسونری و معادل‌های فارسی آن، چون “ جمعیت رفیقان ” و “ فتیان ” را در واژگان فارسی جا انداخت. فروغی در سن ۳۲ سالگی از بنیانگذاران “لژ بیداری ایران” در سال ۱۲۸۶ شمسی(۱۹۰۷ میلادی) بود و در این لژ به مقام استاد اعظم با عنوان خاص “ چراغدار” نائل آمد.

فروغی از مدرسین و مدیر مدرسه علوم سیاسی بود، که توسط فراماسون های سرشناس میرزا نصرالله خان مشیرالدوله و پسرش میرزا حسن خان بنیاد نهاده شد. این مدرسه، که بعدها دانشکده حقوق شد، مکتبی بود که فرزندان طبقه حاکمه ایران را به خود جذب کرد و دولتمردان و” رجال سیاسی ” ایران آینده را پرورش داد و بذر فرهنگ و روان شناسی فراماسونی را در نسل‌های متمادی تحصیل کردگان و دانشگاه دیدگان غرب گرای ایران افشاند.

فروغی حلقة واسط نسل کهن فراماسون‌های عهد قاجار (ملکم و مشیرالدوله‌ها) با فراماسون‌های نسل بعد بود. او در رأس حلقه‌ای از متفکران و برجستگان فراماسونری ایران (حسن پرنیا، تقی‌زاده، محمد جم، علی منصور، ابراهیم حکیم الملک و…) روح فراماسونری را، از طریق اهرم حکومت وسیاست، در کالبد فرهنگ جدید ایران، که در دوران پهلوی شکل گرفت، دمید. فروغی‌ در سال‌هایی که به‌ظاهر خانه نشین بود، به جذب استعدادهای برجسته علمی و فرهنگی پرداخت و با کمک‌های بی‌دریغ مادی و سیاسی آن ها را مورد حمایت قرار داد و بدین سان بر مشاهیر فرهنگی زمان خود نفوذ معنوی چشمگیر یافت.

فروغی بخش مهمی از وقت خود را صرف شاهنامه کرد و به تنظیم خلاصه دوجلدی و منتخب یک جلدی آن پرداخت. تلاش فروغی، بعدها توسّط شاگردان و پیروان “مکتب” او پی‌گرفته شد و حتی به افراط کشیده شد. در نتیجه، شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی به “کتاب مقدس” ایدئولوژی شاهنشاهی بدل گردید. چیزی که روح حکیم فرزانة طوس، که شاهنامه خود را “ستم نامه عزل شاهان” و ” دردنامه بی‌گناهان” می‌خواند، از‌ آن بیزار بود. استفاده جهت‌دار از اشعار فردوسی خارج کردن ابیات از متن و کاربد متملقانة آن، و حتی تعریف فردوسی و جعل ابیات، به چنان ابتذالی کشید، که مرحوم ملک الشعرای بهار را به فریاد آورد. اوگفت:

اشعار بی‌پدر و مادر را پهلوی هم قرارداده‌اند و اسم آن را شاهنامه گذاشته‌اند. بنده وقتی می‌گویم این شعر مال فردوسی نیست، می‌گویند تو وطن‌پرست نیستی… آقا این وضع زندگی نیست… افرادی می‌خواهند احساسات وطن‌پرستی مردم را بدین‌وسیله تحریک کنند و بالا بیاورند، هرچه دلشان خواست در آن می‌گنجانند و هر چه در‌ آن گنجانیده شده قبول می‌کنند و می‌گویند این شاهنامة ملّت ایران است.

فروغی به عنوان یک محقّق و اندیشه پرداز دارای تصنیفات متعددی است. او به عنوان یک دولت مرد، نماینده دوره های اوّل و دوّم و سوّم مجلس شورای ملی بود و در مجلس دوّم چندیبه مقام ریاست نیز رسید. پنج بار وزیرخارجه، چهار بار وزیر دارایی، سه بار وزیر دادگستری، چهار بار وزیر جنگ، یک بار وزیر اقتصاد و چهار بار نخست‌وزیر شد. فروغی در ۵ آذر ۱۳۲۱ هنگامی که وزیر دربار محمدرضا پهلوی بود، در اثر عارضه قلبی درگذشت.

دانلود فایل (های) این نوشته :

»» بخش تصویری