شرح عملیات خیبر

بسم الله الرحمن الرحیم. لاحول و لاقوه الا بالله العلی العظیم.
خیلی خوب است در این فرصتی که پیش آمده و این صحبتها ضبط می شود و می ماند، چند کلمه ای در رابطه با عملیات خیبر صحبت کنیم. روزهائی که از عملیات صحبت می شد و خودمون را برای عملیات آماده می کردیم، پیش آمدها و حال و هوائی که قبل از عملیات بود، ما نمی توانستیم به راحتی درک کنیم و بفهمیم که در آینده چه چیزی در پیش داریم. ولی حال و هوا و وضعیت زمان قبل از عملیات خیلی خوب بود. روزهائی بود که شاهد عظیم ترین صحنه های جنگ ما بود. آن روزها می خواست ما را هشدار بدهد برای روزهائی که در تاریخ اسلام و تاریخ انقلاب به نام روزهای فداکاری و ایثار ثبت شود ولی ما نمی فهمیدیم.
عملیات، شروع شد و نام عملیات، «خیبر»شد. نام خیلی زیبا و قشنگی است خیبر. مانند خیبری که در صدر اسلام پیغمبر خدا شرکت داشت و با کفار در آن زمان جنگیدند و مبارزه کردند و با تمام سختیها، پیروزی های دنیا را نیز به دست آوردند.
در عملیاتی که ما داشتیم، شاهد عجیب ترین صحنه های فداکاری، ایثار و از خود گذشتگی بودیم. اگر الان فکرش را بکنیم و بخواهیم آن صحنه ها را در نظرمان بیاوریم واقعا برای خودمان غیر قابل تصور است که ما آن صحنه ها را داشتیم. اگر قبل از عملیات از ما سوال می کردند و یا برای ما تعریف می کردند، برای ما غیر قابل قبول بود که می توانیم شاهد چنین فداکاری و ایثاری باشیم. ولی خداوند در این عملیات به ما نشان داد که عشق و توکل به او، چه صحنه های عظیمی را به وجود می آورد. ما دیدیم که رزمندگان اسلام در مدت چند روزی که جنگ در جزایر مجنون جریان داشت، چگونه با سلاح های انفرادی(که سلاح سنگین ما در این عملیات آرپی جی بود و از سلاح های بزرگ هم چون در دید دشمن بود، نتوانستیم استفاده کنیم)مقاومت کردند و به جای آتش توپخانه، تانک و سلاح های اجتماعی، از جان و خون خودشان مایه گذاشته و از اسلام عزیز در این منطقه محدود دفاع کردند و واقعا با فداکاری و ایثار خون خودشان، اجازه ندادند دشمنان اسلام بتوانند هدف نهائی که به دست آمده بود را مجدداً تصرف کنند.
منبع: احمدی، جانمراد؛ (1385)، ما اهل اینجا نیستیم؛ مجموعه ای از خاطرات و سخنرانی های سردار سرلشکر پاسدار شهید احمد کاظمی، شهرستان نجف آباد (اصفهان)، مؤسسه حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس و لشکر 8 زرهی نجف اشرف و گنگره سرداران و 2500 شهید شهرستان نجف آباد، چاپ دوم.