|
فرهنگی هنری اجتماعی فرهنگی هنری اجتماعی
| ||
|
ارتباط با مدیر |
تبلیغات عسگر زاده,محمد حسين
 در سال 1340 ه ش در روستاي گرمه از توابع بجنورد متولد شد. در دوره خردسالي به مکتبخانه رفت و قرآن را فرا گرفت و نمازش را قبل از 7 سالگي نزد پدر آموخت. تحصيلات ابتدايي خود را در دبستان مولوي روستاي گرمه شروع کرد و تا پايان دوره ابتدايي در همان روستا بود. به مدرسه و تحصيل علاقه داشت. هر گاه از مدرسه برمي گشت، بعد از کمي استراحت، به تکاليف علاقه فراوان نشان مي داد و تا وقتي که تکاليفش را انجام نمي داد به کار ديگري مشغول نمي شد. در اوقات بيکاري در امور کشاورزي و دامپروري به خانواده کمک مي کرد. محمد دوره راهنمايي را در مدرسه نو بنياد روستاي گرمه گذراند و سپس براي گذراندن دوره دبيرستان به مشهد آمد و در دبيرستان دکتر علي شريعتي به تحصيل مشغول شد و در سال 1359 وفق به اخذ ديپلم شد.
از دوران نوجواني و حدودا از زماني که مميز شد، به علت جو حاکم مذهبي در خانواده تغيير و تحول در ايشان احساس مي شد. چون مداح اهل بيت بود، بيشتر به مطالعه آثار فرهنگي مذهبي، کتابهاي اشعار مداحي به خصوص کتابهاي اخلاقي شهيد دستغيب مي پرداخت. در بيرون از منزل در بسيج فعاليت چشمگيري داشت و با سپاه پاسداران در گشت شب همکاري مي کرد و همچنين به علت فعاليت زياد و اخلاق حسنه از محبوبيت خاصي برخوردار بود. از طريق کنکور وارد تربيت معلم مشهد شد و حدود يک سال در آنجا به تحصيل مشغول بود. فردي فوق العاده فعال و پر جوش بود و از موثرترين بنيان گذاران انجمن اسلامي و تربيت معلم شهيد به شمار مي رفت. همزمان با تحصيل در تربيت معلم، به مدت حدود يک سال در کردستان آن هنگام که گروهک‌هاي ملحه و منافق بر آن منطقه حاکميت داشتند، مشغول خدمت بود و با تلاش فوق العاده و ايثار تمام، در جبهه هاي کردستان از جمهوري اسلامي دفاع کرد و به تنهايي درگيريهاي زيادي با دموکرات و ديگر گروهکها داشت. وقتي هم که از جبهه باز مي گشت در اکثر مراسم و برنامه هاي مذهبي شرکت مي کرد و يکي از مخالفين جريانهاي منافق و ليبرال بود و در افشاي مواضع آنها کوشش زيادي مي کرد. به همين دلايل نيروي شناخته شده اي در مبارزه عليه کفر و نفاق در صحنه هاي مختلف بود. به طوري که در زمان حاکميت بني صدر و به علت دفاع از سنگر انقلاب و دولت مکتبي شهيد رجايي در صحن مطهر علي بن موسي الرضا (ع) توسط دار و دسته چماق داران مورد ضرب و شتم قرار گرفت که شدت آن به اندازه اي بود که ساعتها در اغما و بي هوشي بود. محمد حسين به علت احساس ضرورت حضور در جبهه ها، در سال دوم تربيت معلم ترک تحصيل کرد. خدمت نظام را در سپاه پاسداران در منطقه کردستان گذراند. به دليل ايمان و عشق زياد به امام و انقلاب، از سوي سپاه پاسداران دعوت به همکاري شد و به دنبال آن رهسپار جبهه هاي حق عليه باطل شد. در عمليات رمضان در گردان سيف الله به خدمت مشغول بود و در شکستن خط جزء اولين افراد بود که در همان جا از چندين ناحيه مورد اصابت ترکش نارنجک قرار گرفت و زخمي شد و بعد از بهبودي دوباره به جبهه بازگشت و در گردان ولي الله مدتي در جبهه هاي جنوب مشغول خدمت شد. بعد از مدتي رهسپار جبهه هاي غرب شد. در سومار هم بر اثر فرود آمدن گلوله خمپاره روي سنگر، از ناحيه کمر به شدت آسيب ديد که منجر به شکستگي و جابه جايي يکي از مهره هاي نخاع شد. او با اين که بهبودي پيدا نکرده بود. به جبهه بازگشت و در عمليات والفجر مقدماتي و در والفجر 1 عاشقانه جنگيد و کوشش کرد تا رضاي خدا را کسب کند. در جبهه حالات روحاني و عرفاني خاصي داشت. گويي با رقه اي از نور الهي در روان او متجلي گشته و او را از خود بي خود کرده بود. چه سري بود که در دعاها داراي چنان شور و حالي مي شد که بي توجه به قيد و بندهاي مادي به دنياي ديگر سفر مي کرد. کساني که شاهد دعا خوانيهاي او بودند هميشه سعي داشتند پي به اين راز ببرند. وقتي او را مبي ديدي چون ريايي نبود و تظاهر و خود نمايي نمي کرد، فرد عادي به نظر مي رسيد. اگر عبادتها، ايثارها و اخلاص ها مخصوص پروردگار است، پس به غير چه مربوط. اگر مي خواستي او را بشناسي، مي بايست شب در کمين او بنشيني، مي ديدي در تاريکي نيمه شب وجودي نوراني، پتو بر دوش در حالي که سعي مي کرد شناخته نشود، راهي خلوتگاه بيابان مي شود و قامت زيبايش تا سپيده دم مشغول راز و نياز با معبود خويش است. هنگامي که سر به سجده مي گذاشت، مي ديدي که از مخلوط شدن اشک ديده و خاک زمين، لايه اي از گل صورت ملکوتي اش را پوشانده و به راستي که جبهه ها عطر خود را مديون اشک ريختن و ناله کردن حسين و حسين هاست و خدا مي داند که در اين نماز شبها و راز و نياز ها چه کرد و چه ديد و چه شنيد. آتش عشقش چنان شديد بود که با وجود درد شديد در ناحيه کمر و شکستگي مهره نخاع و مخالفت مسئولان از شرکت وي در عمليات، باز دلش طاقت نياورد و قدرت تحمل دوري از ديار عاشقان را نداشت. کسي چه مي دانست، شايد او وعده ملاقات با کسي را داشت که نمي توانست از آن چشم بپشد و در انتظار آن روز لحظه شماري مي کرد. در تمام مدت فکر و ذکرش شهادت بود. گويي که او در اوج قله رفيع زندگي قرار گرفته، جايي که هيچ کس را به آن راهي نيست و کمال عاشقان است. از آنجا بر هياهوي زندگي نگريست. دنياي خاکي در نظرش بي ارزش بود و او خود را در حال تکاپو در مرز مرگ و زندگي ديد. بر بالا نگريست، در آنجا نوري فروزنده تر از خورشيد را ديد، دانست که موقع انتخاب فرا رسيده است، اما انتخاب براي او بسيار آسان بود و او دست از زندگي با تمام زرق و برق هايش بريده و علايق مادي را به دور افکند و آرزوي پيوستن به کاروان شهدا بي قرارش کرده بود. محمد حسين چون ساير مسائل را به ديد مذهبي نگاه مي کرد و به مصداق حديث: ازدواج نصف دين را حفظ مي کند، تصميم به ازدواج گرفت. او در سن 20 سالگي ازدواج کرد که مدت زندگي مشترکشان چهار سال بود که از ايشان فرزندي به يادگار نمانده است. در فاصله بين والفجر 1 که بيشتر از 10 روز نبود، ايشان به مرخصي آمد و شرايط داماديش را فراهم کرد و همسرش را به عقد خود در آورد. مراسم در کمال سادگي برگزار شد و برادر شهيد عقدنامه را نوشت و خبطه عقد نيز توسط مرحوم حاج ميرزا جواد آقاي تهراني قرائت شد و ايشان يک نسخه کتاب دست نويس خطي را به شهيد هديه دادند. در والفجر 1 بعد از شکستن خاکريز عراق، تنها کسي بود که پشت خاکريز رفت و آمد مي کرد. آتش شديد و سنگين توپها، خمپاره ها و کاليبر 50 دشمن به بچه ها فرصت سر بلند کردن را نمي داد، اما حسين دائم از اين سر گردان به آن سر گردان در حرکت بود و نيروها را به سوي اهداف هدايت مي کرد. وقتي که عده اي از نيروها در محاصره قرار گرفته بودند، به تنهايي به سوي آنها رفت و در حالي که هيچ کس انتظارش را نداشت، نيروها را از محاصره در آورد و با چهل اسير برگشت. محمد حسين در عمليات والفجر 1 در ساعت 8 صبح در 24 فروردين 1362 بر اثر اصايت تير کاليبر 50 دشمن به پهلوي راستش به شهادت رسيد و پيکر پاکش در جبهه هاي گرم خوزستان به جا ماند. شهيد در عمليات هاي رمضان، والفجر مقدماتي و والفجر 1 شرکت داشت. در عمليات رمضان در گردان سيف الله و در عمليات والفجر 1 معاون گردان ولي الله بود که در همين عمليات مفقود الاثر شد. منبع: "فرهنگ جاودانه هاي تاريخ، زندگي نامه فرماندهان شهيد خراسان" نوشته ي سيد سعيد موسوي، نشر شاهد، تهران - 1386 وصيت نامه ...خدايا! شهادتم را باعث ايجاد تحول در محل زندگي ام قرار بده. تا حال که زنده بودم فرد مفيدي نبودم، شايد مرگ من هر چند ناچيز موثر باشد. بعد از شهادتم جنازه من به مشهد منتقل شود و بعد از تشييع در مشهد مقدس و طواف در مرقد حضرت رضا (ع) که تيپ خدمتي من به اسم امام عزيز است، به زادگاهم گرمه منتقل شود و بعد از تشييع در گورستان آنجا به خاک سپرده شود. از برادران عزيز دانشجوي تربيت معلم مي خواهم که راه شهيدان تربيت معلم را به خوبي ادامه دهند و تقواي الهي را پيشه خود کنند و معلمي خوب و معتقد و پيامبر وار براي جامعه اسلامي باشند و از خداوند بزرگ سلامتي و طول عمر براي رهبر عزيز امام خميني و پيروزي براي اسلام و مسلمين و نصرت براي رزمندگان و سعادت و سلامت براي امت شهيد پرور را خواهانم. خدايا! هزاران بار شکر مي گويم که بار ديگر به من عاجز و مسکين درگاهت، سعادت شرکت در جنگ عليه کفار را عنايت فرمودي. محمد حسين عسگر زاده خاطرات پدرشهيد: محمد حسين از يک آرامش دروني خاصي برخوردار بود و در عين حال، تمام حرکات و کارهاي ايشان جنبه مثبت داشت. مثلا ساير برادران شلوغ بودند يا همان حالت کودکانه را داشتند، اما او يک سر و گردن از آنان برتر بود. علي اصغر اشرفي: عمليات به خاطر اينکه عراق متوجه شده بود، حدود دو هفته به تاخير افتاد. اگر چه به تاخير نمي افتاد، با همديگر در عمليات شرکت مي کرديم، اما طوري که دوستان نقل کردند براي گرفتن ارتفاعي به نام 125 در منطقه فکه و شرهاني، ايشان در حالي که در ارتفاع همراه گردانشان در حرکت بودند، توسط تير مستقيم دشمن مجروح مي شوند و يک عده از رفقا جراحت و شهادت ايشان را تصديق کردند. تقي محموديان: محمد حسين از همان کودکي فرد بسيار مهرباني بود. خونگرم و دوست داشتني. اصلا صحبت رکيک بر زبان نمي آورد. چهره خندان و متبسم داشت و يکي از دلايل جذابيت شهيد چهره جذاب ايشان بود. با اقوام و دوستان مهربان بود مقيد به احوال پرسي و صله رحم بود. شهيد صبر و تحمل زيادي داشت. يعني کمتر احساساتي مي شد. اهل پرخاشگري نبود و صبر و تحمل و روحيه بالايي داشت. هميشه لبخند بر روي لبانش بود و مسائل را اين گونه حل مي کرد. آثار باقي مانده از شهيد در قرارگاه هر شب دعاي توسل را در جايي دور از قرارگاه و ساکت کنار رود کارون اجرا مي کرديم. سعادت نصيب من شد که در اين مجالس روضه اي بخوانم. در يکي از شبها بود که رفته بوديم داخل يک گودال و مشغول خواندن دعاي توسل بوديم. به قسمت توسل به امام زمان که رسيديم برادران يا مهدي اردکني مي گفتند و همگي سينه مي زدند و شور و حال ديگر بر مجلس حکمفرما بود تا اينکه يکي از برادران پاسدار با بلندگو داد زد: که آقا آمد و در مجلس ما شرکت کرد. در همان لحظه وقتي من از پايين گودال بالا را نگاه کردم، فردي را با لباس سياه ديدم که به طرف ما مي آمد و دستش را نيز بلند مي کرد و تکان مي داد. وقتي اين برنامه را ديدم بدون تامل حرکت کرديم، ولي وقتي رسيديم آنجا کسي نبود. بعد از اين کار تمام برادران در بيابان سرگردان بودند و داد مي زندن مهدي بيا، آقا بيا. زمزمه مي کردند و ناله مي زدند و دنبال فرماندهشان مي گشتند. بالاخره در آن شب عده اي از برادران آقا را همراه با حضرت زهرا (س)، عده اي نيز امام حسين (ع) و حضرت زهرا (س) را ديده بودند و اين عادي ترين شکل حضور امام (عج) در جبهه ها است. درباره : شهدای استانها فرماندهان ، وصیتنامه ، خاطرات ، آثار شهدا , استان خراسان شمالي , برچسب ها : عسگر زاده , محمد حسين , بازدید : 183 [ 1392/04/28 ] [ 1392/04/28 ] [ هومن آذریان ]
:: |
|
| [ طراح قالب : گرافیست ] [ Weblog Themes By : graphist.in ] | ||
