شهيد امير فتّاح زاده

نوروز سال 1343 دست در دست بهار رسيده بود. نوروز آن سال براي خانواده فتّاح زاده حال و هوايي ديگر داشت. آنها در انتشار تولد دومين فرزندشان بودند. انتظار طاهره خانم و نور اله در روز يازدهم فروردين به سر آمد و تولد امير شور و سر زندگي را در خانواده فتّاح زاده دو چندان ساخت و بر طراوت بهار و شادابي زندگي آنها افزود.
امير كه در شهريار به دنيا آمده بود، دوران كودكي خود را در كوچه باغ هاي آن شهر پشت سر گذاشت. سال 1350 وارد مرحله آموزش ابتدايي گشت و با موفقيت پنج سال تحصيل ابتدايي را گذراند او براي تحصيلات دوره راهنمايي در مدرسه اسدي ثبت نام كرد و اين دوره را نيز مانند دوره تحصيلي ابتدايي بدون مشكل و سختي به پايان برد.
امير در دوره نوجواني و تحصيلات دوره راهنمايي با تجربه اي بزرگ روبرو گشت. تجربه اي كه تكرار آن در تاريخ بسيار نادر خواهد بود. نهضت اسلامي ايران كه به رهبري حضرت امام خميني (ره) كه از سال 1342 آغاز گشته بود، در نيمه دوم سال 1356 مرحله تازه اي را رقم زد. با قيام مردم قم، شعله هاي انقلاب فروزان شد و در ادامه آن با شنيدن شدن خبر كشتار مردم قم، قيام مردم تبريز و شهرهاي بزرگ ديگر يكي پس از ديگري بر سرعت چرخ انقلاب اسلامي افزود.
تظاهرات و راهپيمايي 17 شهريور ماه سال 1357 تهران را منقلب ساخت. كشتار وسيع مردم به دست ارتش شاهنشاهي چهره ستمگر و جنايتكار خاندان پهلوي را آشكار ساخت. روز به روز دامنه انقلاب اسلامي گسترش مي يافت. در راهپيمايي عظيم تاسوعا و عاشوراي آن سال تير خلاصي بر پيكر نظام مستبد و شاهنشاهي در ايران بود.
محمد رضا پهلوي شاه ايران، با خانواده و بستگانش در روز 26 دي ماه از كشور گريخت و با ورود امام خميني (ره) رهبر مجبوب ملت ايران به كشور، چيزي نگذشت كه با تسليم ارتش و شكسته شدن حكومت نظامي از سوي مردم، روز 22 بهمن ماه سال 1357، انقلاب اسلامي ملت ايران به پيروزي رسيد.
امير در جريان تظاهرات و راهپيمايي ها همراه با مردم شركت داشت. او امام خميني (ره) را از زمان انقلاب اسلامي شناخت و عشق به امام (ره) از همان دوران در وجود او ريشه كرد.
با تعطيل شدن مدارس، امير با شركت در راهپيمايي ها، اولين تجارب فعاليت انقلابي خود را به دست مي آورد و تجاربي كه او در زمان انقلاب اسلامي با آن روبرو شد، مسير آينده زندگي اش را تغيير داد.
با پيروزي انقلاب اسلامي و بازگشايي مدارس و مراكز آموزشي، امير دوباره به مدرسه برگشت و تحصيلات خود را ادامه داد. او تحصيلاتش را در مقطع متوسطه در دبيرستان امام خميني (ره) ادامه داد و در سال 1361 موفق به دريافت مدرك ديپلم در رشته اقتصاد شد. امير در كنار درس و تحصيل در كنار پدرش كه مغازه ساندويچ فروشي داشت، كار مي كرد تا در تأمين مخارج خود و خانواده ياور پدر باشد.
سال 1359 و در آخرين روز تابستان آن سال، ارتش متجاوز عراق با خيال تصرف سه روزه تهران و بر اندازي نظام جمهوري اسلامي ايران مرزهاي هوايي دريايي و زميني ميهن اسلامي را پشت سر گذاشت و حمله گسترده زميني را در مناطق غربي و جنوبي كشور با استفاده از تجهيزات كافي و نيروهاي بي شمار آغاز كرد. اما با سخنراني امام خميني (ره) انقلاب ديگري در ايران صورت گرفت.
شور دفاع و جهاد همه اقشار ملت به ويژه جوانان را بر انگيخت.
روز اول مهرماه سال 1359، خبر جنگ و جهاد سخن همه دانش آموزان در روز اول كلاس و مدرسه بود. امير هم اخبار جنگ را مي شنيد و به سرنوشت جنگ حساس بود. او نيز مي خواست كاري كند اما شرايط او براي حضور در جبهه ها فراهم نبود تا اينكه با پايان تحصيلات متوسطه شرايط دفاع از كشور براي امير هم مهيا گشت.
امير در سال 1361 به خدمت سربازي رفت و به لشكر 21 حمزه سيدالشهدا در نيروي زميني ارتش پيوست. او كه در دوران دبيرستان به دليل علاقه به ورزشهاي رزمي در ورزش كونگ فو به مرحله دريافت كمربند مشكي رسيده بود پس از آموزش نظامي و حضور در ميادين جنگ، به جواني با تجربه و آزموده تبديل شد. دوره خدمت سربازي امير در تاريخ 26/ 7/ 1363 پايان يافت. پس از آن وارد بسيج سپاه پاسداران شد و براي مدتي با سازمان تبليغات اسلامي شهريار همكاري داشت. او چندماهي نيز در كميته امداد امام خميني (ره) در شهرستان شهريار فعاليت داشت تا اينكه به عضويت جهاد سازندگي در آمد. امير فعاليت در دفتر مركزي جهاد سازندگي را از اولين روز مرداد ماه سال 1365 آغاز كرد و به عنوان كمك كارشناس امور دفتري مشغول كار و خدمت شد. براي امير فعاليت در جهاد سازندگي جذّابيت خاصي داشت صفا و صميميت همكاران و جوانان پر شور و انقلابي جهاد سازندگي او را شيفته خدمت در اين نهاد انقلابي ساخت.
با پايان گرفتن خدمت سربازي و شروع به كار امير در جهاد سازندگي، خانواده او را به ازدواج ترغيب مي نمودند، اما او مي گفت: تا زماني كه جنگ و جهاد هست، احتمال شهادت هم هست و در اين شرايط ازدواج را به صلاح نمي دانست.
امير راه ديگري براي زندگي خود در پيش داشت. آنچه او در جبهه ها ديده بود تصوير ديگري از زندگي را پيش روي او مي گشود.
امير دو سال در جبهه هاي فكه- سوسنگرد- جزيره مجنون- فاو و هويزه با دشمنان جنگيد و در مسئوليت هاي امدادگري- تك تير اندازي- آر. پي . جي زن و خمپاره انداز و ساخت سنگر خدمت كرد.
او براي مدتي بر اثر شليك مداوم و زياد آر. پي. جي . به عفونت و خونريزي گوش مبتلا شد كه به همين علت به مدت بيست روز در بيمارستان امام خميني (ره) بستري گرديد و با همه اين خدمات كه انجام داد امير خود را همواره مرهون ومديون همسنگران و رزمندگان مي دانست. امير براي آينده تصميم خود را گرفته بود او به ازدواج و تشكيل زندگي دنيايي تن نداد تا سبكبال در مسير هدف حركت كند.
چند ماهي از حضور امير در دفتر مركزي جهاد سازندگي مي گذشت. روزهاي سرنوشت ساز جنگ در سال 1365 همه نگاه ها را به سوي جبهه هاي جنگ برگرداند حملات و بمباران دشمن به شهرها- بمباران هاي شيميايي و گسترش فشارها و حملات همه جانبه دشمن براي خنثي كردن حملات رزمندگان اسلام و موفقيت هاي به دست آمده بود، اما سپاه اسلام عزمي ديگر داشت. فرمان حضرت امام خميني (ره) براي تقويت جبهه هاي جهاد شور ديگري آفريد و سپاهي عظيم از نيروهاي داوطلب جهاد و شهادت فراهم آمد، سپاه يكصد هزار نفري محمد رسول الله (ص). امير نيز از سوي ستاد مركزي پشتيباني و مهندسي جنگ جهاد سازندگي عازم مناطق جنگي جنوب شد. آن روزها شلمچه حال و هواي ديگري داشت. عمليات كربلاي پنج خلاصه جنگ بود. دشمن تمام موانع، سلاح ها، تجهيزات، بمباران و فنون جنگي را با پشتيباني قدرتهاي خارجي به كار مي گرفت تا مانع پيشروي رزمندگان و تغيير سرنوشت جنگ شود اما رزمندگان اسلام استوار و مقاوم، سنگر به سنگر مقاومت نموده و بر فشار خود بر نيروهاي دشمن مي افزودند.
شلمچه در كربلاي پنج يكپارچه آتش بود. امير در گردان علي اكبر (ع) در لشكر محمد رسول الله (ص) مي جنگيد. او در كنار خود همسنگران زيادي را از دست داده بود. ياد همسنگراني چون شهيدان حسن محمدي، فرهمند و شيخ اكبر، قلب او را مي سوزاند و احساس مي كرد از كاروان شهيدان بازمانده است.
روز 23 دي ماه سال 1365 امير در گردان علي اكبر (ع) مثل هميشه با همرزمان خود در حال انجام مأموريت بود. او فردي با نشاط و شوخ طبع بود. او گاهي در شرايط خاص و در مواقع درگيري وانمود مي كرد به شهادت رسيده است. دوستانش به طرف او مي رفتند اما امير را زنده مي يافتند. شوخي هاي امير به سر زندگي و نشاط همرزمان و همسنگرانش كمك مي كرد و بر رفاقت و دوستي و محبت بين آنها مي افزود. ولي آن روز امير حال و هواي ديگري داشت. روزي كه امير براي آخرين بار عازم جبهه بود، زماني كه سوار اتوبوس شد و خداحافظي كرد، خواهر بسيار كوچك او از وي خواست كه از اتوبوس پياده شود. امير دل خواهر كوچك را نشكست و پياده شد. خواهرش صورت و زير گلوي او را بوسيد. همه خانواده و اطرافيان امير به گريه افتادند و حكمت اين بوسه آن لحظه بركسي فاش نشد. اما روز 23 دي ماه سال 1365 اين حكمت آشكار گشت.
نبرد به شدت جريان داشت. صداي انفجار خمپاره ها و سفير گلوله هايي كه از همه طرف زوزه كشان به اطراف برخورد مي كرد، جاي امني براي رزمندگان درشلمچه باقي نمي گذاشت. اما بر خلاف اين فشارها، رزمندگان روحيه و توان بيشتري مي يافتند. امير گرم جهاد و نبرد بود كه ناگهان خمپاره اي در نزديكي او منفجر گشت. تركش برّنده خمپاره به سر امير برخورد كرد و او بر زمين افتاد. وقتي گرد و خاك و دود نشست، همرزمان امير متوجه او شدند كه بر زمين افتاده است. فكر كردند باز هم امير شوخي مي كند به سوي او رفتند. وقتي نزديك شدند پيكر او را غرق در خون سرش ديدند. تركش به پشت سر امير خورده بود و او نفسي براي ادامه زندگي و چشمي براي ديدن ياران همرزمش نداشت. امير به شهادت رسيده و از دوستان خود پيشي گرفته بود. روز سختي بود. همه او را در آغوش گرفتند و بوسيدند و با امير براي هميشه وداع گفتند.
پيكر پاك شهيد امير فتاح زاده در سن 22 سالگي از جبهه هاي نبرد به خانه بازگشت. خانواده و بستگان و همكاران جهاد سازندگي، همرزمان، دوستان و مردم و مسئولين شهريار پيكر پاك او را همچون نگيني درخشنده در ميان خود گرفتند و پس از تشييع با شكوه در قطعه شهداي شاهزاده ابراهيم به خاك سپردند. اما ياد آن روز آخر كه خواهر كوچك شهيد امير فتّاح زاده برگلوي برادر بوسه زد، اشك را بر چهره خانواده فرو مي ريخت. آنها دوست داشتند بار ديگر او را مي يافتند و برآن سرو صورت سپرده به حق و گلوي خونين وي بوسه مي زدند تا قلب خويش را در سوز فراق و جدايي او تسكين بخشند، آرزويي كه به روز رستاخيز سپرده شد.