« خدايا من فرصت نداشتم، همين تيمم را به عنوان غسل شهادت بپذير »
«تنها دست خط شهيد از هنگام شهادت»
شهيد، حميد رضا تواضعي در روز 29 دي ماه سال 1338 در شهر تهران و در يك خانوادۀ اصيل و متديّن ديده به جهان گشود.
وي تا سن هشت سالگي را در تهران گذراند و بعد ازآن به همراه خانواده مدتي را در شهر مذهبي قم زندگي كرد و سپس خانواده وي به علت نياز پدرش به معالجه به تهران باز مي گردند.
حميد دوران ابتدايي را در دبستان « اوحدي» در قم به تحصيل پرداخت. با ورود به دبستان از همان ابتدا تلاش زيادي از خود نشان داد و با بهرۀ هوشي زيادي كه داشت سال هاي تحصيلش را به سرعت و با موفقيت كامل به عنوان دانش آموز ممتاز پشت سر گذاشت .
در همان سنين كودكي بود كه با قرآن و نماز آشنايي پيداكرد و از سن پنج سالگي در كنار مادرش به نماز مي ايستاد.
مادر شهيد مي گويد: « حميد رضا به رعايت حلال وحرام بسيار مقيد بود حتي در همان دوران نوجواني، به طوري كه هرگاه براي خريد مايحتاج خانه مي رفت و حواسش نبود كه پول داخل جيبش متعلق به خودش است يا باقيمانده خريدي كه كرده است ، اين موضوع را حتماً به ما مي گفت تا مطمئن شود پول باقيمانده خريد با پول شخصي او مخلوط نشود و مديون نماند.
حميد رضا تحصيلات متوسطه را درتهران ودر دبيرستان خوارزمي گذراند . در دوران تحصيل با مطالعه كتب مذهبي وسياسي، تلاش و كوشش خود را براي آگاهي و رشد فكري بيشتر خويش آغاز كرد. به گفته مادر شهيد، « او در بين بستگان بيشتر به خاله اش علاقه مند بود چون از نظر اعتقادي خيلي مذهبي بود و به همين دليل با پسر خاله اش نيز ارتباطي صميمي داشت.»
حميد رضا از همان دوران دبيرستان به بحث هاي سياسي علاقه مند بود، مادر شهيد به ياد دارد كه حميد رضا گاهي در بين صحبت هايش ، دائم از وابستگي كشور و از اينكه ايران هنوز در خيلي از مسايل اوليه وابسته است و توانايي توليد مستقل را ندارد گله مي كرد.
حميد رضا سالهاي آخر دبيرستان را در سال 1355 در آمريكا گذراند. به اين صورت كه دو سال را دركالج بود و بعد با انتخاب رشته « عمران و ساختمان» شروع به تحصيل كرد. مادر او مي گويد: « براي ديدن حميد رضا به آمريكا رفتم، درآنجا متوجه ساده زيستي وي شدم. عليرغم اينكه پدرش از نظر مالي وي را تأمين مي كرد، متوجه شدم كه حميدرضا اين پول را به جنوب لبنان و براي گروه دكتر چمران مي فرستد. و خود با سادگي زندگي مي كند. درآمريكا هم حميدرضا روحيات مذهبي خود را حفظ كرده بود به طوري كه بر روي ديوار اتاقش عكس هاي مذهبي و عاشورايي نصب كرده بود وهمچنين نوارهاي سخنراني حضرت امام (ره) راگوش مي داد.»
محل اقامت او درآمريكا شهر «يوجي» در «ايالت اورِگان» بود. وي درآنجا عضو انجمن اسلامي شده بود. مادر شهيد دراين مورد مي گويد: « وقتي ايشان به آمريكا رفته بود آقاي ناصر سبزعليان، مسئول انجمن اسلامي كه آن زمان حميدرضا عضو آن بود، به من اذعان كرد كه: گاهي فكر مي كنم حميد رضا حتي ازما كه مدتي است در اين راه هستيم قوه درك بالاتري دارد و او كجا و ما كجا»
پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران، در سال 1358 تحصيلات خود را در آمريكا نيمه كاره رها كرد و به قصد خدمت به كشور و همراهي با مردم در پيشبرد اهداف انقلاب اسلامي به ايران بازگشت.
در ايران مدتي رشته ارتباطات را در مدرسۀ عالي ارتباطات خواند و مدرك فوق ديپلم را در اين رشته گرفت.
بعد از آن حميد رضا در روزنامه « جمهوري اسلامي» مشغول به كار شد و به حرفۀ خبرنگاري روي آورد. فعاليت سياسي او و دوستانش در دوران انقلاب با تشكيل جلسات مذهبي ادامه داشت و گاهي ممكن بود بعضي از كساني كه گرايش هاي كمونيستي و يا منحرف داشتند هم در اين جلسات شركت كنند. اما حميدرضا هميشه مي گفت: « كه مانع حضور آنها نشويد چرا كه ممكن است به راه راست بيايند .» او هميشه در تلاش بود تا به اين گونه افراد كمك كند تا در افكارشان اصلاحاتي به وجود آورند.
از چهره هاي فرهنگي و سياسي آن زمان كه حميد رضا با آنها در تماس بود آقاي فخر الدين حجازي بود كه ايشان ارتباط بسيار نزديكي با حميد رضا داشت.
حميد رضا يك انسان مسلمان و متعهد در همۀ ابعاد بود. مادر ايشان مي گويند: « وي هميشه به پدرش احترام مي گذاشت و در اين زمينه قابل قياس با هم سن وسال هايش نبود.»
او به فعاليت هاي تبليغي و ارشادي ادامه داد و در زماني كه در اثر فعاليت هاي جوانان ازخود گذشته اي چون او، دامنۀ آزادي فعاليت هاي سياسي وسيع تر شده بود، گروه گروه دوستان خود را به بازديد از نمايشگاه هاي كتاب مي برد . همه را به مطالعه و تحقيق تشويق مي كرد. از ديگر ابعاد شخصيت ايشان بُعد معنوي وي بود كه همواره در دعاها و نيايش هاي ديني مختلف شركت مي كرد و يا خود به ايجاد و برگزاري اين گونه مراسم اقدام مي نمود.
درخانواده برخوردي فوق العاده متين و مؤدبانه داشت و يكي از دلسوزان خانواده بود.
عليرغم فعاليت هاي زيادي كه در بيرون از خانه داشت، از هيچگونه كمكي در امور خانه به مادرش دريغ نمي ورزيد.
ازآرزوهايش كه هميشه ازآن سخن مي گفت، خدمت به مردم محروم حتي آنهايي بود كه در دورترين نقاط زندگي مي كنند. مادر شهيد مي گويد: « زماني كه حميد رضا عازم آمريكا بود؛ پدرش به ايشان پيشنهاد كرد، چون علاقۀ زيادي به خلباني داري سعي كن آنجا هم در همين رشته تحصيل كني ! ولي حميدرضا از پدرش خواست كه موافقت نمايد تا او در رشته راه و ساختمان درس بخواند تا وقتي كه به ايران بازگشت كارآيي بيشتري براي مردم محروم داشته باشد.»
در روز 27 خرداد ماه سال 1358 فرمان تاريخي امام (ره) براي ساختن خرابي هاي به ارث مانده از طاغوت صادر و جهاد سازندگي تأسيس شد. واندكي پس از آن حميد رضا به جهاد سازندگي پيوست و به فعاليت شبانه روزي در اين نهاد مقدس پرداخت.
زماني كه مرحوم آيت اله طالقاني جوانان و مردم را براي فرو نشاندن شورش ها و اغتشاشات گروهك ها در كردستان تشويق كردند، حميد رضا تمايل زيادي به رفتن نشان داد. به گفته مادرش: « زماني كه حميد رضا از يكي از مجالس سخنراني آقاي فخر الدين حجازي برگشت، تصميمش براي رفتن به كردستان و مبارزه با ضد انقلاب جدي تر شده بود، به طوري كه پس از آن وقتي به خانه رسيد شروع به بستن وسايلش كرد. همان روز حميد رضا به آرايشگاه رفت و وقتي كه به خانه برگشت به او گفتم: پسرم چقدر زيبا شدي و با گريه به او گفتم حميد اگر مي شود به كردستان نرو و منصرف شو! ولي حميد رضا نگاهم كرد وگفت: مادراجازه بده بروم. من موقعي كه ساكش را مي بستم مقداري ميوه برايش گذاشتم كه وقتي وي آنها را ديد با خنده گفت : مادرجان! مگر من مي خواهم به سفر تفريحي بروم؟ فقط براي من مقداري خرما بياور! بعد از سحر حميد رضا و دوستانش عازم شدند و پدرش تا ميدان انقلاب آنها را بدرقه كرد. و وقتي برگشت، در حالي كه اشك در چشمانش حلقه زده بود، گفت: فكر نمي كنم حميد رضا ديگر برگردد.»
زماني كه گروه اعزامي، به شهر كرمانشاه مي رسند طبق خاطرات يكي از دوستان حميد رضا كه براي مادر شهيد نقل كرده است: « حميد رضا با ديدن يكي از نگهبان ها كه به علت كمبود نيرو مجبور به اضافه نگهباني بوده و بسيار خسته شده بود، از او مي خواهد برود و استراحت كند و خودش تا صبح به جاي آن نگهبان انجام وظيفه مي كند.»
صبح فرداي آن روز درسوم شهريور 1358 آن گروه عازم سردشت مي شوند و به محض رسيدن، افراد ضد انقلاب وابسته به گروهك هاي شورشي به خودروي حامل آنها حمله برده و آنها را به اسارت مي گيرند. چهار نفر ازآنها را چون لباس محلي كُردي به تن داشتند اسير و چهار نفر ديگر كه شامل حميد رضا تواضعي، ناصر تركان، حميد شيري و شهريار ملك اندي بود را در يك دادگاه صحرايي فرمايشي محاكمه و اعدام مي كنند . يكي از دلايل اعدام حميد رضا تواضعي همراه داشتن نهج البلاغه و قرآن مجيد بوده است .
در موقع شهادت فقط يك دست خط از حميد رضا به جامانده است، با اين عبارت كه: « خدايا، من فرصت نداشتم ، همين تيمّم را به عنوان غسل شهادت بپذير».
خانواده شهيد تواضعي از طريق راديو متوجه شهادت آن چهار شهيد كه حميد رضا نيز از جمله آنها بود مي شوند.
مادر شهيد مي گويد: « بعد از شنيدن خبر شهادت حميد رضا پسر خاله هاي او از طريق اروميه به سمت محل شهادت بچّه ها رفتند تا بتوانند جنازه ها را تحويل بگيرند. كه حتي با يكي از اكراد محلي جهت گرفتن جنازه قرار مي بندند و هزينه اي هم مي دهند ولي بعداً متوجه مي شوند كه او دروغ مي گويد. در راه بازگشت به آنها اطلاع مي دهند كه جنازه ها را تحويل گرفته اند و بالاخره شهدا را به تهران مي فرستند، جنازه ها بعد از 13 روز به تهران رسيد و مراسم عزاداري شهيد در مسجد ارگ، تهران و منطقه چيذر برگزار شد. وپيكر پاك شهيد حميد رضا تواضعي در قطعۀ 24 بهشت زهرا به خاك سپرده شد.»