صُديف شريفي زياراني

در پنجمين روزشهريور ماه سال 1335 در دامنه سلسله جبال البرز در منطقه زياران از توابع استان قزوين، صُديف اولين فرزند خانواده شريفي زياراني به دنيا آمد. خانواده شريفي زياراني به كار كشاورزي اشتغال داشت. عباس علي پدر صديف با تلاش و زحمت امرار معاش مي كرد ولي زندگي خانواده به سختي مي گذشت. طاهره خانم مرادي، مادر صديف نيز در كنار همسرش در انجام كارهاي كشاورزي براي تأمين معاش خانواده تلاش و كمك مي كرد.
صديف در كنارپدر و مادر مهربان و زحمتكش خويش رشد يافت. در سن چهار سالگي به مكتب خانه رفت و در مدت سه ماه قرائت قرآن را ختم كرد. او غير از آموزش قرآن با كتب و منابع ديگري همچون خزائن الاشعار نيز آشنا شد و حضور او در مكتب خانه باعث گرديد كه خواندن و نوشتن را قبل از رفتن به دبستان ياد بگيرد.
با فرا رسيدن زمان تحصيلات ابتدايي صديف در زياران در دبستان كرمانشاهي ثبت نام كرد و شش سال تحصيلي را با موفقيت به پايان برد. صديف به دليل شرايط روستا و سختي معيشت همواره در كنار تحصيل به پدر و مادر خود در انجام كارهاي كشاورزي و دامداري كمك مي كرد اما شرايط ادامه تحصيل در وضعيت نا مساعد اقتصادي روستا براي صديف و اكثر بچه هاي روستا فراهم نبود. صديف با تمام سختي ها براي ادامه تحصيل در دبيرستاني كه در شهر آبيك قرار داشت ثبت نام كرد و سه سال دوره دبيرستان را با مشكلات فراوان و در تنگناي اقتصادي خواند و با گرفتن مدرك سيكل قديم در همان مقطع تحصيلات خود را رها كرد تا وارد بازار كار شود تا براي كمك به تأمين مخارج خود و خانواده به كار و كسب در آمد بپردازد.
صُديف در شركت طيور زياران در منطقه محل زندگي خود مشغول كار شد و با تمام مشكلات تحصيلات باقيمانده دبيرستان را به صورت شبانه ادامه داد و موفق به گرفتن ديپلم متوسطه گرديد.
با فرا رسيدن زمان انجام خدمت سربازي، دوره خدمت او آغاز گشت و محل خدمت وي در گارد شاهنشاهي تعيين شد. در آن زمان به دليل قيام ظفّار در كشور عمان، نيروهاي ارتش شاهنشاهي براي سركوبي آن قيام وارد عمان شد. صديف نيز مجبور به حضور در اين مأموريت بود. او در اين مأموريت با واقعيات سياسي بيشتري آشنا گشت سوالات زيادي در ذهن او پديد آمد و كوشيد با افزايش مطالعات خود به آنها پاسخ دهد. صديف 45 روز در اين مأموريت حضور داشت. دوره سربازي او زماني به پايان مي رسيد كه زمزمه هاي نهضت اسلامي در ايران شنيده مي شد.
خبر قيام مردم قم براي حمايت از امام خميني (ره) و كشتار مردم از سوي ارتش شاهنشاهي به زودي در كشور پيچيد. مردم تبريز در پي قيام مردم قم به پا خاستند و سال 1357 با تحريم جشن هاي عيد نوروز آغاز گشت.
سال 1357 روز به روز بر خشم و انقلاب مردم افزوده مي شد حادثه 17 شهريور و قتل عام مردم تهران، همه ملت را به خشم آورد. با بازگشايي مدارس و دانشگاهها در مهرماه 1357، مراكز آموزشي به عرصه تظاهرات و راهپيمايي دانش آموزان و دانشجويان تبديل گشت. تظاهرات ميليوني تاسوعا و عاشورا آخرين پيام را به شاه ايران داد و روز 26 دي ماه با فرار شاه از كشور جشن و شادماني سراسر مردم كشور را فرا گرفت چند روز پس از آن امام خميني (ره) رهبر محبوب انقلاب اسلامي به ميهن بازگشت و روز 22 بهمن ماه سال 1357 با شكستن حكومت نظامي از سوي مردم، ارتش نيز به مردم پيوست و جشن پيروزي انقلاب اسلامي درجاي جاي ميهن بر پا گشت.
صديف نيز در آن دوران در روستا سكونت داشت. خبرهاي انقلاب بين كارگران و اهالي روستا مي پيچيد. صديف در آن زمان تمام تلاش خود را براي روشنگري مردم و پيشبرد انقلاب به كار مي بست.
صديف با دوستان خود انجمن اسلامي زياران را پس از پيروزي انقلاب اسلامي تأسيس كرده و به فعاليت هاي فرهنگي و تبليغي پرداختند. با تشكيل شوراهاي اسلامي روستايي از سوي جهاد سازندگي، صديف در دو دوره متوالي به عضويت شوراي اسلامي زياران در آمد و خدمات زيادي را براي پيشرفت و آباداني روستا و خدمت به مردم و كشاورزان انجام داد.
او پس از انقلاب اسلامي همچنان به كار خود در شركت طيور كه وابسته به وزارت كشاورزي بود ادامه داد و در آن شركت نيز با مشاركت همكاران انجمن اسلامي شركت طيور را پايه گذاري كرد.
صديف كار در شركت طيور را با انبارداري آغاز كرد اما با گذشت زمان و كسب تجربه، پس از انقلاب اسلامي به تدريج وارد امور اداري شركت گشته و به مديريت امور اداري شركت منصوب شد. او به علت علاقه به تحصيل كوشيد تحصيلات خود را ادامه دهد و بدين سبب با شركت در آزمون سراسري دانشگاه آزاد اسلامي، در رشته الهيات پذيرفته و مشغول تحصيل شد.
صديف كه پس از پيروزي انقلاب اسلامي با خانم خديجه كريميان زياراني ازدواج كرده بود در آن زمان دو فرزند داشت. محمد پسرش در سال 1361 و مرضيه دخترش در سال 1363 به دنيا آمده بود. او با تمام مسئوليت ها و سختي هاي فراوان در محيط كار، تحصيلات خود را در رشته الهيات آغاز كرد، در حالي كه براي درس خواندن مجبور بود به تهران رفت و آمد كند.
پس از صدور فرمان تشكيل بسيج مستضعفين، با دوستانش واحد بسيج زياران را سازماندهي و راه اندازي كرد. و در شرايط مورد نياز انقلاب اسلامي از هيچ كوششي فرو گذار نكرد. صديف به دليل خدمات فراوان به مردم از محبوبيت خاصي در بين آنها برخوردار بود و اخلاق و برخورد خوب او با مردم نيز بر دوستي و محبت وي مي افزود.
با شروع جنگ تحميلي از سوي رژيم بعث عراق كه در آخرين روز تابستان سال 1359 اتفاق افتاد، صديف كوشيد در هر فرصتي خود را به جبهه هاي نبرد برساند و به شكل نيروي رزمنده بسيجي عازم مناطق جنگي درجنوب و غرب كشور گشت. او در اين دنيا دو آرزو داشت تشرف با خانواده به خانه خدا و آرزوي شهادت در راه خدا.
صديف در ابتداي جنگ با فراخوان منقضيان خدمت سال 1356، مدت شش ماه عازم جبهه شد و دلاورانه با دشمن جنگيد. اين دوره براي او تجربه بزرگي بود. اما صديف به اين دوره حضور در جبهه بسنده نكرد و كوشيد در فرصت هاي بعدي نيز خود را به صحنه نبرد و پيكار با نيروهاي متجاوز عراقي برساند. او در عمليات فتح المبين- كربلاي پنج در شلمچه و ثامن الائمه (ع) به صورت بسيجي رزمنده شركت داشت.
حضور صديف در هر مرحله پر ثمرتر از گذشته بود . شهامت و رشادت او همراه با تدبير و تجربه اي كه به دست آورد او را به فرماندهي دسته و گروهان رساند. صديف در طي پانزده ماه حضور در جبهه هاي جنگ، در لشكر 27 محمد رسوال الله لشكر 8 نجف اشرف و لشكر 17 علي بن ابيطالب خدمت كرد.
سال 1365 سپاهي بزرگ از جوانان پر شور و مجاهد گرد آمد تا تكليف دشمنان متجاوز را يكسره سازد. سپاه صد هزار نفري محمد رسول الله در سال 1365 حماسه ديگري را در تاريخ جنگ رقم زد. جوانان شجاع براي حضور در اين سپاه عظيم با شور و شوق به ستادهاي اعزام نيرو هجوم آوردند. صديف نيز عزم رفتن داشت او در پي تحقق آرزوي بزرگ زندگي خود بود.
صديف در لشكر هشت نجف اشرف، گردان محمد رسول الله (ص) حضور يافت. شلمچه در عمليات كربلاي پنج يكپارچه آتش بود. ميدان نبرد صحنه آزمايش مردن خدا و سرنوشت جنگ بود رزمندگان با تمام وجود به رويا رويي با دشمن مي پرداختند و با وجود آتش فراوان، بمباران شيميايي و محدوديت ها و تنگناهاي بسياردر صحنه هاي جنگ، تزلزلي به خود راه نداده و با تمام وجود در ميدان پيكار و شهادت ايستاده بودند.
صديف روز بيست و هشتم دي ماه سال 1365 در گردان محمد رسول الله (ص) در عمليات كربلاي پنج مردانه مي جنگيد. آن روز، روز تحقق آرزوي ديرين او بود و اصابت گلوله مستقيم دشمن به پيشاني وي، لبيك حق را به او رساند. صديف به زانو نشست و بر خاك مطهر شلمچه افتاد. همرزمانش او را درآغوش گرفتند اما او آرام و سبكبال پر كشيده بود.
صديف به شهادت رسيد و پيكر آن شهيد عزيز به پشت جبهه و به زياران منتقل شد. روز آمدن پيكر پاك او همه مردم زياران به استقبال و تشييع آمده بودند. همه مردم از خدمات و دلاوري او سخن مي گفتند. خدمات عمراني او براي زياران پيش چشم مردم بود. همكاران وي در شركت طيور جاي خالي او را بيش از هر زمان احساس مي كردند و دو فرزند خردسال وي محمد و مرضيه در آغوش مادر اشك غم مي ريختند و از مادرشان سراغ پدر را مي گرفتند.
پيكر پاك شهيد صديف شريفي زياراني همچو پرچمي در اهتزاز در گلزار شهداي زياران در سينه كوههاي سر بلند البرز به خاك سپرده شد تا نام و ياد او قرين افتخار و سربلندي جمهوري اسلامي ايران بماند.