از خدا مسئلت مي جويم كه در راه او به خوبي بجنگم و كشته شوم و بتوانم در حين جان دادن جمله حضرت علي (ع) « فزت برب الكعبه » را بر زبانم جاري كنم كه شهادت بزرگترين آرزوي من در اين دنياي خاكي است.
« از وصيت نامه شهيد»
عيد نوروز سال 1344 براي خانواده ديده ور شادابي و طراوت ديگري داشت. در نهمين روز عيد، همزمان با رستن جوانه هاي زندگي درطبيعت، سومين فرزند حاج سيد محمود و حكيمه خانم به دنيا آمد. حاج سيد محمود مردي متدين و اهل تقوا بود كه در شهر كازرون همه او را به پاكي و دينداري مي شناختند. پدر و مادر، نام كودك نو رسيده را سيد جواد گذاشتند.
سيد محمد جواد در دامان مادري متدين و در كنار پدري دوستدار اهل بيت (ع) رشد يافت. پدر او در شهر كازرون در ابتداي بازار دكّان عطاري داشت وخانواده ديده ور با در آمدي كم، زندگي سختي را مي گذراند.
حاج سيد محمود به تأمين روزي حلال و مراعات حلال و حرام در انجام معامله بسيار اهميت مي داد. حاجيه حكيمه خانم نيز هرگز بدون وضو فرزندانش را شير نمي داد. آنها فرزندان خود را از كودكي همراه خود به مسجد محله ( مسجد آهنگران ) مي بردند تا نماز را ياد بگيرند و به جماعت بخوانند.
سيد محمد جواد دوران كودكي را در شهر كازرون با هم بازي هاي خود و در كنار برادران و خواهران كه بعداً به شش نفر رسيد،گذراند. رفت و آمد او به مسجد و شركت در مجالس مذهبي، شالوده اعتقادي وي را تقويت كرد.
سيد محمد جواد در سال 1340 در شهر كازرون براي تحصيلات ابتدايي به دبستان مجتهد رفت. او با پشتكار و علاقه درس مي خواند و به دليل ارتباط و حضورش در مسجد و كلاسهاي قرآن قبل از ورود به مدرسه، در سن دوازده سالگي قرآن را تقريباً حفظ بود و تا سن پانزده سالگي با نهج البلاغه كاملاً آشنا شد. به همين دليل از حدود پانزده سالگي براي نوجوانان محلّه جلسه آموزش قرآن برپا مي كرد.
سيد محمد جواد به دليل تربيت ديني و خانوادگي براي پدر و مادرش احترام ويژه اي قائل بود. از دوران نوجواني هرگز در حضور پدر و مادر پاي خود را دراز نكرد و جلوتر از آنها قدم بر نمي داشت. موقع غذا خوردن رو به قبله مي نشست. او صبر مي كرد تا پدر و مادرش خوردن غذا را آغاز كنند، سپس غذا مي خورد. هرگز صداي خود را بلند نمي كرد. از كودكي براي رفتن به مسجد علاقه خاصي نشان مي داد. خواندن قرآن را خيلي دوست داشت. نهج البلاغه اولين كتابي بود كه در همان اوايل با سواد شدن، شروع به خواندن آن كرد. او داستان زندگي پيامبران و ائمه معصومين (ع) را دوست داشت و اخلاق نيكو و ادب وي مورد توجه همه خانواده و بستگان وآشنايان بود.
در سال 1346، دوره شش ساله تحصيلات ابتدايي پايان يافت. او براي ادامه تحصيل به دبيرستان رفت و سالهاي تحصيلات متوسطه را با موفقيت پشت سر گذاشت و موفق به دريافت مدرك ديپلم در رشته رياضي گشت.
او تحصيلات خود را در شرايطي گذراند كه پدر و مادرش با وجود سختي هاي فراوان و در آمد كم، بر تحصيل فرزندشان تأكيد داشتند و براي درس خواندن فرزندانشان همه جور زحمت را بر خود تحميل مي كردند.
سيد محمد جواد پس از گرفتن ديپلم، براي خدمت سربازي اقدام كرد اما به علت پزشكي از خدمت سربازي معاف شد و پس از معافيت از خدمت سربازي به كار مشغول شد. او در سال 1352 ازدواج كرد و خانواده مستقل خود را شكل بخشيد.
سال 1356 سيد محمد جواد وارد آموزشكده همافري شد و آموزش خود را در اين رشته براي شركت در نيروي هوايي آغاز كرد. به همين دليل بود كه مجبور شد براي سكونت به تهران مهاجرت كند.
او در كنار درس خواندن به فعاليت هاي ديني و مذهبي خود ادامه داد و نسبت به نشر معارف قرآني و تبليغ احكام ديني فرو گذاري نمي كرد اما اين فعاليت ها در آموزشكده همافري جايي نداشت و به همين سبب بود كه نيروهاي امنيتي رژيم شاه او را دستگير و بازداشت كردند. در مدت يكسالي كه او در آموزشكده همافري درس مي خواند، بارها از سوي مأموران رژيم دستگير و از مدت يك روز تا يك هفته در بازداشت بسر مي برد.
فشار روحي و رواني بر سيد محمد جواد در آموزشكده همافري و دوران بازداشت و دستگيري وي به حدّي بود كه او را بيمار ساخت و براي مدتي در بيمارستان بستري شد و پس از آن به دليل فعاليت هاي مذهبي از آموزشكده اخراج گرديد.
سيد محمد جواد پس از اخراج به شهر خود كازرون بازگشت و با كار و كارگري به ادامه زندگي پرداخت. اما در اين دوران كه به اواخر سال 1356 نزديك بود، تحولات جديدي در زندگي او آغاز گشت. نهضت انقلاب اسلامي ايران به رهبري بزرگمردي از سلاله اولياء خدا، همچو آبي زلال، تشنگان حكومت ديني را سيراب ساخت و جان و دل جوانان مسلمان و انقلابي را به خود جلب كرد.
شهر كازرون كه شهري مذهبي بود خيلي زودتر از شهرهاي ديگر به پشتيباني از امام خميني (ره) پرداخت. مردم با تمام وجود به ميدان مبارزه با رژيم پهلوي آمدند و جريان انقلاب اسلامي روز به روز شدت گرفت. سيد محمد جواد نيز در اولين روزهاي نهضت، فعاليت هاي انقلابي خود را آغاز كرد او در كنار پدرش در تكثير و توزيع اعلاميه هاي حضرت امام خميني (ره) كوشش فراواني داشت، براي پخش اعلاميه ها در شهر كازرون فعاليت مي كرد و در تظاهرات و راهپيمايي هاي انقلابي عليه رژيم پهلوي فعالانه شركت داشت.
با پيروزي انقلاب اسلامي در روز 22 بهمن ماه سال 1357، شهر كازرون يكپارچه شور و شادي بود. سيد محمد جواد نيز به يكي از آرزوهاي بزرگ زندگي اش رسيده بود و در جشن پيروزي انقلاب اسلامي شادمانه شركت داشت.
مدتي از پيروزي انقلاب اسلامي نگذشته بود كه امام خميني (ره) براي سازندگي روستاها و ساختن ويراني هاي به جا مانده از رژيم پهلوي و كمك به مردم محروم و روستا ييان زحمتكش، فرمان تأسيس جهاد سازندگي و مشاركت همه مردم را در اين حركت صادر كردند.
سيد محمد جوادتقريباً چهار ماه پس از تشكيل جهاد سازندگي، روز بيستم مهر ماه سال 1358 به همكاران جهاد سازندگي پيوست. كار در جهاد سازندگي براي او عبادتي بزرگ بود و تلاش شبانه روزي وي در انجام خدمت به روستاييان و محرومان، عاشقانه و با تمام وجود ادامه يافت.
از ارديبهشت ماه سال 1359، خبرهايي از زد و خوردهاي مرزي بين نيروهاي ايراني و عراقي شنيده مي شد اما حمله همه جانبه ارتش متجاوز عراق در آخرين روز تابستان آن سال از مرزهاي زميني در مناطق غربي و جنوبي كشور و نيز مرزهاي هوايي و دريايي، آغاز جنگي هشت ساله را عليه جمهوري اسلامي و ملت ايران اعلام كرد.
رهبر حزب بعث عراق قصد تصرف سه روزه استان خوزستان و بر اندازي نظام جمهوري اسلامي را در مدت يك هفته درسر مي پروراند. اما با سخنراني حماسي حضرت امام (ره) مردم در سراسر كشور براي مقابله و جهاد با دشمن آماده شدند و جوانان پر شور و انقلابي مي كوشيدند تا خود را هر چه زودتر به مناطق مرزي و جبهه هاي نبرد برسانند.
ارتش عراق در چهارمين روز حمله، از دو محور جاده شلمچه و جاده اهواز به دروازه هاي خرمشهر نزديك شد و طي چند بار حمله، قصد ورود به شهر را داشت كه هر بار با مقاومت مردم خرمشهر عقب نشيني كرد، اما پس از 35 روز مقاومت جانانه، سرانجام خرمشهر در چهارم آبان ماه سال 1359 به اشغال نيروهاي دشمن در آمد.
از سوي ديگر، روز ششم مهرماه ارتش عراق بعد از عبور از منطقه شمال كرخه در منطقه سبحانيه، روي كرخه پل زد و با تانك هايش وارد سوسنگرد شد. فرماندهان دشمن اداره شهر تحت اشغال سوسنگرد را به گروه ضد انقلاب جبهه التحرير سپردند. اما چهار روز بعد در تاريخ دهم مهر ماه سال 1359 رزمندگان سپاه اهواز به فرماندهي علي غيور اصلي، سوسنگرد را آزاد ساختند.
سيد محمد جواد از اولين روزهاي جنگ به جبهه شتافت و در تاريخ پانزدهم مهر ماه سال 1359 به منطقه جنوب اعزام گشت روز بيست و چهارم آبان ماه سال 1359 كه ارتش عراق از سه طرف: سبحانيه - احيمرو ابوحميظه وارد سوسنگرد شد، سيد محمد جواد در گروه رزمندگان دويست نفره اي قرار داشت كه با مقاومت و فداكاري مانع سقوط شهر سوسنگرد شدند.
دو روز بعد در تاريخ بيست و شش آبان ماه سال 1359، رزمندگان ارتش، سپاه پاسداران و ستاد جنگ هاي نا منظم ( گروه شهيد چمران ) به كمك محاصر شدگان سوسنگرد آمدندو بار ديگر شهر در اختيار رزمندگان اسلام قرار گرفت.
پس از مدتي فرماندهان ايراني دريافتند كه با جنگ هاي كلاسيك و شيوه هاي شناخته شده نمي توان كاري از پيش برد. بنابراين طرح عمليات چريكي و غير كلاسيك در دستور كار رزمندگان اسلام قرار گرفت.
روز بيست و شش اسفند ماه سال 1359، در راستاي اجراي عمليات چريكي، عمليات المهدي (ع) از سوي رزمندگان آغاز گشت. سيد محمد جواد كه در عمليات قبل آن بر اثر برخورد تركش از ناحيه پاي راست مجروح شده بود، با گذراندن پانزده روز مرخصي و مداوا، خود را به منطقه رساند تا عمليات المهدي (ع) را فرماندهي كند. او در مدت حضورش در جبهه هاي جهاد فقط براي پانزده روز مداوا به مرخصي رفته بود. جهاد شبانه روزي او را به فرماندهي شجاع و لايق تبديل ساخته و اخلاق نيكو و صفاي باطن، بر نفوذ كلام و محبوبيت اش مي افزود.
خدمت او در سمت فرماندهي عمليات، جانشيني طرح و عمليات و مسئوليت هاي ديگر، تجارب ارزشمندي براي فرماندهي وي در عمليات المهدي (ع) بود.
شب عمليات فرا رسيد. غروب هنگام، برادر عزيزي و برادران توانا و نوري، به قرارگاههاي همرزمان در خانه هاي متروك شهر سركشي كردند تا آنان را با نقش و وظيفه اي كه در عمليات داشتند، بيشتر آشنا سازند.
سيد محمد جواد آن شب روحيۀ ديگري داشت. شب قبل از عمليات غسل شهادت كرد و نماز شب خواند و صبح آن روز نماز جماعت به امامت وي برپا شد. او پس از نماز خطبه اي از خطبه هاي نهج البلاغه را بيان كرد و همراه با برادر رضوي به تشريح عمليات براي رزمندگان پرداخت. پس از آن دوباره درباره شهادت و حضرت سيد الشهداء (ع) سخناني بيان كرد و با پايان اين سخنان، رزمندگان به فرماندهي سيد محمد جواد آماده جهاد و نبرد با دشمن شدند.
محور عمليات از سوسنگرد تا هويزه و پادگان حميد امتداد داشت. آن روز هدف رزمندگان، جهاد تا شهادت بود و فرمانده شجاع و مومن عمليات، سيدمحمدجواد، با ايماني كامل و با همه وجود به ميدان جهاد آمده بود.
ساعت 7 و 30 دقيقه صبح، اولين مرحله عمليات به فرماندهي سيد محمد جواد آغاز شد. هدف اين مرحله از عمليات انهدام دشمن در غرب سوسنگرد تا روستاي احمير طراحي شده بود. عمليات در اوج آتش دشمن جريان داشت. رزمندگان جوان با شجاعت و ايثار خطوط دشمن را شكافته و به قلب دشمن مي زدند.
سيد محمد جواد در آن روز در قلب خود احساس ديگري داشت. ياد خوا بي كه شب قبل از آمدن به جبهه ديده بود، ذهن او را مشغول كرده بود. او شب قبل از حضور در جبهه خوابي ديد كه هنگام وداع آن خواب را در گوش پدرش بازگو گرد. او به پدر گفت: در خواب ديدم اسبي سفيد از آسمان پايين آمد، مرا بر پشتش سوار كرد، سپس به آسمان پرواز كرد و آن قدر بالا رفت كه ديگر زمين را نديدم، او به پدر گفت: « مطمئنم كه در اين رفتن، ديگر بازگشتي نيست.»
حمله شروع شده بود. رزمندگان بي محابا به مواضع نيروهاي عراقي مي زدند. دشمن از اين حمله سخت غافلگير شده بود. عمليات با سرعت غير قابل تصوري پيش مي رفت. با انهدام يك گردان تانك و يك گردان مكانيزه دشمن رزمندگان دلاور و مجاهدان اسلام به مرحله پيروزي نزديك شدند. آنها به اولين خاكريزهاي دشمن رسيدند.
سيد محمد جواد در اولين خاكريز، هدف تير مستقيم دشمن قرار گرفت. تير به زير گلو و قسمت راست بدن او برخورد كرد. سيد محمود بر زمين افتاد و به طرف پشت خاكريز فرو افتاد. يكي از همرزمانش كه شاهد تير خوردن او بود، به سويش دويد. او درباره حالات سيد محمد جواد در آن لحظات مي گويد:
« سيد در حالي كه از شدت درد زمين را چنگ مي زد، با صدايي گرفته كه از گلوي چاك چاك او به سختي شنيده مي شد، اشاره كرد كه حمله را ادامه دهيد و پس از آن شروع به ذكر گفتن كرد و در همان حال كلاهخود را روي صورتش قرار داد تا همرزمانش از ديدن حال وي سستي به خود راه نداده و به جهاد و مبارزه ادامه دهند . خون تمام سينه و بدن سيد محمد جواد را فرا گرفت. سرخي روي او و گلوي بريده بريده اش، با زمزمه هاي عاشقانه، لحظه هاي وصال را نويد مي داد.
با فرو كش كردن عمليات، همرزمانش توانستند او را به بهداري منتقل كنند. پزشكان حدود نيم ساعت براي مداواي او كوشيدند. اما سيد محمد جواد قصد ماندن در عالم خاكي را نداشت و در جستجوي نوري عظيم، چشم اميد و شوق به افلاك و عالم ديگرگشوده بود. سيد محمد جواد به آرزوي خويش رسيد و به سعادت شهادت نايل گشت.
پيكر پاك فرمانده شهيد سيد محمد جواد ديده ور پس از شش ماه جهاد و حضور دلاورانه در جبهه هاي نبرد به زادگاهش كازرون بازگشت. آن روز شهر كازرون يكپارچه عزا و اشك بود. حضور مردم در مراسم تشييع و تدفين او به حدّي بود كه رسيدن پيكر مطهرش تا محل تدفين در كنار بقعه آقا سيد محمد، ساعت ها به طول كشيد و با سوز دل و اشك هاي ديدگان سه فرزند يادگارش و همسر و پدر و مادر و خانواده اش به آغوش خاك سپرده شد. تا مزار او همچو پرچمي در اهتزاز و نشاني پر افتخار، زيبنده شهر كازرون و يادواره حماسه جهاد براي رهپويانش براي هميشه تاريخ قرار گيرد.