«نام فرزندم را شاهد بگذاريد.»
« از وصيت نامه شهيد »
محمد در صبحدم روز جمعه هفتم شهريورماه سال 1336 در خانواده اي مذهبي و روحاني درخيابان بوعلي شهر همدان به دنيا آمد. كودك بود كه همراه خانواده به تهران عزيمت كرد. بعد از اتمام دبستان وارد مدرسه راهنمايي (رهنما) شد. از همان دوران نوجواني گرايش مذهبي در او آشكار شد محمد در درس خواندن كوشا و در روابط اجتماعي با ديگران روحيه ايثار و فداكاري او قابل توجه بود.
او ورزش را در دوران نوجواني در رشته جودو و كاراته به طور جدي دنبال مي كرد وكار كشاورزي را نيزبسيار دوست داشت.
دورۀ متوسطه را در دبيرستان محبان الحسين تا كلاس يازدهم ادامه داد. و زير نظر دبيران معتقد و انقلابي تحصيل كرد. او بسيار با استعداد بود و توانسته بود با كمك دبيران وهمكلاسي هايش يك موشكي ساخته وآن را از حياط مدرسه پرتاپ كند انجام اين امر باعث بازجويي ساواك از دبيران مدرسه شد. در زمينه هاي هنري هم طبعي روان داشت به گونه اي كه نمايش تئاتري را طراحي و اجراكرد كه آنهم خشم هواداران رژيم را بر انگيخت و باعث گرفتاري دبيران مربوطه شد.
كتاب هاي درسي او وبرادرانش هميشه فاقد عكس شاه ملعون بود. درنمازهاي جماعت مدرسه شركت مي كرد و فعاليت هاي مذهبي بسياري داشت. كتاب هاي مذهبي، اجتماعي و سياسي مطالعه مي كرد و با كمك دو برادرش، اعلاميه هاي امام را با دستگاه پلي كپي تكثير و پخش مي كرد. محمد از زمان تكليف به تقليد از حضرت امام خميني(ره) پرداخت. او براي مفيد بودن به هر دري مي زد و بيكاري را نمي پسنديد.چند ماهي در فروشگاهي مشغول به كار شد تا اينكه در يك كارگاه توليدي كيف و كمربند، كار ثابت پيدا كرد. اما در تمام اين دوران ارتباطش با گروه هاي مذهبي را حفظ مي كرد تا اينكه مشمول خدمت سربازي شد. در مخابرات ارتش در پادگان لويزان خدمت خود را گذراند و همچنان كارتكثير اعلاميه هاي انقلاب را در مساجد و حسينيه ها و حتي پادگان نظامي محل خدمتش انجام مي داد. در روز 17 شهريور 1357 وقتي كه با مادرش تلفني در مورد جريانات مبارزه مردم در آن روز صحبت مي كرد شناسايي و چندين روز زنداني شد. و با اطلاعاتي كه در موضوع واقعه هفده شهريور داشت عاقبت سختي در ارتش در انتظار او بود اما وي با زرنگي و تدبير خود را از چنگال رژيم خارج ساخت و سرانجام يك روز قبل از فرمان امام خميني (ره) براي فرار سربازان از پادگانها، خدمت او به پايان رسيد.
محمد يك قبضه اسلحه كُلت شخصي داشت كه از فردي افغاني در سال 1354تهيه كرده و توانسته بود با اين اسلحه در زمان انقلاب تانك ارتش را در خيابان پيروزي متوقف كند و راننده آن را به اسارت گرفته و به مسئولان حفاظت در مدرسه رفاه تحويل دهد.
او توانسته بود در هنگام پيروزي انقلاب اسلامي از انبارهاي مهمات ارتش در برابر ضد انقلاب كه در صدد دستيابي به اسلحه و مهمات ارتش بودند محافظت كند و اجازه نداد تا به دست گروه هاي ضد انقلاب بيفتد. علاوه برآن يك مركز فساد كه آمريكايي ها به آنجا رفت و آمد داشتند را كشف كرده و با كمك دوستان خود، تمام وسايل آن را سوزاند، پس از پيروزي انقلاب اسلامي، از ابتداي تشكيل كميته انقلاب اسلامي به خدمت در اين نهاد پيوست و تا بيستم مهرماه 1358 در كميته مركزي فعاليت كرد . تا اينكه جهاد سازندگي به فرمان امام خميني(ره) در خرداد ماه سال 1358 تأسيس و محمد به عضويت آن در آمد. او در همان سالها با برادرش و دو نفر از ديگر همسنگرانش و يك پزشك و يك مهندس، با يك دستگاه خودرو، براي بازسازي مناطق محروم به منطقه پشتكوه در برازجانِ در استان بوشهر رفت و مشغول فعاليت در جهاد سازندگي منطقه شد.
علاقه، ايمان و پشتكار فراوانش موجب شد تلاش هاي شبانه روزي او و همراهانش به ثمر رسيده و در مدت فعاليت آنها دوازده روستا صاحب آب و برق شوند.
از جمله فعاليت هاي ديگر محمد زارع زاده را مي توان حفر چاه، كشت گندم و مركبات، واگذاري زمين به روستائيان و بالا بردن سطح كشت زمين هاي كشاورزي نام برد. او چهار ماه يكسره درآن منطقه ماند و و با ديگر همراهانش خدمات ارزنده اي از خود به يادگار گذاشتند.
شهيد زارع زاده در روز 27 مهرماه 1358 با دوشيزه اي مذهبي و همفكر ازدواج كرد. جشن عقد در يك بعدازظهر با زيبايي و سادگي انجام شد و محمد به اتفاق همسرش دوباره براي خدمت به پشتكوه بوشهر بازگشت و به ادامه فعاليت هاي سازنده خويش در جهاد سازندگي پرداخت.
در اين مدت همسرش نيز همراه و همكار او بود تا اينكه يك ماه قبل از وضع حمل، به تهران و نزد پدر و مادر خويش بازگشت. در اين دوره بود كه خداوند پسري به محمد و همسرش عطا فرمود.
شعله هاي جنگ با آغاز تهاجم رژيم بعثي عراق عليه جمهوري اسلامي ايران در روز 31 شهريور ماه سال 1359 روشن شده بود و محمد با شكل گيري جبهه هاي جنگ با دشمن متجاوز عرصه ديگري براي خدمت يافته بود.
مادر شهيد مي گويد:
«يك روز صبح محمد به من گفت: پسرم را در خواب ديدم كه به من گفت: نامم را شاهد بگذار. مادرم يا من يا فرزندم شهيد خواهيم شد. به او گفتم: عزيزم انشاء الله خير است، شاهد يعني گواه».
در اين مدت، محمد دائماً در جبهه بود. آخرين بار در آذر ماه سال 59 13با پسر عمه اش براي بردن مهمات به جبهه رفت و گفت: سه روزه برمي گردم ، ولي تا يك هفته هيچ كس از او خبري نداشت. تا اينكه بالاخره تلفن به صدا در آمد، محمد بود. او به مادر گفت: امشب به يك مأموريت جديد مي روم و فردا برمي گردم . درست درهمان شب بود كه فرزند محمد كه نام او را «شاهد» گذاشتند به دنيا آمد.
روزها مي گذشت اما ازمحمد خبري نشد. محمد و پسر عمه اش در هنگام حمل مهمات به مناطق جنگي اهواز، دچار حادثه شدند با انفجار ماشين آنها، پسر عمه اش در همان لحظه به شهادت رسيد اما محمد از ناحيه سرو زانو زخمي و بيهوش شد.
سرانجام محمد را به تهران و بيمارستان تهران كلينيك منتقل و بستري كردند و چهل روز بعد، روح بلند و آسماني او در بيستم دي ماه 1359 به ملكوت اعلي پيوست و جان به جان آفرين تسليم كرد.
خبر شهادت محمد را شوهر خواهرش به خانه آورد.
پيكر پاك محمد زارع زاده بر دوش همرزمانش در حسينيه همداني هاي خيابان ري تشييع و به بهشت زهراي تهران انتقال يافت و در قطعه 24، رديف 10 به خاك سپرده شد.
چندي بعد ، حسين برادر كوچك او نيز راه برادررا در پيش گيرفت و به شهادت رسيد اما پيكر پاكش هرگز به وطن بازنگشت. مدتي بعد برادر ديگر محمد ، علي نيز به جبهه نبرد حق عليه باطل گام نهاد و به فيض جانبازي نايل شد.
پدر شهيد محمد زارع زاده در مراسم خاكسپاري فرزندش رو به آسمان كرده و چنين گفت: « خدايا من از فرزندم راضي هستم ، تو هم از او راضي باش، و اين قرباني را هم از ما قبول بفرما.»