|
فرهنگی هنری اجتماعی فرهنگی هنری اجتماعی
| ||
|
ارتباط با مدیر |
تبلیغات مسيح آبادي ,ابوالحسن
 بيست و پنجم شهريور ماه سال 1334ه ش در شهرستان نيشابور به دنيا آمد. به خاطر تولدش در شب شهادت امام حسن (ع)، اسمش را ابوالحسن گذاشتند. به مکتب خانه مي رفت و در کارهاي مزرعه به پدرش کمک مي کرد. به ورزش هاي شنا، کشتي، دوچرخه سواري و اسب سواري علاقه بسيار داشت. هنگام کشتي گرفتن از نام حضرت علي (ع) مدد مي گرفت و در نشست و برخاست ها نام ايشان را مي برد. در مراسم سوگواري و زنجيرزني ائمه اطهار (ع) شرکت مي کرد. پر جنب و جوش و شاد بود. دوران ابتدايي، راهنمايي و متوسطه را در مدرسه کمال الملک نيشابور گذراند. اوقات فراغتش را در مسجد و تکايا ،به مطالعه کتاب هاي مذهبي، داستان و تاريخ مي گذراند. خدمت دوران سربازي را در شيراز و به عنوان چترباز در نيروي هوايي گذراند. فرصت استخدام او در نيروي هوايي فراهم شد ولي راضي نبود و مي گفت: «من نمي توانم کساني را که حالت تحکم و زور گويي دارند را تحمل کنم.» قبل از انقلاب در راهپيمايي ها شرکت داشت و با تشکيل سپاه پاسداران، عضو سپاه شد و جزو اولين نيروهايي بود که در نيشابور سپاه را تشکيل داد. در کردستان حضور داشت و در فتح بستان به نيروها آموزش مي داد. در 24 سالگي با خانم مرضيه عرب ازدواج کرد که مدت زندگي مشترک آن ها بيش از يک سال بود. ثمره اين ازدواج يک پسر به نام ميثم است، که در تاريخ بيست و يکم شهريور ماه سال 1360 به دنيا آمد. با شروع جنگ تحميلي به جبهه رفت. او گوش به فرمان امام بود. وي مي گفت: «تا وقتي که جنگ ادامه داشته باشد، ما به جبهه مي رويم.» او رفتن به جبهه را براي خود و ديگران يک وظيفه الهي و شرعي مي دانست. فرماندهي گردان امام رضا (ع) را برعهده داشت. در پشت جبهه به نيروها آموزش مي داد و در روستا و شهر به تبليغ براي بسيج مي پرداخت. او به ماديات علاقه اي نداشت. حتي بعد از ازدواج و با وجود يک فرزند، اسلام، جبهه و جنگ را بر همه چيز مقدم مي شمرد. او مطيع محض اوامر امام و به فکر دفاع از اسلام و ارزش هاي اسلامي بود. او از افرادي که مخالف انقلاب و رهبري و افرادي که سودجو بودند و خود را به نام انقلابي جا مي زدند، بدش مي آمد. پس از تشکيل سپاه شب و روز در آن فعاليت مي کرد و کتاب هاي مذهبي و نظامي مربوط به کارش را مطالعه مي نمود. او هميشه توصيه مي کرد: «اتحاد و همبستگي داشته باشيد، تا بتوانيد انقلاب را به پيروزي نهايي برسانيد.» در خصوص حفظ بيت المال بسيار دقيق بود و در صورت حيف و ميل، در بيت المال عصباني مي شد. در کارهاي جمعي سعي مي کرد، که از فکر ديگران استفاده کند و در کارها بيشتر خودش پيشقدم مي شد. هنگامي که به شهيد مي گفتيم، که شما نسبت به خانه و زندگي نيز مسئوليت داريد. در جواب مي گفت: «اگر شما جاي من بوديد، هيچ وقت در خانه طاقت نمي آورديد ، که بمانيد.» همرزم شهيد (دهجوريان ) مي گويد: «يک شب در دارخوين بوديم. در سالن هايي که خوابيده بوديم، حلب هاي شيرواني زده بودند، حدود ساعت 12 بود که شهيد مسيح آبادي ، به سرکشي پرداخت و اگر مشکلي بود، برطرف مي کرد. در همان ساعت بود که از طرف دشمن يک خمپاره زدند داخل همان سالني که بچه ها خوابيده بودند، که خمپاره به زمين خورد و به خواست خدا منفجر نشد . اگر منفجر مي شد حدود 50 ـ 60 نفر به شهادت مي رسيدند. مسيح آبادي فرياد زد که نترسيد. خمپاره عمل نکرد و هيچ گونه آسيبي به کسي نرسيده است.» صحبت هاي او هميشه حول مسايلي از قبيل: تقوا، اسلام، ياري اسلام و پيروزي جنگ بود. ابوالحسن مسيح آبادي عاقبت در تاريخ نهم آذرماه سال 1360 به علت اصابت ترکش به ناحيه سر به درجه رفيع شهادت نايل و پيکر مطهر ايشان پس از حمل به زادگاهش در بهشت فضل نيشابور دفن گرديد. در وصيت نامه اش مي گويد: «عزيزانم، همچون کوه باشيد و همچون کوه استقامت کنيد. لحظه اي از نام خدا غافل مباشيد و زينب وار با ناملايمات دست و پنجه نرم کنيد. امام امت را تنها نگذاريد ، او افتخار ملت است. دوستان و عزيزانم، آن ها که مي روند، کار حسيني مي کنند و آن ها که مي مانند، بايد کار زينبي کنند و گرنه يزيدي اند. در اين دنياي پر پيچ و خم زندگي چه زيبا و چه پند آموز، صحنه هايي را مي بينم. صحنه هايي که همگي حکايت از ارزش ها و ملاک ها و ضابطه هايي مي کند که جز در ارتباط با الله نمي توان آن ها را توجيه نمود. آري. خداوند رحمان و رحيم بندگاني را ،که حتي ذره اي نيز در زواياي وجودشان خلوص، عشق، حق و حقيقت وجود داشته باشد، آن ها را حتي پس از قرار گرفتن در حساس ترين و خطرناک ترين لحظات، بالاخره نجات خواهد داد.» «خدايا، شهادتي را نصيبم کن که در راهت و تحت زعامت پيام آورت محمد (ص) و با همراهي دوستان و مقربانت (ائمه معصومين (ع) و پيروان خلف آن ها) باشد. منبع:"فرهنگنامه جاودانه هاي تاريخ(زندگينامه فرماندهان شهيداستان خراسان)"نوشته ي سيد سعيد موسوي,نشر شاهد,تهران-13885 خاطرات رهجوريان: در دار خوين بوديم، ايشان اغلب شبها نمي خوابيد و ميان بچّه ها به اين طرف و آن طرف مي رفت و اگر به مشكلي برمي خورد آن را به هر صورت برطرف مي نمود. يك شب حدود ساعت 12 كه ما در قسمت سالنهايي كه با حلبهاي شيرواني درست كرده بودند خوابيده بوديم خمپاره اي از طرف دشمن در همان سالن افتاد امّا به خواست خدا عمل نكرد و هيچگونه صدمه اي به هيچكس نرسيد. ايشان بچّه ها را به سكوت دعوت مي كرد و با آرامش مي گفت : «برادرها نترسيد هيچ كس كاري نشده و خمپاره هم عمل نكرده است!» مسيح آبادي: پس از اتمام دوران سربازي دنبال كاري بود كه به انقلاب برخورد كرد. به وي اعتراض مي كردند كه چرا دوران سربازي ات را تمام كرده اي؟ لازم به ذكر است كه وي خدمت سربازي را در قسمت نيروي هوايي شيراز، به عنوان چترباز بود و مخصوصاً پروازهاي موفقي داشت و از وي تعريف و تمجيد بسياري مي كردند و حتي اصرار داشتند كه حتماً استخدام بشود و بماند، اما خودش راضي نبود. وقتي كه به خانه آمد به وي گفتيم: چرا نماندي؟ پاسخ داد: درست است كه من از نظر استخدامي كارايي داشتم اما نمي توانستم با كسانيكه يك مقدار حالت تحكم و زورگويي داشتند و آن هم بر خلاف آنچه كه خداپسندانه است كار كنم. ناصر گنجعلي: با ايشان به طرف روستاي معدن گياهي حركت كرديم ، آن زمان هنوز منافقين و ضد انقلابي در كشور زياد بودند و تأكيد شده بود كه حتماً مسلح باشيم . وقتي كه وارد روستا شديم به كوچه اي رسيده و از ميدان روستا مشخص شد . و ديدم كه جمعيت بسيار زيادي از زنان و مردان ××× فرياد مي كنند و حتي عده اي دست و پا شكسته و مجروح هستند ! اين شهيد بزرگوار خيلي شجاع بود و سريعاً به پشت بام يكي از خانه ها كه درش باز بود رفت و از آنجا با ژ- 3 - يك رگبار هوايي انجام داد . به يكباره چنان سكوتي محض ، آن روستا را فرا گرفت كه تمام كسانيكه در حال دعوا بودند . متفرق شدند. درباره : شهدای استانها فرماندهان ، وصیتنامه ، خاطرات ، آثار شهدا , استان خراسان رضوي , بازدید : 338 [ 1392/04/25 ] [ 1392/04/25 ] [ هومن آذریان ]
مطالب مرتبط
نظر بدهید
:: |
|
| [ طراح قالب : گرافیست ] [ Weblog Themes By : graphist.in ] | ||
