11 بهمن 1334 ه ش  در روستاي بلوك آباد در شهرستان مراغه به دنيا آمد . سومين فرزند خانواده پس از دو خواهر بزرگتر بود . پدرش به كشاورزي اشتغال داشت که در سال 1340 ودر شش سالگي رضا فوت کرد . پس از درگذشت پدر ، عموي رضا با مادرش ازدواج كرد و سرپرستي خانواده برادر را به عهده گرفت . رضا دوران دبستان را در روستاي بلوك آباد همراه با كار در مزرعه و چوپاني ، با موفقيت به پايان رساند . پس از اتمام رساندن دوران دبستان به همراه خانواده به شهر مراغه نقل مكان كرد و در آنجا تحصيلات خود را تا پايان دوره دبيرستان پي گرفت . او در خانواده قرآن را فراگرفت و با قرآن مأنوس بود . عمو و شوهر مادرش درباره خصوصيات اخلاقي رضا گفته است كه هرگز عصبانيت او را نديده است و به هنگام گرفتاري و مشكلات ، همواره بر خدا توكل مي كرد و توصيه مي نمود كه توكلمان جز براي خداي مهربان نباشد .
رضا ، دوران نوجواني را علاوه بر تحصيل با کار در ساختمان سازي گذراند . پس از آن كه تحصيلات دوران دبيرستان را با موفقيت به پايان رساند به خدمت سربازي اعزام شد و در سپاه دانش به مدت دو سال در تهران به انجام وظيفه پرداخت .
پس از اين دوره در سال 1356 ، وارد دانشسراي تربيت معلم تبريز شد كه مقارن با اوج گيري انقلاب اسلامي بود . او يكي از چهره هاي انقلابي شناخته شده و عامل گسترش نهضت در شهرستان مراغه به شمار مي رفت و مسجد طاق مراغه كانون فعاليت هاي مذهبي سياسي او و ساير همفكرانش بود . آنجا را به مركز تجمع جوانان مذهبي تبديل كرده بودند و برگزاري دوره هاي آموزش قرآن و كلاسهاي عقيدتي سياسي يكي از برنامه هاي مهم آن به شمار مي آمد .
رضا در اواخر دوران دانشجويي ، چهار ماه پس از پيروزي انقلاب ، در سال 1358 ، با توصيه مادرش تصميم به ازدواج گرفت و با خانم ربابه خدايي - كه از طرف دوستانش به او معرفي شده بود - در بيست و سه سالگي ازدواج كرد . خانم خدايي نيز از پيش از پيروزي انقلاب در مؤسسه فاطميه مسجد طاق در تبليغ احكام ديني نقش فعالي داشت . آنان در مراسمي بسيار ساده و به دور از هر گونه تجمل و تكفلي زندگي مشترك خود را آغاز كردند .
به خاطر علاقه اي كه به تعليم و تربيت جوانان داشت ، با اخذ مدرك فوق ديپلم در رشته علوم انساني به عنوان دبير قرآن و معارف اسلامي به استخدام آموزش و پرورش درآمد . اما بلافاصله پس از تشكيل سپاه پاسداران انقلاب اسلامي ، آموزش و پرورش را رها كرد و ابتدا به صورت مأمور به پاسداران انقلاب پيوست . عضويت در سپاه دوران جديدي از زندگي رضا محسوب مي شد .
يكي از ويژگي هاي برجسته او در فرماندهي دقت و وسواس در حفظ و استفاده درست از بيت المال بود . هيچ كس حتي براي يك بار هم نديد كه از وسايل و امكاناتي كه در اختيار او بود براي امور شخصي استفاده كند . حتي وقتي كه همسرش دچار مسموميت شده بود ، حاضر نشد با اتومبيل سپاه وي را به بيمارستان منتقل كند .
با آغاز جنگ تحميلي در حالي كه چند ماهي از تولد پسرش - مهدي - نگذشته بود ، به جبهه هاي نبرد اعزام شد . رضا در اولين اعزام به جبهه هاي جنوب رفت و در نبرد شكست حصر آبادان شركت داشت . او به مادرش مي گفت :
امروز اباعبدالله (ع) تنهاست و اگر شيعه حسين هستيم اينك ما را به ياري مي طلبد و تمام خطوط جبهه ها ، كربلاي امروز ماست . حضورمان در جبهه مانند حضور حضرت امام حسين (ع) در كربلا نوعي معامله با خداست .
تشكيل جلسات ترجمه و تفسير قرآن از جمله برنامه هاي دائمي او در جبهه ها بود و همواره همرزمانش را به تداوم آن توصيه مي كرد . پرهيز از بيكاري و اسراف از ويژگي هاي بارز او بود. يكي از همرزمانش نقل مي كند :
وقتي از چيزي عصباني مي شد صلوات مي فرستاد و به خدا پناه مي برد . هيچ گاه او را ناراحت نمي ديديم مگر اين كه شاهد و ناظر بيكاري بچه ها و يا اسراف آنان باشد .
پس از مدتها حضور در جبهه به فرماندهي گردان توحيد مراغه منصوب شد . رفتار او با زيردستان چنان بود كه كمتر كسي گمان مي كرد كه او فرمانده گردان باشد . رضا در آخرين اعزام خود در 10 آبان 1360 ، به منطقه گيلانغرب رفت و در سمت فرماندهي گردان توحيد مراغه فعاليت كرد . عمليات مطلع الفجر آخرين عملياتي بود كه گردان توحيد به فرماندهي رضا خيري در اوايل زمستان سال 1360 در سرپل ذهاب انجام شد . يكي از همرزمان رضا - كه فرمانده يكي از گروهان هاي تحت فرماندهي او نيز بود - درباره عمليات و شب قبل از آن مي گويد :
از طرف فرماندهي مقر به ما ابلاغ شد كه در اسرع وقت به منطقه عازم شويم . آن شب رضا پيشنهاد كرد كه براي تماس تلفني با خانواده ها به مخابرات برويم . برخاستم و با او به مخابرات رفتيم . در آنجا با صف طولاني رزمندگاني مواجه شديم كه براي تماس به انتظار ايستاده بودند . رضا باديدن اين صف طويل علي رغم اين كه دوستان زيادي از او خواستند تا در نوبت آنها تلفن بكند حاضر نشد و به اتفاق به گردان بازگشتيم . به طرف ساختمان شهيد رجايي حركت مي كرديم و رضا زير لب زمزمه هاي غريبي داشت . وقتي مقابل ساختمان رسيديم پيكي از فرماندهي خبر آورد كه كليه رزمندگان گردان توحيد در عرض يك ساعت حاضر و عازم منطقه شوند . اين خبر شور عجيبي در رضا پديد آورد آنقدر كه خوشحالي از چهره اش نمايان شد .
عمليات مطلع الفجر در دامنه كوههاي برآفتاب آغاز شد و گردان ما يكي از گردانهاي خط شكن به شمار مي آمد كه فرماندهي آن به عهده رضا خيري بود . او پيش از عمليات به دوستانش توصيه كرد كه اگر اتفاقي برايش افتاد به راهش ادامه دهند و تنها به هدف كه فتح مواضع دشمن است ، بينديشند . در نقطه اي از راه از آنها جدا شديم و هر كدام به سمتي حركت كرديم . در بين راه يكي از رزمندگان شناسايي را كه مجروح شده بود ديديم . رضا وقتي پيكر خونين او را ديد دستي به صورت مجروحش كشيد و سپس دست خون آلودش را به صورت خود ماليد . با ادامه عمليات ، رضا خيري در حالي كه به سمت دشمن يورش مي برد ، نارنجكي به سويش پرتاب شد و او در اثر جراحات ناشي از انفجار نارنجك در سحرگاه روز 20 آذر 1360 ، در منطقه سرپل ذهاب به شهادت رسيد .
پيكر رضا خيري بلوك آباد پس از انتقال در گلشن زهرا (س) مراغه به خاك سپرده شد . هفت ماه پس از شهادت او ، پسر دومش عليرضا در ارديبهشت 1361 به دنيا آمد .
دو فرزند شهيد رضا خيري بلوك آبادي در كنار مادرشان - خانم ربابه خدايي كه به شغل معلمي اشتغال دارد - زندگي مي كنند . بعد از شهادت رضا ، دو عموزاده او كه با هم بزرگ شده بودند به نام هاي يوسف ( در سال 1362 ) و خانم سكينه خيري ( در 1367 ) به شهادت رسيدند و منصور خدايي - برادر همسر او نيز كه دانشجوي پزشكي بود - در سال 1365 شهيد شد .
منبع:"فرهنگ جاودانه هاي تاريخ"(زندگينامه فرماندهان شهيد آذربايجان شرقي)نوشته ي يعقوب توکلي,نشر شاهد,تهران-1384

وصيت نامه
بسم الله الرحمن الرحيم
من المومنين رجال صدقوا ماعاهدو الله فمنهم من قضي نحبه ومنهم من ينتظر ومابدلوا تبديلا .
در بين مومنان كساني هستند كه به پيمان خدا وفادار ماندند .برخي در اين راه جان دادندو برخي ديگر در انتظار شهادت به سر مي برند و هرگز از پيمان خويش برنمي گردند .قرآن کريم
امروز شهيدان پيام خويش را با خون خود گذاشتند و رو در روي ما بر روي زمين نشستند تا نشستگان تاريخ را به قيام بخوانند .شهيدان وشاهدان هر عصر با شهادت خود ،همچون گلوله اي سربي و آتشين بر قلب وسر بي طپش دشمن (صداميان )فرو مي آيند وفكرهاي شياطين (آمريكا وشوروي) را با پيامهاي داغ خود خنثي مي كنند .يكي از پرشكوهترين فرازهاي زندگي مردان خدا كه بسيار حساس و سخت آموزنده و بي نهايت زيبا است عشق و علاقه شديدي است كه مردان خدا در مراحل مختلف زندگي از خود نسبت به شهادت نشان مي دهند .
خدايا گناهاني كه ما را احاطه كرده و خود ازآن آگاهي نداريم تو با رحمت بي پايانت گناهان ما را ببخش و يك لحظه مارا به خود وامگذار و زبان ما را از دروغ پاك كن تا آنچه را كه ادعا دارم عمل كنيم .
آخر ما ادعا داريم مردانمان راه حسين (ع) وزنانمان راه زينب را در پيش گرفته اند .ما بادي در اين جنگ نور عليه ظلمت تا آخرين قطره خونمان جنگيده و همانند ياران امام حسين (ع) به مرگ سرخ شهادت نائل گرديم تا حقانيت جمهوري اسلامي و انقلاب را با خون خودمان به دنياي زر و زور كفر ثابت كنيم كه ظلم رفتني است و حق ماندني .
خدايا ،من تو را به خاطر بيم از كيفرت و يا به خاطر طمع در بهشتت پرستش نكرده ام .من تو را بدان جهت پرستش كردم كه شايسته يافتم . اي امام علي (ع) تورا شكر مي كنم كه راه شهادت را بر من گشودي .
دريچه اي پرافتخار از اين دنياي خاكي به سوي آسمانها باز كردي تا از اين باب پيروزمند و پرافتخار به و صال خدائي رسيد .
باري تو اي مادر مهربانم ،تو هم چون فرزندت را در اين راه دادي خوشحال باش كه امانتي را تحويل دادي كه بالاخره بايد تحويل مي دادي وزحماتي كه براي من كشيدي اجر و پاداش آن را از خد ا خواهي گرفت .
من با آغوش باز و اگاهانه به استقبال شهادت مي روم و شهادت دعوتي است به تمام هدايت شده گان در را ه خدا وشهيد قلب تاريخ است .
مادران شهدا مبادا فكر كنيد كه پناه بردن فرزندانتان به مرگ سرخ شهادت فرار از زندگي است بلكه زندگي اصلي از اين موقع شروع مي شود .ما مي رويم تا به رنجيده گان فردا بگوئيم كه زندگي در رفتن است نه به مقصد رسيدن .
برادرانم ،من به شماها خوبي نكردم خداوند متعال به شماها اجر بدهد واگر خداوند مصلحت ديد و به فيض شهادت نائل گشتم و جسدم بدستتان رسيد در وادي رحمت كنار ديگر شهدا به خاك سپاريد و هميشه در كنار رهبر كبير انقلاب امام خميني باشيد هرچه گفت اطاعت كنيد چون اطاعت از امام در حقيقت اطاعت از پيغمبران وائمه است ودعاي هميشگي را از ياد نبريد.

خدايا خديا تا انقلاب مهدي خميني را نگهدار
شب مردان خدا روز جهان افروز است
روشنانرا به حقيقت شب ظلماني نيست
برخيز كه آهنگ سفر بايد كرد
در صحنه عشق ترک سربايد كرد
والسلام فرزند گناهكار شما : رضا خيري

خاطرات
همسر شهيد :
او به لحاظ اخلاقي و نيز اعتقادات مذهبي ، زبانزد خاص و عام بود و من از زمان فعاليتم در مؤسسه فاطميه وي را مي شناختم . آنچه كه موجب شد به پيشنهاد ازدواج ايشان پاسخ مثبت بدهم نه برخورداريهاي دنيوي - كه او جز دو تخته گليم كهنه و خانه اي قديمي كه با مادر و دو خواهرش در آن زندگي مي كرد چيزي نداشت - بلكه ايمان ، تواضع ، فروتني و اعتقادات راسخ او به اسلام بود . براي من نيز اين امور اهميت داشت و بر همين اساس زندگي خود را شروع كرديم .

خواهر شهيد :
در يكي از روزهاي انقلاب كه مردم مورد هجوم مسلحانه مأموران قرار گرفتند يكي از دوستانش به نام رضا شكاري به شهادت رسيد در حالي كه شايعه شده بود رضا خيري به شهادت رسيده است و ما بسيار نگران بوديم تا اينكه به خانه برگشت . وقتي شرح ماوقع را شنيد جمله اي بدين مضمون گفت : « شهادت تنها برازنده كساني است كه از شايستگي چنين صفتي برخوردار باشند . »