اوهمزمان با شکوفايي انقلاب اسلامي ،همراه با ديگر زندانيان سياسي آزاد شد و با مردم مسلمان و انقلابي ايران تا پيروزي نهايي ،به مبارزه پرداخت .در سال 1360 فرماندهي سپاه « سمنان» را به عهده گرفت و پس از 5 ماه خدمات ارزنده ،راهي «شهر کرد »شد ،تا با پذيرش فرماندهي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در اين شهر ،به کشور خدمت کند .
لياقت و کار داني او باعث شد که تادر سال 1361 به فرماندهي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در« قم» منصوب شود.
او با فعاليتهاي چشمگير خود تحول عظيمي در اين ار گان انقلابي به وجود آورد .زندگي اش لبريز از سادگي و اخلاص بود و آميخته با رشادت و روشنفکري .اوعاشق امام بود وبه جهت ارادت به ولايت فقيه ،بزرگ مردي چون او را الگوي خود قرار داده بود تا راهگشاي زندگي سراسر حما سه اش باشد .مدتي که در جهاد سازندگي فعاليت مي کرد با گذاشتن امکانات جهاد در اختيار مردم ،آنان را در سازندگي و آباداني روستاي «چاشم»سهيم کرد .به جهت همت بلند او ،در آن روستا ،جاده ،مدرسه و خانه بهداشت ،حمام و مخابرات ساخته شد و مردم از آب لوله کشي و نعمت برق بر خوردار شدند .
سيد اهل دل بود ودر خلوت با خدا ،عاشقانه راز و نياز مي کرد .منطقه «سرلش »زمزمه هاي عاشقانه اش را شنيده و نماز شب هايش را به چشم خود ديده بود .او از ياد خانواده هاي شهيدان غافل نبود و تا حد ممکن در جهت رفع مشکلات آنان تلاش مي کرد .آن قدر مهربان ،صميمي و با اخلاص بود که کفش پرسنل زير دست خود را جفت مي کرد و براي عيادت از بيماران محله خود ،به منزل آنان مي رفت .آزاد انديش بود .به مطالعه اهميت زيادي مي داد و مسائل تربيتي جوانان در نظرش از اهميت ويژه اي بر خوردار بود .گفتار و کردارش يگانه مي نمود و صداقت ،تعهد و تقوا در نگاهش موج مي زد .بر خورد صميمي و شاد او با بسيجيان ،ياد آور روزهاي پر شور عشق و حماسه است و خاطرات سبز و جاودانه او ،در دلهاي عاشق بسيجيان به يادگار مانده است .در روز پنجشنبه 24/11/1364 در عمليات والفجر 8 بر روي آبهاي اروند ،قايق مورد اصابت
تر کش توپ قرار گرفت و خدا ،دل عاشقش را به سوي خود فرا خواند .
منبع:" شعله در عشق" نوشته ي ، راضيه تجار،نشرستاره،تهران-1379

وصيت نامه
بسم الله الرحمن الرحيم
«الذين آمنوا و هاجروا و جاهدوا في سبيل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجه عند الله و اولئك هم الفائزون»(توبه/20)
با درود به پيشگاه شهداي صدر اسلام و شهداي به خون خفته انقلاب شكوهمند اسلامي به خصوص شهداي 17 شهريور، شهداي 22 بهمن و 7 تير و 8 شهريور وديگر شهداي عزيزي كه در جبهه‌ها جان بركف از مكتب راستين اسلام حراست مي‌كنند و درود بي‌پايانم به شير هميشه در صحنه و اميد محرومان جهان اسلام و جان جانان و كوه ايمان و ابرمرد تاريخ اسلام، حضرت امام خميني و درود بر تمام شهدا و صلحا و عقلا و علما و فضلا سخنم را آغاز مي‌كنم.
خداوندا! تو شاهد و ناظر باش كه دشمنان اسلام در كمين هستند تا انقلاب ونهضت اسلامي امت شهيدپرور را به نابودي بكشند. بايد من و ديگر همسنگرانم مهلت به اين كوردلان تاريخ نداده و همچون حسين، سرور شهيدان از جان و مال خويش در اين راه بزرگ عاشقانه بگذريم.
من نداي رهبر كبير انقلاب را لبيك گفته و روانه جبهه شدم و از تو اي معبود جهانيان خواستارم كه اگر لياقت اين را دارم همچون ديگر سربازان صدر اسلام و انقلاب، خونم را فداي اسلام عزيز كنم تا خون من حقير گوشه‌اي و نقطه‌اي را از خاك ميهن اسلامي آبياري كند. خداوندا! من نمي‌توانم لمس بكنم كه متجاوزان بعثي گوشه‌اي از كشور اسلامي‌مان را اشغال نظامي كرده و من تا جان در بدن دارم، بايد به اين دشمن درس بدهم كه جوانان امت اسلامي آماده شهادت هستند؛ چرا كه در مكتب شهادت كه همانا مكتب حسين و يارانش هست، درس شهادت آموختند.
پدر و مادر ارجمندم! اولاً من خودم به شما تبريك و تهنيت عرض مي‌كنم چرا كه شما پدر و مادري هستيد ايثارگر و حاضر شديد كه فرزندتان را در راه خدا فدا بكنيد تا اسلام و حاكميت الله استقرار شود. آفرين بر چنين پدر و مادرها كه سخنان رهبر خويش را به گوش شنيدند و ميوة دل خود را كه همانا زحماتي را متحمل شدند، در راه حق و حقيقت دادند. پدر و مادر عزيزم! تا شما از من راضي نشديد من پا به جبهه ننهادم و تا خداي من از من راضي نشد، در خون نخفتم و به ديدار او نرفتم.
هر وقت خبر شهادت من به شما رسيد، دوست دارم دست خود را به سوي آسمان بلند كرده و از خداوند بخواهيد كه اين قرباني راه خودش را از شما بپذيرد و مبادا در مرگ من كه همانا آرزوي ديرينه‌ام بوده وهست شكوه كنيد؛ چرا كه رهبر عزيزمان مي‌فرمايد: شهادت، سعادتي است كه نصيب هر كسي نمي‌شود. از خداوند مي‌خواهم كه به شما صبري بزرگ عطا فرمايد كه بتوانيد در مرگ من صبر خدا را پيشة ‌خود قرار بدهيد. برادران عزيز و خواهران مهربانم! برادر شما به آرزويش نايل آمد و دعوت حق را لبيك گفت و عاشقانه و مشتاقانه به سوي كربلاي معلا شتافت و سعادتي بزرگ كه همانا در خون خفتن در راه خدا بود، نصيبش گرديد. بايد ببخشيد اگر نتوانستم در طول زندگي با شما خوش‌برخوردي بكنم، از اين اشتباه من بگذريد و از خداوند بخواهيد كه گناهان مرا ببخشد و مرا با شهدا و صديقين محشور فرمايد.
برادران و خواهران عزيز! از شما عاجزانه مي‌خواهم كه گوش به فرمان امام عزيز و روحانيت مبارز باشيد كه اگر تخطي بكنيد، انقلاب و خون عزيزان هيچ و نابود خواهد شد. همسنگرانم و طلاب، اي آينده سازان انقلاب! رهبر عزيز انقلاب و مدرس شهيد و مطهري شهيد و شهيد مظلوم بهشتي را اسوه و الگوي خود قرار بدهيد كه جامعة اسلامي نياز شديدي به وجود شما دارد. در آخر پيروزي رزمندگان و توفيق درس خواندن به شما طلاب ارجمند عطا فرمايد. ضمناً جنازة من را به زادگاه حمل كرده و در دهكدة امام خميني دفن كنيد. خداحافظ
خدايا خدايا! تا انقلاب مهدي، خميني را نگهدار

خاطرات
مرتضي شرفيه:
با حاج آقا نبوي از اروند گذشتيم كه به فاو برويم. درگيري به شدت ادامه داشت. نتوانستيم جلوتر برويم و مجبور شديم بازگرديم.
كنار اروند چند دقيقه در يك سنگر نشستيم تا آتش دشمن كمتر شد.
سوار يك قايق شديم كه يك بسيجي آن را مي راند. وسط اروند بوديم كه صداي مهيبي در گوشم پيچيد. يك لحظه حس كردم كمرم سوخت، به كمرم دست زدم دستم گرم شد. چند تا تركش هم به بسيجي خورده بود و از سر و صورتش خون مي ريخت. به حجت الاسلام سيد احمد نبوي نگاه كردم. خيلي آرام گوشه قايق نشسته بود . با اشاره چشم گفت كه حالش خوب است. وقتي به اورژانس صحرايي رسيديم تازه فهميدم حاج آقا هم زخمي است.
درآنجا تركش من را از كمرم درآوردند.وقتي به بيمارستان اهواز منتقل شديم ديديم چند تا دكتر روي قلب حاج آقا كار مي كردند كه يك باره دست از كار كشيدند و صلوات فرستادند. هنوز لبخند روي لب حاجي بود.

در يک عمليات مي خواستند از روي پل رد شوند. اينطوري كه مي دانم پل هاي شناور حالتي دارد كه استحكام آن چناني ندارد و با امواج در حالت تلاطم و حركت و يا جابجايي وتكان خوردن است. به همين دليل بسياري از افراد در اثر خستگي كه داشتند نمي توانستند مسلط بر روي اين پل حركت كنند . حاج آقا نبوي اگرمي ديد جواني خسته است، امكانات و تداركات و وسايلش را همراه خودش حمل مي كرد .همين مسئله روحيه اي بود براي بچه ها كه بتوانند راحت تر از روي پل ها حركت كنند. از پل كه عبور كرديم به خشكي رسيديم در همان حال بچه هاي زيادي را من يادم هست كه با شجاعت و با نيروي بسيار كار مي كردند.
فعاليتهاي مهم عبادي و معنوي شهيد: نماز شب، تلاوت قرآن، دعا، ذكر، شركت در مراسم سوگواري، روزه، حج و ... فعاليتهاي شهيد پيش از انقلاب در شهرستان سمنان ، دامغان، شاهرود واستان مازندران 5 سال طول کشيد که ايشان از دست ماموران شاه فراري بودند ولي با اين حال خدمات ارزشمندي از خود به يادگار گذاشتند. 2 سال هم در زندان مخوف ستمشاهي بودند.
فعاليت هاي مهم سياسي ، اجتماعي شهيد:حضورفعال در انجمن هاي اسلامي، ستادهاي خيريه، ستادهاي نماز جمعه، شركت در تظاهرات، پخش اعلاميه، صندوق قرض الحسنه، شوراي محل و ...نمونه هايي از حضور پرخيروبرکت شهيد دراجتماع است.
فعاليت هاي مهم علمي ، فرهنگي و هنري شهيد: تاليف ،‌تدريس، شعر، مداحي، طراحي، خطاطي، فيلم نامه نويسي،‌تشكيل كلاسهاي عقيدتي، آموزش قرآن، احكام ،مداحي و ....حاصل عمربابرکت ايشان است.
در حوزه علميه قم شهيد فعاليتهايي از قبيل، تشكيل كلاسهاي عقيدتي آموزش قرآن و احكامومواردديگر را انجام داده اند.
ارزترين خصوصيات اخلاقي شهيد با ارائه نمونه رفتاري:
خوش اخلاق با معلمين و دانش آموزان در كلاس نمونه بودن در اخلاق.
به موقع در محل حاضر مي شد و به موقع مي رفت.
فرازهايي از وصيت نامه و ساير آثار فرهنگي شهيد:
مهمترين وصيتش اين بود :فرمايشات امام را گوش كنيد و از امام دست برنداريد. هميشه با انقلاب باشيد. پشتيبان اسلام ناب محمدي باشيد.