|
فرهنگی هنری اجتماعی فرهنگی هنری اجتماعی
| ||
|
ارتباط با مدیر |
تبلیغات علي رضائيان
 در سال 1336 ه ش درخانواده‌اي مذهبي در فيروزآباد در استان تهران به دنيا آمد و پس از مدتي همراه خانواده اش به شهر« اصفهان» عزيمت و در آنجا سکني گزيد.
او به دليل مشکلات اقتصادي روزها کار مي کرد و شبها به تحصيل مي پرداخت و اين روال را تا پايان دوره ابتدايي ادامه داد. پس از تحصيل دوران ابتدايي، پدرش براي پرورش روحيه مذهبي، او را به محضر يکي از علماي اصفهان فرستاد تا روح تشنه وجودش را به زلال معرفت الهي شاداب نمايد. وي از کودکي علاقه مند به فراگيري قرآن بود و صوت و لحني دلنشين داشت. آشنايي ايشان با معارف غني اسلامي تنها به انس با قرآن محدود نمي شد، بلکه بوستان روحش با عطر گلواژه هاي تالي قرآن کريم (نهج البلاغه) مصفا بود و مقدار زيادي از نهج البلاغه را حفظ بود. اين شهيد عاليقدر از فقر و تنگدستي مردم در رنج بود و درآمد اندک خود را که از راه بنايي به دست مي آورد در جهت بهبود معيشت افرادي که با آنان سر و کار داشت صرف مي کرد. او طي مسافرتي به «تهران»، در منزل شهيد آيت الله «سعيدي» به کار ساختمان سازي مشغول شد و در همين ايام، شديداً تحت تاثير آن شهيد گرانقدر قرار گرفت. ايشان در اين مورد مي گويد: ارتباط با شهيد سعيدي، شعله هاي خشم درون مرا عليه رژيم پهلوي برافروخت، به گونه اي که شجاعانه به افشاگري جنايتها و خيانتهاي دستگاه طاغوت مي پرداختم. براين اساس شهيد رضائيان مبارزه دامنه داري عليه رژيم پهلوي شروع کرد و در دوره سربازي، بارها تحت تعقيب قرار گرفت. او که از تسلط بيگانگان بر مقدرات کشورمان سخت به تنگ آمده بود، با الهام از افشاگريها و رهنمودهاي حضرت امام(ره) مفاسد و بدبختيهايي را که به خاطر تصوير لايحه کاپيتولاسيون دامن گير ملت اسلامي ايران شده بود به ديگران گوشزد مي کرد. شهيد رضائيان در پخش اعلاميه هاي حضرت امام خميني(ره) نقش به سزايي داشت و براي آنکه شناسايي نشود، منزل مسکوني خود را دائماً تغيير مي داد. او با تشکيل جلسات مذهبي و در اختيار قرار دادن کتب اسلامي و انقلابي، جوانان مستعد و مذهبي را با معارف الهي آشنا مي کرد. ايشان با همکاري شهيد محمد منتظري دامنه فعاليتهاي انقلابي خود را عليه رژيم طاغوت به کشورهاي همسايه کشاند و بدين گونه نقش مهم و موثري در جهت افشاي چهره کريه رژيم پهلوي، در خارج از مرزها داشت. همزمان با پيروزي انقلاب اسلامي شهيد «رضائيان» به همراه عده اي از برادران حزب الله، مبادرت به تشکيل کميته دفاع شهري «اصفهان» کرد و با تشکيل سپاه پاسداران انقلاب اسلامي ، به جمع پاسداران اين نهاد مقدس پيوست. او از موسسين سپاه در شهرستانهاي «داران»، «فريدن»، «خوانسار» و «مبارکه» بود. در اوايل سال 1359 با تعدادي از برادران سپاه به «کردستان» مامور شد و با رشادتهاي خود در آزادسازي شهر «سنندج »نقش مهمي را ايفا کرد. در يکي از درگيريها بر اثر اصابت گلوله از ناحيه سر و گلو، بشدت مجروح گرديد و مدتها در بيمارستان حالت اغماء داشت. در سال 1360 (قبل از عمليات «فرمانده کل قوا، خميني روح خدا») به جبهه دارخوين اعزام شد، که بر اثر جراحت شديد، به پشت جبهه منتقل گرديد. پس از بهبهودي نسبي به سمت مسئول معاونت عمليات سپاه منطقه 2 اصفهان منصوب گرديد و تا دي ماه 1361 در همين مسئوليت باقي ماند. بعد از آن به درخواست سردار رحيم صفوي به تهران آمد و در ستاد مرکزي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي به عنوان يکي از معاونتهاي طرح و عمليات مشغول به کار شد. سپس مامور راه اندازي قرارگاه مقدم حمزه(ع) در منطقه غرب گرديد. شهيد رضائيان فعاليت خود را از يک رزمنده عادي در روزهاي اول جنگ کردستان شروع کرد و مرحله به مرحله، همزمان با گذشت زمان، مراتب مختلف فرماندهي را با موفقيت پشت سر گذاشت، تا به فرماندهي قرارگاه عملياتي حمزه سيدالشهداء(ع) منصوب گرديد. هنگامي که ايشان به مريوان آمد، تعداد ي از يگانها از جمله لشکر 14 امام حسين(ع) و لشکر 8 نجف اشرف در منطقه حضور داشتند و از اينکه قرار بود تحت فرماندهي او عمليات والفجر 4 را انجام دهند، اظهار رضايت مي کردند. در زمان کوتاهي ارکان ستادي اين قرارگاه به همت ايشان شکل گرفت و مجموعه معاونتها در جهت آماده سازي عمليات فعال شدند. شهيد رضائيان انسان دقيق و منظمي بود و همواره سعي مي کرد سنجيده عمل کند، قبل از هر تصميمي با بسيج عناصر اطلاعاتي، آخرين وضعيت دشمن را از جنبه هاي مختلف به دست مي آورد و بر اساس استعداد، تجهيزات و توان رزمي دشمن، به کمک طرح و عمليات و نظرخواهي از فرماندهان، چگونگي انجام عمليات و مراحل آن را طراحي مي کرد. از اين به بعد همه توجه ايشان روي کيفيت سازماندهي نيروها و آرايش و مانور يگانها براساس نوع ماموريتشان بود. از ظرافتهايي که ايشان در عمليات داشتند، بررسي و کنترل طرح مانور گردانهاي عمل کننده يگانها بود. اين فرمانده دلاور و دلسوز اسلام، قبل از هر عمليات، فرماندهان تحت امر را در خصوص رسيدگي به نيروها توجيه و براي افزايش روحيه معنوي آنان سفارش زيادي مي کرد. تلاش همه جانبه وي در عمليات حماسه آفرين والفجر 4، در موفقيت رزمندگان اسلام بسيار موثر بود و مي توان گفت بخش مهمي از پيروزي حاصله در دشت شيلر مديون زحمات شبانه روزي اين شهيد عزيز بود. از مصاديق عملي و الگوي يک فرمانده سپاه اسلام بود. هر کس حتي براي مدت کوتاهي با ايشان و تحت فرماندهي اش انجام وظيفه مي کرد، با تمام وجود آن را احساس مي نمود. توانمندي و شخصيت والاي شهيد رضائيان در حدي بود که نقل مي کنند در روزهايي از عمليات والفجر 4 درحالي که در منطقه عملياتي مورد بازديد سردار فرماندهي محترم کل سپاه قرار مي گرفت، ايشان خطاب به برادران حاضر اظهار مي دارند: ما بايد فرماندهي جنگ را به دست افرادي چون ايشان (شهيد رضائيان) بسپاريم. جلسه اي با حضور ايشان نبود که بر پا شود و ذکر قرآن و حديث و دعا در آن فراموش شده باشد، حتي اگر وقت هم ضيق بود، اين امر صورت مي گرفت. در ظواهر فردي، آن گونه بود که اگر ناآشنا و تازه واردي به جمع آنها مي پيوست ايشان را با رزمنده عادي تميز نمي داد. او فردي منظم، دقيق و سخت کوش بود و در قبول و انجام کارهاي سخت از ديگران سبقت مي گرفت. عموماً سعي مي کرد با نيروها بر سر يک سفره غذا بخورد. فردي رئوف، مهربان و رقيق القلب بود. شبها تا همه به خواب نمي رفتند، نمي خوابيد. پس از اطمينان از به خواب رفتن افراد، به سنگرها سرکشي مي کرد و چنانچه رزمنده اي بدون روانداز خوابيده بود، روي او را مي پوشاند. شهيد رضائيان در بعد عبادي مقيد، اهل تهجد و راز و نياز عاشقانه با خدا بود. هرگز نماز شب را ترک نمي کرد. فردي خود ساخته و مهذب بود و شديداً مراقب اعمال و رفتار خود بود. در انجام واجبات کوشا و در پرهيز از محرمات و ارتکاب گناه، حتي صغيره، دقت نظر داشت. در کارها از مشورت ديگران استفاده مي کرد و روحيه انتقادپذيري بالايي داشت. شهيد رضائيان در کنار فعاليتهايش، غافل از تحصيل علم نبود و مخصوصاً به مطالعه علوم قرآني و نهج البلاغه علاقه زيادي داشت. يکي از فرماندهان مي گويد: قبل از عمليات فرمانده کل قوا، خميني روح خدا همه ما را جمع کرد و فرمايشات مولا اميرالمومنين حضرت علي(ع) از نهج البلاغه را در خصوص صفات رزمندگان را برايمان قرائت و ترجمه نمود. ايشان آشنايي بسياري با احاديث و روايات داشت و ده جزء قرآن مجيد را حفظ بود. فرزندان خود را در انجام فرايض و يادگيري علوم قرآني با زباني شيرين توام با بيان احاديث و اهداي جايزه، تشويق و ترغيب مي کرد. او با پدر و مادر خود رفتاري متواضعانه داشت. شهيد رضائيان در حفظ بيت المال دقت و توجه خاصي داشت. با اينکه ماشين سپاه در اختيارش بود اما در کارها از موتورسيلکت شخصي استفاده مي کرد. قبل از مرحله سوم عمليات والفجر 4، (آبانماه 1362) هنگامي که براي شناسايي و بررسي منطقه عملياتي به همراه چهار تن از فرماندهان و مسئولين قرارگاه به دامنه هاي جنوبي «ارتفاعات لري» رفته بودند، در حين صعود به قله ارتفاع لري به علت عدم پاکسازي کامل منطقه،روي مين رفته و بشدت مجروح شد. مسئول وقت اطلاعات قرارگاه چنين نقل مي کند: وقتي بالاي سر او رفتم، به علت ترکش زيادي که به بدنش خورده بود، جانسوزانه ناله مي کرد. با ديدن چنين حاتي ياد خاطرات زندان او افتادم که براي ما تعريف مي کرد. او مي گفت: هنگاميکه مامورين ساواک يکي از مبارزان مسلمان را با بخاري برقي شکنجه مي دادند آيه «يانار کوني برداً و سلاماً ...» را قرائت مي کرد. اين خاطره را به يادش آوردم. ايشان آرام شد تا اينکه او را به سختي به پشت جبهه منتقل کردند. در بيمارستان بود که به آرزوي ديرينه خود رسيد و به لقاء معبود و معشوقش نايل گشت درياي متلاطم روحش به کرانه وصال، آرامش گرفت . منبع:پرونده شهيد در بنياد شهيد وامور ايثارگران اصفهان و مصاحبه با خانواده ودوستان شهيد درباره : شهدای استانها فرماندهان ، وصیتنامه ، خاطرات ، آثار شهدا , استان اصفهان , بازدید : 181 [ 1392/04/20 ] [ 1392/04/20 ] [ هومن آذریان ]
مطالب مرتبط
نظر بدهید
:: |
|
| [ طراح قالب : گرافیست ] [ Weblog Themes By : graphist.in ] | ||
