|
فرهنگی هنری اجتماعی فرهنگی هنری اجتماعی
| ||
|
ارتباط با مدیر |
تبلیغات حسين عالي در محرم 1346ه ش در روستاي جهانگيردر شهرستان زابل و در خانه اي عجين با عشق حسين(ع) متولد شد. هنوز کودکي روياها ي کودکانه را پشت سر نگذارده بود که پدر آگاهش مبارزه با طاغوت را به او آموخت.
تحصيلات ابتدايي و راهنمايي و دبيرستان را نيز در اين سه شهرستان گذراند. در قبال پدر و مادر، متواضع و در تمامي دورانهاي سخت زندگي يار و ياورشان بود. با اوجگيري انقلاب، به همراه پدر و مادر و ديگر وابستگان در مبارزات بر عليه حکومت استبدادي شاه شرکت فعال داشت. از فعالين انجمن اسلامي و اتحاديه انجمن اسلامي دانش آموزان شهر بود. عشق و علاقه عجيبي به امام و انقلاب داشت. براي حراست از انقلاب از ابتداي پيروزي، ارتباط تنگاتنگي با بسيج داشت و در تمام مراسم و برنامه هاي مذهبي حضوري فعال داشت و مشوق ديگران نيز بود. او عاشق امام بود و همه را به اطاعت از ايشان سفارش مي کرد. با وجود کمي سن و جثه کوچکش به جبهه شتافت. بعد از شهادت دوستان، جز به جهاد و شهادت به چيز ديگري فکر نمي کرد. دوستان و همرزمان خاطرات حماسي بسياري از او ياد دارند و شجاعت، تقوا و اخلاص او زبانزد فاميل و همرزمان بود. اگر چه فرزند اول خانواده نبود اما خيلي زود مردانگي خود را نشان داد و مسئوليت و سرپرستي از خواهران و برادران کوچکتر را آنگاه که پدر به مأموريت مي رفت به عهده مي گرفت. در کنار تحصيل به ورزش کشتي مي پرداخت و در هر دو زمينه موفق بود. هنوز زمان چنداني از پيروزي انقلاب نگذشته بود و تازه حنجره گلدسته هاي مجروح مساجد با ترنم طعم خوش اذان پيروزي در التيام درد ها مي کوشيد که آژير جنگ به صدا در آمد. اين طوفان نابهنگام بي آنکه بخواهد سب شد که نهال وجود جوانان انقلاب ببالد و هر کدام نخلي راست قامت شوند و سر به آسمان سايند. جنگ فرصتي بود که جوهر ايثار آشکار شود و جوانان مسلمان ايراني سر مشق والاترين ارزشهاي انساني و اسلامي در افقهاي دور دست شوند. حسين جوان اگر چه 14 بهار بيشتر از عمرش نمي گذشت اما دلش براي خدمت به انقلاب چون کبوتري در سينه مي تپيد. او در جستجوي حبل المتين الهي بود و بالاخره در جبهه هاي جنگ به آن چنگ زد. او خيلي زود رسالت و توانايي خود را شناخت و در واحد اطلاعات عمليات به کار پرداخت. در عمليات متعدد چون «والفجر 8 »،«کربلاي 1»، «کربلاي 5 »و...حضور يافت. در عمليات کربلاي 5 مسئول محور و فرمانده اطلاعات عمليات لشکر ثار الله بود. مديريت، مسئوليت پذيري، عشق به ولايت، اطاعت و فرمانبرداري، احترام و روحيه مشورت از خصوصيا ت بارز وي بود. شور و شوق فراواني در جبهه ها داشت و با فروتني همواره خود را خدمتگذار رزمندگان مي خواند. قدرت فرماندهي خوبي داشت و خلق و خوش او زبانزد دوست و آشنا بود. در انجام فرايض و عمل به مستحبات و قرائت قرآن و دعا کوشا بود. او از کودکي خلوتها با خداي خود داشت و اعضاي خانواده و دوستانش خاطرات فراوان از مناجات هاي او به ياد دارند. حاصل اين نيايشها و سوز و گداز رسيدن به مرتبه مکاشفات و درجات روحاني است که ياران خاص گاه از آن ياد نمي کنند. او مشاهدات خود را بر ملا نمي کرد و بر اثر تلاش و مجاهده و مراقبه نفس به درجه اي رسيده بود که آيات الهي را به عينه در همه جا مشاهده مي کرد و به مصداق آيه« يسبح الله ......».با زمين و آسمان و کوه و دشت در تسبيح خدا همزمان مي شد. او چون مولايش حضرت علي(ع) و رهبرش حضرت امام راحل خدا را در همه پديده ها شاهد بود و هياهوي تسبيح موجودات عالم را به گوش جان مي شنيد. مهمترين نشانه اين حضور دائمي در برابر معبود مرگ آگاهي او بود. او خود بارها به زمان مرگ خويش اشاره داشته است. سرانجام اين شهيد عارف در عمليات «کربلاي 5 »هنگامي که جان ياران را در خطر مي بيند آخرين نماز خود را اقامه مي کند و خوابيدن بر روي سيم خاردار راه را براي رزمندگان مي گشايد و از اين طريق به ديدار معبود مي شتابد. کبوتران بهشتي(2)نوشته ي،عبدالحسين بينش وسلطانعلي مير، نشر کنگره ي بزرگداشت سرداران وشهداي سيستان وبلوچستان-1377 وصيتنامه شهيد پدر و مادرم از شهادتم ناراحت نشويد. زيرا من امانتي از طرف خدا نزد شما بودم و... آثارمنتشر شده شهيددرباره ي شهيد سلام به روان مطهر تو اي بزرگ، اي استاد گرامي، سلام بر تو که با رفتن تو خانه دل ما غمکده دوران شد. سلام بر تو که با از دست دادن تو واحد اطلاعات عمليات لشکر 41 ثار الله بي ياور شد... سلام ما بر تو اي شهيد. اي گلگون کفن کربلاي ايران، اي کسي که نمونه کامل مبارزه و انسانيت و قربت بودي. اي کسي که به حق از انصار حسين بودي. اي کاش نويسنده اي زبر دست بودم تا مي توانسم شمه اي از خصوصيات تو را بگويم اي شهيد يوسف الهي برخيز که محراب نماز در انتظار سلام توست. برخيز و نماز عشق را تمام کن، نمازي که در نيمه راه آن را بدون سلام گذاشتي و به سوي معشوقت پر کشيدي. زيرا نمازي را که تو بي سلام گذاشتي فرشتگان الهي مأموريت يافتند و تمام کردند و بر اين تمام کردن نماز مغرور گشته و افتخار کردند. با ما نيز بگوييد اي شهيدان، تا در راه شما قدم برداريم و به جوار شما بيائيم. شما موذن کدام مکتبيد که در چشمان شما نور ايمان و در نگاهتان انتظار شهادت جلوه گر بود. با ما بگوييد اي لاله هاي سرخ، اي آزادگان و اي وارستگان، اي رهروان حسيني اي رهروان کوي دوست که شما را سوسوي کدامين ستاره خوانده است و چه کرده ايد تا به او رسيه ايد و هميشه سخن از عروج و پرواز بر لب داريد. دست ما را بگيريد و به آن سو راهنمايي کنيد و در اين دنيا تنها نگذاريد. آري دوستان در سوگ شما مسئوليت زندگي برايمان مشکل شد و به هر کجاي اين دنيا نگاه مي کنيم، روح مقدس شما نظاره گر افعال ماست. مبارک باد بر شما چنين عروجي! خدايا مرا هر چه زود تر به دوستانم برسان. آمين يارب العالمين عبدالحسين بينش
آثارباقي مانده از شهيد براي آنها مي گويم. اما سنگلاخها و کوه ها و دره ها و بوته ها و علفزارها صدايم را به گوش آنها نمي رسانند اگر چه هميشه عشق به وصال آنها دارم. ولي رسيدن و ديدن آنها بدون رضايت خداوند مرا راضي نمي کند و من در انتظار چنين لحظه اي هستم. چون مي گويند ديدن صورت مومن حسنه مي آورد؛ همواره آنها را مي خواهم و هنگامي که آنها را ببينم همچون تشنه اي هستم که در کوير خشک زندگي جرعه اي آب پيدا کرده است و من آنها را دوست داشتم و براي آنها مي سوزم. خانواده ام، دوستان شهيدم و... اينها که همچون گل بودند و ما خار آنها بوديم. خداوندا تو خوب مي داني که امام مظلوممان اين مظلوم، که مظلوميتش را از جدش حسين به ارث برده، رهبر غريبمان خميني بزرگ فرموده اند که در جنگ تحميلي فرمانده کل قوا حضرت بقيه الله ارواحنا له الفدا مي باشند و من نيز به بنا به وظيفه در سنگر آمده ام. همچنانکه زائران بيت الله دور خانه ات در عربستان جمع گشته اند تا کعبه را که خانه توست زيارت کنند و ديگر اعمال آن را که واجبات است به جا بياورند. خدايا من عاصي و رو سياه اگر در جبهه خانه ات را نمي بينم که زيارت کنم مي خواهم که خودت را با وصالت زيارت کنم و به جاي غسل کردن با آب در خون خودم شنا نمايم. مي خواهم با ريختن خونم که همان غسل است گناهانم را پاک نمايي و به جاي قرباني دادن حيوان خودم را قرباني کنم شايد مورد رضايت تو افتد و مرا ببخشي و اين حج را نيز قبول کني. خداوندا مي خواهم که همچون شهدا مردانه به راه آنها قدم بردارم و تا آخرين قطره خون راه آنها را ادامه دهم. مي خواهم همچون دوستانم به سوسوي آن ستاره اي که نور اميد به من بخشيده پر بکشم. خدايا تمامي اعضاي خانواده ام را بيامرز و حق پدر و مادرم را به جلالت خود،از گردنم با کرامتت عطا فرما. خدايا مرا از اين دنيا دورم کن ،دورم کن ،دورم کن ،با مرگ رو برويم کن .الهي آمين . خداوندا در اين دوران انسانها چگونه فکر مي کنند، چه مي بينند و چه مي کنند. آيا کساني که در پشت ميزهاي رياست و مقام هاي دنيوي خود را مي بينند اين فکر را نمي کنند که قبل از آنها کساني ديگر بوده اند که اينها جانشين آنها شده اند و آيا فکر نمي کنند که روزي خواهند مرد. اي انسان هر چه طايفه داشته باشي هيچ کس در روز آخر و در ساعت گذشتن درب لحد به درد تو نمي خورد. پس به خود آي که آنچه در روز محشر و در شب اول قبر به سراغت آمد اعمال خودت مي باشد که در اين دنيا داشته اي. خداوندا من نه بهشت مي خواهم نه شهادت. من ولايت مي خواهم! ولايت مولا علي، مرا به ولايت مولا بميران و آن جناب را در شب اول قبر به فرياد رسي من برسان. بنده ذليل و بيچاه خداوند . خداوندا اگر ره گم کرده ام رهنما مي جويم. اگر در اين دنيا نتوانستم دوست و آشنا و هم قلب پيدا کنم تو را مي جويم. زيرا مي دانم که تمامي اين دوستي هاي دنيا فقط و فقط چند صباحي بيشتر نيست و آنچه باقي مي ماند دوستي با توست. آنچه براي انسان باقي مي ماند نامي نيکوست و آنچه به درد مي خورد توشه و هزينه سفري است که من عاصي تاکنون آن را از دست داده ام و با اعمال خود که تاکنون درک کرده ام که براي سرانجام کارم به درد نمي خورد زيرا ممکن است رضايت غير تو نيز در آن دخالت داشته باشد و اين کارها بجز زيان چيزي نبوده است. خداوندا من آن سائل کاهل افتاده در درگاه گناهکار و پريشان خاطر و مضطرم ببخشا خطاهايم. اگر نبخشي جرم و خطاهايم را دگر جايي ندارم جز درگاه رحمتت. خدايا ما را از دوستان حسين(ع) قرار ده، تا در آخرت از کساني باشيم که با خون حسين(ع) را ياري نموده اند و در راهي که حسين شهيد شده است کشته شده باشند. درباره : شهدای استانها فرماندهان ، وصیتنامه ، خاطرات ، آثار شهدا , استان سيستان و بلوچستان , برچسب ها : عالي , حسين , بازدید : 152 [ 1392/05/07 ] [ 1392/05/07 ] [ هومن آذریان ]
مطالب مرتبط
نظر بدهید
:: |
|
| [ طراح قالب : گرافیست ] [ Weblog Themes By : graphist.in ] | ||