سال 1337 در روستاي( گاو شله)دربخش قراتوره در شهرستان ديواندره به دنيا آمد .در سال 1343 به مد رسه رفت . تا پايان مقطع ابتدايي به تحصيل ادامه داد .سپس به خاطر مشکلات مالي خانواده،از تحصيل منصرف شد و در کنار پدر به کار کشاورزي پرداخت .در سال 1356 به خدمت سر بازي رفت .اما بعد از مدتي معاف شد و به شهر هاي آبادان و تهران مهاجرت کرد .در آن شهر ها کار مي کرد که با انقلاب اسلامي مردم ايران به رهبري امام خميني(ره)آشنا شد وچون اين انقلاب رادرراستاي اهداف متعالي اسلام وپيشرفت کشور ديدبا آن همراه شد و به جمع عاشقان حضرت امام (ره )پيوست .او در بيشتر تظاهرات و راهپيمايي هايي که بر عليه رژيم منفور پهلوي صورت مي گرفت شرکت مي کرد و انزجار خود را از اعمال آن رژيم نشان مي داد .پس از آنکه انقلاب شکوهمند اسلامي به پيروزي رسيد به زاد گاه خود مراجعت کرد و مدتي در آنجا ماند در سال 1358 به ديواندره رفت و علارغم تلاش هاي سر سختانه اي که گرو هکهاي ضد انقلاب براي جذب وي ، داشتند مشتاقانه به عضويت سازمان پيشمرگان کرد شاخه ديواندره در آمد .پس از مدتي مسئول يکي از گرو ههاي پيشمرگان منطقه شد .در پي اد غام سازمان پيشمر گان مسلمان در سپاه به عضويت رسمي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي شهرستان ديواندره در آمدو به دليل شايستگي و تلاش هاي سر شاري که در راستاي آزاد سازي روستاهاي سنندج از لوث نيرو هاي ضد انقلاب نشان داد ؛ شهيد افيوني ، معاون طرح و عمليات سپاه ناحيه کردستان ،مسئوليت يکي از جبهه هاي سنندج را به او محول کرد .بعد از آن مدتي ماموريت گرفت و به ديواندره رفت .طولي نکشيد که به سمت فرماندهي گردان ضربت حضرت رسول (ص)آن شهرستان منصوب شد .در مهر ماه سال 1363 با دختري از شهرستان بيجار ازدواج کرد .اما هنوز پنجاه روز از ازدواج او سپري نشده بود که در تاريخ 18/8/1363 هنگامي که براي ايجاد کمين در اطراف روستا هاي قلعه گاه و حسين آباد در ديواندره رفته بود؛ پس از بازگشت از آنجا در کمين نيرو هاي ضد انقلاب قرار گرفت و بعد از نيم ساعت مقاومت شجاعانه ،از ناحيه سر و سينه تير خورد و به شهادت رسيد .مزار مطهر شهيد در روستاي گاو شله مي باشد .
شهيد پرويز کاکسوندي چهره مهرباني داشت . نورانيت عجيبي که در چهره ي او نمايان بود ؛تعلق او را به عالم بالا نشان مي داد و شهادت اواين را براي همگان آشکار ساخت .بيش از اندازه دلسوز و مهربان بود ،با دوستان و همرزمان خود مثل يک برادر رفتار مي کرد و آنها را مورد دلجويي و تفقد قرار مي داد .او همرزمان خود را هيچ گاه فراموش نمي کرد وبا اينکه فرمانده بود ، به جاي آنها نگهباني مي داد . شجاعت و مر دانگي عجيبي داشت . هميشه با چهره گشاده در عمليات شرکت مي کرد . اخم و افسر دگي در سيماي نوراني او حضور نداشت . سرعت عمل عجيبي داشت وبا بهره گيري از اين خصوصيات بسياري از نقشه هاي ضد انقلاب را خنثي مي کرد و راهي براي پيروزي دشمن باقي نمي گذاشت . در طرح ريزي عمليات مهارت خاصي داشت . در هرعملياتي که مجروح مي شد به خاطر اينکه نيرو ها روحيه خود را از دست ندهند مجروحيت خود را پنهان مي ساخت و با بدن مجروح به مبارزه ادامه مي داد . علاقه شديدي به سپاه داشت . از جنگيدن خسته نمي شد .به خانواده شهدا سر مي زد و آنها را دلداري مي داد .تدبير ،شجاعت و دليري او موجب شده بود که گردان ضربت حضرت رسول (ص)ديواندره به عنوان يکي از منظم ترين گردان هاي منطقه محسو ب گردد .او شجاعت را با اخلاص عجين مي ساخت و از تکبر دوري مي جست . سادگي و اخلاس از سر و پاي او مي باريد و نمو نه ساده زيستي و تواضع بود .
منبع:"اسوه هاي استقامت" نشر شاهد،1386-تهران