شهيد «علي يار شول» در سال 1337 در خانواده اي عشايري در استان «کرمان» ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدائي را در روستاي زادگاه خود گذراند. به دليل عدم امکانات آموزشي در روستا و دسترسي نداشتن به شهر از ادامه تحصيل محروم ماند و به کمک پدر براي امرار معاش خانواده به تلاش پرداخت.
در سال 55 به خدمت سربازي رفت و از آنجا که خدمت او مصادف با انقلاب بود در تهيه و پخش عکس و اعلاميه هاي امام کوشش کرد. سرانجام به دستور امام خميني از پادگان فرار کرد و فعاليت خود را با شهيد« احمد شول »بيشتر کرد. پس از پيروزي انقلاب و بعد از تشکيل سپاه پاسداران به عضويت اين نهاد درآمد.
پس از 7 سال خدمت صادقانه، جهاد و مبارزه در راه اسلام با شرکت در عمليات کربلاي5 شربت شهادت را نوشيد و به مولاي عاشقان امام حسين(ع) پيوست.
بدن مطهرش بعد از گذشت 9 سال از تاريخ شهادت، توسط گروه تجسس به دست آمد و در گلزار شهداي «سيرجان» به خاک سپرده شد.
منبع:پرونده شهيد در بنياد شهيد وامور ايثار گران کرمان ومصاحبه با خانواده ودوستان شهيد

وصيتنامه
...همه بايد بدانند که جبهه را با آزادي و اختيار کامل و علم به موضوع جهاد قبول کردم و وارد جبهه هاي حق عليه باطل شدم و اين براي من يک تکليف به حساب مي آمد. مردن در راه خدا براي همه افتخار است همچنانکه براي اولياء و انبياء يک امتياز و افتخار بوده است، تا آنجا که وقتي حضرت علي(ع) شمشير بر فرق مبارکش مي خورد مي گويد: به خداي کعبه رستگار شدم.
مرا بالي است از ره باز مانده قدمهايي است در آغاز مانده
شهيـدان دستهايم را بگيريد منـم هـمراه از ره بـاز مانده احمد شول

خاطرات
مادر شهيد:
در کلاس سوم ابتدائي بود يک روز به من گفت: مادر يک همکلاسي يتيم دارم که مادرش خياط است، لذا سعي کنيد که هر زمان که کار خياطي داريد حتماً به خانه او برويد تا آنکه هم کاري به عهده او گذاشته باشيم و هم اين که اگر خواسته باشيم به آنها کمکي کنيم با پرداخت مزد بيشتري به آنها، يک نوع کمک غير مستقيم کرده باشيم. زيرا اگر بخواهيم مستقيم کمک کنيم ممکن است ناراحت شوند و احساس حقارت نمايند.

در آخرين سفر که عازم جبهه بود هنگاميکه که کل نيروهاي گردان سوار اتوبوس شده بودند به راننده گفت: چند لحظه صبر کن، سپس شهيد با ماشين شخصي اش رفت دور خانه اشان يک دور کامل زد و برگشت. افرادي که ناظر بودند از کار ايشان تعجب کردند، اما شهيد گفت: اين طواف وداع بود.

ايشان در اوايل عمليات کربلاي يک پايش تير خورد و بچه ها به او گفته بودند شما بايد عقب برويد زيرا نمي توانيد با اين پاي زخميتان در عمليات شرکت کنيد. ولي شهيد پايش را بسته بود و دوبار به جلو رفته بود و وقتي ديده بود که نمي تواند در عمليات شرکت کند به عقب آمد، ما ديديم مي لنگد پرسيدم پايت چي شده است گفت: هيچي فقط يک کمي زخم شده.
يک شب خواب ديدم که پايش را مي بوسم. وقتي به خاطر مجروحيتش به پشت خط آمده بود پايش را بوسيدم گفت چرا پايم را مي بوسي گفتم من خواب ديده ام که پاي تو را مي بوسم، آيا پاي تو زخمي شده است گفت: بله، پايم زخمي شده است و من جاي زخمش را نيز بوسيدم.