سال 1343 در روستاي سرطاق يکي از روستاهاي شهرستان بندرگز به دنيا آمد. دوران ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت به پايان رساند. از كودكي و نوجواني به مسجد و مراسم مذهبي علاقه‌ي زيادي داشت.
فعاليت‌هاي انقلابي‌اش را از سن 16 سالگي شروع كرد . بعد از پيروزي انقلاب در كارهاي فرهنگي بسيج و مدرسه شركت فعال داشت.
با شروع نا آرامي ومزاحمتهاي ضد انقلاب در غرب کشور وبه ويژه کردستان مظلوم او مدرسه و تحصيل را رها كرد و به كردستان رفت تا از مردم و دستاوردهاي انقلاب دفاع کند. پس از 4 ماه خدمت در واحد اطلاعات بسيج كردستان که در پايگاه رزمي كامياران بود,به عنوان مسوول اطلاعات گردان رزمي در قرارگاه سلمان(س) سپاه کردستان منصوب ‌شد.
فرماندهان بالاتر از او ونيروهاي تحت امرش ,اورا راز دار وبا سعه‌ي صدر مي دانستند.
فريبرز صلبي ,جبهه را عين عبادت و حضور در آن را يك آزمايش الهي مي‌دانست و مي‌گفت: «بايد تلاش كنيم تا از اين آزمايش سربلند بيرون بياييم.»
او عاشق خدمت به مردم بود. هيچ وقت احساس خستگي نمي‌كرد و در مأموريت‌ها هميشه شاداب و سرزنده بود. او تلاش زيادي کرد تا به سعادت ابدي برسد تا اين كه سرانجام در تاريخ 28/1/1365 به هنگام شناسايي محور سومار به اين آرزوي ديرينه خود رسيد.
منبع:پرونده شهيد در بنياد شهيد وامور ايثارگران گرگان ومصاحبه با خانواده ودوستان شهيد

وصيت نامه
بسم الله الرحمن الرحيم
ان الله اشتري من المومنين بااموالهم و انفسهم به ان لهم الجنه.
خداوند از مومنين جان ها و اموالشان را خريدار است و در عوض به آن ها بهشت را مي دهد.
شهيد هم چون ميوه اي است که قبل از آن که خراب شود و بپوسد خدا او را مي چيند.
با سلام به يگانه نجات بخش مستضعفين و امام زمان (عج) و با سلام بر نائب بر حقش امام خميني و با سلام به يگانه آزاد منشي که براي ريشه کن کردن ظلم و ستم و براي حفظ و حراست از اسلام عزيز و قرآن کريم از جان و مال و حتي از نور ديدگان خود گذشت و در صحراي کربلا شربت شهادت نوشيد و خط سرخ شهادت را به پيروان واقعي خويش آموخت که چگونه بايد زيست و چگونه بايد کشته شد و چگونه از حق و حقيقت و اسلام و قرآن حراست کرد و با سلام بر آن هايي که در دنياي تاريک و غمگسار همچون شمع سوختن و با سوختن خويش همه جا را به انسان ها و اجتماع آموختند و سلام بر تمامي شهداي گرانبهاي راه حق و حقيقت و فضيلت و اسلام و قرآن .
هر جا هست بر روي زمين ارغوان سرخ
آبش ز خون ما گلشن از خاک و کوي ماست
دل بگسل از جهان که جهان پايدار نيست
واثق مشو از او که به عهد پايدار نيست
اينجانب ابراهيم صلبي فرزند زکريا با شماره شناسنامه 2 متولّد سال 1343 با توجه به

اين که هر کس بايستي براي خودش وصيت نامه اي داشته باشد لذا بر خود واجب دانستم که وصيت نامه اي براي خود بنويسم.
بارالها اين چهارمين وصيت نامه اي است که مي نويسم، خدايا اين وصيت نامه را آخرين وصيت نامه ام قرار بده و ديگر مرا در درگاهت خالص کن.
بارالها معصيت زياد کردم، گناهکارم، روسياهم و در درگاهت فقير و مسکينم. با شهادت در راه خودت مرا ببخش و گناهانم را پاک گردان.
بارالها پروردگارا من آمده ام به جبهه ي خونينت که همچنين دانشگاهي الهي مي باشد ساخته بشوم و توبه کنم و دين حقت را ياري کنم و نداي نماينده ات در روي زمين را لبيک گويم و با دشمنانت مبارزه کنم، خدايا نيّت مرا پاک گردان.
بارالها عاشقانه آمده ام به جبهه ي حق عليه باطل تا ادامه ي راه شهيدان کربلا و ادامه دهنده ي راه شهداي کربلاي ايران باشم. خدايا من و همه ي شهدا را با شهداي صحراي کربلا محشور گردان.
خدايا من به جبهه آمده ام تا در رختخواب ذلت نميرم، من به جبهه آمده ام که با بار گناه از دنيا نروم، من به جبهه آمده ام که حسين وار و با عزّت کشته شوم.
ملّت عزيز اين جنگ و جبهه نعمت بزرگي بود که خداي بزرگ بر ما ارزاني داشت. خداوند جنگ را قرار داده تا خود را بسازيم و آزمايش بشويم و با شرکت در جبهه بار گناهانمان را بريزيم.
ملّت قهرمان وحدت رمز پيروزي ماست، وحدت را فراموش نکنيد. جبهه را فراموش نکنيد، دانشگاه الهي را فراموش نکنيد.
ملّت عزيز رهنمود هاي پيامبر گونه ي امام خميني بزرگوار، آن مرجع عالي قدر را با جان و دل گوش کنيد و از ياد نبريد که اين پير جماران يکي از نعمت هاي بزرگي است که خداون فقط به ما ايراني ها ارزاني داشته است، پس اين امام بزرگوار را ياري کنيد.
ملّت شهيد پرور، قرآن را فراموش نکنيد که تسلي دل هاست. کتابي آسماني، کتاب خدا و کتاب رسول خداست.
ملّت شجاع و هميشه در صحنه، امروز اختلافات به ضرر اسلام و انقلاب است و به نفع شرق و غرب جنايت کار. از اختلافات دست برداريد و همه بر عليه منافقين و ابر قدرت ها متّـحد شويد.
اي امت شهيد پرور هميشه ادامه دهنده ي راه شهدا باشيد، شهدايي که از جان و مال خويش در بهترين دوران زندگي به سوي معبود خويش شتافتند.
و امّا شما اي دوستان عزيزم و اي سروران گرامي از همگي شما مي خواهم که اگر بدي از اين حقير ديده ايد به بزرگي خودتان ببخشيد و عفو کنيد و من به سهم خود از همگي شما راضي هستم و از شما ها مي خواهم که اگر به سر مزارم آمديد قرآن بخوانيد.
وامّا شما خانواده ي گراميم، شما حق بزرگي بر گردن من داريد و برايم خيلي زحمت کشيده ايد تا به اين جا رسيده ام و اکنون مي بايستي به شما کمک مي کردم امّ اکنون موقع جنگ است و جنگ سر لوحه ي همه ي مسائل و کارهاست. اکنون رضاي رضاي خدا بر اين بود که من به کمک اسلام بروم اسلام و انقلاب و خون شهدا حق بزرگي بر گردن ما دارند. اکنون که اسلام عزيز و انقلاب اسلامي در معرض تهديد قرا دارند چه بايد کرد؟ آيا بايد ايستاد و نگاه کرد و تماشاگر بود و يا بايستي نسبت به آن بي تفاوت بود و يا نه بايستي رفت و به کمک اسلام رفت و با کفار مبارزه کرد.
اگر ما اسلام را بخواهيم و مسلمانان واقعي باشيم و هم چنين آخرت و بهشت و آئين محمّدي را بخواهيم بايستي مبارزه کنيم و بجنگيم و بکشيم و کشته بشويم؛ به قول امام عزيزمان چه کشته بشويم پيروز هستيم.
پيامبر اکرم (ص) مي فرمايد اگر در سرزميني مظلومي باشد و ظالمي ظلمي کند و ما به فرياد مظلوم نرسيم مسلمان نيستيم اگر چه آن مظلوم مسلمان نباشد.
ببينيد مسئله چقدر مهم است اکنون که ملت عزيزمان در جنوب و غرب کشور مورد هجوم زميني و هوايي کفار بعثي قرار گرفته اند، چه بايد کرد؟ اگر مسلمان هستيم بايد به کمکشان برويم؛ پس غير از کشتن و کشته شدن راهي نداريم.
خانواده ي گراميم دوري عزيزان سخت و طاقت فرسا است ولي لز دست دادن يک نفر راحت تر از از دست دادن اسلام است . اکنون انقلاب اسلامي براي تداوم نياز به خون دارد ، پس بايستي آنقدر خون بدهيم تا به رشد نهايي برسد.
خانواده ي گرامي خون من رنگين تر از خون ديگر شهدا نيست. هيچ ناراحت نباشيد. انسان يک روز به دنيا مي آيد و يک روز هم از دنيا مي رود؛ زود يا دير.پس چه بهتر که در راه اسلام انسان بميرد. آفرين بر شما که تا امروز امانت خدا را بزرگ کرديد و اکنون هم به خدا پس داديد. ناراحتي آن زمان بود که در راه شر و در راه ضد خدايي کشته مي شدم نه اکنون که در راه خدا و قرآن کشته شده ام.
خانواده ي گرامي نکند زماني بگوئيد جوان ما نا کام از دنيا رفت. من به کام خود رسيده ام . من کام خود را فقط در شهادت و کشته شدن در راه خدا مي دانم و از همگي شما تقاضا دارم که هميشه خوشحال باشيد چون که دشمنان ما از ناراحتي شما خوشـحال و از خوشحالي شما ناراحت مي شوند . ضمناً من دوست ندارم کسي در عزايم گـريه و زاري کند.
از همگي شما خواستارم که هميشه گوش به فرمان امام بزرگوار باشيد و هميشه در نماز جماعت و خصوصاً در نماز جمعه که نمازي عبادي و سياسي است شرکت کنيد و هرگز وارد اختلافات نشويد. کمک به جبهه را فراموش کنيد.
در آخر از همگي شما برادران و خواهرانم و خانواده ي گراميم خواستارم که اگر زماني نافرماني کردم و بدي از من ديده ايد مرا ببخشيد، من نيز از همگي شما راضي هستم. از خداوند متعال آرزوي موفقيت براي همگي شما دارم و در پايان مي خواهم که در روز تشيع جنازه ام مدح علي (ع) بخوانيد و مرا بين شهيد قربان دودانگي و قنبر علي دودانگي به خاک بسپاريد. والسلام عليکم و رحمت الله و برکاته .ابراهيم صلبي