سال 1338 در خانواده‌اي نسبتاً فقير در شهرستان بروجرد چشم به جهان گشود. وي پنجمين فرزند خانواده بود. هنگام تولد، صورت نراني اين نوزاد شور و شوق فراواني را در فضاي خانواده به وجود آورده بود.
شهيد خسروي در سال 1342 راهي دبستان شد و پس از شش سال با گرفتن مدرك ششم راهي دبيرستان گرديد. در دوران تحصيل با علاقه و پشتكاري كه در امر آموزش داشت، حتي تجديد هم نشد و با موفقيت دورة دبيرستان را سپري كرد. او از شاگردان ممتاز و درسخوان دبيرستان به شمار مي‌رفت. ر سال 1354 با اخذ ديپلم در كنكور سراسري شركت كرد و در رشته زبان و ادبيات انگليسي دانشگاه مشهد و نيز رشته پزشكي دانشگاه تهران (بورسيه) ارتش امتياز لازم براي ورود به دانشگاه به دست آورد كه پس از مصاحبه در رشته پزشكي به دانشگاه تهران راه يافت.
شهيد خسروي تحصيلات را در رشتة پزشكي ادامه مي‌داد،‌ تا اين كه انقلاب اسلامي به رهبري امام امت شكل مي‌گرفت، وي همگام با ديگر دانشجويان در به ثمر رساندن انقلاب نقش قابل توجهي داشت. در دوران انقلاب از درس و دانشگاه غافل نبود و دانشجويان و اساتيد وي را به عنوان فردي مومن و آگاه و مبارز مي دانستند.
با پيروزي انقلاب و تعطيل شدن دانشگاه‌ها، شهيد خسروي تلاش لازم را براي خدمت به محرومان و مستمندان مي‌كرد. در دوران قبل از انقلاب سير مطالعاتي شهيد بيشتر روي قرآن و احاديث و كتاب‌هاي شهيد مطهري بود. او از همان كودكي ثابت كرده بود كه انساني وارسته و داراي سجاياي اخلاقي بارزي است كه تنها بندگان برگزيدة خداوند مي‌توانند از اين نعمت برخوردار باشند.
تا زمان شهادتش كمتر كسي او را مي‌شناخت. پس از شهادت او و بررسي مسئوليت‌هاي كه او در طول انقلاب و جنگ داشت، به شخصيت معنوي و روحية تلاشگر او پي برده شد. بندگان مخلص خدا چون همة كارهاي خود را فقط براي رضايت او انجام مي‌دهند،‌ سعي دارند كه اعمال و رفتارشان فقط براي او باشد و از ديد خلق ناديده نگه دارند تا نكند خداي ناكرده دچار عجب و و در كل دچار خسران شوند.
بعد از شكل‌گيري انقلاب و تشكيل سپاه پاسداران، او كه از جو ارتش قبل از انقلاب نگران و ناراضي بود،‌ درخواست كرد كه او را به سپاه پاسداران منتقل نمايند تا در زمرة پاسداران انقلاب به حراست از دستاوردهاي اين انقلاب كه با خون هزاران شاهد گمنام به دست آمده است، بپردازد. تا اين كه در ايام عيد 1361 مطلع مي‌شود كه سپاه اسلام به منظور زدن تودهني به دشمني كه شش ماه است نقاط زيادي از كشورمان را اشغال كرده است،‌ مهياي عملياتي بزرگ مي‌باشد. فوراً خود را به منطقة دزفول رسانده و در آنجا به صف دشمن‌شكنان فتح المبين مي‌پيوندد و با اين كه مسئوليت مداواي مجروحين را در پشت منطقة درگيري داشته، به خط مقدم نبرد با ملحدان كافر رفته و در ايام شكوفايي طبيعت، هنگامي كه شقايق‌هاي خوزستان گرده افشاني مي‌كنند، لقاي حضرت حق را با تمام وجود حس و لمس مي‌كند و به آرزوي ديرينة خود، يعني شهادت، مي‌رسد.
شهيد در روز 2/1/61 در منطقة رقابيه در عمليات غرورآفرين فتح‌المبين به فيض عظماي شهادت نايل مي‌گردد و پيكرش در گلزار شهداي بروجرد (بهشت شهدا) در كنار ساير همسرنگرانش به يادگار به دل خال سپرده مي‌شود.
منبع:پرونده شهيد درسازمان بنياد شهيد وامور ايثارگران خرم آبادومصاحبه باخانواده ودوستان شهيد

وصيت‌نامه
بسم الله الرحمن الرحيم
انا لله و انا اليه راجعون. همه از خداييم و به سوي او باز مي‌گرديم.
كلام قرآني فوق را به عنوان يك بندة ذليل خدا از شما مي‌خواهم كه همين‌طور سرسري مثل روزنامه خواندن ،نخوانيد و رد شويد و با تكان دادن سر تاييد كنيد. من هم اوايل هر وقت از ميان دوستان و برادران و همرزمان و ساير برادران عزيز پاسدار و روحانيان ارزشمند در بارگاه الهي فردي اين دار فاني را وداع يا رحلت يا به فوز عظيم شهادت نايل و ديار را ترك مي‌گفتند، فقط با يك جمله قرآني فوق بسنده كرده و ديگر هيچ و حال اين كه خود اين چند كلام دنيايي مفهوم و منظور دارد.
اي عزيزان كه اين چند سطر را مي‌خوانيد، شما را به وحدانيت خدا سوگند مي‌دهم كه در حول و حوش اين كلام خدا كمي نظر كنيد، تفكر كنيد. تفكر كنيد كه به قول مولي علي (ع) كه مي‌گويد: رحمت خدا بر كسي كه بداند و تفكر كند كه از كجا آمده و براي چه چيزي آمده و به كجا مي‌خواهد برود. باز هم بنا به گفته شايد رسول‌ا... باشد كه يك ساعت تفكر و فكر كردن دربارة زندگي و خدا و معاد برابر است با 60 سال عبادت كردن. خداوند انشا ا... توفيق بدهد كه چشم و دل همة ما باز شود و حقايق عالم را آن طور كه هست، ببينيم.
سلام بر شما خانوادة عزيزم، الان كه اين وصيت‌نامه را مي‌نويسم، ساعت حدود 10/10 دقيقة شب عيد است و همة بچه‌ها مشغول‌اند به كاري و خود را آماده مي‌كنند تا انشا ا... اگر فرمان حركت برسد، با عزمي راسخ و با قلبي مطمئن از پيروزي به طرف هدف‌هاي مورد نظر حركت كنند. در اين كه امام زمان (عج) فرماندهي اين عمليات را به عهده خواهد داشت، كوچكترين شكي كه دليل بر ضعف ايمان و بي‌اعتقادي باشد، نيست. بعضي از برادران با حال و پر شوري مشغول دعاي توسل ائمه معصومين (ع) هستند و من به حال آنها غبطه مي‌خورم. معلوم نيست تا 24 ساعت ديگر در كجايم،‌ در روي زمين يا در پيش خداي تبارك و تعالي، البته اگر خدا بندگان گنهكاري مثل من را بپذيرد. «انسان ناخودآگاه به ياد شب عاشورا مي‌افتد و حال معنوي كه در قيام حسين بن علي (ع)».
همة بچه‌ها خوشحال‌اند و دلها در تپش كه آيا خدا به ما منت مي‌گذارد و ما را هم انتخاب كند و پيش خود ببرد؟ گويي مي‌خواهند به مناسبت نوروز به مهماني صاحبي
پر ارج و والامقام بروند و واقعاً خوشي كنند.
پدر و مادر و برادران و خواهران عزيزم، سلام و رحمت خدا بر شما باد، چقدر دوست داشتم كه پس از دو سال،‌ امسال عيد پيش شما باشم،‌ ولي از شما چه پنهان كه عشقي مرا به اينجا كشانيد كه مافوق تمام علايقم به دنيا بود و آن دوستي و رسيدن و نزديكتر شدن به خداوند متعال بود.
مادر عزيزم، مي‌دانم خيلي ناراحتي ولي اين حال يك زن مسلمان پيرو حضرت زينب (س) كه برادر،‌ فرزندان عزيز و دلبندش را پيش رويش تكه تكه كردند و علي اصغر شش ماهه برادرش را با لب تشنه در بغل امام حسين غرق در خون كردند، علي اكبر و ابوالفضل و ساير عزيزانش با چه وضع ناراحت كننده به شهادت رسانيدند و زينب (ع) ناظر بر تمام اين مسايل بود،‌ ولي نه تنها ناراحت نشد،‌ بلكه پيكر عزيزان خود، يعني حسين را در گودال قتلگاه كربلا روي دست گرفت و بلند كرد و گفت خدايا اين قرباني را از ما بپذير. مادر عزيزم، هيچكس در دنيا به درد تو نمي‌خورد. توجهت به خدا باشد و پسران ديگرت را هم تشويق كن در راه امام حسين (ع) قدم نهند و حتي در راه آن حضرت شهيد شوند.
امام خميني عزيز، اين روح خدا در روي زمين در حكم حسين زمان ماست و احتياج به كمك دارد. نكند خداي نكرده ما هم مثل مردم كوفه شويم و اين عزيز خدا را تنها بگذاريم. بياييم و عزت بگيريم و جان خود را با هم در اين راه براي پيروزي و سربلندي اسلام فدا كنيم و در اين راه اگر در دنيا پيروز شويم كه جاي خوشحالي است و اگر هم شهيد شويم كه پيروزي و فوزي عظيم است و اين راه شكست ندارد.
حقيقي را بايد بگويم و آن اين است كه به قول يكي از برادران شهيدمان اين واقعاً براي خانواده‌هاي مسلمان، خصوصاً خانوادة خودم شك است كه تا به حال خوني و شهيدي در راه اسلام و انقلاب نداده است. نظرتان فقط پيش خدا باشد.
پدر عزيزم، شما هم ارزش‌ها و عواطف پدري را زير پا بگذار و سرت را بالا بگير كه توانسته‌اي فرزند خود را در راه خدا تقديم كني. شما را به خدا تا مي‌توانيد براي آخرت‌تان توشه جمع كنيد و سعي كنيد دنيا را بر خود سخت نكنيد و ديگران را به اين امر توصيه كنيد و با اتفاق نهاني و دستگيري يتيمان فقط به خاطر خدا مي‌‌توانيد براي آخرت توشة خوبي باشد و انشا ا... الله كه مرا حلال كنيد.
براي من دعا كنيد، چرا كه دعاي پدر بزرگترين كمك براي راحتي ارواح در عالم برزخ مي‌باشد و وسيلة تقرب خود فرد به خداوند تعالي است.
خواهران عزيزم را به صبر و تقواي اسلامي مي‌خوانم و از آنها انتظار دارم كه مسايل اسلام را تا حد توانايي در زندگي‌شان پياده كنند. قدري راجع به حالات حضرت زهرا (ع) در زندگي ايشان و ساير زن‌هاي مسلمان كسب اطلاعات كنيد و راجع به حالات حضرت زهرا (ع) در زندگي ايشان و ساير زن‌هاي مسلمان اطلاعات كسب كنيد و سعي كنيد الگويتان باشد. اميدوارم مرا حلال كنيد.
برادران عزيزم، خصوصاً (كوچكتر از نظر سني از خودم، ولي از نظر فكري بزرگتر) نگذاريد اسلحة من زمين بماند و خميني عزيز بي‌ياور شود و اين كار را حتماً‌ توام با كتب اسلامي و عمل به آن انجام دهيد. بدين معني كه هم جهاد اكبر را انجام دهيد، يعني مبارزه با نفس خود را كه بزرگترين دشمن انسان است و ديگر مبارزه با دشمنان خدا، يعني جهاد اصغر. اميدوارم كه مرا ببخشيد به خاطر اين كه زماني كه در جهالت بودم، گاهي اوقات با شما دعوا مي‌كردم و حتي شايد شما را كتك زده‌ام، ولي خدا مي‌داند كه فقط جنبة‌ خوبي شما را در نظر داشته‌ام، اما به خاطر ندانستن راه صحيح جهت صحبت و ارشاد شما مجبور شدم بعضي اوقات روي شما دست بلند كنم. شايد جايي از بدنتان سرخ يا كبود شده باشد، مرا ببخشيد و حلال نماييد. به خدا بگرويد و مرا عفو نماييد، چون هنوز به زنگار دنيا آلوده‌ نشده‌ايد، دعايتان در درگاه خدا مستجاب مي شود و شما فرشته‌هاي خداييد در روي زمين. برايم دعا كنيد.
پدر در مورد مسايل عبادي در اين چند سال كه در تهران بوده‌ام نمازم را كامل مي‌خواندم، ولي با فتواي اخير امام در مورد بلاد كبيره،‌ تمام اين نمازها را بايد ادا كنم كه فكر مي‌كنم سه سال و نيم باشد. بدون نماز صبح و مغرب و يك سال و نيم هم عبادت واجب من مربوط به اوايل تكليف بر گردنم هست، اينها را خودتان بخوانيد يا به كسي بدهيد تا بجا آورد. از همة دوستان و آشنايان برايم حلالي طلب كنيد. بيشتر از همه چيز دعا، دعا، دعا كه خيلي مهم است. با التماس دعا، عبد ا... خسروي . يكي از جبهه‌هاي دزفول، والسلام.