وصيت نامه
بسم الله الرحمن الرحيم
خدايا،چه عاقبتي خواهم داشت،خدايا چگونه به ديدارت خواهم آمد،خدايا با من چه خواهي کرد،خدايا گناهانم را چه خواهي کرد،خدايا لحظات مرگم چگونه خواهد بود،خدايا چگونه جان خواهم سپرد،خدايا در قبر با من چه خواهي کرد،خدايا فشار قبرم را چه کنم،خدايا پاسخ نکير و منکررا چه بگويم،خدايا عذاب برزخ را چه کنم،خدايا دوري از اولياء و دوستانت را چه کنم، خدايا فراق دوستان شهيدم را چه سازم،خدايا شرمندگي فرداي قيامت و سرافکندگي و روسياهي ام را چه کنم،خدايا حساب و کتاب را چه کنم،خدايا خروج از قبر را چه سازم،خدايا برهنگي فردايم را چگونه بپوشانم،خدايا عبور از صراط را چه سازم،خدايا اگر آتش مرا به سوي خود بلعيد چه خاکي بر سر بريزم،خدايا ماندن در آتش و سوختن در عذاب را چگونه تحمل کنم. خدايا بگو چه کنم،چه سازم،عمري است دنبال تو بوده ام،خود را به عاشقي تو زده ام،خود را در ميان عاشقانت افکنده ام. سر افکنده ام،رو سياهم،بيچاره ام،بدبختم،تهيدستم،فقيرم،تنگدستم،حقيرم،ذليلم،گمراهم،عاجزم، وامانده ام،چه کنم .در مانده ام،چه سازم.
خدايا بگو با من چه خواهي کرد،چه چيزي در انتظار من است،خدايا تو ميداني که هميشه دعايم عاقبت به خيري و فوز شهادت و لقاي توست ،در جامه خونين شهادت،خدايا دعايم مستجاب شده است يا نه؟خدايا آيا شهيدم خواهي کرد،آيا مرا خواهي کشت،آيا در خونم دست و پا خواهم زد، آيا با لباس خونين به ديدارت مرا فرا مي خواني،آيا بدنم را قطعه قطعه و رنگين به خون خواهي ساخت،خدايا چه خواهي کرد،خدايا چه خواهد شد،خدايا شيرين است مرگ سرخ،مرگ خونين، مرگ بر خاک خونين و مقدس،مرگ مقدس چون سرور شهيدان،چون حسين بن علي عليه السلام، چون ابوالفضل العباس عليه السلام،چون اکبر و قاسم عليهم السلام،خدايا چه شيرين است لحظات جانسپاري در راه تو و براي تو و در خون تپيدن و سر در دامان مهدي عليه السلام نهادن.
خدايا چه زيباست چشم باز کردن و رخ زيباي محبوب را نگريستن،و نوازش او را لمس کردن، خدايا چه زيبا و شيرين است اينچنين رفتن،اينچنين مردن،اينچنين زيارت يار کردن و اينچنين وداع با دار دنياي فاني کردن،خدايا چه شيرين است بال گشودن،ملائک و شهداء به استقبال آمدن،بال زدن،بالا رفتن به عرش تو رسيدن،محو جمال زيباي تو شدن،تو را ديدن،رخت را بوسيدن در کنار تو جاي گرفتن. از سفره تو غذاي جان خوردن و تشنه را با آب کوثر سيراب کردن،خدايا چه شيرين است به جنت رضوان تو بار يافتن، در کنار ديگر شهيدان، در کنار حسين عليه السلام قرار گرفتن،در کنار محفلش نشستن،و از زبان حسين مصائب حسين را شنيدن،مصيبت زهرا را شنيدن، واقعه را بالعين ديدن و خون گريستن،و معرفت واقعي يافتن،خدايا چه شيرين است زندگي آخرت، زندگي باقي آخرت،زندگي در کنار اولياء و ائمه معصومين و شهداء،خدايا چه لذت بخش است توصيف اين همه و چه شيرين تر و لذت بخش تر و غير قابل گفتن تحقق و رسيدن اينها.خدايا آيا اين وعده محقق خواهد شد،خدايا چنين روزي خواهد رسيد،خدايا چنين خواهد شد،خدايا من چنين آرزو دارم،خدايا من چنين مي خواهم،از تو ميخواهم،از تو ميخواهم،از تو عاجزانه مي خواهم، التماس ميکنم،تضرع مي کنم،زاري مي کنم،از تو مي خواهم. از تو،اي اميد من،اي خداي من،اي حبيب من،اي طبيب من،اي پروردگار من،اي رب من.
پدر و مادرم،همسرم،دخترم،خواهرانم،برادرانم،فاميلم، خويشانم،همه مرا حلال کنيد،خطاي مرا ببخشيد. تقصير مرا واگذاريد،صبور باشيد،مصمم باشيد چون کوه ،بايستيد،خم به ابرو نياوريد،شکرگزار نعمتهاي خدا باشيد.به خصوص اين نعمت بزرگ را، پدرم،مادرم،شما زحمات زيادي در حق من کشيديدو من نتوانستم ذره اي براي شما انجام وظيفه کنم،اما فرداي قيامت جبران خواهم کرد،من با شما در صحراي محشر خواهم بود و در کنار حسين عليه السلام قرار خواهيم گرفت،همسرم ديدارمان به فرداي قيامت افتاد،زينب گونه صبور و مقاوم و نستوه باش،همسرم اين خواست خداست،تو به خواست خدا راضي باش و ذکرت: الهي رضا برضاک باشد.دنيا فاني است و همه خواهند رفت چه بهتر که چنين بروند.
اما تو اي دخترم،اي زهره ام،اي زهرايم،اي معصوم بيگناه،پدرت نمي خواست تو يتيم شوي،تو تنها باشي،هنوز طنين بابا،باباي تو در گوشم هست. دخترم بيش از هر چيز در اين دنيا ناله طفل يتيم مرا مي آزارد،مرا از پا در مي آورد،برايم تحملش مشکل بود،اما دخترم وظيفه است، بايد انسان دنبال تکليف باشد،انسان بايد بنده باشد ،خدا هر چه از او خواست انجام دهد.دنبال وظيفه برود و با هرچه روبرو شد با آغوش باز استقبال کند هر چه از دوست رسد نيکوست،دخترم مرا تنها نگذار،هرگاه سختي و تنهائي بر تو سخت بود بنزد من بيا،من هميشه پيش تو هستم،و با تو هستم،تو قلب مني و من قلب تو،تو جان مني و من جان تو،تو روح مني و من روح تو،تو پاره تن مني و همه وجود مني،تو مني و من تو،طوري زندگي کن که حسين مي پسندد،طوري زندگي کن که پدر مي خواهد،عزيزم وقتي بزرگ شدي همه چيز برايت روشن خواهد شد،شبهاي جمعه به من سر بزن،بيا تا تو را ببينم،تا تو را زيارت کنم،و تجديد ديدار کنم،اما دخترم صبور باش،با مادرت بيا،مادرت را کمک باش،يار و ياور باش،مادرت،مادر است براي تو بسيار زحمت کشيده. دخترم تو از پدرم،مادرم،همسرم تشکر کن،دخترم تو از طرف من به آنها تسلي بده،زيرا تو دخترم هستي .به مادرم تسلي بده به مادرت تسلي بده،او را به صبر و تحمل و استقامت دعوت کن،از من به آنها بگو که پدرم به راه حسين رفت،دخترم من خجلم روي صحبت کردن با آنها را ندارم،تو با آنها سخن بگو.
همسرم در لحظات آخري که مرا در قبر نهادند دخترم را بر سينه ام بگذاريد تا با او وداع کنم،حتماً، حتماً،حتماً.
مرا در علي بن جعفر قم دفن کنيد،بين من و دوستانم جدائي نيندازيد،حقوق همسرم را بپردازيد،دو ماه نماز قضاي شکسته (مسافر) و تمام براي من به طور مساوي بدهيد بخوانند .14 روز، روزه قضا برايم بگيريد،وصي من پدرم مي باشد ديگر حسابي ندارم والسلام،ساعت 10 شب منطقه عملياتي کربلاي 5، 3/11/1366 . محمد حسين محرابيان