23سال زمين افتخار ميزباني ازا ورا داشت.در6 سالگي به مدرسه رفت و 17 ساله بود که ديپلم گرفت.تا آن موقع در روستاي مشهدي سراي درعباس‌آباد تنكابن زندگي كرد. پس از آن جهت تحصيلات حوزوي به قم رفت .هنوزيك ماه مانده بود تا 19 سالگي‌اش تمام شودکه در تاريخ 8/5/1364همزمان با سالروزتولد امام رضا(ع) با يكي از دختران هم‌محلي‌اش ازدواج كرد.
ضمن حضور در جبهه، 5 سال در مدرسه‌هاي امام رضا و كرماني‌هاي قم تحصيل كرد اما تحصيلات مانع از جبهه رفتن او نبود.
مدتي بعد به جبهه رفت تا آموخته هاي خودرا در راه دفاع از حريم اسلام ناب محمدي به اجرا گذارد. اولين بار که به جبهه رفت ،وارد واحد تخريب شد تا با پاکسازي مين هاي کارگذاشته شده توسط دشمن ، راه را براي رزمندگان اسلام باز کند تا دشمن متجاوز را تعقيب نمايند.
دفعات بعدي اعزام او، از تيپ 83 امام جعفر صادق قم بود. سه بار به صورت داوطلبانه به جبهه‌ها اعزام شدو در دو نوبت زخمي شد اما پس از بهبودي نسبي دوباره عازم جبهه مي شد. اودر تيپ83امام صادق(ع)که از روحانيون تشکيل شده بود فرمانده يکي از گردانها را به عهده داشت ودر آخرين روزهاي جنگ قبل از اينکه در شهادت به سوي مشتاقان آن بسته شود،در6/5/1367 درجبهه ‌ اسلام‌آباد غرب ودر عمليات مرصاد به شهادت رسيد.

وصيتنامه
بسم الله الرحمن الرحيم
اَللُّهمَ وَفِقّنا لِما تُحِبُّ وَ تَرضي .اَللهُمّ اِجعَل عَواقِبَ اُمورِنا خَيراً
اِلهي اِن خَدَلتَني فَمَن ذَي اَلّذي لَيَنصُرني وَ اِن حَرمتَني فَمَن ذَي اَلّذي يَرزُقني
گر من از باغ تو يک ميوه بچينم چه شود
پيش پائي به چراغ تو ببينم چه شود
يا رب اندر کنف سايه آن سرو بلند
گر من سوخته يک دم بنشينم چه شود
خدا را شکر که بر اين بندة عاصي منّت نهاد تا در راه رضوان او قدم در پيش نهم .خداي را شکر بسيار بايد که اين همه نعمات وافر را بر اين وجود نازل و غافل ارزاني داشت .خدايا تو را شکر که اين جان بي قدر را از ضلالت به هدايت کشاندي .خدايا خسته ام ،دل شکسته ام ،از اين حيات پست از پرده سياه شب که بر ديد گانم زده شده است ومانع رؤيت خورشيد حقيقت مي شود .خدايا ديگر تاب شنيدن گامهاي ديو سياه گناه و معصيت را ندارم که از حياتم به روحم گام مي نهد .
خدايا دوست دارم همچون کبوتري آزاد، آزاد از هر قيد و بند سبکبال و بي قرار در آسمان عشق به سوي نور حقيقت به پرواز در آيم .خدايا آن لحظه اي را به من ارزاني دار که روحم پاک شود و قلبم همچون آب زلال شفاف شودواز قيد اين دنياي فاني رهانيده شوم .
اگر به ضرب شمشير تو کشته شوم زندگي جاويد پيدا مي کنم .
به خاطر اينکه وقتي روحم پاک شود فدايت مي شوم .
سلام بر شما اي پدر بزرگوار دستانتان را با لبهاي تشنه شهد شهادت بوسه مي زنم و ملتمسانه از شما تقاضا دارم که از نافرمانيهايم اقماض کني و در گذري .اميدوارم از آنکه نتوانستم فرزندي نيکو براي شما باشم اين حقير را عفو فرماييد . از پروردگار بزرگ بخواهي که از اين بنده اي که پرده از گناه و معصيت روح او را فرا گرفته است و نور حقيقت بر قلب او نتابيده است ،در گذرد .
پدر عزيزم برايم قرآن تلاوت نماييد ،دعا کنيد تا شايد بار معاصيم کمتر گردد و سبکبال شوم و با روئي گشاده به فوز عظيم نائل آيم .
پدر عزيزم شرمنده ام که چگونه از شما با همه زحمتهايي که سزاوار آن نبودم براي من متحمّل شده ايد، تشکر کنم ،خداوند بزرگ از شما بپذيرد.
پدرم ،چيزي از اين دنيا نيافته ام فقط يک حقيقت و آن اينکه اين دنيا و هرآنچه بر آن منتهي مي شود فاني و در فنا سزاوار نظر و تأمل نيست. بايد به هرآنچه با قيمت نگريست خداحافظ شما ،اميدوارم که مرا فائز و رستگار بيابيد .
مادر عزيزم سلام ،سلامي به گرمي خون شهيد در سينه تان .
به گرمي تابش نور ايمان بر دلها ،به گرمي آه مادران شهيد .
مادرم ،خجلم ،آکنده از شرم ،چگونه مي توانم آن همه زحمتها و مشقتها که براي اين حقير برخويش هموار ساختي جبران کنم .قلبم از نگاهتان آن همه لطف و صفا باز مي ايستد .مادر جان ،از شما ملتمسانه مي خواهم که مرا عفو نمائيد و از درگاه باريتعالي برايم طلب مغفرت کنيد ،مادر برايم قرآن بخوان و نماز بگذار .
شما اي دوستان و خويشاوندان سلام ،اميدوارم در صحت و سلامت به سر بريد. اگر اين حقير شما را آزار داد و يا غيبت و تهمتي بر شما روا داشته ام چشم بپوشانيد و از خداي منّان از براي اين بنده طلب مغفرت نمائيد ،و مرا ببخشيد و عفو نمائيد . والسلام عليکم و رحمه اللّه و برکاته بنده حقير خدا محمد درويش اميري

آثارباقي مانده از شهيد
« بسم اللّه الرحمن الرحيم »
دوست دارم تنها باشم
تا دلم در تنهائي ها بسوزد
بايد بسوزد
آب شود
رود شد
تا به دريا بريزد
مي خواهم شمع باشم
تنها باشم
تا در تنها ،تنها بسوزم
سوختن چه زيباست
و ساختن زيبا تر
دگر چه کنم
چه بگويم
لب خود بستم
پس بايد
دل را خون کنم
خون دل خوردم
دگر چه کنم
از گفتن پشيمانم
چون از گفتن سوختم
نه ،نه ،سوزاندند مرا
کسي گوش به سخن ندارد
سخن ،سخن درد است
درد ! ! !
نه ،نه شعله است
که از اندرون قلب آتشين زبانه مي کشيد
مي سوزاند
خواب مي کند
و آنگاه آباد مي شود
محمد درويش اميري


بسم اللّه الرحمن الرحيم
( مهدي کجاست و کي خواهد آمد )
از خويش پرسيدم مهدي (عج) کجاست و کي خواهد آمد ؟ تا اين قلب محجوبم و اين چشم بيمارم و اين روح مرده ام و اين جواره گناهکارم ،با اين سوال به خويش مي لرزد و چنين بيان مي کند .
من کي توانم تا چنين لياقت را پيدا کردن .
از ياران دل سوخته از عشق مهدي پرسيدم ،که مهدي اين منتظر کجاست و کي خواهد آمد ؟
در جواب اين سوال اشکشان از چشمان منتظرشان جاري مي شود و چنين گويند: ما روز و شب ،سحر هنکام به اين ديار به آن ديار ،به اين سنگر به آن سنگر مي دويم که مهدي مان را بيابيم ،از سنگرها چون بپرسم ،مهدي اين کعبه ي عاشقان و عارفان کجاست و کي خواهد آمد ؟
از سکوتش پيداست که او هم توانايي پاسخ چنين سوالي را ندارد .از آسمان مي پرسم از زمين مي پرسم ،از خورشيد مي پرسم ،از دشت ،پر از لاله بر آمده از خون شهيدان که اين نور ظلمت شکن ،مهدي عزيز کي پا به عرصه آسمانها و زمينها و دشتهاي پر از لاله خواهد گذاشت. آنها هم از اين سوال بهت زده به چهره ام نگاه مي کنند .از نغمه هاي شبانگاه ياران مي پرسم که اين منجي بشر کي خواهد آمد پاسخي براي اين سوال ندارند .
اکنون همه جا را سکوت فرا گرفته همه در پاسخ اين سال حيرانند و همه در شگفت.
در اين لحظه انديشه ام به من گفت که از امام بپرس. اي کوه استوار معرفت و اي پير مرشد طريقت اللّه بگو بشنويم مهدي اين يار مظلومان و محرومان کجاست و کي خواهد آمد. اينجا بود که امام لب سخن گشود و چنين فرمود ،دعا کنيد تا مهدي بيايد .پس ايي امام بيائيد .
محمد درويش اميري

ذکر چند سوال و خاطره توسط خود شهيد بزرگوار محمد درويش اميري
بسم اللّه الرحمن الرحيم وَ بِه نَستَعين وَ خَيرٌ ناصرِ ومعين
س : در خدمت برادر محمد درويش اميري هستم لطفاً بفرماييد که چه انگيزه که باعث شد که اين تشکيل را ايجاد کنيد ؟
ج : انگيزه اي که باعث شد من و برادرانم اينجا جمع شويم ايجاد تشکيل اسلامي در جامعه است .اميدوارم که اين تشکل بتواند جهت انقلاب را تعيين نمايد و نيروهايي را تربيت کند براي ايجاد يک تشکيل در جامعه و رهنمون شدن اين جامعه به سمت حق و خدا و اين مهمترين انگيزه اي است که باعث شد که ما اين تشکيل را ايجاد کنيم و براي خدا به فعاليت بپردازيم .
جواناني رشيد را تحويل انقلاب بدهيم که هم اسلام را صادر کنند و هم آنرا نگهدار باشند ،اگر ما امروزبه تربيت نيروهاي اسلامي نپردازيم ،خواه ناخواه دشمنان به آنها مي پردازند. اين انقلاب ما و اين نهضت اسلامي ما در همين مرز جغرافيايي ايران محبوس نمي شود روز به روز اين انقلاب در جهان اوج مي گيرد و به سوي ظهور اين حرکت و اين تفکر و انديشه اسلامي ،رشد انقلاب را در جهان مشاهده مي کنيم .بنابراين بايد تشکل ما در فرداي اين انقلاب گسترده تر باشد و اين نيروها را براي رشد تفکر جهاني بفرستيم و فرداي اين انقلاب با اين رشد نيرو و تربيت نيرو تضمين مي شود . اگر اين تشکل در جامعه حس نشود و اين تشکل در جامعه به وجود نيايد فرداي انقلاب را نمي شود تضمين کرد .
س : چند بار به جبهه رفتيد علت اينکه باز مي خواهيد به جبهه برويد چيست ؟
ج : تا به حال 3 بار به جبهه اعزام شدم و انگيزه ام براي جبهه رفتن فقط و فقط رضاي خداست و اين براي من يک امتحان است .امروز امتحان الهي بر ما روشن است و ما بايد از اين مقام امتحان بگذريم .
اين امتحاناتي است که خدا براي ما قرار داده است .همان طور که خداوند فرموده است که ما شما را به امتحان مي گيريم و به بزرگترين امتحانات مبتلا مي کنيم و مومنين از منافقين شناخته مي شوند، من خود اين جنگ اين جنگ را امتحان مي دانم و ما به جبهه ها مي رويم تا با ياري خدا و تو جهات حضرت مهدي (عج) قدمي براي تحقيق اهداف اسلام برداشته باشيم .
س : لطفاً براي ما يکي از جالب ترين خاطراتتان را بيان نماييد .
ج : بهترين خاطره اي که در مدتي که در جبهه بودم در کنار برادران و سربازان امام زمان (عج) و سربازان انقلاب و اسلام بود و حس خوبي که برادران ما نسبت به امام زمان (عج) داشتند. واقعاً يک شور و حالي داشتند قبل از عمليات محرم بود که به عزاداري مشغول بودند .در يکي از شبها ،شب هفتم و يا هشتم بود قرار بر اين بود که دعا توسل بخوانيم من از روضه پايين آمدم در کنار ما رودخانه اي بود آن طرف رودخانه فرياد مي کشيدند. ما سوال کرديم که چه خبر شده است .گفتند:ما امام زمان را ديديم که تشريف آورده اند و به سربازان و عاشقانش
سري زده است. ما به آن طرف رودخانه دويدم و ديدم که يک نفر از هوش رفته است و روي زمين افتاده است و عده اي هم به سر خود مي زنند آن محيطي که آنها آنجا بودند عطر آگين شده بود .
آن تجرد ابدي
به طول دهر زنده اي
تو گلسرخ بزمي
لاله خونين لعل فامي
پژمرده کي شوي
از ياد کي روي
شکوفه بهشت سعادتي
وز جاودانگي چون ابدبي نهايتي
گلي رسته ز آن سوي زمانه اي
از تنگناي حلقه تاريخ رسته اي
بر عرش نشسته اي
آه اي شهيد ، اي شاهد
اي دوست
اي رفيق
اي شهيد
تو در غم و شادي ام شريک
در همه جا همرا دين
اي شهيد

تو در صف رزم بسان مالک اشتر
در ايمان و ايثار همچون اباذر
اي داغ مادر
اي عقده به گلو مانده مادر
اي گريه شبانه مادر
آه ،اي رؤيا در خواب مادر
اي آه سوزناک خواهر
بر دل شب راندي چو تندر
ديدم تو بر خاک مقدس
سجده انداختي پور حيدر
بر گريبان خون
بر سجاده نهادي سر
ناگه رخ ماهت شد پرپر
آراستي دو بال خود
همچون کبوتر
پرواز کردي بر کوي حضرت داوود
اي نامور
اي شهيد ،اي شاهد
محمد درويش اميري