او در راه دفاع از اسلام ,ايران و ولايت فقيه تمام سدها را از جلوي راه خود برداشت و در مقابل آنها با تلاشي پي گير و خالصانه ايستاد.
موقعيت زمان خويش را تا اعماق قلب و با تمام وجودش درک نمود.معتقد بود که اين انقلاب، انقلابي خدايي و زمينه ساز حکومت مهدي (عج) است .اصرار داشت , نبايد لحظه اي ايستاد بايد که جهاد نمود، جهاد در سطحي وسيع و با تمام قوا وبه مصداق آيه ي شريفه ي واعدواللهم ما استطعتم من قوه. بايد که در راه الله جهاد نمود تا زمين از آن مستضعفين گردد.
در خانواده اي فقير متولد شد. نام او را کاظم گذاشتند. نامي که با زندگي و خصوصيات اخلاقي و چهره آرام ولي پر دردش مترادف بود. از کودکي روحي مقاوم داشت و از ده سالگي روزه مي گرفت. دوران دبستان را با موفقيت پشت سر گذاشت.
چهار ده ساله بود که در گرماي طاقت فرساي تابستان ها مشغول کارگري شد. او مجبور بود به همراه برادرش براي امرار معاش خود و خانواده کار کند چون درآمد پدرش که مغازه اي کوچک داشت کفاف زندگيشان را نمي داد.
دوران تحصيل را تا دوران متوسطه پشت سر گذاشت.
سال 1354 به خدمت سربازي رفت و با درجه گروهبان سومي در تهران خدمت سربازي را پشت سر گذاشت .
اين دوره را بايد از شاخص ترين دوران زندگي محمد دانست .او نه تنها در تهران آن روز, آلوده گناه و فساد نشد بلکه با ورود به جلسات مذهبي کمک شاياني به شکل گيري ورشد شخصيت خدايي اش کرد.
در هر فرصت در جلسات مذهبي و سخنراني روحانيان شرکت مي کرد . با اين که نظامي بود, اعلاميه ها و نوارهاي افشاگرانه امام (ره) را که برعليه رژيم شاه بود, براي دوستانش به اراک مي فرستاد.
بعد از خدمت سربازي ديگر دنبال کار شخصي نرفت, اوخود را وقف انقلاب اسلامي و آرمانهاي جهاني آن کرد.
سال 1356 که مبارزات ملّت ايران شکل مي گرفت او به فعاليت هاي خود افزود و در مبارزاتي که عليه رژيم صورت مي گرفت بدون هيچ ترسي شرکت مي کرد و جوانان را به مقاومت در برابر ظلم وستم حکومت خود کامه پهلوي فرا مي خواند.
سرانجام با تلاش ومجاهد تهاي مردم ايران انقلاب اسلامي در بهمن ماه 1357به پيروزي رسيد.
دشمنان مردم ايران ودر راس همه ي آنها ؛آمريکاي جنايتکار که از شکست ونابودي انقلاب اسلامي با وجود صدها توطئه نا اميد شده بودند ,شورشهاي داخلي را توسط مزدوران خود در داخل کشور آغاز کردند.
محمد کاظم پس از شدت گرفتن اين توطئه ها به کردستان رفت. اودر آن جا فرمانده گروهي از رزمندگان اعزامي از استان مرکزي بود.در آن روزها وروزهاي اول جنگ به دليل اينکه نيروهاي مردمي سازمان و تشکيلات منظمي نداشتند ,به صورت گروه هاي خود جوش به مقابله با دشمن مي پرداختند.
هفدهمين روز از شهريور سال59 13 محمد کاظم ثامني در جاده بانه ـ سردشت در درگيري که با ضد انقلاب ودشمنان مردم ايران داشت به شهادت رسيد,تا از خون پاکش هزاران هزار محمد ديگر برويد وحافظ اسلام ناب محمدي باشد.
منبع:پرونده شهيد دربنياد شهيد وامور ايثارگران اراک ومصاحبه با دوستان وهمرزمان شهيد

وصيت نامه
بسم الله الرحمن الرحي
انالله و انااليه راجعون
اينک که به ياري خدا و فرمان رهبر ,راهي مناطق جنگ زده شده و در اين راه با آگاهي و بصيرت قدم برداشته , تا آخرين نفس وتا مرز کشته شدن با توطئه گران وبا کفار جهاد مسلحانه مينمايم تا پرچم اسلام و انسانيّت در منطقه و سراسر جهان به اهتزاز درآيد؛ اميدوارم که با دادن خون خويش رسالت خود را در برابر مکتب و شهيدان به خون خفته راه اسلام انجام داده باشم .
از خداي بزرگ مسئلت داريم که اين وظيفه سنگين که بر دوش ما هست بتوانيم به نحو احسن انجام و ما را به راه راست هدايت کند .
در خاتمه از ملت ايران و وفاداران به انقلاب مي خواهم خود را به اين دنياي مادي وابسته نکنند و به معنويّت و جهان هستي يا معاد بنگرند تا رستگار و فلاح شوند. در پايان از همرزمان و دوستان و کسان ديگر مي خواهم؛ راه شهدايي که در راه خدا و حب وطن کشته مي شوند را تداوم بخشند.
برقرار باد انقلاب اسلامي ايران در سراسر گيتي به رهبري امام خميني به اميد حاکميت مستضعفين بر مستکبرين. کاظم ثامني

خاطرات
مادر شهيد:
صبح زود از خانه خارج مي شد و ديوارهاي شهر را از شعارهايي که بر عليه رژيم بود پر مي کرد . اين در حالي بود که هيچ کس از اين امر مطلع نبود.
هنگام زلزله طبس به آنجا رفت وبه کمک مردم شتافت. وقتي اول انقلاب عد هاي منحرف قصد ورود به سپاه را داشتند او با شناسايي اينها به همراه دوستانش در مقابل اين جريان مقاومت کرد ونگذاشت آن اتفاق بيافتد. در زمستان 1358 داوطلبانه به پاوه رفت و اين در حالي بود که وصيت نامه اش را نوشته بود. در بهار سال 1359 از طرف سپاه اراک به منطقه غرب اعزام شد. سرپرستي سپاه آن منطقه را به عهده داشت . براي او در اين جا فرصتهاي زيادي بود که خود را در مناصب بالا ببيند اما اين کار را نکرد.
دوست داشت در کنار روستاييان محروم با شد وبه آنها کمک کند,احساس مي کرد روستايياني که سالها تحت سلطه فئودال ها بوده اند و روح ياس در آنها وجود داشته به دنبال انقلاب انتظار دارند که مسئولين با اين استثمارگران مبارزه پي گير نمايند و روحيه حاکم بر مسئولين دولت موقت و نيز فشاري که از طرف بعضي از اين افراد وارد مي گرديد س باعث شده بود که سرمايه داران و مالکان بتوانند باز خود را بر کشاورزان تحميل نمايند.
توده هاي جوان که در نهادهاي انقلابي هم چون جهاد و سپاه براي مردم خدمت مي نمايند نمي توانستند در مقابل اين بي عدالتي ها سکوت نمايند و در روستاها عليه اين خونخواران مبارزه مي کردند و بدين جهت برادر شهيد کاظم ثامني به همراهي برادران پاسدار همواره تمام تلاش خود را در مبارزه عليه اين فئودال ها مي گذاشتند.
وقتي روستائيان احساس مي نمودند سپاه و جهاد از آنان حمايت مي نمايند به خود اميدوار مي گشتند و مي ديدند که به راستي اين جوانان هدفي جز خدمت به خدا و مستضعفين ندارند .
هرچه تلاش برادران بيشتر مي گشت موانع نيز يکي پس از ديگري ايجاد مي شد وقتي محمد که به راستي حامي محرومان بود احساس مي نمود که ديگر نمي تواند در آن جا باشد در تاريخ 16/3/1359 نامه اي به سپاه مي نويسد و در آن نامه قيد مي کند که دست هاي مرموز و کثيفي در کار هست و نمي گذارد جامعه اصلاح گردد و اينک شخصاً نمي توانم حق کشي ها و خيانت ها را تحمل و يا توجيه کنم، لذا وظيفه شرعي و ملي خود مي دانم که از اين تاريخ از عضويت در سپاه کناره گيري کنم.
بردن نام مستضعف برايش سنگين بود و در تاريخ 18/4/1359 نامه ديگري به سپاه مي نويسد و از بي عدالتي هاي حاکم بر جامعه گلايه مي کند. بالاخره تقدير الهي او اين بود که در جاي ديگري امتحان خود را بدهد.
او به همراه برادارنش عازم کردستان شد. دوستانش تعريف مي کردند که وقتي از او سؤال مي کردند که اينجا بمان او مي گفت: نه ديگر بايد رفت. عشق به رفتن و شتافتن به سوي معشوق عاقبت او را راهي جبهه نبرد نمود.
در ستوني که از بانه به سردشت مي رفت او آن چه در توان داشت در طبق اخلاص گذاشت، فدارکاري ها و ايثارش در آن جا بيش از اندازه بود. مقاومت سرسختانه برادران ارتشي و سپاهي باعث ازهم پاشيدگي مزدوران گرديد. او در يکي از مأموريت هايش به دست ضد انقلابيون کافر به شرف شهادت نايل آمد و به ديدارالله پيوست از مهمترين خصوصيات اين شهيد نفرت از سرمايه داري، هم نشيني با محرومان و همکاري و احترام با پدر و مادرش و تبحّر در انواع کارها و مقاوم در سختي ها بود.

خسرو اسدپور :
برادر شهيد محمد کاظم ثامني از برادران بسيار متعهّد و متديّن و مکتبي و از خانواده اي با اصالت بودند. ايشان از آن جايي که اطلاعات وتجارب خوبي داشتند در مقاطعي مطالبي بسيار ارزنده و ارزشي را مطرح مي نمود.
کم کم بين برادران به منزله سخنگو شناخته شد لذا در جلسات عمومي بيشتر فرصت ها به ايشان داده مي شد تا صحبت هاي اساسي را به گوش مسئولين انتقال دهد.
خاطره اي را که بنده از اين شهيد گرانقدر دارم اين است که بچه هاي سپاه اراک به علت اين که عيد نوروز نيز در سپاه بايد استقرار مداوم داشته باشند در عيد نوروز سال 1359 به پيشنهاد و همکاري مسئولين به دو گروه تقسيم شدند و قرار شد هر گروه سه روز به استراحت بپردازند و سه روز را در سپاه استقرار داشته و مشغول خدمت باشند.
شهيد ثامني در آن سه روزي که موعد استراحشان بود با وسيله شخصي خود که يک خودرو ژيان بود به منطقه پاوه محل اعزام تعدادي از برادران سپاه اراک جهت سرکشي و تقويت روحيه و استقامت روحيه اين افراد رفته بودند. اين حرکت و ايثار برادر مذکور قطعاً در روحيه و انگيزه برادران اعزامي بسيار مؤثر و موجب تقويت آنان در آن مقطع بود.