|
فرهنگی هنری اجتماعی فرهنگی هنری اجتماعی
| ||
|
ارتباط با مدیر |
تبلیغات آذريان,حسينقلي
 در گذر كوچه هاي زمان به دنبال رد پايي از تمناي عشق مي گشتم ، در گذر نيستي لحظات اسير لحظه هاي تنهايي مي شوم در كنارش كه مي نشينم آرام با من سخن مي گويد ، به زبان خودش هميشه زنده و جاويد است. عشقش معلمي و كلامش هميشه آموزنده بود. آنچه مي گفت دل ميبرد به سراي محبتش. آرام و متين و باوقار در طول مدتي كه زندگي را تجربه مي كرد.آموخته بود در ناملايمات روزگار ساكت و آرام باشد اما هيچ گاه اجازه نداد مسير زندگي او را بي هدف به جايي ببرد. در كلامش و راهش هميشه نشاني از برنامه بود. زندگي را با اهدافش زيبا مي ديد نگاهش به دنيا فرق مي كرد.او دنيا را همچون گلستاني مي ديد كه تنها از دور زيبا بود كمك به فقرا براي او شيرين تر از هر شيريني بود. خنده اش مستانه بود و حرفهايش همچون عسل شيرين.عادت به رنجاندن كسي نداشت وقتي سخن ميگفت و احساس ميكرد كسي از او رنجيده دست به دعا مي زد و از خداوند طلب بخشش مي كرد.خوبيهايي كه ديگران در حقش مي كردند هميشه در دلش مي ماند اما هرگز از بدي كسي سخن نگفت.وقتي بيست و پنجمين بهار زندگي اش را مي گذراند به امر خدا و رسولش زندگي مشترك را در سال 54 با همسري فداكار آغاز كرد. مدتي كوتاه از اين زندگي مشترك مي گذشت كه خداوند هديه اي بزرگ به آنها اهدا كرد به نام فرزند.
او بار زندگي را به همراه تحصيل به دوش مي كشيد.دوري از محل تولدش براي او بسيار سخت بود اما زندگي در كنار همسر و فرزندانش برايش شيرين بود.با وجود تمام سختي ها همه چيز را به جان مي خريد تا آنكه خداوند دو گل ديگر به باغ زندگي آنها افزود. زندگي هر روز برايش شيرين تر مي شد تا آنكه اين شيريني با سفر به خانه ي خدا تكميل شد.دوران سفر پر بود از اتفاقات گوناگوني كه او بعد از برگشتن از سفر تصميم مي گيرد كه خانه را به مقصد مبارزه در شهرهاي جنوب ترك كند اما در اين مدت هم فراموش نمي كند كه معلم است و با خود كتابها و لوازم تدريس را همراه مي كند .ساك دستي كوچك او بار ديگر همراهش مي شود.دوران جبهه را با شاگرداني جديد مي گذراند. شب عمليات همه نگرانند نه به خاطر ترس بعد از مرگ بلكه نگران اينكه عمليات بايد موفقيت آميز باشد او نيز چون ديگران بعد از نماز شب شروع به زمزمه مي كند با خداي خود و اين چنين در دل بيان مي كند: يارب از فرط گنه نامه سياهم چه كنم گر نبخشي ز ره لطف گناهم چه كنم بسته گر ديده به هر سو برسد راه نجات ندهي گر تو در اين معركه راهم چه كنم جز تو ما را نبود پشت و پناهي به جهان بي پناهم ندهي گر تو پناهم چه كنم يوسف افتاده به چاه از اثر بي گنهي من ز فرط گنه افتاده به چاهم چه كنم بخشش و لطف تو پاينده تر از كوه بود من كه ناچيزتر از يك پر كاهم چه كنم به هدف گر نخورد دست دعايم هيهات به اثر گر نرسد شعله آهم چه كنم و بالاخره مرغ سعادت بر شانه اش مي نشيند و شهد شيرين شهادت را سر مي كشد و به مرغان باغ ملكوت اضافه مي شود و چه سفر شيريني است.او رفت و به آنچه مي خواست رسيد.با خود عهد بسته بود كه شهادتش با سفر به خانه عشق مدت زيادي فاصله نداشته باشد و چه جانانه به عهد خوبش وفا كرد و چه مردانه ملقب به لقب سردار حاج «حسين قلي آذريان» شد. منبع :پرونده شهيد دربنياد شهيد وامور ايثارگران شهرکرد ومصاحبه با خانواده ودوستان شهيد
خاطرات
هوشنگ طالبي: زماني كه حاج حسينقلي آذريان معاون اداره آموزش و پرورش شهرستان بروجن بودند روزي براي بازديد و سركشي از مدرسه راهنمايي سروش روستاي گلوگرد كه ما درآنجا خدمت مي كرديم به همراه يك نفر ديگر به اين مدرسه آمدند.پس از ورود به مدرسه كه زنگ استراحت دانش آموزان نيز بود به ميان دانش آموزان رفت و با آنها مشغول صحبت و سوال و جواب شد و حدود نيم ساعت حضور در بين آنها به طول انجاميد. وقتي زنگ كلاس زده شد اكثر دانش آموزان باز هم دور او حلقه زده بودند و حاضر نبودند كه به سر كلاس بروند و هر چه از آنها مي خواستيم كه سريعتر به سر كلاس بروند آنها امتناع مي كردند و مي گفتند كه ما از صحبت با آقاي آذريان لذت مي بريم و مطالب زيادي در اين وقت كم ياد گرفتيم. پس از اينكه دانش آموزان با اصرار زياد ما به كلاس رفتند،مشكلات و كمبودهاي آموزشگاه را مطرح كرديم كه ايشان در جواب فرمودند بعضي موارد را همين الان مي توانيم حل كنيم، از جمله اينكه ساختمان نيمه تمام دستشويي ها كه حدود 20 سانتيمتر از ديوارهاي آن ساخته شده بود و به همين شكل باقي مانده بود و فرمودند كه اين مشكل را تا حدي كه مي توانيم همين امروز حل كنيم و ايشان به اتفاق ما و دو سه نفر از دانش آموزان كه از بقيه بزرگتر بودند مشغول به كار شديم و تا عصر ديوار سه باب از دستشويي ها را با كمك بچه ها ساختند و قابل استفاده نمودند. عباسقلي پرتوي: اينجانب در طي سالهاي 60 تا 65 بعنوان مدير مدرسه مشغول انجام وظيفه بودم.روزي شهيد آذريان مسئوليت معاونت اداره آموزشي و پرورش را بعهده داشتند كه براي سركشي و نظارت به مدرسه يادشده تنها آمدند. ضمن ورود به مدرسه با برخوردي متواضعانه و مودبانه وبي ريا گفتند كه يكي از كلاسها را بازديد نماييم.بنده به اتفاق نامبرده به كلاس خانم ياري رفتيم.نامبرده ضمن عرض سلام و خسته نباشي به آموزگار مربوطه و با اجازه ايشان به كلاس وارد و آخر كلاس نشستند. با مشاهده اين برخورد بي ريا از ايشان خانم بنده(ياري) آموزگار مربوطه بيرون از كلاس آمدند و گفتند كه يكي از اوليا آمده و در كلاس درس نشسته است.در جواب به ايشان گفتم كه نامبرده معاون اداره مي باشند. يك روز به اتفاق شهيد آذريان از محله خودمان (كوي فرهنگيان) با ماشين بنده به بازار جهت خريد مايحتاج رفتيم.خريد مورد نظر پرتقال بود كه ايشان بدون جدا كردن ميوه را داخل نايلون ريختند. از ايشان در مورد علت سوال كردم در جواب گفتند كه : اگر من جدا كنم ميوه اي نامرغوب و بد براي نفر بعد مي ماند ضمن اينكه مغازه دار قيمت آنان را كمتر نمي دهد. در نهايت صداقت، ايمان ، تواضع و قروتني ايشان براي بنده اثبات شد. درباره : شهدای استانها فرماندهان ، وصیتنامه ، خاطرات ، آثار شهدا , استان چهارمحال و بختياري , بازدید : 209 [ 1392/04/24 ] [ 1392/04/24 ] [ هومن آذریان ]
مطالب مرتبط
نظر بدهید
:: |
|
| [ طراح قالب : گرافیست ] [ Weblog Themes By : graphist.in ] | ||
