|
فرهنگی هنری اجتماعی فرهنگی هنری اجتماعی
| ||
|
ارتباط با مدیر |
تبلیغات قاضي ,سيدمحسن
 خاطرات مادرشهيد: زماني كه براي اولين بار قصد رفتن به جبهه را داشت ، پيش پدرش آمد و از او اجازه خواست كه به جبهه برود. پدرش گفت : دو تا برادرت در جبهه هستند ، نمي خواهد به جبهه برويد . ولي محسن آقا خيلي اصرار كرد و نهايتا پدرش گفت : شما از اول هم عشق زيادي به جبهه داشتيد، شما هم برويد و خداوند حافظ هر سه تان باشد . يك شب كه از منطقه آمده بود ، دوستانش براي ديدن او ، به منزل ما آمدند . من رفتم و به او گفتم :من خيلي خوابم مي آيد، اگر با من كاري نداريد ، من بروم بخوابم؟ گفت: نه مادر جان ،شما راحت باشيد . بعد اين كه دوستانش رفتند ، كنار بستر من آمد و پرسيد: مادر چيزي احتياج نداريد ؟ گفتم: اگر مي تواني برايم يك ليوان آب بياور . همان لحظه كه محسن آقا رفته بود براي من آب بياورد، من خوابم برد و يك مرتبه از خواب بيدار شدم و ديدم محسن آقا يك ليوان آب در دست دارد و بالاي سر من ايستاده است. گفتم: مگر شما نخوابيده ايد ؟ گفت: نه شما آب خواستيد ومن از همان لحظه ايستاده ام و منتظرم تا بيدار شويد و آب را به شما بدهم. سيد عباس حسيني : يك روز من به ايشان گفتم: شما كه پسر عمويت شهيد شده است، ديگر نمي خواهد به جبهه بروي و امكان دارد كه شما هم شهيد بشوي ؟ محسن گفت : اي كاش انسان شهيد بشود و من از اينجور لياقتها در خودم نمي بينم . سيد علي قاضي: سيد محسن در رود كرخه در حال آموزش قايقراني بوده است ، كه يك باره يكي از قايق ها چپ مي شود و افراد آن در حال غرق شدن ، در خواست كمك مي كردند. سيد محسن خود را به داخل آب مي اندازد تا آنها را نجات دهد، كه متأسفانه در گرداب گير مي كند و پيكرش را بعد از 15 روز پيدا كردند. مادرشهيد: يك بار وقتي او را خواب ديدم و به او گفتم: محسن جان ، چرا اين بار اينقدر دير كردي و من دلواپس شده ام؟ گفت: مادر نگران نباش، من به آرزوي خود رسيدم و بعد از چند روز خبر شهادت محسن آقا را برايمان آوردند. زماني كه طرح لبيك يا خميني در روستا ها انجام شد، محسن آقا نيز جزء مجريان طرح لبيك بود. يك روز در ماه مبارك رمضان ، ديدم ظهر به خانه آمد و وقتي از او پرسيدم: شما كه هيچ وقت ظهر نمي آمدي ، چرا امروز آمدي، گفت: من در روستاي بسيار دور نسبت به روستاي خودمان بودم و اگر ظهر به اينجا نمي آمدم ، مجبور بودم كه روزه ام را افطار كنم . بعد از يك ربع ساعت ، گفت: من ديگر بايد بروم. من هم چندتا نان براي افطار او و دوستانش به او دادم تا با خود ببرد. يك بار سرش مجروح شده بود و به خانه آمد ، گفتم: سرت مجروح شده است؟ گفت: مادر، مگر شما جدم ، حضرت علي فراموش كرده اي , قسمت بسيار كوچكي از آن زخم به سر من وارد آمده است و اين چيزي نيست ، كه تو بخواهي به خاطر آن غصه دار شوي. محمد علي كراني: آخرين ديدار كه با ايشان داشتم ، در پل كرخه بود . ايشان آنجا مربي شنا بود و بچه ها را آموزش مي داد. من درحال عبور كردن از منطقه كرخه بودم ، كه شنيدم بچه هاي نيشابور هم آنجا هستند. نزديك كرخه رفتم و صدا زدم : از بچه هاي نيشابور چه كسي اينجاست؟ آقاي قاضي جلو آمدند و احوالپرسي مي كردند و از من پرسيدند: كي به مرخصي مي رويد؟ گفتم: چند روز ديگر , اگر سفارشي داريد، بفرماييد. ايشان گفتند: سلام مرا به پدر و مادر و چند تن از دوستانش، كه اسم بردند برسانم و از طرف او خداحافظي كنم. بعد از چند ساعتي به من اطلاع دادن كه يكي از بچه هاي نيشابور غرق شده است، كه بعداً متوجه شدم سيدمحسن بوده اند. امر الله كابلي: سردار شوشتري تعريف مي كردند، كه يكبار ما در محاصره نيروهاي عراقي قرار گرفتيم. هر لحظه امكان داشت كه يك نيروي عراقي از داخل چاله يا گودالي در بيايد و ما را به رگبار ببندد. يكباره ديدم آقاي قاضي رفت و پشت تيربار نشست و از چپ و راست نيروهاي عراقي را به رگبار بست و ما از اين محاصره نجات پيدا كرديم. علي حسيني: در يكي از حملات ، گردان ما و گردان آقاي قاضي توسط دشمن به محاصره در آمد. دشمن به وسيله تانكهاي خود ، حلقه محاصره ما را لحظه به لحظه تنگ تر مي كرد. در اين حال ، آقاي قاضي و چند تن از نيروهايش با شجاعتي كم نظير به تانكها نزديك مي شوند و داخل تانك نارنجك پرتاب مي كردند و با تلاش آقاي قاضي و لطف خداوند ، از آن محاصره نجات يافتيم. حسن شعباني: در عمليات بدر، ما نيروها را در منطقه رحمانيه و فدك دركنار رود كرخه آموزش مي داديم. آقاي قاضي تعدادي از بچه ها را آماده كرد تا براي آموزش شنا ، آنها را به كنار رود ببرد. بعد از دو سه ساعت به من اطلاع دادند، كه آقاي قاضي شهيد شده اند. من براي اطلاع بيشتر از قضيه، كنار رود كرخه رفتم، كه يكي از دوستان توضيح داد ، كه قايق داخل آب، دچار نقص فني شده بود و در همان حال ، آب رود خانه نيز بالا آمد. قايق با صخره اي برخورد كرده و چند قطعه شده است و آقاي قاضي نيز شهيد شده اند. عليرضا عمارلو: نزديك غروب بود و آقاي قاضي دو تا قايق را آماده كرد، تا بچه ها را براي آموزش شنا ببرد. قايقها آماده شد و 12 نفر از بچه ها سوار دو قايق شدند و آقاي قاضي خود نيز سوار شد . از لب رود خانه بهمن شير حركت كردند. من در كنار رود ايستاده بودم و نگاه مي كردم . حدود 50 متر جلو رفتند و به ناگاه يك قايق چپ شد و بچه ها به داخل رود خانه سقوط كردند. آقاي قاضي براي نجات آنها به داخل رود خانه پريد . آقاي قاضي يك از بچه ها را نجات داد . ولي بعداً خود و ديگر افراد غرق شده و داخل گرداب گرفتار شدند و به شهادت رسيدند. عليرضا عمارلو: خبر شهادت ايشان به نيشابور رسيد، ولي پيكر مطهر ايشان پيدا نشده بود. به همين دليل ، ايشان به عنوان جاويد الأثر، تشييع شدند. بعد از چهل روز پيكر شهيد قاضي پيدا شد و دوباره پيكر آقاي قاضي را تشييع كردند. مادرشهيد: يك شب خواب ديدم ، كه محسن آقا آمده است و لباس سر تا پا سفيدي به تن دارد. دو عدد گل نيز در دستش بود. رفت و روي در خانه ايستاد. گفتم: محسن جان چرا آنجا ايستاده اي؟ گفت: مادر نگاه كن، دو تا گل برايت آورده ام. چند وقت بعد هم خبر شهادت او را آوردند. درباره : شهدای استانها فرماندهان ، وصیتنامه ، خاطرات ، آثار شهدا , استان خراسان رضوي , بازدید : 219 [ 1392/04/25 ] [ 1392/04/25 ] [ هومن آذریان ]
مطالب مرتبط
نظر بدهید
:: |
|
| [ طراح قالب : گرافیست ] [ Weblog Themes By : graphist.in ] | ||
