|
فرهنگی هنری اجتماعی فرهنگی هنری اجتماعی
| ||
|
ارتباط با مدیر |
تبلیغات غفورزاده ,ابوالفضل
 خاطرات فاطمه غفورزاده: روزي ابوا لفضل در سن 5 سالگي با اتومبيلي تصادف كرده بود و چرخهاي اتومبيل از روي پاهايش عبور كرد ولي وقتي كه ايشان را از زمين بلند كردند مشاهده نمودند كه هيچ صدمه اي به پاهايش وارد نشده . پدر بزرگم براي او نذر كرد در سن يازده سالگي گوسفندي براي ابوالفضل ذبح كند. حكيمه غفورزاده : وقتي ابوالفضل به جبهه رفته بود ايشان را در خواب ديدم كه اسباب كشي مي کند. به او گفتم :شما كي مي خواهي كم و كسري خانه ات را كامل كني؟ ايشان فرمودند كه باجناقم هست. او خانه ام را تنها نمي گذارد و رسيدگي مي كند. با اينكه در آن موقع اسباب كشي نداشتند . در موقع شهادت ابوالفضل ,برادر شوهرم به دنبال شوهرم آمد. من به ايشان گفتم با شما مي آيم ولي مانع رفتن من شدند. دلشوره عجيبي داشتم. وقتي كه شوهرم برگشت از او پرسيدم: چه شده است؟ ايشان فرمودند: تهران بمباران شده. گفتم: نه شما دروغ مي گوئيد. من گفتم اگر خبري شده باشد از اخبار اعلام مي كند ولي چيزي در اخبار در مورد بمباران نگفتند. گفتم: راستش را بگوئيد چه خبر شده؟ ديدم كه اشك در چشمانش جمع شده و متوجه شدم برادرم شهيد شده است. سيد مرتضي حسيني : ابوالفضل غفورزاده در بين بچه ها مشهور بود به املت چون ايشان از املت بدش مي آمد و هر وقت اسم املت را مي بردند دنبال بچه ها مي كرد و مي گفت: كه اسمت املت را نبريد كه حالم به هم مي خورد. وقتي در سالن غذا خوري غذا املت بود بچه ها غذاي خودشان را جلوي ابو الفضل مي گذاشتند و فرار مي كردند . فاطمه غفورزاده : در يك روز جمعه ابوالفضل به من گفت: با خانواده جمعا برويم بهشت فضل .ما در جاده گم شديم و چون با ماشين بوديم ابوالفضل گفت:من راضي نيستم كه شما زحمت بكشيد و ماشين را به بالاي تپه ببريد.جاده منتهي به تپه خيلي بد بود, با هر زحمتي كه شد خودشان ماشين را به بالاي تپه بردند. خواست خداوند بود كه با ماشيني ها ديگري كه در حال حركت بودند, برخورد نكردند و بعد در راه خدا شهيد شدند. شهربانو آچاك: شب عيد بود رفته بودم تا گوشت بخرم در موفع برگشت تاكسي گيرم نيامد ، و بعد دامادم آمد و گوشت را از دستم گرفت و به خانمان برد. وقتي كه از بازار برگشتم ديدم جوانها در حياطمان نشسته اند .وقتي من را ديدند همه پراكنده شدند. مادرم آمد و گفت:شهربانو ابوالفضل شهيد شده . گفتم:نگو ,بي بي زهرا نشنود چون مريض مي شود. بعد تمام فاميلها و همسايه ها ما آمدند. انگار گنگ شده بودم .برادرم گفت:خواهر عكس ابوالفضل را بيار, گفتم :چرا؟گفت:چون ابو الفضل به شهادت رسيده. حكيمه غفورزاده: وقتي ابوالفضل به جبهه رفته بود مادرم بيمار شد. ابو الفضل را در خواب مي بيند كه كه او را به دكتر رسانده و براي مادرم دارو تهيه كرده است. محمد باقر جليلي: اوائل پيروزي انقلاب بود ودر آن زمان شهرباني در اختيار ما بود و در آن جا رفت و آمد داشتيم. يك روز در شهرباني سرود الله الله روح راگذاشته بوديم اين سرود در بين مردم منطقه هيجاني به وجود آورده بود ويك مغازه قنادي كنار آنجا بود كه ابوالفضل غفور زاده در آن كار مي كرد ازكنار شهر باني عبور كرد و گفت : محمد باقر صداي سرود را زيادكن چون اين سرود اعتماد و عشق ديگري نسبت به امام در من ايجاد مي كند. درباره : شهدای استانها فرماندهان ، وصیتنامه ، خاطرات ، آثار شهدا , استان خراسان رضوي , بازدید : 176 [ 1392/04/25 ] [ 1392/04/25 ] [ هومن آذریان ]
مطالب مرتبط
نظر بدهید
:: |
|
| [ طراح قالب : گرافیست ] [ Weblog Themes By : graphist.in ] | ||
