وصيت‌نامه 
 بسم الله الرحمن الرحيم
اى اهل ايمان آيا شما را تجارتى سودمند كه شما را از عذاب دردناك آخرت نجات بخشد دلالت كنم, آن تجارت اين است كه به خدا و رسول خدا ايمان آوريد و به دل و جان در راه خدا جهاد كنيد و اين كار از هر تجارتى اگر دانا باشيد براى شما بهتر خواهد بود .
                                                                                                                                                                                                                  قرآن کريم
سپاس و ستايش خداوند كريم را كه كرم فرمود در چنين برهه از تاريخ مرا آفريد تا در پستى و بلندى هاى اين زمانه به آزمايش و امتحان مشغول شوم ,امتحان در محضر مطلق, در محضر كمال .و سپاس آن را كه به بنده نعمت ارزانى داد و مرا نسبت به شريعت آشنا ساخت و مرا بصير نمود تا كفر را از حق جدا ساخته و با آن به جدال درافتم . جدالي كه فقط رضايت او در اوست . جنگى كه تنها چيزى كه در آن معنوى ديدند مادى و نفسانى است و مرا نسبت به دنيا بى اعتنا ساخت ,دنيايى كه همه را مى فريبد . دنيايى كه به هيچ كس رحم نكرد و نمى كند . دنيايى كه به واسطه دسترسى به آن همه گول خورده ها پير مي شوند و خود جوان باقى است . دنيايى كه دنبال على(ع) هم بود تا او را بفريبد ولى هرگز نتوانست . امام مى فرمايد: دنيا ،دنيا برو ديگرى را بفريب, من على(ع) را نمى توانى بفريبى ،اگر زنجير بودى پاره پاره ات ميكردم ، دنيا من تورا سه طلاقه كردم .
مردم اين از دنيا كه امام اينگونه مى فرمايد .
 آه خدايا چقدر از چيزهاى فريبنده دنيا بيزارم. اگر به واسطه گناهانى كه مرتكب شدم نبود ,هيچ خوفى از مرگ نداشتم .اگر اطمينان داشتم كه گناهانم را مى بخشى كه جز اين هم نخواهد بود هر آينه انتظار مرگ را مى كشيدم. مرگى كه فقط رضايت و خشنودى تو در آن باشد .
خدايا چطور خواهد بود حال آن جوانى كه از جوانيش دست كشيد و نفس خود را به اندازه وسع خود زير پا گذاشته و براى يافتن وجود مبارك تو به بيابانها و جنگلها و كوها روانه شده و از زن و فرزند و همه چيز خود ,حتى پدر و مادر خود دست كشيده ؛به جوار خود نخوانى تا به واسطه گناهانى كه مرتكب شده او را در آتش افكنى در حاليكه او اميد به بخشش تو دارد .
خدايا جوانى كه جمجمه اش را به تو عاريه داده و در راه تو از هيچ تلاشى دريغ ننمود ودر عين حال خطاهايى نيز مرتكب شده ,حال او چگونه خواهد بود ؟ آه خدايا چطور در محضرت بايستد در عين حاليكه عرق شرم مى ريزد و آرزوى برگشتن به دنيا جهت جبران خطاها و گناهان خود مي كند . خود فرمودى كه هيچ راه برگشت نيست . خدايا بنده ات كه عمرى براى يافتن تو زحمت كشيد چگونه خود را به او نمى نمايانى, نه هرگز اين نيست توخيلى مهربانتر از اين كلامى . خدايا مرا ببخش از اينكه شكر نعمتهاى تو را به جا نياوردم . خدايا مرا ببخش از اينكه از امانتى چون امام قدردانى ننموده و دستوراتش را به دقت اجرا نكردم . از نفس گفت, تزكيه نكردم و ازدشمن گفت, از او تبرى نكردم ,از اهميت جهادگفت, به جهاد بر نخاستم ,از خود نگفت ولي به خود مشغول شدم . آى مردم اينقدر خود را به دنيا مشغول نكنيد ,دنيا دار فناست آن چيزى كه مى ماند دار آخرت است با توشه كم يا زياد. اگر كم بود واى به حالت و اگر زياد بود خوش به حالت .
اى مردم به چه چيز خود را مشغول كرديد. دوروز دنيا بر همه مردگان گذشت هيچ سودى نبردند مگر آنان كه ايمان آوردند و در راه خدا جهاد كردند . اى جوانان شرم نداريد از آن روزى كه بچه دار شويد فرزندانتان بزرگ شوند و از شما بپرسند كه در چنين زمانى بوديد و اگر بوديد به جنگ با كافران رفتيد يا خير؟ حتما خواهند پرسيد و مطمئنا بى جوابشان خواهيد گذاشت . اى آنان كه مي توانيد ولى حضور نمى يابيد جواب تاريخ را چگونه خواهيد داد . امام على هم گرفتار اين چنين افرادى  بود البته از وضع موجود خيلى بيشتر به جهاد دعوتشان مى نمود. از گرمى و سردى زمانه مى گفتند و در عين حالى كه از برق شمشير كافران مى هراسيدند . اى آن دسته از مردم كه رنگ عوض نموده و خودتان را خوب مى نمايانيد, از خدا و عقوبت آخرت هراس اگر نداريد لااقل آزاده باشيد .
و اما تو اى همرزم ,تو اى همسنگر ، تو اى همدرد ، تو اى عاشقى كه امام در جماران شب و روز به فكر توست, قدر خود را بدان و به شكر خدا برخيز و نماز شكر بخوان كه به حق خدايت نيكو آفريد «تبارك الدراج الخالقين »
و اما پدر و مادر مهربانم از شما تشكر مى كنم به بنده محبت فرموديد مرا ببخشيد از اينكه فرزند خوبى برايتان نبودم جدا حلالم كنيد و از خداوند طلب عفو و بخشش برايم نماييد .
ولى تو همسرخوب و مقاومم از شما تشكر مى كنم. خداوند تورا مورد لطف خود قرار دهد .بعد از من هر كارى صلاح بود بكن .تابع احساسات خود نباش, مسايل شرعى را رعايت كن  ...                                                                                                                                                                                   حسن رضوان‌خواه‌