سال 1343 ه ش در محله کمپ راه آهن قديم شهردورود در استان لرستان ودر خانه اي محقر کودکي چشم به جهان گشود که بعدها يکي از مردان بزرگ وتاثير گذار در تاريخ ايران اسلامي شد. احمد آن روزها با حرکات شيرين و سيماي جذاب کودکانه اش شور و شوق زيادي به خوانواده مير صفي داده بود.
در دوره ي تحصيل رفتار شايسته و اخلاق نيکوي سيد احمد سبب شد دوستان زيادي داشته باشد.
احمد دوران تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را در ازنا به پايان رساند. پايان تحصيلات  دوره راهنمايي او همزمان با پيروزي انقلاب اسلامي بود. با آن که احمد سن و سالي نداشت اما آن روزها در تظاهرات ومبارزات خياباني شرکت فعال داشت.
با پيروزي انقلاب اسلامي وتحميل جنگ از سوي آمريکا وهمپيمانانش توسط صدام ,ديکتاتور عراق ,احمد راهي جبهه شد.
او در جبهه حضور داشت اما حضور در جبهه مانع از ادامه تحصيل نشد, به کارهاي فني علاقه  داشت, سال 1360 در هنرستان فني دورود ثبت نام کرد تامشغول تحصيل شود اما شور وشوق حضور در جبهه ونبرد با دشمنان اسلام ناب محمدي او را لحظه اي به خود وانمي گذاشت. چند ماه در کلاس درس حاضر شد ولي جذابيت کلاس درس وزندگي در شهرنتوانست او را جذب کند,سيد احمداعتقاد داشت دانش واطلاعات علمي بسيار چاره ساز نيست, بايد تقوا داشت تا در پرتو آن پروردگار همان گونه که در قرآن وعده داد قوه تشخيص خوب و بد و بينش اسلامي به انسان بدهد .
همواره از آغاز زندگي رسالت سنگين مبارزه براي حاکميت احکام الهي را بردوش خود حس مي کرد, لحظه اي آرام نداشت و هر لحظه در تکاپو بود تا اين رسالت الهي را به بهترين نحو انجام دهد.
سيداحمد اعتقاد داشت, زندگي براي خورد و خواب و استراحت نيست و زنده بودن براي انجام رسالتي عظيم است،او با جد بزرگوارش ,حسين بن علي (ع) عهد کرده بود که ادامه دهنده راهش باشد .
سيد احمد در دوجبهه مي جنگيد ,در يک جبهه با دشمنان خارجي ودر جبهه ي ديگر با دشمنان و وطن فروشان داخلي و فرصت طلباني که مدافع بني صدرخائن اولين رئيس جمهور ايران بعد از پيروزي انقلاب اسلامي بودند .
 او با بينش عميقي که داشت شناخت خوبي از چهره هاي آن دوره داشت.از معدود کساني بود که خطر حضور بني صدرو ليبرالها را گوشزد مي کرد ,چند روزي به جرم گفتن مرگ بر بني صدر محاکمه و زنداني شد.
با کنار گذاشتن تحصيل عازم منطقه عملياتي سوسنگرد شد ودر فاصله اي کوتاه چهره ي درخشان جبهه هاي جنوب شد.
پاسداران و بسيجيان پروانه وار بر گرد شمع وجودش جمع مي شدند , بودنش در جبهه براي دوستان امري حياتي شده بود. سيد احمد به فرماندهي واحد عملياتي در لشکر 17 روح الله منصوب شد. سيد احمد دراين دوران 17سال داشت اما رفتار وعملکردش مانند فرماندهان دوره ديده وبا تجربه بود.
سيد احمد هفتم تيرماه 1367 سفري به مشهد مقدس مي کند، اوبعد از زيارت امام هشتم شيعيان با آن حضرت عهد مي بندد به زيارت قبر سيدالشهدا (ع)هم برود. بعد از چند روز که از برگشتنش به شهر ازنا مي گذرد خود را براي سفر به کربلا آماده  مي کند.
 شب پرده هاي تاريک خود را در عالم گستراند وستارگان آسمان مانند هميشه در درياي پهناور فضا مشغول نورافشاني بودند .چشم ها در خواب بود اما پرده هاي ظلماني عالم ماديات همچنان از مقابل چشمان اين شير روز و عارف شب برکنار بود.
آهسته آهسته ساعت هاي روحاني اش فرا مي رسيد و ميب گذشت ؛از بستر برخواست مدتي به آسمان نگريست به عظمت خلقت؛ گويي همه چيز را مي دانست، حالت خوشي داشت, احساس پرواز مي کرد ,مدتي را به محاسبه نفس خود پرداخت و لحظه هاي محدودي از شب را هم به ناله هاي اعضاي رنج ديده و خسته خود نمود .
 چشم و گوش و قلب زنده ها در خواب عميق فرو رفته بود , قلب هميشه بيدارسيد او را آماده مناجات و نماز صبح مي کرد . چشمانش دوباره به دنياي فاني باز شد، شير جبهه ها , نفس مطمئنه اش آماده بازگشت به سوي پروردگار بود.
دوستان به ديدارش آمدند با آنان قدري صحبت کرد، مصمم شده بود براي رفتن ,براي معراج...
 وضو گرفت و نماز را به جاي آورد , خود را براي مسافرتي جاودانه مهيا ساخت، قرآن را در سينه گذاشت و با روي زيبا و لباس پاکيزه حرکت کرد، با آرامش کامل... خداحافظ!!!
 اين بار خداحافظي اش رنگ ديگري داشت, گويي وداع آخرين را به انجام مي رساند. از در و ديوار خانه و مسير صداهاي آخرين وداع به گوشش مي رسيد ,حتي آسمان لاجوردي نيز با حالت نگراني به سوي او نگاه مي کرد. اين بار براي استقبال شهادت در حرکت بود , به سوي زادگاه پدرش روان مي شد او مي خواهد اين بار از محلي حرکت کند که او را خوب نشناسند و احترام هاي دنيوي را نداشته باشد ؛به اراک مي رود و به عنوان يک بسيجي ساده ثبت نام مي کند .ولي خيلي زود همه متوجه مي شوند که کيست ... و باز علي رغم ميل خود فرماندهي تيپ علي بن ابي طالب از لشگر 71 روح الله را به او محول مي کنند. تيپ حرکت مي کند او با شوخي هايش بچه ها را براي رزمي عظيم آماده مي سازد. به منطقه عملياتي اسلام آباد مي رسد، از فرماندهي کل اطلاع حاصل مي شود که گروهي بايد به صورت هلي برن عمل کرده تا منافقين را به محاصره در آورند. عمليات مرصاد در حال انجام است,احمد تيپش را آماده مي کند .قبل از پرواز از يکي از روحانيون که در محل حاضر بودند تقاضاي استخاره مي نمايد، معناي استخاره شهادت است و او با آگاهي کامل از شهادت با بالگرد پرواز مي کند. در منطقه مورد نظر پياده مي شوند. درگيري آغاز شده ...
سيد احمد بعد از رشادت هاي بسيار زخمي مي شود,اما دست از جنگ با منافقين برنمي دارد.او در ميدان نبرد مي ماندوآنقدر از دشمنان اسلام را به هلاکت مي رساند که خدا از دستش راضي مي شود.
لحظاتي بعد نداي ارجعي الي ربک در فضا طنين انداز مي شود و...
منبع:پرونده شهيد در بنياد شهيد وامور ايثارگران خرم آبادومصاحبه با خانواده ودوستان شهيد