درهفدهمين روز فروردين 1342در روستاي «لاريم» درشهرستان« جويبار» دراستان «مازندران »به دنيا آمد .دوران ابتدايي و راهنمايي را در زادگاه خود وروستاي«کوهي خيل» گذراند وبراي تحصيل در دوره ي متوسطه به «ساري» رفت.
دوران تحصيل او در اين پايه مصادف بود با اوج مبارزات مردم ايران بر عليه حکومت پهلوي واو از پيشتازان اين مبارزه بود. با تلاش مردم وفرار ديکتاتور بساط حکومت شاهنشاهي در کشور بر چيده شدوپس از آن بود که توطئه هاي دشمنان يکي پس از ديگري شروع شد.
مهدي که اوضاع نابسامان کشور را مي ديد تحصيل را رها کرد ودر آخرين ماه هاي تحصيل در سال دوم دبيرستان ، لباس بسيجي به تن کرد و داوطلبانه به كردستان اعزام شد. مدتي در کردستان ماند وبه مبارزه با ضد انقلاب ودشمنان مردم ايران پرداخت. پس از برقراري امنيت نسبي در کردستان ،به جبهه ي جنوب رفت.
در سال 1364 به عضويت سپاه درآمدودر واحد اطلاعات و عمليات مشغول خدمت شد.
مجروحيت وزخم ترکشهاي دشمنان کمترين خللي در اراده پولادين او ايجاد نکردندوتا 4/10/1365 که اين سردار ملي در عمليات کربلاي 4 ودر جزيره ي «ام الرصاص» عراق به شهادت رسيد،در هر ميداني که نياز به جانبازي داشت،او حاضر بود.
منبع:پرونده شهيد دربنياد شهيد وامور ايثارگران ساري ومصاحبه با خانواده ودوستان شهيد

وصيت نامه
بسم رب الشهدا و الصديقين
انا لله و انا اليه راجعون
«لا تقولوا لمن يقتل في سبيل الله اموت بل احياء و لكن لا تشعرون»
« و آن كسي را كه در راه خدا كشته شده مرده مپنداريد بلكه زنده ابدي است و لكن همه شما اين حقيقت را درك نخواهيد كرد.»
... خودم نيستم بلكه به عنايت توست. آخر قلب سياهم نور نمي دهد كه بر روي كاغذ بدرخشد و ديگران را بهره مند كند. خدايا، خدايا در سختي ها تو را مي بينم و در ناراحتي ها و مشكلات و عذاب تو را مي بينم. بار الها در رزم ها و نبردها ،در معصيت، رنج ها، در خنده و خوشحالي ها تو را مي بينم.
خدايا قلبم پر از حرف و پر از درد است. قلبم پر از گله ورنج است .نمي دانم به كه گويم .به خودم گفتم كه به قلم و كاغذ بگويم چون شنيده ام كه مردم چه مي گويند و چه مي كنند. نمي دانم صحبت از دنيا كنم يا قيامت ،نمي دانم صحبت از روح كنم يا جسم. چون هراس دارم مي خواهم از دنيا و جسم صحبت كنم .به خود جرأت نمي دهم زيرا ما امروز در آن غرق شده ايم و هر چه مي بينيم از اين ظواهر دنيا مي بينيم. مي خواهم از جسم و از پوست و استخوان بگويم. مي بينم ما شبانه روز در فكر آن هستيم .روح مان مرده است چون روح و جسم و دنيا و قيامت حالت نوسان تر از ورا دارد. هر وقت كه كفه ترازو دنيا طلبي بالا رود قيامت از ياد مي رود و بالعكس هر روح در راه شيطان گام بردارد جسم پرورش مي يابد. براي اثبات اين، دليل روشني دارم .امروز سرمايه دارها را ببينيد كه از نظام ارزش هاي انساني غافلند و اگر پيش آنها صحبت از مرگ كني مي گويند استغفار كن .علت چيست؟ دل به دنيا بسته اند و حال علي اسوه مردانگي و شجاعت را ببين كه چه مي گويد: من مانند بچه گرسنه اي هستم كه دنبال پستان مادر مي گردد، هر وقت يافت آرام مي گيرد. من اينگونه عاشق مرگم و يا موقعي ضربت شمشير بر فرق مباركش فرود مي آيد چه زيبا مي گويد: فزت برب الكعبه. قسم به خداي كعبه رستگار شدم. او حق دارد اينگونه بگويد چون آنگونه زندگي كرد . آن دنيا طلب پست هم حق دارد اينگونه بگويد چون ظواهر دنيا را ديد. من از علي و حسين درس گرفته ام نه از آن دنيا طلب. مردم به آخرت بينديشيد و از ظواهر زيبا دنيا و دوست داشتني دنيا فريب نخوريد. در كارهايتان تعقل و تجديد نظر كنيد. مردم به خداو قيامت ايمان آوريد و براي يقين پيدا كردن از اين مردن ها پند بگيريد. حداقل به اين يقين كنيد كه شما هم فردا خواهيد مرد .مردم حجت از زمان پيامبر تمام شد و اگر ما امروز بهانه آوريم كه ما نبوده و نمي دانيم امروز احيا حجت شده است. امروز واقعيت چون خورشيد مي درخشد و هر كجا باشيم دربر ابر تشعشعات آن قرار مي گيريم و اگر خداي ناكرده از آن فرار كنيم امروز امام جهت مي دهد. شهدا و علما و آزاد مردان آن را مي پيمايند و چون شمع مي سوزند وبراي ما جهت را روشن مي كنند. ديگر براي هيچكس بهانه اي نمانده پس هوشيار باشيد كه شيطان از رگ گردن هم به ما نزديكتر است. مسلمين يكي از خصلت هاي رذيله امروز در ما بي نهايت نمو كرده است، غيبت است. غيبت يعني پشت سر برادر خود حرف زدن. امروز چاشني و شيريني سخن ما غيبت شده و اصلاً صحبت عاميانه است. خودمان نمي دانيم داريم گوشت برادر مرده خود را مي خوريم. آيا شما دوست داريد كه پشت سرتان بدي شما را بگويند، پس چرا چيزي را كه براي خود نمي پسنديد براي ديگران مي پسنديد. بترسيم از عواقب زشت دنيوي و اخروي كه بسيار زيان آور و سخت است. مومنين آن چيزي كه جان و فضيلت و انسانيت جهت و خود خدا در آن نهفته شده از آن غافليم. از آن بيگانه ايم، قرآن جهت راهنمائي از جهل و خودپسندي به خدا و خداپرستي، از جهالت و ناداني به آگاهي و عمل، اما امروز قرآن در بالاي طاقچه هاي ما به عنوان شيئي مقدس گذاشته شده و خاك روي آن را پوشيده و يا اصلاً خواندن آن را بلد نيستيم چه رسد به عمل كردن به آن.
اگر دوست يا آشناي ما يك روزي براي ما نامه اي دهد چقدر خوشحال مي شويم با چه ذوق و شوقي آن را مي گشائيم و مي خوانيم و حتي يك واو آن را جا نمي گذاريم و اگر چيزي درخواست كرد به آن عمل مي كنيم .آيا در نامه خدا اينقدر علاقه نشان مي دهيم. اينگونه مي خوانيم. پس واي به حال ما، واي به ما كه چقدر جاهليم كه چقدر غافليم كه چقدر قاصريم ؛موقعي قرآن را از بالاي طاقچه هايمان برمي داريم كه كسي مرده است و يا براي قسم خوردن از آن استفاده مي كنيم، مسلمانان قرآن را بخوانيد و عمل كنيد و به فرزندانتان بياموزيد و كارهاي خير انجام دهيد و از شر دوري كنيد كه قرآن كريم در سوره بقره مي فرمايد:
بترسيد از روزي كه در آن روز کسي به جاي ديگري مجازات نبينيد و هيچ شفاعت از كسي پذيرفته نشود و خداوند قبول نكند پس از نفستان حساب بكشيد پس از آنكه از شما حساب بكشند .
اما در مورد زاهدان شب و شيران روز، آنهائي كه پي بردند كه دنيا چقدر ارزش دارد. آنهائي كه لذت مرگ را چشيدند، آنهائيكه به درجاتي از ايمان رسيدند، آنهائي كه مجاهدند. امروز رزمندگان دلير ما در جبهه ها جانشان را در كف اخلاص گذاشتند و آن سردي ها و گرمي ها نخوابي ها و نخوردن ها و دور از خانه و كاشانه مشغول نبردند و همه چيز را مي پذيرند و فكر مي كنند باز در وظيفه شان كوتاهي مي كنند و ما امروز در پشت جبهه بلديم كه حرف هاي ناروا به آنها نسبت دهيم.
ما در اينجا همه چيزمان تأمين است نه سردمان نه گرممان اگر سرد شده امكانات گرم شدن و بالعكس، ولي آنها در مقابل سختي ها مقاومت مي كنند و اين كمبود ها اعتقادشان را و قلب شان را نسبت به محبوبيت امام نزديكتر مي كند و آنگاه كه مصيبت و سختي برايشان پيش آيد دست مباركشان را به سوي آسمان دراز مي كنند و از خدا حفظ انقلاب و اسلام و طول عمر امام عزيز را مي طلبند اما بعضي از ما نسبت به اين كمبودهاي نان، آب مي ناليم و خداي ناكرده دهن كجي مي كنيم. مردم آگاه باشيد كه انقلابمان را به خاطر راحتي و دنياطلبي نكرديم ما انقلابمان را براي احياي اسلام كرده ايم .مسلمين اينها را آزمايش الهي فرض كنيد و خودمان را بيازمائيم كه چقدر مي توانيم از اين آزمايشات موفق شويم. بدانيم كه فرداي قيامت هم به همين اندازه موفق مي شويم. امروز اگربه بعضي ماها مسئوليت بدهند اول به فكر خودمانيم. آن وقت خدا اراده كرده هيچ خودمان را هم در آن گم مي كنيم. خيلي ها را امروز مشاهده مي كنيم كه چقدر انسان نترس شده اند .بترسيد از خدا كه همه ما به سوي او رجعت خواهيم كرد.
گناهكار را داخل قبر مي گذارند وحشت مي كند كه گويا عالم بر سر او ريخته شده پس به فکر باشيم و حسابمان را پاك كنيم . در جاي ديگر خواندم اگر شخصي در داخل آتش جهنم قرار دارد اور ا در تنور اين دنيا بگذارند احساس راحتي مي كند. امروز جهاد ما آزمايش است. يكي توان ندارد بجنگد و يكي مال و فرزند دارد. با هر دوي شان و سومي كه هيچكدام را ندارد بايد با زبانش جهاد كند. مردم در جهاد مقاوم باشيد. جهاد شب و روز و ماه ندارد و تا زماني كه اسلام در خطر است جهاد ادامه دارد. تا زمانيكه اسلام در خطر است فرزند هيچ است وقتي كه اسلام نباشد زن نباشد و اصلاً عالم نباشد .مومنين مسجد را خالي نكنيد چون از صدر اسلام محل نشر اسلام مسجد بوده است. به حرف امام گوش كنيد. امام را تنها نگذاريد. مسير او را طي كنيد .جز خط او خط شيطان است و راه شيطان هلاك كننده است.
از همه دوستان و آشنايان مي خواهم كه اگر بدي از من ديده ايد مرا حلال كنند. باز هم متذكر مي شوم امام را دعا كنيد و از خدا سلامتي و طول عمر امام را از خدا طلب كنيد.
بر مشامم مي رسد هر لحظه بوي كربلا
بر دلم ترسم بماند آرزوي كربلا
كربلايت آرزو باشد برايم يا حسين
سوي جانانت رسد هر لحظه بوي جبهه ها
اي حسين سالار بي دست و سرت از تن جدا
بهر ديدارت كنم هجرت به سوي كربلا
با خميني رهبر وفرمانده كل قوا
مي كنم برپا نماز جمعه را در كربلا
بارالها، بارالها بارالها باراله
كن عنايت طول عمر بر رهبر آگاه ما
اجركم عندا... فرزند و برادر كوچك شما مهدي عربيان

وصيت نامه اي ديگر
اعوذ باالله من الشيطان الرجيم
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد الله رب العالمين لا حول و لا قوه بالله العلي العظيم
بنده چند مطلب به عنوان وصيت بر روي اين نوار ضبط مي كنم همه موظفند چه دور يا چه نزديك وصيت داشته باشند كه بعد از آنها بستگانشان و آنهائي كه بچه ها دارند بچه هايشان و فرزندانشان، پدرانشان و مادرانشان خلاصه و خلاصه بستگانشان چطور بعد از آنها زندگي كنند و از او بياموزند اگر آدم خوبي باشند.
آن كسي را كه در راه خدا كشته شده مرده مپنداريد بلكه زنده ابدي است و لكن همه شما اين حقيقت را درك نخواهيد كرد.
پس از ستايش حمد سبحان بر يگانه پروردگار جهانيان و درود او بر رسول اكرم محمد (ص) و ائمه اطهار بالاخص مهدي صاحب زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف و نائب بر حق او رهبر كبير و درود و رحمت خدا بر ارواح پاك شهدا از صدر اسلام تا به كربلاي حسين و درود فراوان بر شما خانواده هاي شهدا و ملت شهيد داده و شهيد پرور ايران خصوصاً شهدا و خانواده هاي شهداي لاريم. انشاء الله تحت توجهات خداوند قرار بگيريد و انشاء الله بزودي زود راه كربلاي مظلوم و قدس عزيز باز شود و همگي به سوي آن مثل كاروان حركت كنيد.
قلبم پر از حرف و پر از درد است. قلبم پر از گله و رنج است. نمي دانم به چه كسي بگويم، به خودم گفتم كه به قلم و كاغذ بگويم چون شنيدم كه مردم چه مي گويند و چه مي كنند و مردم به كجا مي روند به چه جايي مي روند. مردم به چه مي انديشند و خلاصه در ميان بياناتم ذكر خواهم كرد حق داشت علي (ع) درد دلش را به چاه مي گفت .نمي دانم صحبت از دنيا بكنم يا آن دنيا ،صحبت از بهشت بكنم يا صحبت از جهنم، نمي دانم كدام را شما وما دوست داريم. آيا اين دنيا رابهتر دوست داريد يا مرگ را. اينطور كه معلوم است خودم بودم در ميان شما و ديده ام و درك كرده ام ماها اين دنيا را بهتر دوست داريم .كدام هاي شما راضي هستيد همين حالا، همين حالا كه صداي مرا مي شنويد كه داريد صداي مرا مي شنويد يا مي خوانيد بميريد. كسي راضي هست. فكر نكنم هيچ كدام حتي يك نفر در قلب خود بگويد. چون يا مرگ را درك نكرده يا از خانه و زندگي سير شده (مثل من) چون دنيا آنقدر شيرين و لذت دارد كه ماها هنوز توي بحر آن نرفته ايم و چنين انساني من خيلي كم مي بينم. يعني هيچ نيست كه بشنوم نبينم شايد و شايد در ميان ماها خيلي انگشت شمار باشند و ماها هنوز آنها را نشناخته ايم. الآن شما فرض كنيد يك نفر رفته سي سال يا چهل سال يا كمتر يا بيشتر به اين طرف و آن طرف رفته تا زندگي درست كرده و خانه و كاشانه اي درست كرده .چطور او دوست دارد زندگي را رها كند و مرگ را بچسبد. ابداً اين كار را نمي كند و اگر در ميان ماها باشند خيلي انگشت شمار هستند. عرض كردم حالا ماها او را بشناسيم و نمي توانيم بشناسيم، چون ما به فكر مادي هستيم و او به فكر معنوي هست. فاصله هست بين ماها حالا حساب كنيد چقدر فاصله هست. يك انسان اگر چند لحظه اي فكر كند و به خود بيانديشد چه هست و كه هست خيلي كارها را حل مي كند و خيلي مشكل ها را رفع مي كند. امروز جوانان به اين فكرند كه بله دنيا همين دو روز است كه مي گويند اگر الآن خوشي نداشته باشيم پس كي خوشي داشته باشيم. انسان نمي تواند هميشه ناراحت باشد بله درست مي گويد كه امروز خوش باشيم ولي انتظار نداشته باش كه فردا هم خوش باشي. همه ماها همين طور هستيم. مردم به خود بنگريد و ببينيد كه چه كار مي كنيد.
ملت به خود بنگريد و ببينيد كه چه كار مي كنيد. هر روز در شهر يا در روستا انساني مي ميرد. آن را غسل و كفن نماز و خاك مي كنيد و يك خدا بيامرز بگوئيد يا نگوئيد آن هم از زبان مي گويند، والسلام .خيلي به شما ظلم مي كنند. آيا اين كارها براي ما، اين توي قبر رفتن براي ما نمي آيد. من در اينجا يك جمله اي دارم ذكر مي كنم كه ماها آيا نمي توانيم اين آزمايش ساده را براي خود انجام دهيم. آزمايش اين است كه يك روز يا يك شب يك نفري بيائيد در قبرستان برود داخل قبر 5 دقيقه همان داخل قبر دراز بكشد. آيا چنين جرأتي به خود مي دهيد. بيشتر افراد نمي توانند. چگونه مي ترسند، ببينيد ما انسان ها اينقدر ضعيف هستيم كه حتي خودمان هم نمي دانيم كه ضعيف هستيم .چون خودمان را فراموش كرده ايم ،خودمان را نشناختيم. خلاصه صحبت از قبر و مردن بود كه چرا خداوند انسان ها را يك دفعه نيافريد و يك دفعه از بين نبرد. چرا يك عده اي را مي آورد ولي در عوض يك عده ديگري را مي برد. اصلاً خداوند چرا ما را آفريد. آخر ماها كه بنده او هستيم يك چيز را درست مي كنيم يا كشف مي كنيم ديگر دوست نداريم كه از بين ببريم ولي خداوند انسان ها و تمام موجودات را زنده مي كند ولي به صورت نظم و ترتيب مي برد و ديگري را به جايش مي آورد ولي به صورت نظم و ترتيب. اي انسان من و تو درك نمي كنيم و نخواهيم كرد اگر همين طور پيش رويم چون اگر ما دنيا را صحبت بكنيم و بحث كنيم چونكه در داخل آن هستيم مي بينيم و لمس مي كنيم اما چه چيزهايي مي بينيم و به زبان مي آوريم اما اطمينان قلبي نداريم كه چه هست آن قيامت . من و شما و ماها همگي فقط مي بينيم خداست و قيامت و آخرتي و جهنمي و بهشتي همين فقط، به زبان مي آوريم. چونكه اگر اطمينان قلبي داشته باشيم كه نداريم فقط صحبت نمي كنيم. ديگر ادامه نمي دهم. اگر داريد دزدي مي كنيد مي دانيد كه بد است. جواب آخرت دارد دزدي نمي كنيد. اگر مي دانيم كه تهمت و غيبت بد است ديگر اين كار را انجام نمي دهيم .اگر مي دانيد كه نگاه بدي به يكديگر را مي كنيم، خصوصاً جوانان چه دختر و پسر ديگر اين چشم بد را نگاه نمي كنند و كنار مي گذارند. خلاصه من همه را بگويم مي دانم قلم و دفتر را كم مي آورم. يك بنده خدا بود گفتم: چرا نماز نمي خواني؟ مي گفت: مي دانم نماز نمي خوانم آخرت بايد ضربتش را بخورم، بخورم ضربت را ولي نمي خوانم چرا نمي خواني مي گويد نمي دانم خودش نمي داند براي چه زندگي مي كند. انساني را ديدم كه بنده خدا پير شده ديگر عمري ندارد ولي جنگ و دعوا دارد بر سر زمين و مال دنيا. به او مي گويم بنده خدا كنار بيا ديگر عمر من و تو به سر رسد. پيمانه ماها پر شده جواب مي دهد : من براي فرزند خود مي كنم. اي مردم كدام فرزند، فرزند كه بزرگ مي كنيد. فرزندي كه بزرگ كردي و او را رها مي كني به خيابان ها وكوچه ها، نمي داني كجا مي روند و كي مي آيند. چه مي كند و با كه دوست است و غيره ... براي او داريد قبر خود را تنگ مي كنيد و جاي خود را دوزخ درست مي كنيد. همان فرزند تو نماز غذاي تو را نمي خواند. بر سر قبر تو ماه به ماه نمي آيد. براي كي داريد جمع مي كنيد. نمي گم حق را نگيريد، حق خود را بگيريد ولي به فرزندان خود هم برسيد. از نظر مادي فكرش را مي كنيد ولي از نظر معنوي فكرش را نمي كنيد. اي مردم ما انسان ها يك موجودي هستيم كه اگريك ذره اي از دين را آزمايش كنيم ،از هزاران چيز، از گلبول ها ،سرخ رگ ها، سياه رگ ها و چيزهايي درست شده است. انسان يك موجود عجيبي است. ماها فكر همه چيز هستيم . به همه چيز مي انديشيم و به همه چيز فكر مي كنيم ولي به فكر مرگ اصلاً ماه به ماه يادمان نمي آيد. اگر نظرتان بيايد زودگذر است ما به فكر مرگ نيستيم تا چه برسد براي مرگ گريه كنيم. يا از خدا بخواهيم كه خدايا مرگ ما را نزديك كن اگر كسي اين حرف را به ما بزند مي گوئيم خدا نكند. انشاء الله عمرش صد سال باشد. خوب صد سال چطور، عزيزان صد سال به دنبال بدي رود يا دنبال خوبي .همينطور انسان عمر كند عمر كند براي چي هر چي بيشتر عمر كند زندگي زشت تر داشته باشد. جايش همان جا هست كه قرآن آنقدر تأكيد مي كند كه ما فقط اسم قرآن را مي شنويم . همان كتاب مي گويد همان كتاب كه پيامبر اكرم محمد (ص)فرمود: دو امانت را بعد از خودم براي شماها به يادگار مي گذارم كه يكي ائمه اطهار هستند كه چهارده معصوم باشد و دومي قرآن است. مسلمانان، اي مسلماناني كه صداي مرا مي شنويد يا مي خوانيد، خداوند اينقدر نعمت ها را به ما داده اما ما وظيفه خود را انجام نداديم و اينقدر هم كه معلوم است انجام نخواهيم داد. خداوند براي ما پيامبران و امامان را فرستاده، بر ماها قرآن را فرستاده براي ما رهبري را فرستاده تا به ما راهنمائي كند، از زشتي و بدي اما ما درك نداريم تا بفهميم تازه اگر بفهميم ذره اي از وظيفه خود را انجام نمي دهيم. يك مثال ساده و كوچك مي زنم، مثلاً ما در جائي شنيده ايم يا خوانده ايم كه پشت سر هم حرف زدن غيبت مي شود و گناه بزرگي است اين كار يك كار زشتي است آخرت جزا دارد اما چند لحظه بعد رفتيم در جاي ديگر چند تا دوست و آشنايي كه نشستيم و مجلس ما گرم، براي اينكه بشود مجلستون گرمتر كنيد شروع به حرف زدن اين طرف و آن طرف پشت سر اين گفتن و آن گفتن خصوصاً زنان، خصوصاً زنان، خواهران مواظب خودتان اين كارها و اين پشت سر حرف زدن ها براي آنها عادتي هست. من اصلاً مي گويم چند زن در يك جايي مي نشينند و بعد از پايان حرف هاي آنها را بررسي مي كنيم بيشتر غيبت است.من تهمت به زنان نمي زنم مواظب باش آنچه ديدم عنوان كردم گفتيم كه خداوند پيامبراني براي ما فرستاد تا ماها را بفهماند كه بدي اينست و چنان ضروري است و چنان ضروري دارد و خوبي دارد و بدي دارد .خوبي و بدي را به ما تشخيص داد. بعد از پيامبران كه آخرين آنها محمد (ص) مي باشد كه دو امانت را بعد از خودش بجا گذاشت گفتيم كه يكي ائمه اطهار ،دومي هم قرآن بود. خداوند براي ما انسان ها كتاب قرآن را فرستاد تا آشنا شويم از نعمت خداوند .ما آشنا شويم از اين دنيا و دنياي ديگري را اما ما در عوض اينكه اين كتاب را بخوانيم و عمل كنيم يا در طاقچه هاي ماست و خاك چند سال روي آن گرفته يا اصلاً خواندن آن را بلد نيستيم كه چه برسد به عمل كردن. يكي از ضعف هايي كه حجاج تو عربستان سعودي مي روند يكي از برادران تعريف مي كرد بزرگترين ضعف ما اين هست كه ما مي گوئيم اسلام ـ‌قرآن در ايران چنين چيزي هست دنيا را تكان داده ايران؛ ولي يك بنده خدائي عربستاني آمده بود حالا دقيقاً نمي دانم گفت عربستاني بود خلاصه يك بنده خدائي عرب بود گفت: آقا قرآن را حفظي؟ گفت: حجاج مي گفتند: نه .گفت: شما چطور مي گوئيد اسلام و قرآن اما قرآن را حفظ نيستيد. حجاج ما يك بنده خدائي بود گفت من خواندن را وارد نيستم آن بنده خدا سر تكان داد و رفت. خوب برسيم به مسئله اصلي. اگر يك دوست يك آشناي خوب ما بعد از چند ماه يا چند سال دوري او را نديديم و بعد از اين مدت يك نامه اي براي ما بفرستد ما چه حالتي پيدا مي كنيم. اين نامه را مي گيريم مي بريم يك جاي خلوت كه كسي نباشد نامه را از اول تا آخر مي خوانيم. نمي دانم چي و چرا را نگاه مي كنيم .نكند جمله اي را جا گذاشته باشيم اما نامه اي كه از طرف خداوند براي ما آمده است من و تو چه كنيم چه مي كنيم بر سر او. آيا اينطور مي خوانيم، اصلاً ساده مي خوانيم، اصلاً خواندن را وارديم. قرآن را فراموش كرديم، قرآن امروز در ميان ما نيست كه يك نفر فوت كرده يا براي مال دنيا بر سر قرآن قسم بخوريم. مسلمانان قرآن بخوانيد و عمل كنيد و به فرزندان خودتان قرآن بياموزيد كه تا نعمت و روزي شما زياد شود. از كوچكي فرزندانتان را به خواندن نماز و قرآن تعليم دهيد تا فرزندانتان از اسلام منحرف نشوند كه بزرگترين كا را انجام داده ايد. مسلمانان قدر انقلاب ايران را بدانيد كه اين يك نعمت است، فراموش نكنيد، خلاف نكنيد. از دست شما در مي رود دقيقه اي از اين راه هم ارزش دارد كه از طرف خداوند براي ما آمده است. ما هنوز اين انقلاب را درك نكرده ايم چون سختي نديديم. اين انقلاب خيلي به راحتي به دست ما آمده است. اين انقلاب و اسلام به راحتي به دست ما آمده است .خدا را ياد كنيد و شكرگذار باشيد به ياد آخرت و دوزخ باشيد. فراموش نكنيم كه اسلام و انقلاب تا به دست صاحب الزمان برسد مواظب باشيد. مسئول باشيد، همت كنيم اسلام و قرآن را به آن جاهاي اصلي خواهيم رساند. اگر همت كنيد رسيدن به هدف نزديك است. همت كنيد كه كافران براي نابودي اسلام خيلي كوشش مي كنند «در قرآن كريم سوره بقره آيه 7) چنين فرمايد: بترسيد از روزي كه هيچ داده نشود. شخصي به جاي شخص ديگر هيچ پذيرفته نشود. شفاعت كسي درباره ديگري و فداي عوض شخص نخواهند گرفت. هيچ ياري كننده اي فرياد رس در آن روز نخواهد بود.»
اي مردم آن آيه اي است كه از طرف خداوند به پيامبر نازل شده و امروز در دست من و تو است پس بترسيد از قيامت و از دوزخ كه كسي به جاي ديگري محاكمه نخواهد شد. هر كسي به عمل خودش و به جزاي خودش، پس همقدم با اسلام و قرآن و انقلاب و رهبر بزرگوار ما اين نعمت بزرگ را از دست ندهيد. مواظب باشيد، بر همه تكليف است حمايت كنيد امام را. اگر شركت كنيد به پاي به خودم مي گويم اگر شرك نبود به پا امام هم سجده مي كردم. اما هر چه مي بينم كه شرك است. مردم بدانيد كه هر كس به اين اسلام و انقلاب و رهبر بد باشد جايش دوزخ است ،جايش بد است. مسلمانان جاي من و تو خيلي خوب است اگر در خبرها شنيده باشيد در خيلي از كشورها اين نعمتي كه اضافه اضافه مي آيد در آشغال مي ريزند، نان و برنج و غيره را ندارند بخورند و از گرسنگي مي ميرند. در روزها و ماه ها هزار ها از گرسنگي از دنيا مي روند . با انقلاب همقدم باشيد كه نكند خداي نكرده خداوند روزي ما را بگيرد و ما ها هم مثل آنها باشيم. بايد كه اگر اين نعمت ها كه امروز خداوند به ايران داده شكرگذار نباشيم از ما مي گيرد. اگر از اين انقلاب شكرگذار نباشيم خداوند روزي را از دست ما مي گيرد.
امروز رزمندگان ما در جبهه ها سرما در كوهستان ها در برف ها و باران ها و در جنوب آن گرما و دماي پنجاه درجه يا بيشتر گرما را طاقت مي آورند. اما ماها در اينجا ،همه چيز ما تأمين است. همه چيز داريم .
بعضي ها در پست جبهه دهن كجي مي كنند، مردم گول آنها را نخوريد، فريب نخوريد و از انقلاب و امام دور نشويد كه اگر دور شد يد بدانيد كه از اسلام و پيامبر و امامان دور شده ايد. امروز از انقلاب فردا از اسلام پس فردا از قرآن و به شرك نزديك مي شويم.
چه چيز شما كم است كي از گرسنگي مرده است چه كسي مرده است مردم كجا مي رويد مردم خدا را چرا داريد فراموش مي كنيد. مردم چرا حرف بد مي زنيد ، چرا بد مي گوئيد. بترسيد از خدا بترسيد از آخرت. امروز اگر يك نفر را مسئوليت بدهند اول فکر خود را مي كند يا دست به دزدي مي زند كه خيلي بد است. چقدر انسان خدا را فراموش كرده است. بترسيد شما همگي بترسيد كه همگي خواهيم رفت. مردم منظورم به مسئولين امروز نيست. منظورم يك سري هستند كه خودتان مي دانيد. مسلمانان هميشه با انقلاب همقدم باشيد تا ايران را سمبل جهان بسازيم .برادران و خواهران از فكر دنيا بيرون بيائيد به ايمان حق چنگ زنيد گول اين دنيا را نخوريد.
اين دنيا آدم را فريب مي دهد. امام جعفر صادق (ع) مي فرمايد انسان هر موقع دنياي خود را آباد كرد بداند كه آخرت را خراب كرده و هر كس آخرت را آباد كرد دنيا را خراب كرده . علي (ع) همين را مي گويد: «كه هر كس از دنيا دور شود و آخرت را داشته باشد . مردم مسلمان در قيامت مادر از فرزند فرار مي كند، فرزند از مادر فرار مي كند، زن از شوهرو شوهر از زن. برادر از خواهر برادر از برادر و همه و همه به فكر خودشان هستند. آن روز صحنه خيلي غم انگيزي است و خيلي وحشتناك. پس تا حساب ما را برسند ما به حساب خودمان برسيم كه چه كم داريم تا جايش را پر كنيم. اگر بندگان خدا هر كس اطاعت كند از خداوند در عمل است و بر او بشارت باد بر او بشات ده و هر كس عصيان كند رسوا و پشيمان مي شود. اگر كارتان براي خدا باشد ارزنده است. نترسيد بيشتر قدم گذاريد، روزي مي رسد كه پيمانه ماها يك به يك پر مي شود و از اول آن چيزي را كه نديده ايم، مي بينيم . روايت دارد وقتي انسان مي ميرد و او را غسل و كفن مي کنندو نماز مي خوانند و مي خواهند او را داخل قبر بگذارند خيلي براي آن انسان وحشتناك است ، يعني براي ما همه هست. براي افراد گنهكار مي گويم، يعني براي خودم هم مي گويم.
چند كلمه اي در مورد جهاد صحبت كنم. بد نيست در قرآن مجيد در مورد جهاد سوره بقره آيه 193 مرور کنيم«و با كافران جهاد كنيد و فتنه و فساد از روي زمن به طرف شود و همه را آئين و دين خدا باشد و اگراز فتنه و جنگ دست كشيدند به آنها عدالت كنيد كه ستم جزء ‌به ستم كاران روا نيست.» برادران و خواهران طبق آيه اي كه خداوند در چند جاي قرآن فرمود جهاد يك امر واجب است مثل نماز و روزه. آنها كه نماز نمي خوانند تكليف شان جداست. آن كسي كه نيرو بدني دارد به ميدان مي رود و مسلح و سلاح به دست مي گيرد . قرآن در سوره نساء آيه 70 مي فرمايد: «اي اهل ايمان سلاح جنگ بگيرد و آنگاه دسته دسته يا همه به يكبار متفق براي جهاد بيرون بريد.» پس خيلي در جهاد تأكيد شده است . امام فرمود جهاد بر همه واجب است و آنكس كه فرزند دارد با دادن فرزند و آنكس كه مال دارد با دادن مال، مقداري مال خود را به جبهه بفرستد، جهاد مي شود و آنكس كه هيچ يك از اينها را ندارد با زبان خود با زبان مي تواند براي اسلام تبليغ كند و آنان را تشويق كند .جهاد براي خدا در راه الله براي حفظ قرآن و براي حفظ اسلام و قرآن به مرد و زن پير و جوان واجب است . جهاد شب و روز و ماه و سال ندارد ،تا اسلام و قرآن در خطر است بايد ايستاد تا جان را فداي آن كرد. اسلام ارزش دارد فرزند ارزش ندارد، اسلام ارزش بيشتري دارد ،زن ارزش ندارد، مال ارزش ندارد، اسلام و قرآن بيشتر ارزش دارند . پس همت كنيد تا اسلام و قرآن را پيروي كنيد. اسلام و قرآن را داشته باشيد. همينطور که حمايت مي كنيد ،بيشتر حمايت كنيد. ما پيش خودمان فكر مي كنيم كه نماز مي خوانيم، روزه مي گيريم، خمس و زكات مي دهيم، خودمان يا فرزندمان را به جبهه فرستاديم يا براي جهاد مقداري پول داديم و غيره چند كار ديگر خودمان مي گوئيم مگر ما جهنم مي رويم اگر اين طور باشد پس همه مردم جهنمي هستند. بله ماهايي كه نماز مي خوانيم و روزه مي گيريم آيا مواظب زبان خود هستيم يا نه، ما كه خمس و زكات و جهاد را انجام مي دهيم مواظب چشم خودمان هستيم يا نه . شخصي زن دارد يا چند بچه هم شايد داشته باشد اما چشم چراني مي كند .اين دردها را به كي بگويم. آن بنده خدا به خود رحم نمي كند به فرزندان خود هم رحم نمي كند يعني پدري كه چنين باشد فرزندان او بزرگ شده اند از پدر بدتر مي شوند و در بالا ذكر كردم كه قيامت را مي دانيم و اطمينان قلبي نداريم همه ما اين چنين هستيم . اكثر مردم كه درجهنم هستند نماز خوان و روزه گير هستند، آنها كه واجبات را انجام نمي دهند حساب آنها جداست پس حساب خودتان را بكنيد كه پيش از شما حساب بكشند.
چند كلمه اي براي خواهران مسلمان بگويم. خواهران مسلمان اين جمله اي كه مي گويم به عرض شما برسانم كه مي دانم چندين بار شنيده ايد يا خوانده ايد ولي در اينجا به عنوان تذكر و تكليف ياد مي كنم كه اي خواهر حجاب تو كوبنده تر از آن خوني است كه از بدن شهدا قطره قطره به زمين مي ريزد. حجاب تو مشت محكمي است بر دهان ابرقدرت ها، حجاب تو مشت محكمي است بر دهان گروهك هاي داخلي ،حجاب تو، حجاب شماها يك به يك را مي گويم، حجاب اسلامي داشته باشيد .رفتار شما بايد رفتا زينب گونه باشد كه چادر به سر كنيد .
شيعه بايد گفتار ورفتارش مثل مقتدايش علي (ع)باشد.اگر خانم است بايد گفتار ورفتار .از همه مهمتر حجابش مثل زهرا وزينب(س)باشد.
بچه هاي خودتان را از كودكي تربيت نماييد. آنان را عادت به رفتن به مسجد دهيد تا سنگر مسلمين خالي نماند. در دوران پيامبر امامان هر كاري داشته اند مردم را در مسجد جمع مي كردند وبراي آنان سخنراني مي كردند و دستورات اسلام را به آنها ياد مي دادند.
ما بايد امروز در مسجد اجتماع كنيم ،مسجد سنگر مسلمين است. اين سنگر را حفظ كنيد كه اسلام را حفظ كرده ايد.
ما انسان ها اصلاً خودمان را فراموش كرده ايم كه ما چه هستيم و كه هستيم و براي چه آمده ايم و به كجا مي رويم و براي چه مي رويم؛ جا و مكان خود را نمي دانيم. ما اگر چند لحظه اي فكر كنيم ما يك نطفه بوديم .الآن همديگر را به يك شكلي مي بينيم يا اگر به جسم خود بنگريم كه بدن ما چه هست . ما يك انسان پاكي هستيم از نظر روح مي گويم نه از نظر جسم از نظر معنويات هم فرداي قيامت رو سفيد خواهيم بود. مسلمانان، اي جوانان عزيز توجه داشته باشيد به اين كلمات «توبه كنيد كه خداوند توبه پذير است» خداوند هيچ وقت بنده اي را از خودش دور نمي كند. توبه كنيد كه درگاه خداوند هميشه باز است .خداوند ارحم راحمين است. ما يك خدايي داريم كه خداوند ارحم راحمين است. خداوند كريم است. خدايي داريم كه خداوند بزرگ است، بخشنده و بزرگ است . امام جعفر صادق (ع) فرمود:
«خداوند به توبه بنده مومن خود شاد مي شود همان گونه كه شما با يافتن گم شده خود شاد مي شويد» خدايا ،پروردگارا، الهي من كه مي دانم كه پيش تو آبرو ندارم، من كه پيش تو بنده خوبي نبودم خدايا تو را به دل مومنين قسمت مي دهم ،خدايا تو را به سر حسين به خون حسين (ع) ‌قسمت مي دهم، ما را ببخش و بيامرز. آمين. حسين جان هر چند مادرت فاطمه (ص) را و پدرت علي (ع) را از دست دادي، حسين جان هر چند برادرت حسن (ع) رابا زهر شهيد كردند ،پدرت را در مسجد كوفه سر به سجده شهيد كردند، علي اصغرت را با لب تشنه روي دست هاي تو شهيد كردند، علي اكبرت را در صحراي كربلا شهيد كردند، برادرت عباس بدنش را پاره پاره كردند ودستهايش را قطع كردند .چشم عباس را با نيزه زهر آلود سوراخ كردند. حسين جان هر چند قاسمت را از تو گرفتند، يادگار حسنت را امانت حسنت را از دستت گرفتند. جعفرت را از تو گرفتند، عونت را از تو گرفتند و تو را با تير نيزه با 39 زخم نيزه و 30 زخم شمشير بدنت را پاره پاره و دست و سرت را از بدن جدا كردند. خواهرت و فرزندانت را به اسيري بردند. حسين جان هر چند سر تو و تمامي شهدا در روز عاشورا جدا كردند و روي نيزه ها بردند. هر چند بدن نازنينتان را دو سه شب در صحراي گرم و سوزان كربلا رها کردند. حسين جان امروز ما در صحراي كربلاي ايران عزيزاني را از دست مي دهيم كه يتيم بوده اند و يتيم بزرگ شده اند. عزيزاني را از دست داديم كه دست و پا از دست دادند . امروز در ايران خيلي عزيزان داريم كه يتيم شده اند بچه به سه ماهه يا به ده پانزده سال داريم كه پدر ندارند. عزيزاني داريم كه جوان شده اند و اما پدرشان را در جبهه ها از دست داده اند عزيزاني داريم كه از مادر متولد نشده اند ولي پدر خود را از دست داده اند و الآن بزرگ شده اند و از مادرشان پدر مي خواهند. حسين جان تو را به خون گلويت راه كربلا را باز كن .خدايا به تو پناه مي بريم از آتشي كه روشنايي اش تاريكي است. خدايا به تو پناه مي بريم از عقرب ها مارها كه با نيش هاي خود بعضي ها را مي گزند. مسلمانان ما نعمت هاي خدا را كم مي بينيم و كم درك مي كنيم و عمل هم در كارها نداريم. نعمت خدا زياد است درك كردن ما كم است و مشكل است. ماها اول بريم خودمان را بسازيم تا برسد به ديگران، اگر كسي كه مي خواهيم امر به معروف و نهي از منكر كنيم در عوض مي بيني كه خود بدتر از او هستيم يا او را مي خواهيم به راه راست بياورم يك دفعه مي بينيم كه از ما منحرفتر شده چون بينش خوبي نداشتيم تا به او خوب توجيه كنيم. مواظب اعمالتان و كردارها باشيد .مواظب زبان ها و چشم ها و گوش ها باشيد. امام جعفر صادق در اين مورد چنين فرمود كه لعنت كند خدا به آن كسي كه ديگري را از كارهاي زشت باز مي دارد و بگويد تو اين كارها را نكن ولي خودش انجام دهد. بايد هر لحظه و ساعت و دقيقه به ياد خدا بودتا خداوند نظر لطفي به حال ما كند. اگر يك نعمتي خداوند به ما زياد بدهد نبايد خدا را فراموش بكنيم. مثلاً همين آب و هوا يا همين انقلاب خودمان خداوند ما را همه را هدايت كند وماها را همه را بيامرزد .مسلمانان، اي بندگان خدا، اي جوانان مواظب اعمال و كردار خود باشيد . خداوند مرگ هاي مان را طوري تعيين و تنظيم كرده كه كسي نمي داند كي مي ميرد و كجا مي ميرد. معلوم نيست كه در مسافرت است و در راه رفتن است، جبهه است، بيمارستان است ،در بستر است ،در اسيري است که اجل مي آيد. چه زود چه دير مي آيد. اجل دوستان و آشنايان ما را برد، ديديم يك دفعه مي بينيم كه يك نفري مي آيد و مي گويد من از طرف خداوند آمده ام و مي خواهم جان شما را بگيرم آن لحظه چقدر براي انسان سخت است. مثلاً در بستر خانه در داخل پتو و در جاي گرم و نرم در جايي كه خيلي ساكت است و خيلي راحت است مي شود جان داد .بله انسان جان دادنش سخت است. براي آن كساني كه دل را به دنيا و زندگي ماديات بسته اند خيلي سخت است از همه سخت تر است . نكند خداي نكرده موقعي اين عمل ما بيايد كه با كوله بار گناه برويم يا با قلب سياه عجل ما را ببرد يا در كثافت ها عجلمان بر سراي برويم. برويم مقداري كارهاي خوب كنيم، همه ماها رو مي گم . تهمت زدن و غيبت كردن بس است مقداري از اعمال خودمان را پاك كنيم ، به وضع زندگيمان رسيدن بس است يه مقداري به وضع دروني خود برسيم .مسلمانان من خودم را لياقت شهيد بودن نمي دانم امكان دارد كه در جبهه بميرم ولي در خودم نمي بينم كه شهيد باشم اون دست خداست او عمل مرا مي داند من كه چه كارهايي كه نبايستي انجام بدهم داده ام. خلاصه اي شيعه ها نماز را پاكيزه بخوانيد ، مسجد را خالي نگذاريد همان طوري كه امام علي (ع) خالي نگذاشت از مسجد به دنيا آمدو در داخل مسجد نماز خواند، در داخل مسجد مردم را راهنمائي كرد، در سنگر مسجد نيروها را جمع كردو به جبهه رفت و جنگيدو در مسجد شهيد شد .مردم سنگر مسلمين و محرومين را استوارتر بداريد. پر كنيد مسجد را اي شيعه ها؛ قرآن را زياد بخوانيد، امام را تنها نگذاريد. در خط ولايت فقيه حركت كنيد در خط امام و ولايت فقيه باشيد. در خط ولايت باشيد در خط اسلام و قرآن باشيد در خطي كه خداوند تعيين كرده براي ما باشيد. هر كسي كه مي خواهد خط ديگري را داشته باشد از كفار ، مشرك و خيانت كاران است .اي شيعه ها به خودتان رحم كنيد كه پيامبر اكرم درباره بهشت چنين فرمود: بهشت زير سايه شمشيرهاست . اي مسلمانان به خودتان رحم كنيد كه پيامبر فرمود: بهشت زير سايه شمشيرهاست .پس كسي كه مي خواهد خود را به بهشت برساند بايد زير سايه هزاران سختي ها ورنج ها تحمل كند تا به آرزوي خود برسد.
چند مطلبي براي خانواده ام ذكر كنم. پدر و مادر محترم هر چند داغ فرزند سخت است ولي در راه خدا و اسلام خيلي بايد راحت باشد . مادرم مثل آن زني باش كه وقتي سر فرزند را از جبهه براي او آوردند سر را به طرف ميدان پرت كن .مثل فاطمه و زهرا و زينب كبري باش كه داغ عزيزان را تحمل مي كرد و خوشحال بود كه فرداي قيامت رو سفيد پيش فاطمه مي رفت . پدرم مثل آن پدري باش كه چند فرزند را در راه خدا قرباني داد . پدرم شما مثل پولاد آهني باشيد كه فرزند را دلداري بدهيد و نگذاريد يك لحظه اي ناراحت باشند. فرزندان ديگري مي توانيد بفرستيد جبهه .بعد از مرگم اگر جسدم نيامد ناراحت نباشيد امانتي بود حالا آمده يا نيامده براي شما فرقي نكند.
خداوند انشاء الله انقلاب اسلامي ايران را به دست صاحب اصلي مهدي (عج) بسپارد و از همگي برادران و خواهران ديني مي خواهم كه امام را دعا كنند. خصوصاً در سر نماز از همگي دوستان مي خواهم كه مرا ببخشند. والسلام و علي عباد الله الصالحين مهدي عربيان

خاطرات
عبدالهي:
شهيد مهدي عربيان يكي از نيروهاي مخلص و باوقار محله لاريم بود و در اكثر مراسم نماز جماعت و دعاي كميل و ... شركت داشت . من او با هم شوخي مي كرديم و يك دفعه قرار بود با هم به جبهه برويم. غروب در مسجد نماز مي خواندم كه آمد پشت سر من گفت : امان از دست ريا، نكند كه ريا باشد. روز بعد با هم به طرف جبهه از طرف سپاه جويبار اعزام شديم و قصد و نيت ما اين بود كه به جنوب برويم ولي به ما گفتند شما به مريوان مي رويد . آقا مهدي موقع ظهر كه براي نماز اتوبوس ايستاد پياده شد و گفت من به مريوان نمي روم، مريوان كه جنگ نيست. من فکر کردم او شوخي مي كند بعد ديدم كه واقعاً كيفش رل برداشت ورفت آن طرف جاده و سوار ماشين شد و رفت به طرف اهواز كه بعد از چند روز ما متوجه شديم كه او به اهواز رفته و قبل از ايستادن اتوبوس به من گفته بود كه من مي خواهم برگردم و به اهواز بروم . رفت در آنجا ماند تا شهيد شد .