در سال 1333 در نزديكي «شيرگاه» از يك خانواده روستائي فرزندي به دنيا آمد كه او را «مصطفي» ناميدند.دوره دبستان را در «شيرگاه »به پايان رسانيد و دوره دبيرستان را به «قائم شهر» رفت
و در آنجا مشغول به تحصيل شد. در همان اول زندگي علاقه فوق العاده به اسلام داشت و هشت ساله بود كه نماز مي خواند . فعاليت اسلامي ايشان در دوره دبيرستان شروع شد . وقتي كه در «قائم شهر» مشغول درس خواندن بود در كلاسهاي علوم اسلامي هم شركت مي كرد و در وقتهاي مناسب در تبليغ ديگران فعاليت مي کرد. حين درس خواندن با مشكلات زيادي مواجه بود اما با وجود همه مشكلات هيچ وقت به پدر و مادر ش چيزي نمي گفت. اخلاق و رفتار او چنان زبانزد ديگران بود كه وقتي صحبت از ايشان مي شد او را به عنوان يك فرد مسلمان و مومن معرفي مي كردند. پس از اتمام دوره دبيرستان در سال 1355 ديپلم گرفت و در سال 1356 جهت خدمت نظام وظيفه به يكي از روستاهاي اطراف« گرگان» اعزام شد .چون مخالفت زيادي با رژيم داشت بيشتر اوقات محل خدمت را ترك مي كرد و به «تهران» يا «قم» جهت شركت در راهپيمائي و تظاهرات مي رفت. در سال 1357 وقتي كه انقلاب شكوهمند اسلامي به اوج خود رسيده بود و زماني كه اعتصابات و نارضايتي مردم بالا گرفته بود ،ايشان مدرسه محل خدمت را تعطيل كرده و مستقيم به راهپيمائي و تظاهرات در «تهران» و شهرها ديگر مي رفتند . در راهپيمائي روز هفده شهريور و كشتار وحشيانه مردم بي گناه به دست رژيم سفاك پهلوي حضور داشت. بعد از پيروزي انقلاب وتشکيل كميته ها در سراسر كشور، ايشان به« قم» رفتند و در كميته آنجا مشغول پاسداري شدند .
او موقعيت خوبي که در آموزش وپرورش داشت را رها کرد و در کميته انقلاب اسلامي به خدمت مشغول شد زيرا هدفشان جز خدمت به اسلام چيز ديگر نبود .
بعد از اينكه سپاه پاسداران انقلاب اسلامي شروع به فعاليت کرد عضو سپاه پاسداران قم شد و از زماني كه امام در قم بودند در اطراف خانه امام پاسداري مي دادند . موقعي كه امام كسالت پيدا كرد و جهت رفع كسالت در تهران بستري شدند ،شهيدمرادي 15 روز جهت پاسداري از امام به آنجا رفتندو سپس به قم بازگشتند .
هميشه آرزوي شهادت داشتند ،معتقد بود كه با اين پاسداري و دادن نگهباني به آرزوي خود كه همان شهادت است نمي رسم. تصميم گرفت تا در عمليات سپاه انجام وظيفه نمايد. پس از مدتي يعني اوائل فروردين 59 به «مازندران» آمد تا به ديدار پدر و مادر بيايد .اين ديدار 15 روز طول كشيد و بعد براي رفتن به «قم» خداحافظي كرد. اين خداحافظي آخرين ديدارشان را نمايان گر مي ساخت.
پس از رفتن به« قم »ضمن ورود به سپاه به عنوان داوطلب جهت اعزام به مرز يكدوره كوتاه مدت يك هفته اي را ديد و سپس به« كرمانشاه» اعزام شد. در آن موقع عراق كه گاهي حمله هوائي و زميني انجام مي دادو هنوز جنگ تحميلي شروع نشده بود.پس از مدتي كه در آنجا بودند به آنان اطلاع دادند كه پادگان «سنندج »از طرف ضد انقلابيون محاصره شده و افسران و درجه داران داخل پادگان از شدت تشنگي و گرسنگي نزديك است كه هلاك شوند. حدود هفتاد نفر از «قم »اعزام شده بودند به «سنندج» که براي نجات افسران ودرجه داران درون پادگان و شكستن محاصره وارد عمل مي شوند در اين هنگام شهيد «مرادي» از ناحيه دست زخمي مي شود و به بيمارستان انتقال مي يابد. پس از مداواي سرپائي از ايشان درخواست مي شود كه به« قم » يا «مازندران»برگردند چون زخمي هستند. ايشان در جواب مي گويد :من بنا ندارم برگردم، غيرممكن است من زنده برگردم، حتماً بايد شهيد شوم و جنازه ام را برگردانند. بعد از آن با ايمان راسخ و روحيه بشاش
وارد صحنه نبرد شده و با صداي بلند الله اكبر حمله كردند و پادگان را از دست ضد انقلاب رها كردند و در اين نبرد خونين گلوله دشمن به قلب وي اصابت كرده
و به درجه رفيع شهادت رسيدو بدين ترتيب در تاريخ 8/2/59 به هدف و آرمان خود كه همان شهادت بود رسيد .
منبع:پرونده شهيد دربنياد شهيد وامور ايثارگران ساري ومصاحبه با خانواده ودوستان شهيد

وصيتنامه
بسم الله الرحمن الرحيم
ان الله اشتري من المومنين و انفسهم بان لهم الجنه
به درستي كه خداوند مشري خوبي براي جان و مال مؤمنان درمقابل بهشت است.
سلام بر انبياء و اولياء و سلام بر امام بر حق خدا و سلام بر حسين سالار شهيدان سلام بر مهدي صاحب الزمان سلام بر نائب بر حقش خميني روح الله .
من در حالي وصيتنامه خود را مي نويسم كه عازم به سرحدات جمهوري اسلامي هستم. به استان مظلوم ايران يعني كردستان، به سنندج تا به كمك و ياري ديگر برادران جان بر كف بشتابم .اين وظيفه ديني و عقيدتي مرا بر آن داشت كه به جنگ همه قدرتهاي شرق و غرب در جبهه که در صددضربه زدن به نظام نوپاي جمهوري اسلامي قد علم كرده اند و با مسلح كردن گروهكهاي الحادي در غرب كشور درصدد تجزيه كردستان مظلوم مي باشند ،بروم. برايم احساس خطر شد تا راهي سنندج شوم تا با مزدوران از خدا بي خبر تا آخرين نفس بجنگم و سنندج مظلوم را از لوث و جود مزدوران پاك گردانم و اگر اين كار عملي کنم، زماني است كه به نداي هل من ناصر ينصروني حسين زمان لبيك گفته ام و در اين موقع مي توانم به راحتي بجنگم وحق خودم را نسبت به اسلام و قرآن و و فاداري به امام عزيز و ولايت امر را ثابت گردانم و به همه راهيان حق و حقيقت به همه پويندگان طريقت الله سفارش مي كنم در جهت پيشبرد اهداف جمهوري اسلامي پا به پاي امام قدم برداشته و در جهت نابودي امپرياليسم و مزدوران شرق و غرب تلاش مستمري داشته باشيم. از خداي بزرگ بخواهيد تا همه ياوران دين خدا را نصرت و پيروزي
عطا فرمايد. سخني ديگر به پدر و مادرم و برادران و خواهران دارم كه از آنان مي خواهم همواره به رهبري امام امت ثابت قدم بوده و در جهت انقلاب قدم برداشته
و امام را تنها نگذاريد. اگر من دراين راه شهيد شدم بر من نگرييد زيرا دشمن از گريه كردن شما خوشحال مي شود و براي اينكه دشمنان مأيوس و نااميد شوند با صبر و
استقامت و با صلابت در جهت تداوم انقلاب بكوشيد. در پايان از امت اسلام خواهانم براي ياري رساندن رزمندگان جان بر كف آماده نبرد باشند.
ان تنصرا ... ينصركم و يثبت اقدامكم. والسلام خدايا خدايا تا انقلابا مهدي خميني را نگهدار
مصطفي مرادي نفتالچي

خاطرات
ابوالقاسم احمدي:
يكي از خاطراتي كه از ايشان دارم در سال 1355 كه ايشان به هيچ وجه به راديو گوش نمي دادند چون حكومت را قبول نداشتند و موسيقي که پخش مي شد از راديو مخالف بودند و در همان زمان با اينكه 20 و 21 سال بودند نماز شب مي خواندند و خيلي علاقمند به نماز جماعت بودند و حتي علاقه زيادي به روحانيت و آيت اله صالحي مازندراني داشتند و هميشه سعي مي كردند نماز را با جماعت و پشت سر آقا بخوانند. فعاليتهاي انقلابي در سطح شهر داشتند درپخش اعلاميه ها و شعار نويسي و حتي در تصميم گيري و تشكيل انجمن اسلامي در بدو انقلاب نقش به سزايي داشتند.
قبل از انقلاب درتمام راهپيمايي هاي شهر تهران شركت مي كردند .در زمان ورود حضرت امام خميني به ايران در تهران بودند و مبارزات سياسي با طاغوت داشته اند. در سال 57 سرباز معلم (سپاه دانش) خدمت مي كردند در استان گلستان در يكي از روستاهاي گرگان كه 4 ماه مانده بود به پايان سربازي انقلاب پيروز شد. ايشان در سال 59 در كردستان در حمله كومله ها و منافقين به شهادت رسيدند و اولين شهيد شهرستان قائم شهر و سوادكوه در جنگ با ضد انقلاب بودند و شهادت ايشان باعث شده كه خيلي از دكه ها و خانه هاي شخصي منافقين جمع آوري گرديد و يك تحولي انقلابي در سطح منطقه ايجاد شد . ايشان در 25 سالگي به شادت رسيدند و بسيار با حجب و حيا و مؤمن و با تقوا بودند در رفتار و صحبت هايشان الگو و علاقمند همه بوده اند.