اولين روز فروردين ماه  سال 1341 که همه ي پارسي زبانان دنيا شادمان از آمدن سال نو وزندگي دوباره طبيعت بودند در محله تکيه امام رضا (ع) ملاير ودر خانواده اي ساده و مذهبي کودکي پا به عرصه ي وجود گذاشت که بعدها از نام آوران ايران بزرگ گرديد.
نامش را مجيد گذاشتند ,گويي والدينش مي دانستند او در آينده کارهاي بزرگي خواهد کرد ومورد تمجيد تاريخ خواهد بود.
کودکي را در ملاير سپري کرد و در سال 1347 تحصيلات ابتدايي را آغاز کرد.ا و موفق شد اين دوره را در خرداد 1352 وبا نمرات خوب قبول شود.
براي تحصيل در دوره ي راهنمايي به مدرسه ي  گويا رفت  و دوران تحصيلات دبيرستان را در سال 1355 در دبيرستان دکتر معين آغاز کرد وبا تلاش وکوشش , در خرداد ماه سال تحصيلي 1359 - 1358  با نمرا ت بسيار خوبي موفق به اخذ مدرک ديپلم حسابداري شد .
 مجيد مريوند از سال 1353 که دردوره راهنمايي مشغول تحصيل بود فعاليتهاي مذهبي اش را آغاز کرد.در مجالس قرائت قرآن و سخنراني هاي مذهبي که در مسجد امام رضا ( ع ) در مجاور منزل شان  شرکت داشت ، طوري که دراين  دوران  قرآن را بسيار روان و با صوت شيوايي تلاوت مي کرد . اهميت زيادي به نماز اول وقت نشان مي داد و نماز خود را سعي مي کرد به جماعت ادا کند .
در دوران اوج گيري مبارزات انقلاب اسلامي در سال 1356 در گردهمايي ها و نشستهاي مخفيانه زير نظر عده اي از روحانيوني چون حجج اسلام  عبدوس , جعفر منش , ميرشاه ولد بود,شرکت مي کرد .
سال 1357 جزء نفراتي بود که به طور مخفيانه اعلاميه هاي حضرت امام خميني ( ره ) را که از فرانسه به ايران مي رسيد به صورت دستنويس و بعضا ً پلي کپي تکثير و پخش مي کرد .
در آذرماه سال 1357  توسط نيروهاي امنيتي  حکومت پهلوي در حين پخش اعلاميه هاي امام خميني دستگير و روانه زندان شد و در آنجا مورد ضرب و شتم  وشکنجه مأموران قرار گرفت . زندان وشکنجه نتوانست کمترين خللي در اراه الهي او در مبارزاتش ايجاد کند.
در غروب روز 22 بهمن 1357 پس از راهپيمايي که منجر به درگيري انقلابيون با مأمورين رژيم در ملاير شد ,عده اي به شهادت از مردم به شهادت رسيدند و عده اي مجروح شدند . مجروحين نياز مبرمي به خون داشتند ، مجيد مانند هزاران ايراني آزاده و ايثارگر در مدت کمتر از 24 ساعت ,سه بار خون خود را اهداء کرد طوري که حالش بسيار وخيم شد و کارکنان بيمارستان از اينکه آنها را در جريان اهداء قبلي خون نگذاشته ناراحت شدند و براي او سرم تجويز کردند .
با پيروزي انقلاب اسلامي به جمع گروه نو تأسيس ضربت کميته انقلاب اسلامي پيوست. در اين دوران ضمن انجام ماموريت هاي خودبه تحصيل نيز اشتغال داشت .
اوقبل از تشکيل کميته ي انقلاب اسلامي با جمع آوري کمک هاي مالي مردم خير ملاير به صورت مخفيانه مردم نيازمند را شناسايي مي کرد و شبانه با چهره پوشيده درب منزل آنها مقداري مواد غذايي و سوخت توزيع مي کرد .
قبل از دريافت مدرک ديپلم با تشکيل سپاه پاسداران انقلاب اسلامي از طرف جمعي از همرزمان سابق و مسئولين وقت سپاه ملاير از ا و دعوت شد به اين نهاد بپيوندد.
پس از ورود به سپاه  به عنوان مدير داخلي اين نهاد در ملاير منصوب شد. مدتي بعد به واحد بسيج رفت وبا قبول مسئوليتي در آن قسمت مشغول انجام وظيفه شد .
فرمانده  سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در شهرهاي  سامن و  جوکار مسئوليت بعدي مجيد مريوند بود.
بعد از آن به قسمت مبارزه با مواد مخدر رفت ودر اين واحد نيز خدمات قابل تقديري از خود به يادگار گذاشت.
گروههاي ضد انقلاب دموکرات , کومله, منفقين و...در کردستان دست به ايجاد آشوب وتخريب اموال عمومي ومردم زده بودند,مجيد طاقت مشاهده ي اين گستاخي را از گروهي از عوامل وابسته به بيگانگان نداشت ,اوبا فرمان امام خميني(ره) به کردستان رفت و در جوانرود به مقابله با ضد انقلاب پرداخت تا نقشه ي شوم آنها در جداسازي کردستان از ايران بزرگ نقش بر آب شود.
 با شروع جنگ تحميلي چند بار به جبهه  رفت  و در جبهه هاي سرپل ذهاب , گيلانغرب و... حضوريافت . او در اين جبهه ها باپاسداران و بسيجيان مخلص خدا که بعد ها به شهادت رسيدن همرزم بود. شهيداني مانند, مرتضي روحيان ، حسن تاجوک ،  منوچهر عابديني ومؤمني .
مجيد مريوند خاطرات خود را در دفترچه اي نوشته واز خود به يادگار گذاشته است. توصيه هايي که او به دوستان وهمرزمان خود  مي کرد و نيز در نامه ها مي نوشت ,دعوت به نماز اول وقت وتقوا بود . بهترين هديه به نزديکان و دوستان را کتاب خدا و دعوت به پيروي از دستورات او مي دانست .
بعد از بازگشت از جبهه مدتي را براي طي دوره آموزشي و خدمت به سپاه پاسداران همدان رفت.
در آذرماه 1360 با جمعي از ياران و همکارانش به جبهه ي گيلانغرب رفت و در منطقه "بانسيران" آماده انجام عمليات شدند.
با شروع عمليات مطلع الفجر که يک عمليات مشترک بين نيروهاي  ارتش و سپاه بود, از مسير بانسيران شروع به پيشروي نمودند و پس از گذشتن از ارتفاع اناري در ارتفاع بعدي که شياکوه نام داشت از ناحيه پا مجروح شد اما حاضر نشد از عمليات برگردد. همرزمانش با اصرار و به زور اورا داخل کانالي قرار مي دهند تا امدادگران اورا به پشت جبهه منتقل کنند. يکي از بسيجيان مجروح در فاصله کمي از او تقاضاي کمک و آب مي کند ، مجيد مريوند با مجروحيتي که داشت به کمک او ومجروحين ديگر مي شتابد.
 در آن لحظه نيروهاي دشمن او را نشانه مي گيرند و با گلوله هاي تير بارکاليبر 50 گلوي او را مي شکافند .
مجيد مريوند در تاريخ بيستو ششم آذرماه 1360 به همراه 28 نفر از همرزمانش به شهادت مي رسدو پيکر مطهرشان در محل باقي مي ماند.
مادرش پس از شنيدن خبر شهادت مجيد, گفت:
بار خدايا ! راضيم به رضاي تو ، اي کاش يک قطعه از شهيدم به دستم مي رسيد تا به عنوان يادگار در جوار ديگر شهدا به خاک بسپارم و شبهاي جمعه بر مزارش حاضر شوم و با او درد دل کنم.ازا وبپرسم که فرزندم در موقع تير خوردن چه کشيدي ، در موقع آتش زدن بدنت چه کشيدي ؟
منبع:پرونده شهيد دربنياد شهيد وامور ايثارگران همدان و مصاحبه با خانواده وهمرزمان شهيد

وصيتنامه
بسم الله القاسم الجبارين
اينجانب مجيد مريوند با اتکا به حول و قوه الهي و در سلامت کامل وصيت نامه خود را در موارد زير مي نويسم .
شکر خدا را که لطفش شامل حال اين بنده گنهکار شد و دنبال قافله عاشقان راه عشق را پيمودم . برادر و خواهرم شما را که فرمان امامتان را لبيک گفتيد ولي مشيت الهي بر اين بود که بمانيد و پاسدار خون شهدا و انقلاب اسلامي باشيد ، انقلابي که دستاورد زنان و مردان حق جويي است که مشتهايشان را گره زدند و چون به ريسمان الهي چنگ زدند ديگر دريا شدند و ديديد که اين دريا چگونه بر سر حکومت ظلم و طاغوتيان فرود آمد و همه آنها را غرق کرد .
بدانيد روزي که اين جنگ پايان بپذيرد شما نبايد سنگر خود را خالي کنيد تا زماني که دشمن ما شيطان بزرگ چشم به اين خاک زرين دوخته بايد بجنگيد . امروز در جبهه جنگ فردا در جبهه فرهنگ و اقتصاد و ...
پيرو کلام امامتان باشيد که پير خميني حضرت امام خميني همچون جدش اباعبدالله چراغي است براي هدايت راه شما . خواهرم ، در حفظ حجاب خود بکوش که حرمت و پاکي چادر شما حاصل خون هزاران شهيد انقلاب است و دشمن از چادر شما هراسان مي باشد .
خود را از سياست دور نکنيد که ايران ما تاريخ 2500 ساله پردرد خود را از سياستهاي غلط و پيروي از سياستهاي غربي به يادگار دارد . نگذاريد افراد سست عنصر ارکان دولت را به دست گيرند و از آنان دوري جوييد که دينشان را به نيم نگاهي از سوي دنيا مي فروشند . مطيع فرمان رهبري باشيد . مواظب حق الناس باشيد و به کسي ظلم نکنيد . دعا کنيد که سرنوشتتان چون سرنوشت کوفيان رقم نخورد و سعي کنيد که پايه هاي دينتان را محکم کنيد و از خوارج برحذر باشيد که در هر زمان دنيا فريفتگاني چون نهروانيان که اعتبار گذشته شان فريبشان داد و چون چشم دل نداشتند خداوند هم پرده اي بر چشمان و گوشهايشان انداخت و ديديد که عاقبتشان چه شد .
نمازتان را بر همه کارها ارجح بدانيد که ما براي دينمان مي جنگيم و نماز نيمي از دين ما است . قرآن را بخوانيد و به آن عمل کنيد و به حفظ آن بپردازيد که قلبي که حافظ قرآن است پر از نور الهي است .
وصيت من به پدرو مادرم اين است : مادرم همچون مادر حربن رياحي صبور باش و تو اي پدرم در تحمل به اباذر اقتدا کن و زبانت را براي پيشبرد انقلاب به کار گير و در آخر فرزند کوچکتان مجيد را حلال فرماييد . دعاي شما بدرقه راه آخرت من است .
والسلام    مورخ1360/9/18    مجيد مريوند

خاطرات
برادر شهيد :
مسئول گروه جستجوي مفقودين بودم ، بيشتر از لحاظ اينکه برادرم شهيد شده و پيکرش را پيدا نکرده بوديم اين کار را انتخاب کرده بودم تا چشمان نگران خانواده مفقودالأثرها را از چشم به راهي درآورم .
پس از گذشت شش ماه از عمليات ,دشمن از منطقه شياکوه عقب رفته و ما مشغول شناسايي و جمع آوري اجساد شهدا بوديم . چندين روز و شب در کوهستان و منطقه درگيري قبل کاوش مي کردم و مناطق آلوده به مين را پاکسازي مي کردم و پيش مي رفتيم اما هنوز از برادرم اثري به دستم نرسيد . با مراجعه مجدد به تعدادي از  همرزمان برادرم که در حال حاضر به شهادت رسيده اند آدرس و حوالي محل شهادت برادرم را جويا شدم . سپس در حين مرخصي به زيارت حضرت امامزاده داود ( تهران ) مشرف شدم و از ائمه معصومين مدد خواستم .
پس از مراجعت به منطقه جنگي يک شب در خواب ديدم بزرگواري با چهره اي که جرأت و جسارت نگاه کردن به او را به خود نمي دادم و فقط در حدي که مي دانستم ببينم لباس روحانيت بر تن دارد, مرا صدا مي زند و مي گويد : فلاني بلند شو ، مگر نمي خواهي برادرت را پيدا کني . با وجودي که نمي دانستم طرف صحبتم کيست بي اختيار گفتم : چرا . جواب داد : پس بلند شو برويم . گفتم : زياد کاوش کرده ام اما نمي دانم کجاست . فرمود : با من بيا . درهمين حال يک منطقه کوهستاني جلو نظرم مجسم  شد و صحبت مي کردم که ناگهان نگهبان مرا از خواب بيدار کرد و گفت : فلاني يک نفر از ملاير آمده و مي گويد سيد عباس حسيني است با شما کار دارد . وقتي نگاه کردم ديدم سيد عباس از کاکنان سپاه ملاير با فرزندش و پدر شهيد حمزه لويي که قبلا ً با برادرم به شهادت رسيده براي کاوش آمده اند . پس از خواندن نماز بدون فوت وقت به طرف منطقه مورد نظر حرکت کرديم .
پس از عبور از مناطقي که آلوده به مين بود و قبلا ً پاکسازي کرده بوديم به ابتداي کانال شياکوه که توسط عراقي ها ايجاد شده بود رسيديم . کوه مورد بحث از غرب به دشت يکشبه و منطقه عمومي نفت شهر و از شرق به کوههاي گچي و منطقه گيلانغرب و از طرف شمال مشرف بر شهرهاي قصرشيرين بود . دوستان را با محيط آشنا  کردم و کار کاوش را  انجام مي داديم . در آن منطقه دشمن از شدت ترسي که از برادران سپاهي داشت,بيشتر پيکرهاي مطهر شهداي به جامانده ي پاسدار را با مواد منفجره وتي ان تي سوزانده بود . در يک لحظه چشمم متوجه سه جنازه نيمه سوخته شد که يکي از آنها مشخص بود سر ندارد و در فاصله چند متري ,سرش که در کلاه آهني  بود را مشاهده کردم. وقتي که براي شناسايي اقدام کردم ,جمجمه بي گوشت و پوست را از داخل کلاه آهني جدا کرده ديدم در چرم داخل کلاه آهني نوشته بود : دهنوي اعزامي از بسيج سپاه ملاير .  و اين نشاني بر آدرسي بود که همرزمان برادرم داده بودند . پيکر سوخته شهيد بعدي را بررسي کردم و متوجه شدم لباس سبز با آرم سپاه پاسداران را بر تن داشته و تمام اجزاي بدنش را جز قسمتي که در تماس با زمين بوده و يک مقدار از پايش,بقيه را سوزانده اند . در وسط بدن او قطعات ساعت مچي را ديده که برايم بسيار آشنا بود . در اين حال بي اختيار بغض گلويم را گرفت و فرياد زدم حاج عباس بيا که مجيد را پيدا کردم . وقتي بند پوتين او را باز کردم ديدم در داخل پوتين او با ماژيک قرمز نوشته شده بود : مريوند .
به استناد اين شواهد در حضور همراهان پيکر سومين شهيد را نيز با داشتن يک نشاني و اطلاعات همرزمان جمع آوري کرده و به طرف يگان خود برگشتيم . سپس پيکر هر سه شهيد را بعد از دنبال کردن مراحل قانوني به ملاير آورديم . با هماهنگي سپاه ملاير و جمعي از روحانيون خصوصاً حاج آقا مقدسي مراسم تشييع و دفن را انجام داديم و چشمان نگران والدين خود را پس از گذشت 9 ماه به پيکر شهيدشان منور ساختيم .
او بهترين لباس را براي شرکت در تمامي محافل و مجالس حتي عروسي لباس مقدس سپاه مي دانست و نود درصد حقوق خود را صرف امور خير و کمک به نيازمندان مي کرد . هيچگاه نماز اول وقت از او فوت نمي شد و به نماز اهميت بسياري مي داد .

يکي از همرزمانش تعريف مي کند:
از اوايل انقلاب که کتابخانه امام خميني را در مجاورت مسجد صاحب الزمان تشکيل داد او را مي شناختم . روزي براي خواندن نماز جماعت در نمازخانه گردهم آمده بوديم که شهيد مريوند وارد شد و در اواخر صف نماز نشست . با صداي بلند گفتم : براي سلامتي برادر مريوند که امروز قرار است نماز را به او اقتدا کنيم صلوات .
همه در حال فرستادن صلوات بودند متوجه شدم که شهيد مريوند دارد مي گريد . از او سؤال کردم چه شده از من ناراحت شده اي ؟ گفت : نه . گفتم : پس اين جماعت منتظرند برو جلو . با حالتي گريان گفت : سخت است نمي توانم در حضور اين همه عزيزان, مسئوليت پيش نمازي کجا ، من حقير سراپا تقصير کجا ؟

ياد روزي که بسيجي مي شديم            شمع شبهاي دوئيجـي مي شديم
جبهه ما را عاشق خود کرده بود           جنگ ما را لايق خود کرده بود
سنگر خـــوب و قشنــگي داشتيم            روي دوش خود تفنگـي داشتيم
سرزمين نينــــوا يـــادش بخيــــر            کربلاي جبهــــه ها يادش بخير
يکم آذرماه 1360 بود . کاروان عاشقان خميني غريبانه با کوله باري پر از عشق و ايثار به نداي پير ميکده عشق ,خميني بت شکن ,نائب امام عصر ( عج ) لبيک گفته و براي حفظ و حراست ودفاع از اسلام و انقلاب رهسپار جبهه هاي حق عليه باطل شد . در اين کاروان ستاره اي مي درخشيد و رهروان را به سرحد عشق هدايت مي کرد . آن ستاره نامش براي وارثان مکتب جهاد و شهادت آشناست . مجيد مريوند آن سردار بي سنگر ، آن عاشق دلسوخته ، آن هديه خدايي که لحظه لحظه از نبردش ديدني و گفتني است . اما چه کنم زبان الکن و قلم قاصر .
مجيد ملبس به لباس مقدس پاسداري بود و هميشه و در همه حال به اين لباس عشق مي ورزيد و در جواب دوستان و همسنگران خود  که چرا در هنگام عمليات آرم سپاه و لباس را از تنت بيرون نمي آوري ، اگر به اسارت دشمن درآيي تو را شکنجه مي کنند , مي گفت : اگر تکه تکه شوم بايد اين لباس تنم باشد چون اين لباس دست دوخت فاطمه الزهرا ( س ) است و اگر تنم باشد و شهيد شوم اين  لباس کفنم خواهد بود تا شايد نزد بي بي دوعالم در آن دنيا رو سفيد باشم . وي بارها اظهار مي داشت : برادران شما بايد بسيار مواظب رفتار و گفتار خود باشيد چون فاطمه الزهرا ( س ) شاهد بر اعمال و کردار ماست ، آن بزرگوار يک لحظه در جبهه ها ما را تنها نمي گذارد . يادم نمي رود هنگامي که در ميان شياکوه عازم خط مقدم بوديم .مجيد آن سردار عشق را ديدم که چهره منورش چون خورشيد در شب ظلماني مي درخشيد و براي رسيدن کاروان به خط مقدم نورافشاني مي کرد و چون پروانه بچه هاي گردان را احاطه کرده بود و خود را سپر حوادث قرار مي داد . در آن هنگام يکي از عزيزان بسيجي توسط خمپاره زماني دشمن به شهادت رسيد و براي رساندن آنان به پشت جبهه کسي به خاطر وحشت از گلوله هاي دشمن و تاريکي شب جرأت نداشت جسد شهيد را به عقب برگرداند . اما همچون هميشه ، مجيد اين بار هم خود را سپر حادثه کرد و جسد شهيد را بر دوش گرفت و به مقر بهداري برد . به علت صعب العبوري منطقه گردان از نظر آذوقه بسيار در مشقت به سر مي برد . بچه ها به خاطر عدم دسترسي به مهمات مي بايست مهمات بيشتر و گاهاً بيشتر از توان خود حمل مي کردند ، مسافت طولاني را طي کرده بودند . گرسنگي از يک طرف و تشنگي از طرف ديگر و سنگيني بار مضاعف عرصه را به بچه هاي گردان تنگ کرده بود . سهم غذاي هر نفر آن شب يک سيب زميني بود . مجيد 24 ساعت بود که چيزي نخورده بود و از همه بيشتر مهمات حمل مي کرد و مثل پروانه دور گردان مي چرخيد تا نکند گزندي از ناحيه دشمن به بچه ها برسد . سهم مجيد نيز مانند ديگران يک سيب زميني کوچک شد . کمي صبر کرد و فردي را در گردان ديد که از نظر جثه بدني قوي هيکل بود ، گفت : تو نياز بيشتري به غذا داري اين را هم تو بخور .
آري حقيقتاً تاريخ کربلاي حسين ( ع ) تکرار مي شود . اينان اقتدا به امام و پيشواي خود امام حسين ( ع ) و سردار سپاهش حضرت ابوالفضل ( ع ) کرده اند .
رفته رفته به خط نبرد رسيديم با صداي الله اکبر سردار رشيد اسلام شهيد حاج مصطفي طالبي عمليات شروع شد . مجيد فرماندهي محور را از سمت غرب به عهده داشت . حاج مصطفي شير بيشه ولايت از وسط محور عمليات را فرماندهي مي کرد .
تيربارچي عراقي از گوشه غرب محور همه بچه ها را درو مي کرد . ناگهان صداي رعدآساي حاج مصطفي بلند شد که مجيد صداي تيربارچي عراقي را خفه کن ! آري اين مجيد بود که چون يل حيدري اقتدا به امام اول خود کرد و لحظه اي نگذشت که تيربارچي عراقي به درک واصل شد و بچه ها توان و طاقت تازه اي گرفتند .

آثار باقي مانده از شهيد
نوشته 59/10/14 - پوزه قلاويز - دشت ذهاب
...آري اين است فرق بين سربازان طاغوت با سربازان امام زمان و سربازان خميني . آنها در سنگرهايشان مشروبات الکلي و پاسور وجود دارد اما برادران ما سجاده و قرآن وصحيفه ، دعاي کميل و راز و نياز با خدا . آنکس که همه در برابرش ناچيزند ، به اين خدمت مي گويند . اينگونه پاسداران به واقع از خود نيستند و به گفته قرآن کريم ، اين کتاب تئوريک وجود هستي از طرف الله است . کاري مي کنند که خدا مي خواهد و حرفي و فعلي را انجام مي دهند که معبودمي خواهد تا آنگاه انا اليه راجعون شوند .

سال 1333 بود، اولين روز از دومين ماه بهار بر صفحه تقويم و درشهر تويسرکان کودکي از شيرمردان وعاشقان  مکتب سيدالشهدا (ع) به‌دنيا آمد .
 مجيد رضيعي از کودکي با قرآن و ياد و نام بندگان برگزيده خدا ارتباط ناگسستني  داشت.اين مشخصات باعث شده بود او از نظر اخلاق ورفتار در بين هم سالانش شاخص باشد.
بزرگ وبزرگتر شد تا به سني رسيد که بايد به مدرسه مي رفت.او در سال‌هاي تحصيل با آموخته هاي بيشتر به نمادي از اخلاق خوب وپسنديده تبديل شده بود.
 9ساله بود که قيام خونين 15 خرداد به‌وقوع پيوست .او از آن هنگام دل در گرو امام بت شکن خود سپرد. در سال 1352 با موفقيت تحصيلات متوسطه را به اتمام رساند وازدواج کرد.
بعد از آن با پيوستن به شبکه‌هاي مخفي مبارزاتي عليه رژيم پهلوي ,فصل نويني از حيات خود را آغاز کرد و اين فعاليت‌ها را تا پيروزي کامل انقلاب اسلامي تداوم بخشيد.
حمله به مراکز فساد مانند مشروب فروشي ها ,حمله به مراکز انتظامي و نظامي حکومت ستمگر شاه و اقداناتي از اين دست ,کارهايي بود که مجيد همراه با دوستانش انجام مي دادند.پس از حاکميت نظام مقدس جمهوري اسلامي با همکاري همرزمانش ,سپاه پاسداران انقلاب اسلامي را در تويسرکان تاسيس کردند تا وفاداري و ارادت خود را در اجابت فرمان رهبري معظم انقلاب ,حضرت امام خميني نشان دهند.
او در سپاه تويسرکان به‌عنوان يکي از ارکان مؤثر محسوب مي‌شد ومسئوليت قسمتي از اين نهاد را در آن شهر به عهده داشت. حضور پرقدرت سپاه در اين منطقه ,امکان هرگونه تحرک را از ضدانقلاب و دشمنان مردم گرفته بود.
وقتي جنگ تحميلي آغاز شد مجيد از اولين کساني بود که عازم جبهه شد. اودر جبهه نيز مانند پشت جبهه فعال ,تاثير گذار ومسئوليت پذير بود.
باتوجه به اينکه در امور فرهنگي و تبليغي صاحب نظر بود وايده هاي خوبي در اين زمينه داشت ,مدتي در امور تبليغاتي لشکر32انصارالحسين (ع)فعاليت کرد .بعد از آن مسئوليت اين واحد را در آن لشکر به عهده گرفت.
او عاشق حضوردر خط مقدم جبهه بود وهميشه اصرار داشت در گردانهاي رزمي وعملياتي حضور داشته باشد. مدتي بعد با اصرار وپيگيري هاي زياد توانست موافقت فرمانده لشکر را جلب کند وبه گردان 157بپيوندد.
اودراين گردان به سمت قائم مقام فرمانده گردان منصوب شد وبا حضور درعمليات مختلف و مناطق حساس ,شجاعت ورشادتهاي غيرقابل تصوري را از خود نشان داد.
سنت الهي بر اين است که بندگان برگزيده اش با شهادت به ديدارذات اقدس کبريايي پروردگار مشرف شوند,عاقبت سردار مجيد رضيعي نيز چنين بود.سر انجام در بيست و ششم ديماه 1365 در عمليات کربلاي 4درجبهه ي شلمچه،  به‌خدا پيوست.
منبع:پرونده شهيد دربنياد شهيد وامور ايثارگران همدان و مصاحبه با خانواده وهمرزمان شهيد

 وصيت‌نامه  
بسم الله الرحمن الرحيم
من المومنين رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه فمنهم من قضى نحبه و منهم من ينتظروا ما بدلوا تبديلا . 23 احزاب
با نام خدا و با سلام و درود بر امام زمان (عج) اميد محرومان و مستضعفان جهان و با سلام بر ارواح مقدس شهدائى كه با خون سرخ خويش اسلام و قرآن را بيمه كردند .
سلام بر امام امت خمينى كبير ومبارز نستوهي كه با رسالت الهى اش بار ديگر جامعه پژمرده ما حيات يافت .
خدايا ، بار معبودا لحظه حساس فرا رسيده و همه عاشقان و محبانت با چهره اى گشاده و سينه اى ستبر مى روند تا يك بار ديگر حركتى تاريخى و سرنوشت ساز شروع كنند . امروز كسانى مهياى رفتن به ميدان هستند كه عمرى پاى بيرق ابا عبدالله (ع) سينه زده اند و اشك ريخته اند و به ياد واقعه جانسوز عاشورا ضجه ها كرده اند ، انسانهايى پا به ميدان مى گذارند كه سرتاسر وجودشان را عشق به معبود و مولايشان امام زمان (ع) پر كرده است و به چيزى جز رضايت او دلبستگى ندارند زيرا كه از مولا و مقتدايشان على (ع) و اولاد بزرگوارش درس چگونه زيستن و انتخاب چگونه مردن را آموخته و مى دانند كه ارزش و فضيلت در چيست و ضد ارزشها كدام است.
اما خدايا من بى بضاعت و روسياه امشب قصد آن دارم كه به درگاهت رو كنم و يكبار ديگر از گذشته سياه و سراسر قصور و عصيان خود توبه كنم و عاجزانه از درگاه تو مسئلت مى نمايم كه توفيق خلوص در انجام توبه و همه امور را به اين بنده ذليل عطا فرمائى .
بارالها من به اميدى به در خانه خالقم آمده ام نااميدم مكن . الهى اعتراف مى كنم گناهانى كه از من سر زده به ذات اقدست همه از روى جهل و عدم شناخت واقعى تو بوده و يا اميد بيش از حد به بخشش و كرم و رحمت تو بوده كه مرا وادار به انجام گناه نموده ولى هر چند كه شيطان وسوسه ميكند تا مرا نااميد كند اما كرم و بخشش تو خارج از حد تصور بشر است لذا ترا به اين شب عزيز و عظيم كه انسانهاى شريف و پاك بسويت مى آيند از گناهان همه و من روسياه درگذر زيرا تحمل شرمسارى در روز قيامت را ندارم.
الهى اگر موحد واقعى نبوده ام و آنگونه كه بايد تورا مى شناختم و نشناختم ولى ادعا كرده ام و دارم كه بنده اى از بندگان توام و محال است كه تو بنده ات را از درگاهت برانى .
پدر و مادر عزيزم, اى انسانهاى شريفى كه جوانى و لحظات شيرين زندگيتان را به پاى همچو منى تلخ كرديد و زحمات توانفرسايى را متحمل شديد اميدوارم اگر روزى خداوند متعال توفيق شهادت خالصانه و بدور از هرگونه رنگ و ريايى را نصيب اين حقير نمود, شما چون كوه بايستيد و هيچ حزن و اندوهى كه حاكى از دست دادن من باشد به خود راه ندهيد و اين سخن گرانقدر قرآن كريم را آويزه گوش كنيد كه اموال و اولاد موجب امتحان و آزمايش است و براى مشخص شدن درجات ايمان و تقواى افراد است و الا روزى خواهد آمد كه همگى ما چشم از اين دنياى خاكى فرو بسته و ديگر در آن نخواهيم بود ,همچنان كه آنهائى كه قبل از ما بودند نيستند و رفتند و نه خود و نه ديگران نتوانستيد از رفتنشان جلوگيرى كنند زيرا كه موت و حيات تنها در اختيار ذات بى زوال خداوند حى و قادر است .
ولى اگر شعور و آگاهى ما به جايى برسد كه مفهوم شهادت را درك كنيم خواهيم دانست كه هر مرگى جز شهادت واقعى و خالصانه خسران است عزيزانم لحظات حساسى است كه مشغول نوشتن هستم . لشگر حضرت محمد (ص) با تمام توان عزم خود را جزم نموده تا مرقد ابا عبدا... (ع) و مرقد مولا على (ع) و ديگر اماكن  مقدس را از وجود كفار پليد بعثى پاك كنند  از پاى ننشينند . اشك شوق از چهره هاى معصومشان چون سيلاب سرازير است و اين حاكى از عشق به لقاء خدا و محبت حسين (ع) است . اى كاش همه كسانى كه ادعاى مسلمانى و حمايت از دين دارند مقدارى از خلوص و عشق و ايثار اين كفر ستيزان در وجودشان بود آنگاه مى ديديم كه اسلام عزيز بر سراسر جهان حاكميت پيدا خواهد كرد .
البته تقدير الهى انجام خواهد شد و عاقبت مسلمانان واقعى وارث حكومت در روى زمين خواهند شد .
برادر و خواهران عزيزم و اى همه بستگانم شما را سفارش به تقواى الهى و كسب فضائل اخلاقى مى نمايم نكند خداى نكرده عمرتان سپرى شود و براى آخرتتان زاد و توشه اى برنداشته باشيد .
زيرا كه دنيا دار فنا است و آخرت دار بقاء تا مى توانيد در راه پيشبرد اسلام و احكام مقدس قرآن تلاش نماييد . زرق و برق دنيا شما را نفريبد و به خود مشغول كند بلكه از همه ماديات تنها به اندازه مايحتاج خود استفاده كنيد و بقيه اوقات خود را صرف تقرب به خدا نماييد . با كسى كه در خط خدا و اسلام نيست ارتباط نداشته باشيد و اگر امر به معروف و نهى از منكر در آنها اثر نداشت بكلى   با آنها قطع رابطه كنيد . سعى كنيد فرزندان خود را با آداب و احكام مقدس اسلام پرورش اسلام پرورش دهيد تا در آينده پشتوانه اى براى جامعه مسلمين باشند و باعث روسفيدى خود شما.
ضمنا ممكن است فقدان من براى همگى شما مخصوصا پدر و مادرم سنگين باشد اما توجه داشته باشيد كه همگى ما امانتى بيش نيستيم و خدا را شاكر باشيد كه هديه اى ناقابل توانسته ايد تقديم اسلام عزيز نمائيد و اما چه بسا فكر كنيد من در طول زندگى مرارت و سختى كشيده ام ولى دقت كنيد كه ائمه و بزرگانى كه اسلام را براى ما حفظ كرده اند چه مصيبتها و مشقاتى را تحمل كرده اند تا توانسته اند به تكليف سنگين خود عمل نمايند و بدانيد كه هدف از زندگى كمال و رشد انسانى است و اين جز با تحمل سختيها و مشكلات بدست نمى آيد و شما دعا كنيد كه خداوند اين بنده عاصى را مورد عفو و بخشش قرار دهد و از خدا مى خواهم مرا لايق ديدار مولايم حسين (ع) نمايد و در قيامت از شفاعتش برخوردار شوم.
به همه دوستان و رفقايم و بالاخره هر كس كه اين وصيت به دستش ميرسد سفارش مي كنم كه عاقبت روزى خواهد آمد كه ما با واقعيت مرگ مواجه خواهيم شد و از آن گريزى نيست و اين سنت خداوندى است كه بر جهان هستى تسلط دارد لذا پيش از آنكه بدن شما را از دنيا خارج كنند و روحتان در دنياى پليد مادى باقى بماند روح خود را از دنيا خارج كنيد و به فكر رسالت سنگينى باشيد كه خداوند بر عهده انسان نهاده و آن همان به مقام شامخ خليفه الهى رسيدن و عند الهى رسيدن است كه با ترك همه لذات دنيوى و مصداقهاى آن بدست مى آيد .
بكوشيد تا در برابر شهدا و دستگاه خداوند در قيامت شرمنده نباشيد اى انسانها همه به دامن قرآن و نهج البلاغه برگرديد و مرضهاى روانى و روحى خود را با اين دو طبيب حاذق درمان نمائيد بدانيد كه اگر از نظر علمى به بالاترين درجه پيشرفت برسيد ولى از قرآن بى بهره باشيد نه تنها پيشرفتى نكرده ايد بلكه در حد چهارپايان و حتى پائين تر تنزل كرده ايد .
اما من كه نتوانستم ابعاد وجود نايب به حق امام زمان (عج) امام امت را بشناسم ولى فقط اين را درك كردم كه انسان عادى نيست و هر كه محبت او را به دل نگرفت خسران ديد و فكر نكنم در آخرت هم بتواند جبران اين ضرر را بنمايد . لذا تا ميتوانيد در امام دقيق شويد و سعى كنيد همه ابعاد امام خصوصا بعد عرفانى ايشان را بشناسيد و استفاده نمائيد .
خدايا نمى دانم چرا وقتى به نام حسين (ع) مى رسم شوقى عجيب در وجودم پيدا ميشود و اگر عملى ندارم كه مقبول درگاه تو باشد اما آرزو دارم به پاس احترام اين آقا مرا و همه عاشقانش را مورد رحمت و بخشش قرار دهى .
لازم است عرض كنم ممكن است در بين وسائل بنده نوشته هائى تحت عنوان وصيت و يا به عناوين ديگرى پيدا كنيد كه مال سالهاى پيش است و عملياتهاى قبل است كه نوشته ام و همچنان مانده ولى تاكيد مى كنم آخرين وصيت و نوشته ام همين است لذا مطالب اساسى را كه در آخر خواهم نوشت بر اين عمل نماييد.
1ـ بدهكاريهائى را كه دارم طبق دفترچه هاى موجود مشخص است كه بانك مهديه همدان و بانك ملى تويسركان مى باشد و اقساط باقى مانده اش مشخص است.
2ـ مبلغ هفت هزار و پانصد تومان (500 /7) از دامادمان ذبيح طلب كارم و غير از اين مقدارى هست كه در دفترچه  بانك ملى و صندوق قرض الحسنه سجاد تويسركان دارم و مبلغ آن نيز مشخص است و مقدارى ديگر هم دارم كه مادرم اطلاع دارد.
اما آنچه كه از پول و ديگر وسايل من مى ماند مقدار 3 هزار تومان به حساب جبهه بريزيد و دو هزار تومان به عنوان رد مظالم احتمالى بدهيد. مقدار پنج ماه روزه و2 سال نماز قضا بخريد و اگر كسى و اشخاصى بودند كه خواستند از روزه و نماز قضاء شده ام به گردن بگيرند اميدوارم خداوند متعال اجرشان را بدهد.
3ـ البته اين مطلب چون خصوصى است سعى كنيد در حضور جمع خوانده نشود و فقط جهت اطلاع خود شما و بنياد شهيد كه ممكن است راجع به اين قضيه تصيميم بخواهد بگيرد ميباشد و آن مسئله خانوادگى من است كه بايد عرض كنم شما مسائل را كاملا به بنياد شهيد بگوييد و پرونده اى كه در دادگاه داريم بنياد مطالعه كند و هر چه كه آنها از نظر شرعى تصميم گرفتند عمل كنيد. خارج از حد به زحمت نيفتيد.
4ـ در رابطه با نماز و روزه تا آنجا كه برايتان مقدور بود و استطاعت داشتيد عمل كنيد و خارج از حد به زحمت نيفتيد.
5ـ راضى نيستم حتى به خاطر شهادت من طورى كنيد كه نامحرم موى شما را ببيند لذا اگر مى خواهيد روح من آرامش داشته باشد تا مى توانيد موازين شرعى حجاب را رعايت كنيد و بخاطر كور كردن چشم دشمنان اسلام همواره با روح بلند و با افتخار در بين جامعه حاضر شويد و هيچ گونه سستى در خود راه ندهيد .
6ـ من لازم مى دانم بگويم كه مسلمانم و فردى از امت حزب الله هستم و به هيچ گروه و دسته خاصى بستگى ندارم و راضى نيستم شخص و يا افراد خاصى زمانى به خاطر اهداف خاصى از نامم استفاده كنند. والسلام
خدايا خدايا تا انقلاب مهدى خمينى را نگهدار.
 مورخه 24/10/65 برابر با شهادت بانوى بزرگوار اسلام حضرت فاطمه (س) جبهه هاى آبادان و خرمشهر.                             مجيد رضيعي

اول شهريور سال 1343 در يکي از محله هاي قديمي شهر اراک ودر خانواده اي مذهبي به دنيا آمد. کودکي کنجکاو و دقيق بود. خيلي قبل تر لز اينکه به سن تکليف برسد, به نماز جماعت مي رفت و هميشه در خانه نماز مي خواند .اول که شروع به نماز خواندن کرد بلد نبود؛ کتاب نماز را باز مي کرد و از روي کتاب مي خواند. دوره راهنمايي را در مدرسه پيشرو که بعد از انقلاب به نام دکتر علي شريعتي تغيير کرد ,سپري نمود.
تازه انقلاب شده بود و مدارس شور و حال ديگري داشت مجيد نيز همراه ديگر دانش آموزان به تظاهرات مي رفت و در مبارزات مردمي برعليه شاه ستم پيشه از پيشگامان مبارزه بود . انقلاب که به پيروزي رسيد گويي خيالش آسوده شد. فرصت را مناسب ديد تا ادامه تحصيل بدهد. به دبيرستان رفت و شروع به تحصيل نمود .روزها به کلاس مي رفت و شب ها در پايگاه بود تا اگر امکان حضور در جبهه را ندارد, درپشت جبهه قدمي در راه خدمت به کشور بردارد.
بعد از مدتي درس و مدرسه را رها کرد و گفت : من احساس مي کنم که جبهه ها واجب تر از درس است .فرداي آن روز براي ثبت نام به سپاه رفت و حدود دو ماه در سپاه سربند به عنوان بسيجي خدمت کرد. در زمستان سال 1361 براي اولين بار به جبهه رفت و در عمليات والفجر مقدماتي شرکت کرد .بعد از بازگشت ازجبهه تقاضاي عضويت درسپاه کرد و دوباره به جبهه رفت .اوبه بانه رفت ودر گردان جندالله پنج ماه با دشمنان جنگيد و در عمليات والفجر چهار شرکت نمود.
بعد از بازگشت وارد سپاه اراک شد و براي گذراندن دوره ي آموزش به قم رفت .بعد از گذراندن آموزش براي ديدن آموزش در رسته ي بهداري به قزوين رفت و پس از طي نمودن اين دوره مجددا به جبهه برگشت و دو سال در بهداري منطقه سردشت به عنوان معاون بهداري خدمت کرد .به دليل مسئوليتي که داشت مدت زيادي در جبهه مي ماند ,هر نوبت حضور اودر مناطق جنگي شش الي هشت ماه طول مي کشيد تا يک بار به مرخصي مي رفت. يکي از خصوصيات بارز ش شادابي و چهره ي خندان او بود که هميشه با همه با روي باز و شاد روبرو مي شد . هيچ کس او را غمگين نديد. ا هميشه در جبهه کارهاي سخت را برعهده مي گرفت. خيلي متواضع بود و فرائض ديني را به نحوه عالي انجام مي داد .به نماز اول وقت مقيد بود و بهترين نماز را نماز اول وقت مي دانست .
در سال 1364 ازدواج کرد و بعد از بيست روز دوباره به جبهه رفت. بعد از مدتي به سپاه سربند آمد و مدت هشت ماه در مشغول خدمت بود تا اين که در سال 1365 اوايل تابستان به جبهه ي کردستان رفت و بعد از چند ماه به دليل نياز به حضورش مجدداً به سپاه سربندبازگشت. اودر سپاه سربند مسئول بهداري و معاون فرمانده سپاه بود اما دوماه بيشتر دوام نياورد و با اسرار زياد به اراک رفت و بامأموريت 45روزه به جنوب رفت ودر لشگر 42 قدر در عمليات کربلاي چهار و پنج شرکت کرد و در تاريخ 8/12/65 به درجه رفيع شهادت نائل آمد. آخرين سمت او فرمانده بهداري لشگر 42قدر بود.
منبع:پرونده شهيد دربنياد شهيد وامور ايثارگران اراک ومصاحبه با دوستان وهمرزمان شهيد

وصيت نامه
بسم الله الرحمن الرحيم
السلام عليکم و رحمه الله و برکاته
در مقدمه سخن خود را آغاز مي کنم با چند کلام دعايي از دعاي روز سه شنبه:
الهم اجعلني من جندک فان جندک هم الغالبون واجعلني من حزبک فان حزبک هم المظحون و اجعلني من اوليائک فان اوليائک لاخوف عليهم و لاهم يحزنون اللهم اصلح لي ديني ...
بار الهي مرا از لشگريان خود قرار بده که لشگريان تو چيره اند و مرا از حزب خود به حساب آور که حزب تو رستگارانند. و مرا از لشگريان خود و دوستان خويش معين فرما ...
سپاس بي حد به درگاه خداي متعال که انقلاب اسلامي ايران را با امدادهاي غيبي به پيروزي معجزه آسا رسانيد و ستايش بي پايان پروردگار حکيم و عظيم را که فرزند پاک و شايسته رسول الله عخميني روح الله را هم چون ابراهيم خليل الله از آتش ستم طاغوتيان شرق و غرب نجات داد و پيروز ساخت وامام را نصرت نمود تا همچون خورشيد روشن و حيات آفرين به شبستان ظلمت نشيند.
مستضعفان و مظلومان را بيدار و زنده و ملّت طاغوت زده ايران را به امّت حزب الله دگرگون ساخت, امت حزب الله بايد اين نعمت بزرگ و رحمت عظيم و تحول الهي خود را به درگاه باريتعالي حمد گويد و شکر نمايد .
واضح است که شکر اين نعمت الهي يعني تلاش براي انجام رسالت و مسئوليت حزب الله بودن و جبهه هاي فردي و اجتماعي را در ابعاد عبادي سياسي اقتصادي نظامي و به سوي حزب الله رشد دادن نه تنها در گفتار و سخن بلکه در محتوا و عمل چه زيبا و شايسته است .
نام حزب الله دادن برامت پيامبر عظيم الاشأن اسلام و رهروان راه مقدس کتب توحيد است که پيامبر عظيم الاشأن اسلام و ابراهيم (ع) پرچم دار و محمد (ص) الگو و اسوه حرکتش و امامان (ع) پيشتازان راهش به سوي حق بوده اند.
حزب الله نامي است بسيار مقدس که شايسته ابراهيم خليل الله و موسي کليم الله و عيسي روح الله و محمد رسول الله (ص) و علي ولي الله (ع) و پيروان و رهروان آنان است .نام حزب الله را مي توان به اباعبدالله الحسين (ع) و يارانش نهاد که با حماسه آفريني آنها و با شهادت خود پيروزي خون بر شمشير را اثبات نمودند. و پر افتخارترين صحنه هاي مقاومت و ايثار و جهاد در راه خدا براي همه تاريخ به نمايش گذاردند.
حزب الله نام بقيه الله (عج) و سربازان و ياران اوست که به زودي با برقراري حکومت حزب الله قسط وعدل را در راسر گيتي جاري خواهند کرد.
حزب الله نام ياران با ايمان و مقاوم طالوت پيامبر است که براي نابودي ظالم و ستمگر زمان خود ,جالوت برخواست و با ياران اندک و اسلحه ناچيز خود سپاه به ظاهر قدرتمند و مسلح جالوت را همراه با يارانش در هم شکست .
ياران مؤمن طالوت (ع) پس از طي مسير طولاني در بيابان هاي خشک و سوزان به سرچشمه آب گوارايي رسيدند اما خداوند براي امتحان آنها دستور داد که تنها به اندازه يک مشت مي توانند آب بنوشند ,بعضي از آنها دچار ضعف و سستي شدند و نافرماني کردند (همچون دنيا طلبان خودمان که از فرمان امام سرپيچي کرده و حق ديگران را زير پا مي گذارند) اما مؤمنان راستين فرمان خدا را انجام دادند و بالاخره با ياري و ايمان و مقاومت به پيروزي رسيدند. اينان حزب الله بودند زيرا که به فرمان پيامبر و رهبر خود که پياده کننده فرمان خدا هستند عمل نمودند.
پس اين بنده حقير از شما مي خواهم طبق دعايي که از اول نوشته هايم خوانديد اگر مي خواهيم که خدا ما را از حزب خود قرار دهد بايد فرمان او را اطاعت کنيم و فرمان آن همان فرمان ولايت فقيه است.
يکي از ابعاد حزب الله که بايد به آن ايمان و اعتقاد قبلي داشته باشيم همان ولايت فقيه است.
ولايت فقيه در حقيقت ولايت امام معصوم و امام نيز ادامه ولايت رسول الله (ص) و همه و همه آنها از ولايت الله سرچشمه مي گيرند. پس از اين رو نياز به وجود يک رهبر در جامعه از بهترين و مهم ترين مسئله هر اجتماع کوچک و بزرگ است چنانچه امام علي (ع) مي فرمايد: آگاه باشيد که هر جامعه داراي رهبري است که همگي از او پيروي مي کنند و به دنبال او حرکت مي کنند.
بنابراين اولين و اساسي ترين ستون جامعه حزب الله آن است که رهبري را با معيارهاي الهي انتخاب کنند و به ياري خدا نظام اجتماعي ـ سياسي ـ اقتصادي و فرهنگي جامعه خود را آن چنان که خداي متعال و پيشوايان معصوم فرموده اند: شکل دهند همان گونه که در قرآن کريم سوره نساء آيه 59 مي خوانيم...
اطيعوالله و اطيعوالرسول و اولي الامر منکم
اطاعت کنيد خدا و فرستادگانش را و نيز اطاعت کنيد از کساني که زمام امور شما در دست آنهاست.
پس بدين ترتيب ما بايد با جان و دل از ولايت فقيه پشتيباني کنيم در اين جامعه ما ولايت فقيه است که زمام امور جامعه را به دست دارد .
در اينجا مطالبي را به عرض شما برسانم که هرکس ولايت فقيه را قبول ندارد بايد يکي از اين سه نظريه را بپذيرد زيرا که خط ولايت فقيه مخالف اين سه نظريه است و هر کس يکي از اين سه نظريه را بپذيرد مخالف ولايت فقيه است و بايد او را از جامعه طرد کرد...
1ـ اسلام تنها نماز و روزه و يک سري عبارات فردي و اخلاقيات است و بس. در اسلام مسائل اجتماعي و حقوقي و قضايي و سياسي و اقتصادي نيست.
2ـ اسلام تنها براي زمان رسول الله (ص) بوده و بعد از آن رها شده و جاي قوانين آن تنها در لابلاي کتاب ها است.
3ـ قوانين اسلام بايد به دست مجريان جاهل و فاسق اجرا شود.
باز براي رد کردن اين مسئله اي که منافقين در جامعه ما تبليغ مي کنند مي گويند ولايت و علما را چه به حل کردن مشکلات مردم و مسائل مملکت چه کرده اند؛ از گفته امام زمان (عج) به خط مبارک امام در وسائل الشيعه جلد 18 باب يازده نوشته است و در آن سفارش شده است در مسائل و مشکلات زندگي ( که منظورزندگي ما در اين دنيا و در اين جامعه است) به علما و دانشمنداني که علوم ما را نقل مي کنند مراجعه کنيد زيرا که من آنها را به عنوان حجت و نماينده در ميان شما قرار دادم و خودم حجت خدا هستم .امام علي (ع) نيز مي فرمايد:
العلماء حکام علي الناس.... علماء حاکمان مردم هستند و طبق گفته ها که از امام زمان (عج) و مطلب پايين که از سخنان گوهربار علي (ع) مولاي متقيان برداشتي که مي کنم اين است که رهبريت امام خميني همان رهبريتي است که امامان ما گفته اند و امام زمان نيز گفته است که نماينده و حجت من هستند. پس ما ملت حزب الله بياييم و از گفته هاي رهبران استفاده نموده و با رهبري امام امت ريشه ظلم را برکنيم. البته نه با سلاح بلکه با ايمان همان گونه که از گفته امام روح الله رهبر حزب الله برداشت مي کنيم پيروزي ما در گرو وحدت ماست و در گرو ايمان ماست و نيز توجه به اين معنا داشته باشيد که بايد اين ايمان به خدا را حفظ کنيم و آن وحدتي که به تبع ايمان براي شما حاصل کرده است استفاده کنيد و براي نبرد با ظالم و پيوند با مظلوم به کار بريد.
امّت حزب الله طبق گفته قرآن کريم که در سوره بقره آيه 279 مي فرمايد:
نه ستم کنيد و نه ستم بپذيريد.
حزب الله نه زير بار ظلم مي رود و نه نسبت به ديگران ظلم و ستم مي کند و هر که ظلم کند دست او را قطع مي کند يا طبق آيه 279 از سوره بقره که مي فرمايد ولکم في القصاص حياه يا اولي الالباب. قصاص و انتقام از متجاوزين نشانه زنده بودن شماست اي امّت غافل و ستمگر و يا بد.
امّت حزب الله براي هدايت و ارشاد همه کفار و منافقين و فاسدين قيام کنند اما در مقابل جنايات که آنان مرتکب مي شوند هرگز سکوت نکرده بلکه با تمام قدرت از آنان انتقام گرفته و در حقيقت با قصاص خود راه ظلم و جنايت را برآنان مي بندد. همان طور که قرآن فرموده که قصاص نشانه زنده بودن ماست .
اين ها همه که گفته شد «يعني حزب الله بودن پيروي از رهبريت کردن ,پشتيبان ولايت فقيه بودن و با ايمان بودن و انتقام گير از ظالم بودن يعني قصاص کردن» با اينهاست که به استقلال واقعي خواهيم رسيد. همان طور که در سوره فتح آيه 29 مي فرمايد.
جامعه مؤمنان خود کفار و مستقل از وابستگي به ديگران است....
در آخر مطلبي با همسر خود دارم که اگر خداوند کمک نمود و فرزندي به ما داد اگر دختر بود که اخلاق و صفات زينب گونه به او بياموزد و اگر فرزند پسر بود صفات يک حزب اللهي را به او بياموزد تا اين که بتوانيم به اين گونه تربيت ها جامعه آينده اسلامي خود را به استقلال واضحي برسانيم .
از پدر و مادرم هم نيز به خاطر زحماتي که براي بنده کشيده اند تشکر مي کنم و از آنها مي خواهم که به همسرم کمک کنند و اگر خود تا آن موقع زنده بودم که با کمک همسر خود که از نظر ايمان در سطح بالايي است که اين ايمان بالاي او باعث بود که اين بنده حقير بيشتر دلبند اسلام شوم و از امّت حزب الله مي خواهم که ما بايد خودمان ريشه ظلم را کنده و از تجربه اي که در اين راه بدست مي آوريم به فرزندانمان منتقل نماييم تا که اسلام را مستقل نمايند .
اين بنده حقير که اين مطالب را مي نويسم تابستان 1365 مي باشد و مسئوليتي که در سال هاي قبل که به جبهه مي آمدم کمتر از فعلي بود چون که طبق مطالب گفته شده اين که به اصطلاح يک رهبر جامعه کوچک هستم و مسئوليت سنگين تر است و اين مطالبي که گفتم فقط جهت وظيفه بود که انشاءالله خانواده ام از اين مطالب ناچيز استفاده نموده و به فرزند و فرزندان فرزندمان انتقال دهند تا انشاءالله با رهبريت آقا امام زمان (عج) تمام جهان را فرا بگيرد.
و باز در آخر خواهشي که دارم که اگر من در اين راه از دنيا رفتم و با اين اعمال ناچيز ما فکر نمي کنم که به شهادت برسم ولي شايد از دنيا بروم مرا اگر جنازه ام دستتان رسيد در کنار ديگر شهدا دفن نماييد تا بلکه با شفاعت آن ها به بهشت بروم, خود که نامه اعمالم سياه مي باشد و اگر جنازه ام نيامد که چه بهتر جنازه ام در زير آفتاب بماند تا که با از بين رفتن جنازه ام در زير آفتاب اعمال نيک ناچيزم مورد رضاي خدا قرار گيرد و اعمال زشتم ناديده قرار گيرد .
خواهش هم که دارم از مردم هرکه پيرو خط امام نيست، دست به جنازه من نزند و در تشييع جنازه من شرکت نکند. و آخرين وصيتم اين است که از سپاه حمايت کنيد که به حق اگر سپاه نبود کشور هم نبود و چه قدر خوشحال هستم که اين سپاهي که امام مي فرمايد سپاه نورچشم من است خدمت کردم و از طريق اين سپاه توانستم خدمات ناچيزي در راه اسلام بنمايم و اين يک جاني که داشتم از طريق سپاه و طبق گفته امام دادم, انشاءالله که مورد قبول واقع شود. مجيد مقيمي

خاطرات
برادرشهيد:
گويي پرنده اي يک لحظه آرام نداشت . با نيروهاي واحد بهداري مثل يک برادر کوچکتر رفتار مي کرد و در تمام کارها اول خود پيشتاز مي شد . بسيار با خضوع و متواضع بود.
در شب 7/12/65 موقع عمليات به عنوان امدادگر به خط رفته بود و تا صبح زخم هاي رزمندگان را پانسمان مي کرد و به عقب مي فرستاد.
صبح يک ساعت خوابيده بود که يکي از برادران آمده بود تا اجازه بگيرد و آمبولانس را به مقر شهيد صبور ببرد, بلند شد.
برادر رحمتي مسئول پرسنلي لشگر مي گفت رفتم توي سنگر بهداري و بعد از سلام و احوال پرسي گفتم: مجيد تو برو بخواب ديشب خسته شدي. او گفت: ديگر خواب حرام است نبايد خوابيد و بعد ازهمه خداحافظي کردند و جدا شدند که حدود ساعت يازده ظهر همان روز بود که براي گرفتن وضو به همراه برادران سيد احمد حسيني، احمد ميرصادقي، احمد جوانبخش، و حاج آقا مرادي بيرون آمدند .
برادر رحمتي مي گويد که هنوز چند قدمي از او دور نشده بودم که صداي سوت خمپاره اي را شنيدم و وقتي برگشتم ديدم که آنها نداي حق را لبيک گفته اند.

در آخرين باري که مي خواست به جبهه برود يکي از برادران سپاه که برادر رضايي بودند به ايشان گفتند که مجيد خيلي مي خندي حتماً اين بار شهيد مي شوي و او در جواب گفت که نه بابا شهادت نصيب هرکسي نمي شود.

يک هفته قبل از شهادت مجيد خواب ديدم او شهيد شده. وقتي برايش تعريف کردم او در حالي که بر لب خنده داشت گفت جدي مي گي و بعد با جديت تمام ادامه داد خدا کند که راست باشد .
وقتي که براي بار آخر مي خواست به خط مقدم برود او با چند نفر از براداران جلوي ماشين بودند و من به او گفتم که مجيد بيا خداحافظي کنيم و بگذار که حداقل بوست کنم. او گفت تو که گفتي خواب ديدم که شهيد مي شوي پس موقعي که شهيد شدم مرا ببوس چون ديگر آن موقع پاک هستم . درست يک هفته بعد از آن جريان ايشان شهيد شد.
هميشه مي گفت :آنهايي که رفتند کاري حسيني کردند و آنهايي که ماندند بايد زينب وار زندگي کنند

زندگينامه شهيد به روايت خودش:
من مجيد زينلي فتح آبادي فرزند اکبر داراي شناسنامه به شماره 19 در چهارم آذر ماه 1339 در روستايي به نام فتح آباد يکي از روستاهاي شرق رفسنجان در خانواده نسبتاً متوسطي به دنيا آمدم. تحصيلات ابتدائيم در همت آباد در منزل يکي از اربابان که ارباب پدر و پدر بزرگ و عمويم بود زندگي مي کرديم بالاخره تا سال پنجم که دوران ابتدائي جديد شاه در آنجا بودم و هر سال در کلاس شاگرد ممتاز بودم سال اول راهنمايي به يک مدرسه ملي راهنمايي(راه نو) رفتم چون شهريه ثبت نام را پسر ارباب داد وگرنه خانواده من آنقدر پول اضافه نداشت که بتواند چهارصد تومان براي شهريه من بپردازد بالاخره آن سال را من در آنجا به پايان رساندم و سال دوم را به راهنمايي غزالي رفتم و در آنجا با چند تا از همسايه ها اينطور بگويم هم روستائيان همراه بودم تا اينکه آن سال و سال سوم را هم در آن مدرسه به پايان رساندم البته ناگفته نماند که من سال اول و دوم راهنمايي را سالي با يک تجديدي قبول شدم اما سال سوم بيشتر فکر کردم و با خود گفتم که اگر بخواهم دنبال کارهاي ديگر بروم از درس عقب مانده و باعث مي شوم که علاوه بر آن که يک سال از زندگيم عقب مي بيفتد بلکه يک خرج اضافي به گردن پدر کارگرم بيفتد. پدر من آن مو قع آشپز بود و با ماهي هزار تومان و با هفت سر عائله مي ساخت و خدا برکت مي داد. بالاخره من سال سوم راهنمايي رادر خرداد قبول شدم و همان سال با پدر و برادر کوچکترم به مشهد رفتيم خوب سال اول نظري را به دبيرستان دکتر علي شريعتي که آن مو قع دکتر اقبال نام داشت رفتم و به تحصيلات دبيرستاني مشغول شدم. سال اول با نمراتي عالي شاگرد ممتاز کلاس و سال دوم را شاگرد دوم شدم. در سال سوم با يکي از بچه ها که متولد يزد ولي بزرگ شده رفسنجان بود، آشنا شدم و او با صحبت و حرفهايي که مي زد من فهميدم که اين يک راهي را به من نشان مي دهد راهش راه خوبي است. کم کم عکس از آيت ا... شهيد صدوقي رحمت ا... عليه را برايم آورد و کتابهايي به من معرفي کرد. از جمله کتابهاي شهيد مطهري و شريعتي خلاصه آن سال را به پايان رسانده و سال چهارم که سال 58-57 بود را شروع کرديم. ديگر براي ما عادي شده بود که انقلاب خواهد شد و آن را از راديو مي شنيديم که مي گفتن اخلال گران در دانشگاه فلان کردند به آتش کشيدند و تا اينکه ما هم توانستيم با ترس و وحشت عکس امام و آيت ا... شهيد صدوقي را بين بچه ها پخش کنيم. خوب يادم است که وقتي مي خواستيم عکس به يکي از بچه ها بدهيم کتابش را به به بهانه اي از او گرفتيم و بعد عکس را در بين آن گذاشته به او برگردانديم و به او مي گفتيم اول کتاب را نگاه کن بعد اگر خواستي به کسي بده. خلاصه تا اينکه کم کم نهال انقلاب علني گذاشته شد و توانستيم بچه ها را روشن کنيم و تا اينکه يک روز که به نام روز معلم بود معلمان نيامدند مدرسه و ما هم همان را بهانه قرار داده و بچه ها را از کلاسها بيرون کشيديم و با آنها صحبت کرديم که بايد رفت در داخل خيابانها و شعار داد که درود بر معلم مبارز و درود بر خميني که مردم هم روشن شوند. در رفسنجان هنوز کسي راهپيمائي نکرده بود براي اولين بار از افرادي که در آن دبيرستان تحصيل مي کردند حدود يکصد نفر از آنها با ما همرايي کرده و شروع کرديم به راهپيمايي. شعارهايمان اين بود که درود بر معلم مبارز درود بر خميني برادر مسلمان بيدار شو و... و بالاخره حدود چهار و يا پنج کيلومتري که کلاً دو تا از خيابانها را پيموديم ناگهان صداي آژير ماشين پليس بلند شد و از عقب با سرعت خيلي زياد آمد من چونکه صف جلو بودم وقتي که متوجه شدم پريدم توي پياده رو، بچه ها همه متفرق شدند و پا به فرار گذاشتن من خودم را انداختم توي يک مغازه و بدنم مثل بيد مي لرزيد چون نديده بودم وقتي که افراد شهرباني از توي ماشين پياده شدند افتادند عقب بچه ها چند تا را با قنداق تفنگ زدند و دست و پايشان شکست و خوب يادم هست که يکي از افراد شهرباني که قدش کوتاه بود کلتش را کشيد و چند تا تير به طرف بچه ها خالي کرد که خوشبختانه به هيچ کدام نخورد خلاصه آن روز رفتيم و هيچ يک از آنها از اين برنامه ناراحت نبودند و حتي بيشتر دلشان مي خواست به خيابان بريزند تا اينکه يک روز شنيديم روحانيون رفسنجان به طرف مسجدي که در خيابان فردوسي است رفته اند تا درب آن را باز کنند آخه افراد شهرباني درب مسجدها را اگر يادتان باشد قفل کرده بودند، ما هم رفتيم. آن روز خيلي شلوغ بود با باتون مي زدند و تير هوايي زده مي شد خلاصه ديگر راهپيمائيهاي ترسناک و کم کم بدون ترس و زياد شد تا اينکه 12 بهمن امام امت از پاريس به ايران آمدند و ايران را دو باره ساختند و انقلاب هم در 22 بهمن همان سال يعني سال 57 پيروز شد و جمهوري اسلامي جاي رژيم کثيف پهلوي را گرفت خوب برويم سر مطلب اصلي در حدود پنج ماه از سال را راهپيمايي و تظاهرات کارمان شده بود و اصلاً به فکر اينکه مدرسه اي هست و ما محصليم نبوديم تا اينکه بعد از پنج ماه دوباره اعلام شد مدرسه ها باز شدند و ما دوباره همان آش و همان کاسه با يک تفاوت که قبلاً در رژيم شاهنشاهي و حالا در رژيم دلخواه مسلمانان جهان جمهوري اسلامي از همه بهتر به رهبري امام خميني بوديم. خلاصه 2 ماه يا بيشتر به پايان سال تحصيلي مانده بود و ما هم امتحان نهايي داشتيم و نمي دانستيم چکار کنيم درسهايمان عقب مانده و حواسها فقط به انقلاب جمع شده بود چکار کنيم نمي دانستيم بالاخره شروع کرديم به درس خواندن و خلاصه انقلابي درس خوانديم يعني خيلي سريع و قاطع و من در خرداد همان سال با اولين معدل در آن مدرسه قبول شدم و يک ماهي با خانواده ام به مشهد رفتم بعد از آنکه برگشتيم امتحان کنکور شروع شد ولي نمره کافي نياوردم چون پيشامدي شد که مي خواستم سر جلسه امتحان نروم و دلسرد رفتم و حدود 3200 نمره آوردم که کافي نبود خلاصه بعد از چند ماهي بيکاري و علافي يعني در پانزدهم آذر ماه به خدمت سربازي اعزام شدم. بگذاريد از خدمت برايتان بگويم، بخصوص چند ماه اول که در رفسنجان تنها بودم و تنهايي هم که مي داني چقدر سخته، خلاصه به هر کلک بود دو ماه آموزشي را در کرمان سپري کردم و بقيه خدمتم به توپخانه اصفهان افتاد، رفتم اصفهان و حدود پنجاه روز نيامدم مرخصي بعد از پنجاه روز که آمدم به مرخصي يک برنامه ناراحت کننده اي برايم رخ داد حدود 10 روز بعد از اينکه از مرخصي برگشته بودم ما را به مأموريت خوزستان فرستادن هر چند که هنوز از جنگ خبري نبود ولي پيش بينيهايي که کرده بودند ما را فرستادند سد کارون براي محافظت چون ما ضد هوايي بوديم، خلاصه بعد از سه ماه من توانستم چند روزي بيايم مرخصي و دوباره برگردم همانجا دردسرتان ندم مأموريت پشت هم از کارون به سوسنگرد و از آنجا به کارون و خلاصه 18 ماه خدمت و شش ماه احتياط 18 ماهش را در مأموريت بودم تا اينکه در تاريخ بيستم آذر ماه سال 1360 توانستم پايان خدمت و کارت احتياط را بگيرم. ناگفته نماند که در سوسنگرد يک مرتبه مرگ از جلوي چشمم گذشت ولي به طرفم نيامد. شب بود تاريخش يادم نيست فقط يادم است که بهمن ماه بود و باران زياد مي آمد. حدود ساعت 5 بعد از نصف شب بود که يکي از توپهاي 155م م از روي سنگرم رد شد و حدود يک تن خاک ريخت روي من ولي من سالم از آن آوار بيرون آمدم هرکس که مي آمد و مي ديد مي گفت معجزه شده که زنده بيرون آمدي خاطرات زياد است که اگر بخواهم بگويم روزها وقت لازم است.
بعد از پايان خدمت سربازيش به عنوان يک بسيجي در جبهه هاي حق عليه باطل حضور پيدا کرد و با مزدوران بعثي به نبرد پرداخت چون نامبرده با نيتي پاک و خالصانه انجام وظيفه مي نمود به فرماندهي يکي از گروهانهاي لشکر 41 ثارا... منصوب گرديد و بعد از چند سال جنگ و نبرد ،معاون فرماندهي گردان 418 لشکر 41 ثارا... به او محول گرديد.
شهيد حاج مجيد چندين بار در عملياتهاي مختلف مجروح گرديد ولي دست از جنگ بر نداشت چون تنها آرزويي که از خداوند تبارک و تعالي داشت شهادت بود تا اينکه در تاريخ 3/5/1367 مصادف با عيد قربان شربت شهادت را نوشيده و به لقاء ا... پيوست.
منبع:پرونده شهيد در بنياد شهيد وامور ايثار گران کرمان ومصاحبه با خانواده ودوستان شهيد

وصيت نامه
...من آنگونه که مي بايست در خدمت به انقلاب و جنگ موثر نبودم شما را نيز سفارش بر اين دارم که عمر با ارزش خويش را جز در کنار برادران حزب الهي و فدائيان اسلام امام خميني و روحانيت بيدار و آگاه و در جوار رزمندگان اسلام صرف نکنيد و بقول امام بزرگوارمان سعي کنيد اسلامتان از روحانيت جدا نشود و مظهر اين روحانيت امام عزيز و شاگردان ايشان مانند(بهشتيها، خامنه ايها، هاشمي ها و ديگر خدمتگذاران اسلام) ميباشد، دقت داشته باشيد که انتقادات و ايرادهاي شما در حضور مردم نا اهل و حتي مسلمانان غير حزب الهي با آب و تاب مطرح نشود که مايه تبليغات شوم آنان و تضعيف و تحقير اين انقلاب خواهد بود زيرا دعواي دو برادر را غريبه نبايد بشنود.
پدر و مادر گرامي و بزرگوارم انسان هميشه در معرض آزمايشهاي الهي قرار دارد و بايد هميشه کوشش مي کند تا از اين امتحانات الهي سرافراز بيرون آيد، اين بار خداوند با امتحان ديگري شما را آزمايش مي کند تا روز قيامت به شما ثابت کند که چقدر صبور بوده ايد.
خداوند متعال در قرآن مي فرمايد:
ما حتماً شما را آزمايش مي کنيم، آزمايشهايي چون ترس و گرسنگي، کمبود اموال و ...
تا ببينيم کداميک از شماها صبور هستيد و بشارت بده بر صابرين، آنانکه هرگاه پيشامدي بديشان رسد مي گويند ما از خدائيم و بسوي او باز مي گرديم.
مادر و پدر عزيز و مهربانم از اينکه مرا چنين تربيت کرديد و تحويل جامعه داديد کمال تشکر را دارم و اميدوارم که از اين آزمايش الهي سرافراز بيرون رويد و مرا نيز عفو فرمائيد.
و شما اي برادران عزيزم اميدوارم که معني زندگي حقيقي را درک کرده باشيد و حتي الامکان سنگر جبهه و سنگر مسجدها را ترک نکنيد و آنها را خالي نگذاريد و اگر من به آرزوي ديرينه خود رسيدم هرگز ناراحت نباشيد و با رادمرديهاي خودتان از حکم آيه قرآن (و قاتلو هم حتي لا تکون فتنه) بکشيد و مبارزه کنيد تا فتنه و فساد برداشته شود و دين حق پا برجا بماند. انشاءا...
و تو اي همسر مقاوم، بدان که رسالت تو از رسالت حضرت زينب(س) سنگينتر است. چون حضرت زينب(س) فقط رسالت بدوش کشيدن خون شهداي از بدو خلقت آدم تا زمان امام حسين(ع) را داشت. اما تو علاوه بر آن رسالت، رسالت بدوش کشيدن خون شهداي انقلاب و زمان بعد از امام حسين(ع) به گردن تو و امثال توست. اميدوارم که بتوانيد اين رسالت را به نحو احسن انجام و به پايان برسانيد.
از خداي تبارک و تعالي براي شما صبري جليل و اجري عظيم مي طلبم و اميدوارم قدرت صبر و مقاومت در مقابل ناملايمتهاي زندگي را به شما عنايت فرمايد. تنها خواهش و تمنايي که دارم تربيت و پرورش فرزندامان است. دوست دارم آنگونه که خداوند و اوليائش خواسته اند و ميخواهند آنها را تحويل جامعه اسلامي دهيد که ادامه دهنده راه حضرت فاطمه(س)، امام حسين(ع) و زينب(س) باشد. انشاء ا...
همسرم در پايان هميشه سعي کن زينب وار با دوستان ائمه(ع) مهربان باشي و با دشمنشان در ستيز و کاري نکني که ناشکري خدا در آن باشد.
و شما اي خواهران مهربانم، فکر نکنيد رسالت بدوش کشيدن خون شهدا فقط به عهده همسران شهداست نه، بلکه رسالتش بدوش شما نيز مي باشد و اميدوارم ضمن انجام اين مأموريت سنگين سنگر خود را که سنگر حجاب ظاهري و باطني شماست حفظ کنيد و همانگونه که تا بحال به خواسته هاي ابر جنايتکاران شرق و غرب تو دهني زديد باز هم با مستحکم کردن آن سنگر به پيام خون شهيدان لبيک گوئيد و سعي کنيد خواهراني که رعايت نميکنند اول طبق دستور قرآن راهنمايي و امر به معروف و در نهايت در صورتي که موثر واقع نشد آنها را بين خودتان ترد کنيد و اوقات عمر خويش را در کنار آنها صرف نکنيد که به هدر رفته است.
پدر جان، اگر آثاري از جنازه ام به دستتان رسيد در صورتي که دسترسي باشد بر جنازه ام حجت الاسلام هاشميان نماز بگذارد. بر جلو تابوتم عکس امام را نصب کنيد تا کور دلان بدانند نه تنها در زندگي قلبم و روحم از امام و خط امام جدا نبوده بلکه جنازه ام نيز تا پاي در بستر ابدي ننهاده بدون اما نمي تواند باشد. برادرم وصيتنامه ام را قرائت نمائيد تا همه بدانند ادامه دهنده راهم است. اگر صلاح دانستيد جنازه ام را در مزار خاموش روسايمان همت آباد دفن کنيد شايد که خداوند کريم بر اهل آن قبور رحمي فرمايد.
بر بالاي قبرم بنويسيد:
عزا بهر شهيدان ننگ دارد که او با خود فريبان جنگ دارد
بدانيد ماديات صد رنگ دارد منافق با خدايش جنگ دارد
پدر جان اگر قبل از اينکه به کربلا برسم شهيد شدم و انشاء ا... شما روزي به پابوس حضرت اباعبدا... رفتيد سلام مرا به آقايم و مولايم حسين بن علي(ع) برسانيد .مجيد زينعلي

خاطرات
مادر شهيد:
زماني که جنازه حاج مجيد را آوردند با بچه ها براي ديدنش رفتيم. آنجا دستمالي را آغشته به خون شهيد کردم که براي خود نگه دارم وقتي به خانه آمدم آنرا به چشم نوه ام کشيدم که در اثر ضربه انگشت زخمي شده بود فرداي آن روز هيچ اثري از آن زخم نبود. خيلي ها به برکت خون شهيد از آن دستمال بردند و اثرها ديدند.

حسن ميرزابيگي:
بنده با شهيد بزرگوار حاج مجيد زينلي از تاريخ 20/11/66 آشنا شدم يعني دومين تاريخ اعزامم به جبهه. شهيد حاج مجيد زينلي بسيار مرد خاکي و متواضعي بودند که اگر کسي براي اولين بار با او برخورد مي کرد نمي دانست که فرمانده گردان است. بسيار با تقوي بودند که حتي نورانيت از سيماي وي مويد اين مطلب بود. ايشان شبها را به غير از شبهايي که رزم شبانه گردان اجرا مي شد به عبادت مي پرداختند. يادم است نيمه شبي بود که رفتم دست شويي ديدم ايشان شخصاً، تنها و دور از نظر در حال نظافت دست شويي ها بودند در حالي که بسياري از افراد گردان در خواب بودند. ايشان براي برقراري ارتباط بيشتر با بچه هاي گردان، مثلاً اعلام مي کرد ما نهار را مهمان دسته، مثلاً گروهان جعفر هستيم، تشريفاتي انجام نمي شد، يعني ايشان به تدارکات گردان قبلاً اعلام مي نمود که سهميه ناهار ما را به دسته يک بدهند و فقط سفره اي ساده انداخته مي شد و ايشان در کنار بچه ها حضور مي يافتند و با شوخي و خنده به آن دسته يا گروه روحيه مي دادند.
بنده نشد يک دفعه زودتر از شهيد بزرگوار در چادر مهديه گردان توفيق حضور داشته باشم و هر موقع نماز صبح و قبل از آن به چادر مهديه مي رفتم مشاهده مي نمودم که شهيد بزرگوار در حال تلاوت قرآن هستند. ايشان بسيار مرتب و آراسته در گردان مي گشتند و وضع ظاهري را بسيار مرتب مي کردند. در خط مقدم سنگري خاص و مقاوم نداشتند. تمامي بچه هاي گردان سنگري عادي داشتند و در زير انبوه خمپاره دشمن به سنگرها سر مي زدند و از حال و اوضاع بچه ها با خبر مي شدند. ايشان با وجود داشتن زن و فرزند هيچ چشم داشتي به دنيا نداشتند. يادم است که در منزل جانشين گردان جلسه اي با حضور کادر گردان يعني از فرماندهي گردان تا فرماندهان دسته حضور داشتند. در آن زمان مقداري لوازم داده بودند تا بين کادر گردان به دلخواهشان تقسيم شود. اما ايشان هيچ براي خود نخواستند. وقتي ايشان فهميده بودند من براي خريد يک تخته قالي 3000 تومان پول قرض نموده ام بسيار ناراحت شده بودند و مي گفتند گردان بودجه دارد چرا نيامدي به خودمان بگويي، يادم است در حال مرخصي بوديم ايشان چند قواره زمين از بخشداري از زمينهاي روستاي اسلام آباد براي بچه هاي کادر گردان گرفته بودند. اين زمينها را به مستضعفين دادند در حالي که براي خودشان بر نداشتند. بعد از شهادت ايشان ما متوجه شديم که ايشان و خانواده شان فاقد مسکن بوده اند. من مي توانم بگويم که ايشان بسيار با گذشت بودند و فقط به آخرت و شهادت مي انديشيد. در آخرين ساعاتي که با او بوديم در سوله گردان 418 واقع در ابتداي اهواز مقر لشکر ثارا... بوديم که آن پيام دردناک امام خميني(ره) پخش شد. آن پيام چيزي نبود جز قبول قطعنامه 598 از سوي ايران يعني شخص اول امام خميني(ره) بودند. وقتي گوينده تلوزيون پيام قبول قطعنامه را از قول امام قرائت مي نمود يادم است که شهيد حاج مجيد زينلي، چفيه را جلوي چشمانشان گرفته بودند و بسيار گريستند، چرا که در پيام امام قبول اين قطعنامه از جام زهر براي ايشان تلخ تر بود و من به جرأت ميتوانم بگويم تلختر ازآن اين بود که حاج مجيد خود را تنها حس مي کرد و از اينکه به درجه رفيع شهادت تا آن زمان نرسيده بودند بسيار ناراحت بودند و خود را عقب افتاده از کاروان شهداء مي دانستند.
نکته اي که قابل عرض است و هنوز برايم راز بوده است اين بود که من به هريک از همرزمان چفيه اي که مي دادم مشکي بود و آنها به شهادت مي رسيدند و آخرين عملياتي که حاج مجيد به سوي شهادت رفتند فشار شديد عراق در شلمچه بود و ايشان چفيه اي از من خواستند و من چفيه مشکي خود را به ايشان دادم و ايشان به همراه گردان اصلي به سوي خط حرکت کردند و بنده و تعداد ديگري از افراد کادر و فرماندهي را در سوله گردان نگه داشتند و به ما گفتند شما باشيد قرار است از رفسنجان نيرو بفرستند شما آنها را سازماندهي کنيد. اين صحبتها آخرين وصاياي آن شهيد بزرگوار بود. زمان حرکت ايشان بسيار گريه آور و ناراحت کننده بود، شايد به دلمان آمده بود که اين آخرين ديدار است. روز بعد در سوله گردان منتظر نيرو بوديم که سازماندهي کنيم به کمک برويم که يکي از بچه ها شيميايي شده دور چشمانش سياه، خبري ناگوار آورد، حاج مجيد به همراه پيک و ... به شهادت رسيدند. ناگهان تمام بچه هاي باقيمانده گريه کردند، ناله کردند و داد زدند، خدا صبر عجيبي به من داده بود، شايد آن احساس قبلي موقع وداع بود، حاج مجيد حقش را از جنگ گرفت بيشتر از ما و اما من و ما و ماهايي ...
خاطره شيرين باقيمانده از آن شهيد بزرگوار اين بود که در موقع انتظار عمليات والفجر 10 در حلبچه بوديم، يادم است ساعاتي به تحويل سال 1367 باقي نمانده بود.
بچه ها براي آنکه روي لب بچه ها خنده بياورند و روحيه بدهند ضمن اينکه در محلي بوديم که ماشين نمي توانست عبور کند و جاده اي نبود با قاطر غذا مي آوردند.
بچه ها دو شورت را پاي دو قاطر کردند يکي را عدنان خيرا... مرد اول جنگ عراق ناميدند و ديگري را ماهر عبدالرشيد ديگر از سران جنگ عراق، يادم است که حاج مجيد با ديدن اين منظره، چفيه را جلوي دهانش گرفته بود و مي خنديد. در عين حال مواظب بود که لگد نزند . 

سال 1343ه ش  در تهران متولد شد و در خانواده اي مبارز و منتظر كه در روزگار دراز ستم شاهي زندگي را در حال تعب و شدائد گذرانده و چشم براه انقلابي بودند كه به اين دوران خمودي و سياهي پايان بخشد تربيت گرديد.
مجيد بيش ا زسيزده سال نداشت كه در كوران حوادث انقلاب عليه طاغوت قرار گرفت و با كمك برادرش شهيد مهدي زين الدين به انتشار اعلاميه ها و نوارهاي امام مدظله كه پدرش در اختيارش قرار مي داد پرداخته و در درگيري هاي خياباني و تظاهرات در شهر مقدس قم شركت فعال مي نمودند…… حوادث فشرده پس از به ثمر رسيدن انقلاب خونين اسلامي يكي پس از ديگري فرا رسيدند. حوادثي كه هركدام براي يك قرن زمان كافي بود و در مدتي كوتاه خود را نماياند. در يوزگان استكبار و غلامان حلقه بگوش استعمار در صبح پيروزي انقلاب بر سينه ملت بپا خاسته تاختند و نيزه هاي خود را بر قلب امت ما و بر خاك شهرهاي بي دفاع ما فروبردند. شهيد مجيد زين الدين كه از يكسو سازنده انقلاب بود نتوانست نسبت به مسائل انقلاب بي تفاوت بماند و از اين روي دوره دبيرستان را با دغدغه جنگ و حضور در جبهه هاي مختلف گذرانده بود. پس از آن به عضويت سپاه پاسداران در لشگر علي ابن ابيطالب (ع) كه برادرش مهدي فرماندهي آن را بعهده داشت درآمد و به واسطه آن جوش و خروش و استعدادي كه در وي بود بسرعت مراحل كمال را در ابعاد مختلف خصوصا در بعد رزمي طي كرد و در قسمت اطلاعات و عمليات مشغول فعاليت گرديده و در لشگر 17 مسئوليت فرماندهي يكي از تيپ ها را بعهده گرفت. او در بين رزمندگان چهره اي محجوب ،موثر، و در بين دوستان و خويشان و خانواده مايه آرامش وغمخوار ديگران بشمار ميرفت. قدرت بدني و بازوان پرقدرتش، تبحر وي در فنون مختلف رزمي انفرادي وي را از ديگران متمايز ساخته بود و همه اين صفات همراه با شجاعت و تقوي و ايمان قلبي اش از او مجاهدي ساخته بود كه يك تنه تا عمق مواضع دشمن نفوذ مي كرد، از جنگلها و كوهها و دشت ها در زير ديد دشمن عبور مي نمود و به جمع آوري اطلاعات و شناسايي مواضع دشمن مي پرداخت.
شهيد مجيد زين الدين در پي شركت در بسياري از عملياتها كه آخرين آنها عمليات غرورآفرين خيبر بود ايثار و اخلاص خود را به اوج مراتب رساند و عاقبت به منزلگه مقصود شتافت و بهمراه برادرش مهدي زين الدين بسوي ديار قرب الهي پرگشود و به جمع محفل عاشقان الله پيوستند.
منبع:پرونده شهيد دربنياد شهيد وامور ايثارگران قم ومصاحبه با خانواده ودوستان شهيد

خاطرات
مصاحبه با پدر شهيدان زين الدين
بر آنيم تا قدري در سايه سار استقامت‏شهيد دادگان بياراميم و با تنفس در فضاي اخلاصشان جان بگيريم . عزيزان شهيد داده آن قدر سخاوتمندند كه ديگران را رخصت‏بوييدن گل‏هايشان مي‏دهند و باغچه بهاري خود را بر همگان مي‏گسترند ; اين باغچه گسترده است‏به پهناي تاريخ و اين لاله‏ها هدايت گر هميشه راهند .
به خانه‏اي هميشه سبز آمده‏ايم تا با مسافري از كاروان زينبيان عليها السلام، مادر فرمانده فداكار و مخلص لشكر 17 علي ابن ابيطالب (ع) ، شهيد مهدي زين الدين و برادرش مجيد، به گفتگو بنشينيم .

مي‏خواهيم كمي از خودتان برايمان بگوييد .
خدمتتان عرض كنم كه: بنده در اصفهان متولد شدم ; در خانواده‏اي مذهبي و بسيار متعصب و آگاه به زمان .
فكر مي‏كنم همه نقش اساسي در رابطه با اعتقادات من را مادرم به عهده داشته است .
ايشان از كودكي، سحر قبل از اذان صبح، دست مرا مي‏گرفتند و مي‏بردند به مسجد «سيد» اصفهان كه مسجدي تاريخي و معنوي است .
امام جماعتي كه براي نماز تشريف مي‏آوردند، ويژگي خاصي داشتند . ايشان آيت الله شفتي از فرزندان آن سيد بزرگواري بودند كه اين مسجد را با آن معنويت‏خاص خودشان بنا كرده بودند . ويژگي آيت الله شفتي اين بود كه، قبل از اذان صبح، مي‏آمدند زير آسمان، زيارت ال يس مي‏خوانند . بعد هم مي‏رفتند داخل شبستان و نماز شب و نماز صبح را با سوره «سبح اسم ربك اعلي‏» به جاي مي‏آورند .
اين رفت و آمدهاي سحرگاهان موجب مي‏شد كه مسائل اعتقادي و مذهبي را خوب فرا گيرم . و در دامن آن مادر پاك و با فضيلت آموختم كه بايد نماز اول وقت نمازهاي يوميه را خوب ياد بگيرم و خوب انجام دهم . در زندگي فردي و اجتماعي ايشان براي من مثل يك رهبر بودند، و مسائل را به ما مي‏آموختند البته قرآن را خودم آموختم .

در چه سني ازدواج كرديد؟
هنوز كلاس پنجم بودم كه همين حاج آقا، يعني اولين خواستگاري كه براي من آمد، چون از نظر مذهبي و خانوادگي بسيار متشخص و متدين بودند، لحاظ كردند كه اين مورد خوب هستند و من را در سن يازده سالگي به ازدواج ايشان در آوردند .
شروع زندگي من در تهران بود كم كم مبارزات عليه شاه، شروع شده بود و حاج آقا، مذهبي بودند، و در طول زندگي خيلي با شاه مبارزه كرده بودند . بچه‏ها يك يك به دنيا مي‏آمدند تا اين كه قرار بود آقا مهدي دنيا بيايد ايشان فرزند سوم من بود . آقا مهدي كه به دنيا آمد، از همان ابتدا ويژگي‏هاي خاصي را در وجودش مي‏ديدم .
همه بچه‏ها خوب بودند از نظر نماز، يادگيري، علاقه به قرآن و اهل بيت ، ولي ايشان حالت‏هاي خاصي داشتند . بعد آقا مجيد به دنيا آمد . تفاوت سني اين دو 5 سال بود ولي چون آنها پسر بودند بيشتر با هم بودند، به مسجد و نماز جماعت‏با هم مي‏رفتند .

آيا محيط آن موقع تهران براي رشد و تربيت‏بچه‏ها مساعد بود؟
زندگي در تهران را از نظر محيط مساعد نمي‏ديديم ; چون محيط بسيار فاسد بود و بي حجابي و بد حجابي به جايي كشيده شده بود كه روزي پدر بچه‏ها آمدند منزل، گفتند من در خيابان لاله زار زني را ديدم كه فقط دو تكه لباس تنش بود . از اين رو، مهاجرتي به خرم آباد داشتيم . حضرت آيت الله مدني هم به خرم آباد تبعيد شده بودند . برادر و دايي من هم براي تبليغ به خرم آباد رفته بودند .
دايي من، انسان بسيار با تقوايي بودند و مردم شهر همگي اعتقاد عجيبي به ايشان داشتند . حتي برخي آب و چاي ايشان را براي شفا مي‏خوردند . ايشان از برادرم خواسته بودند كه براي تبليغ و داير كردن يك كتاب فروشي بسيار بزرگ براي اهل آن شهر اقدام كند . ما هم به خاطر آماده‏تر بودن آنجا براي تبليغ و ارشاد مردم، به آنجا مهاجرت كرديم .

برگرديم به مبارزات، دوست داريم بيشتر از مبارزات برايمان بگوييد .
15 خرداد سال 42، فرزند اولم و آقا مهدي كه تقريبا سنشان به هم نزديك بود، دستشان را گرفتم و در آن راهپيمايي بزرگي كه بعد از دستگيري حضرت امام به وقوع پيوست، با شعار يا مرگ يا خميني، شركت كرديم . تنها زني كه در آن راهپيمايي بود من بودم . آقايون گفتند: بهتر است‏شما بچه‏ها را ببريد منزل، چون درگيري ايجاد مي‏شود و ممكن است‏به شما صدمه‏اي بخورد كه من برگشتم اما مي‏ديدم كه مردم چگونه توسط رژيم شاه سلاخي مي‏شدند و آن روز حدود 15 هزار نفر را به خاك و خون كشيدند . به هر حال مبارزات ما از آن زمان و از زمان تقليد از حضرت امام آغاز شد .
در طول 12 سالي كه در خرم آباد بوديم، كار من، مدام، ارشاد بود و هدايت و قرآن و نماز . و با اين كه محيط شهر مثل قم نبود، ولي الحمد لله ما در اين رابطه بسيار موفق بوديم، من خودم جلسات قرآن براي خانم‏ها داشتم . مبارزات ما به صورت مخفيانه و زير زميني بود . ولي زماني رسيد كه حاج آقا احساس كردند بايد مبارزات علني شود و آن به صورتي بود كه وقتي گوشت‏يخ زده را از استراليا يا اسرائيل آورده بودند، حاج آقا اعلاميه‏اي را كه از طرف علماء، مثل آيت الله گلپايگاني بود، آوردند . و اين اعلانيه را به ويترين مغازه و كتاب فروشي خودشان زدند . مغازه ايشان جايي بود كه ميعادگاه جوان‏ها و مردم بود . يعني درست در ميدان و مردم آن را مي‏خواندند .
چون مردم خرم آباد دامدارند و اصلا دامداري و كشاورزي ويژگي شغلي آنان است . همان روز مردم تمام گوشت‏هاي يخ زده را كه در تريلي‏ها بود، بردند و به رودخانه ريختند و اين ضربه بزرگي براي رژيم شاه بود . و همين موجب شد حاج آقا را دستگير كردند و به زندان بردند . و از من هم دل خوني داشتند، چون هنوز مدركي دستشان نداده بودم كه بتوانند دستگيرم كنند . از طرفي اعتقادات مردم هم بود و مي‏دانستند كه مردم شورش مي‏كنند . حاج آقا را تبعيد كردند . به ناچار ما را هم تبعيد كردند . من به خاطر تحصيلات بچه‏ها ماندم اما نامه‏اي از سوي علما، كه در سقز (كردستان) تبعيد بودند، آمد كه براي شوهرتان زندان در تبعيد درست نكنيد، شما هم بچه‏ها را برداريد و بياييد اينجا .

حاج آقا زين الدين چه كارهايي بيشتر انجام مي‏دادند؟
حاج آقا هم كه فقط كارشان مبارزه بود . يا رساله‏هاي امام را كه در خرم آباد به چاپ مي‏رسيد، پخش مي‏كردند . يا مخفيانه نوارهايي كه از حضرت امام يا از مبارزين كه منبر مي‏رفتند و منبرهاي داغي داشتند تهيه مي‏كردند و براي جوان‏هاي خرم آباد مي‏گذاشتند . اين كار را بيشتر آقا مهدي انجام مي‏داد .

از آقا مهدي برايمان صحبت كنيد؟
آقا مهدي، دو سال زودتر از موعد، «ديپلم گرفتند» ، با نبوغي كه داشتند درس‏ها را جهشي خواندند . از اين رو، وقتي پدر را تبعيد كردند، ايشان كنكور شركت كرد و در دانشگاه شيراز، كه آن زمان دانشگاه پهلوي بود و بهترين دانشگاه ايران، رتبه چهارم را كسب كرد . ولي به علت تبعيد پدر اين سنگر بسيار مهم ما در خرم آباد خالي شده بود . به نظر آقا مهدي اين كار مهم‏تر از دانشگاه رفتن ايشان بود . ايشان چون مذهبي بودند، كمتر مي‏گذاشتند بچه‏هاي مذهبي تا آنجايي كه ممكن بود وارد دانشگاه بشوند . با اين حال ايشان «الاهم فالا هم‏» كردند و از دانشگاه انصراف دادند و پشت‏سر پدرشان ماندند و به ما تلگراف زدند كه من انصراف خودم را به دانشگاه اعلام كردم و در مغازه پدر يعني كتاب فروشي مي‏مانم .
زماني كه اعتصاب‏ها و راهپيمايي‏ها شروع شد، ايشان با بعضي از دوستانش، كه البته بسيار قليل بودند صحبت مي‏كردند . اينها تلفن‏هاي متعددي را در نظر مي‏گرفتند و به مغازه دارها مي‏گفتند فردا در سراسر ايران اعتصاب است، شما هم بايد اعتصاب كنيد .
مدتي كه در كردستان بوديم، بچه‏ها زبان كردي را ياد مي‏گرفتند . براي ما خيلي هم سخت نبود با اين كه شاه فكر مي‏كرد اگر ما را در تبعيد نگه دارد، به خصوص در سقز كه اهل سنت‏بودند و فرقه‏هاي مختلف به خصوص، مالكي و شافعي و حنبلي، براي ما دشوار خواهد بود .
در آنجا جلسه قرآن براي اهل سنت گذاشتيم، بسيار هم استقبال شد به طوري كه دخترها به دور از چشم والدينشان با روسري به جلسه مي‏آمدند ; ساواك به آنان گفته بود اگر دخترهاي شما با اين‏هايي كه تبعيد هستند رفت و آمد كنند، ما شما را هم زنداني و دستگير مي‏كنيم .

خب حالا كه بحث‏به اين جا رسيد بد نيست كه سفرتان را به نجف برايمان بگوييد .
سال 56 يا 57 بود، حاج آقا، يك سري كارهايي با حضرت امام داشتند . لذا مشرف شديم نجف . آن موقع دخترم هنوز ديپلم نگرفته بود . من چند سؤال از ايشان داشتم . رفتن به خدمت‏حضرت امام بسيار مشكل بود ; چون زير نظر بودند، هم از سوي سازمان امنيت ايران و هم استخبارات مخصوص خود آنها . در حرم مطهر حضرت امير (ع) با يكي از شاگردانم بوديم، كه ايشان گفت: هر طور هست‏بايد امام را ببينم . البته، حضرت امام تشريف مي‏آوردند حرم و مي‏نشستند، نيم ساعت قرآن مي‏خواندند . كساني كه مي‏خواستند ايشان را ببينند همين طور مي‏ديدند . كسي نمي‏توانست‏خيلي با ايشان تماس بگيرد، فقط اين كه دستشان را ببوسد . اين خانم خيلي گريه مي‏كرد شما من را ببريد خدمت امام . بهش گفتم: الان شب است . ساعت 11 . با توجه به مشكلاتي كه هست نمي‏شود برويم . من هنوز سني نداشتم و خيلي جوان بودم . خانمي كنار ما نشسته بودند، گفتند: كجا مي‏خواهيد برويد؟ گفتم: مي‏خواهيم برويم خدمت امام . گفت: پسر من عكاس ايشان است او را پيدا مي‏كنم تا شما را نزد ايشان ببرد . انگار خدا اين خانم را ملكي فرستاده بود كه ما خدمت ايشان برسيم .
بالاخره ما رفتيم و منزل را پيدا كرديم . در زديم، حاج احمد آقا . خدا رحمتشان كند در را باز كردند، گفتند: چي كار داريد؟ گفتيم: آمديم آقا را زيارت كنيم . ما از ايران آمديم .
فرمودند: آقا خوابيده‏اند . گفتم: به هر حال تا اينجا آمديم، هر جور خودشان صلاح مي‏دانند . ايشان رفتند منزل و برگشتند . فرمودند: بفرمائيد منزل . آقا فرمودند: بياييد داخل . امام را ديديم كه از تخت دارند مي‏آيند پايين . واقعا خوابيده بودند ولي در آن موقعيت ما را رد نكردند .
پا شده بودند . لباس پوشيدند . قبا و عبا عمامه گذاشتند . خيلي رسمي . براي ما دو تا زن جوان كه حالا معلوم نيست كي هستيم! بسيار عجيب بود، بالاخره تشريف آوردند و به من اشاره كردند بفرماييد .
سؤال هايي كه من از ايشان كردم يكي اين كه، من صرف و نحو را شروع كرده بودم و داشتم كتاب جامع المقدمات را به آخر مي‏رساندم، به هر حال مبتدي بودم . خدمت امام گفتم: آقا من مبتدي هستم اما كلاس هايي را هم دائر كردم . نمازهاي مردم را درست مي‏كنم . ارشاد مي‏كنم . گاهي احكام براي مردم مي‏گويم . اما مي‏خواهم ببينم، اين كار من واقعا درسته كه حالا من نه شرح لمعه‏اي خواندم و نه دروس ديگر، وارد احكام شدم . فرمودند: جلسات خود را ادامه بدهيد . ايشان به من اجازه دادند كه جلسه داشته باشم . اين خودش يك توفيق الهي براي من بود .
بعد از ايشان اجازه خواستم كه دخترم به دانشگاه بروند يا نه؟ گفتم: آيا ايشان به دانشگاه برود؟ چون الان آماده است . از نظر حجاب در شهري كه ما هستيم همه بي حجاب و كم حجاب هستند، ولي ايشان با پوشيه و چادر مشكلي و حجاب كامل هستند حتي سر كلاس مي‏نشيند و از نظر مسائل شرعي آنچه را بايد بداند مي‏داند . متشرع هست . اجازه مي‏فرماييد . فرمودند: نه، چون الان حاكم ظالم است و دانشگاه هم مفسده دارد من اجازه نمي‏دهم .
براي تاكيد گفتم: خيلي متشرع است، فرمودند: اگر خودت تضمين مي‏كني كه مفسده‏اي نداشته باشد بفرست . ولي وقتي حضرت امام فرمودند، نه! من چه تضميني مي‏توانستم بكنم براي حكومتي كه امام تشخيص داده بوند بايد برانداخته شود .
بعد از توصيه‏ها ايشان يك كتاب حكومت اسلامي و رساله خودشان را هديه كردند كه از روي حكومت اسلامي تكثير بشود و در اختيار مردم قرار بگيرد . البته اين كتاب‏ها از نظر ساواك آنجا و ساواك ايران ممنوع بود و خارج كردن آنها از مرز بسيار سخت‏بود .

چگونه اين كتاب‏ها را به ايران آورديد؟
شب آمديم هتل . من اين كتاب‏ها را به خانم پيري كه از كاروان ما بودند و گفتم چون ساك ما جا نداره و چيزي زيادي جا نداره و چيزهاي زيادي برداشتيم، باشد پيش شما، البته كتاب‏ها را بسته بندي كرده بودم .
گفتم، چون ما جوان هستيم . ما را مي‏گردند اما ايشان چون پير زن هستند كاري با او ندارند و اهميت نمي‏دهند . آن هم قبول كرد . اما خانم‏هاي ديگري كه در اتاقمان بودند، اين خانم را وسوسه كردند و گفتند: فهميدي اين خانم چي به شما داد؟ ! مي‏خواستي آن را باز كني . ايشان هم باز كردند و كتاب‏ها را ديدند و گفتند: زود همين الان برو، پس بده اگر ببينند، شما را مي‏گيرند . پير زن هم گفت: من نمي‏توانم اينها را بياورم . باشه پيش خودتان .
آوردم و به حاج آقا گفتم: حالا چي كار كنيم . الان بد شد . شايد كتاب‏ها پيش خودمان هم بود، نمي‏ديدند اما حالا ديگه برملا شده است و همه مي‏فهمند . در اينجا حضرت علي (ع) به داد ما رسيد . كتاب‏ها را برداشتيم رفتيم حرم و لا به لاي قرآن‏ها گذاشتيم و آمديم تا اين كه روزي كه مي‏خواستيم برويم . آمديم رفتيم حرم . حاج آقا رفتند سراغ كتاب‏ها ديدند سر جاي خودش هست . برداشتند و آوردند گذاشتيم توي ساك‏ها آيه «وجعلنا» خوانديم . به هر حال، خيلي راز و نياز كرديم كه اينها را نبينند خلاصه گشتند، نديدند و نگرفتند . ما اينها را وارد ايران كرديم و بحمدلله استفاده شد .

كي به قم بازگشتيد؟
بعد از آن مجددا رفتيم به سقز در كردستان به كار تبليغ ادامه داديم تا سرانجام باز مهاجرت كرديم و آمديم قم و از سال اولي كه هنوز انقلاب پيروز نشده بود، آمديم قم و تا حالا در اينجا هستيم . بچه‏ها كارهايي مي‏كردند . اعلاميه پخش مي‏كردند .
گاردي‏هايي كه مي‏آمدند اطراف حرم و مردم را متفرق مي‏كردند و مي‏زدند و مي‏گرفتند . ما شنيديم كه بعضي از آنها يهودي بودند . يعني از اسرائيل آمده بودند . يكبار مجيد آقا را هم گرفتند . هنوز انقلاب پيروز نشده بود .
يكي دو كارتن را آقا مهدي قرار بود ببرد تهران، مي‏خواست‏سوار ماشين بشود حاج آقا گفتند: مي‏ترسم اين بچه را بگيرند .
حاج آقا گفتند: خودم را بگيرند بهتر از اين كه اين بچه را بگيرند . خودشان رفتند و اتفاقا وسط راه ايشان را گرفتند به خاطر همين اعلاميه‏ها و چيزهايي كه دستشان بود ايشان را زندان كردند .
وقتي ايشان را گرفتند فهميديم كه ديگه نبايد اينها را نگه داريم . من، دخترها، آقا مجيد، آقا مهدي اين‏ها را پخش مي‏كرديم . بدون اين كه فكر كنيم كجا داريم مي‏ريزيم . به كي مي‏دهيم . هيچي براي خودمان باقي نماند كه حالا اثري باشد . الحمدلله انقلاب پيروز شد .

مصاحبه با مادر شهيدان زين الدين:
بسم الله الرحمن الرحيم. مهدى و مجيد از ابتداى كودكى شان در خانواده اى متعهد ، مذهبى و انقلابى رشد يافتند. برخورد هايشان با خانواده به گونه اى فوق العاده بود. يك خاطره كوچك براى شما تعريف مى كنم تا معلوم شود چه مقدار از خانواده تبعيت داشتند. ماه مبارك رمضان، بعد از ظهرى،پسر بچه اى 9 - 8 ساله با رفقايش در خيابان، جلوى منزل در حال بازى بود. مادر به فكر مى افتد كه براى افطار نان تهيه كند. در خانه را كه باز مى كند آن پسر بچه تا مادر را مى بيند، بازى فوتبالى كه دو دسته بودند و اگر يكى از آنها كم مى شد بقيه ناراحت مى شدند را رها مى كند تا بيايد و ببيند كه مادر براى چه از خانه بيرون آمده است. مادر مى گويد برو نان بخر، ايشان بلافاصله و بدون هيچ اعتراضى كه بگويد نيم ساعت يا 10 دقيقه ديگر، از مادر اطاعت كرده مى رود و نان را مى خرد. اين اخلاق و ويژگى در طول زندگى اين دو نمايان بود، به طورى كه واقعاً اگر احساس مى كردند كه وجودشان براى كارى مفيد لازم است، ايثار مى كردند. برخوردشان با دوستان و رفقا خيلى صميمانه و طورى بود كه توجه هر آشنايى را جلب مى كرد. هر كس با ايشان برخورد مى كرد با لبخند و منطق صحيح ايشان مواجه مى شد و شيفته اين اخلاق مى شد.به همين خاطر از همان ابتداى نوجوانى دوستان زيادى را به خود جذب مى كردند.

ما تا زمان انقلاب و تشريف فرمايى امام (ره) به ايران، در منزل تلويزيون نداشتيم. يك راديو داشتيم كه اخبار را گوش مى داديم. يادم است كه مجيد حدود چهار يا پنج سالش بود; اخبار را كه مى خواستيم گوش دهيم ايشان آهنگ تيتر اخبار كه پخش مى شد، صداى راديو را كم مى كرد و وقتى هم كه اخبار تمام مى شد راديو را خاموش مى كرد كه مبادا به گوش خودش، خواهر و برادر و يا پدر و مادرش يك آهنگ برسد. يعنى اين همه تلاش طاغوت براى منحرف كردن جوانان بود و افرادى مثل ايشان خيلى بودند كه علنى مى دانستند كه با چه رژيمى برخورد دارند و اين رژيم دشمن اسلام است و دشمن دين ما و انسانيت است، مزدور است و سرو كار آن با ابرقدرتهاى خارجى است و دارد در مملكت چه فسادهايى انجام مى دهد. بنابراين سعى مى كردند از هرچيزى كه ممكن است كوچك ترين انحرافى براى انسان ايجاد كند، دورى كنند.

عرض كنم يك سعادت بزرگى را خداوند نصيب ما كرد و آن اين بود كه (ما كه مى گويم يعنى خانواده مان) در دامان روحانيت پرورش پيدا كرديم و نسل اندر نسل روحانى زاده هستيم. شجره ما مى خورد به شهيد ثانى. بنا بر اين با روحانيت يك پيوند قلبى خاصى داشتيم. بچه هايمان را از همان كودكى به جلسات قرآن مى برديم. با مسجد آشنايشان كرديم، با نماز جماعت آشنايشان كرديم، با روحانيت آشنا شدند و در آن برهه كه خيلى كم اتفاق مى افتاد كه يك نوجوان يا يك كودك كم سن و سال در جلسات قرآن يا جلسات مذهبى شركت كند، از اينكه مى ديدند يك همچون شخصى آمده، بيشتر با ايشان ارتباط مى گرفتند و اين ارتباطات ثمرات و نتايج ارزشمندى براى آنان بدنبال داشت، ديگرى هم سعادت بزرگى كه نصيب ما شد اين بود كه ما از سه نوبت نماز جماعت كه به مسجد مى رفتيم، دو نوبت آن را پشت سر آيت الله مدنى نماز مى خوانديم و در آن مقطع خاص اين افتخار نصيبب ما شده بود. يادم است كه مهدى خيلى به ايشان علاقه داشت و سعى مى كرد كه در اكثر نمازها و منبرهاى ايشان حضور داشته باشد. آقا هم لطف كرده بودند و به ايشان محبت مى كردند. بارها من ديدم كه حضرت آيت الله مدنى هنگامى كه مهدى از ايشان سؤال مى كرد، خم مى شدند و جوابش را طورى مى دادند كه نفس ايشان به مشام مهدى مى رسيد. يعنى كلام كه به گوش مى رسيد، همراه با نفس گرم اين روحانى عاليمقام بود. و اينان خيلى علاقمند به روحانيت بودند.اين دو شهيد امام را نديده عاشق امام بودند، و معلوم شد كه در اين چند سالى كه بعد از انقلاب اسلامى، حيات داشتند، چگونه از حضرت امام (ره) و ولى فقيه شان اطاعت كردند و براى فداكارى و از خود گذشتگى در جنگ شركت كردند و تا پاى شهادت پيش رفتند.

از برجسته ترين ويژگى هاى روحى و اخلاقى اين دو عزيز مؤدب بودنشان بود. هميشه سعى مى كردند تا در چشم پدر و مادر نگاه نكنند. هميشه سر به زير و اطاعت پذير بودند. آقا مهدى به سن نوجوانى كه رسيد واقعاً مشاور خيلى خوبى براى خانواده بود و ما به نظرات ايشان از همان نوجوانى احترام مى گذاشتيم و با ايشان مشورت مى كرديم. يك مطلبى را مى خواهم عرض كنم كه من 18 سال است كه يك كلمه رنجم مى دهد. و آن اين است كه: در آخرين ديدارى كه با آقا مهدى داشتم، از منزل كه بيرون آمديم ايشان براى رفتن به مأموريت عجله داشت، داخل ماشين به ايشان گفتم من چند ماه است كه از مجيد خبرى ندارم خواهش مى كنم اگر اطلاعى از او دارى به من بگو اميدوارم خدا هم صبرش را به من بدهد. ايشان خيلى خلاصه گفتند كه: «نه. من چند روز پيش با مجيد ناهار خوردم و حالش خيلى خوب است». من يك كلمه گفتم: «نه بابا!»تا من گفتم «نه بابا!» ايشان گفت:«استغفر الله». چنان اين «استغفر الله» را گفت كه هنوز در مغز من صدا مى كند، من شرمنده شدم و از ماشين پياده شدم. از آن تاريخ تا به حال هر چه فكر مى كنم، حتى يك گناه از ايشان سراغ ندارم. واقعاً ايشان از همه اينها منزه بود و واقعاً براى خانواده فردى ارزشمند و مفيد بود، ما افتخار مى كنيم كه خداوند لياقت داد كه ايشان و برادرش را تقديم اسلام بكنيم

زمانى رسيد كه 27 هزار نفر زير مجموعه لشكر 17 على ابن ابى طالب (ع) بودند. بارها اين بسيجى ها و سپاهى ها آمده اند گفته اند كه ما نديده ايم آقا مهدى لباس سپاه بپوشد. يعنى واقعاً هميشه سعى مى كرد با آن فردى كه كار خيلى جزئى در لشكر داشت هم شكل باشد. خاطرات زيادى است كه افرادى در مجلسى با ايشان بوده اند ولى ايشان را نمى شناختند. خيلى عادى با ايشان برخورد كرده اند. مثلاً به ايشان جا نمى دادند كه بنشيند يا اگر جايى بوده، فشار مى آورند كه بيشتر جا بگيرند و زياد به ايشان احترام نمى گذاشتند. بعداً كه مى فهميدند ايشان فرمانده لشكر است، شرمنده مى شدند و مى آمدند از او عذر خواهى مى كردند و ايشان خيلى عادى برخورد مى كردند. يك خاطره عجيبى از ايشان براى شما بگويم، ايشان هيچ وقت لباس نو نمى پوشيد، از همان كودكى وقتى در ايام عيد و يا مناسبتهاى ديگر برايش لباس نو مى خريديم در استفاده از آنها اكراه داشت; كفشش را خاك مالى مى كرد تا نو نشان ندهد. اين حالت از همان كودكى تا پايان عمرش روش او بود. ايشان چه از نظر لباس، چه از نظر غذا خوردن، چه از نظر راه رفتن،بسيار ساده و معمولى بود و هيچ وقت اين مقامها و مسؤليتهايى كه به وى واگذار مى شد باعث نشد كه ايشان از آن حالت خودش دست بردارد.

يكى ادب ايشان بود. دوّم اينكه از همان ابتداى كودكى مادرشان جلسات قرآنى داشت. خانمها مى آمدند و تعليم مى ديدند، بچه نابالغ هم معمولاً در اين مجلس رفت و آمد مى كرد. آقا مهدى خود به خود قرآن را فرا گرفتند. و از روزى كه ياد گرفتند قرآن بخوانند، مى توانم با اطمينان بگويم كه هر روز قرآن مى خواندند. آقا مهدى، علاوه بر اينكه قرآن را تلاوت مى كرد، سعى مى كرد به معانى قرآن پى ببرد و بالاتر از آن خودش را با قرآن تطبيق مى داد. عرض مى كنم كه به ذهنم خيلى فشار آوردم ولى نه غيبتى، نه تهمتى از ايشان سراغ دارم. هر كجا مسأله غيبت پيش مى آمد، يا از صحنه خارج مى شد يا اعتراض مى كرد. علاوه بر اينكه غيبت نمى كرد، سعى مى كرد كه غيبت هم گوش ندهد. قرآن خواندن ايشان در خاطرات هم رزمانش، خيلى بيان شده كه حتى اگر جايى چند دقيقه مى بايست معطل بشود يا منتظر كسى يا چيزى بشود، يك قرآن كوچكى را از جيب خود بيرون مى آورد و تلاوت مى كرد. مسأله ديگرى كه باعث عظمت روح ايشان شده، نمازهاى اوّل وقت ايشان است. به نماز اوّل وقت قبل از اينكه به تكليف برسد بسيار اهميت مى داد چون ما معتقد بوديم كه نماز را اوّل وقت و آنهم با جماعت بايد خواند، براى ايشان الگو شده بود و ايشان در نمازهاى جماعت از همان كودكى شركت مى كرد و اين شيوه را ادامه داد. حتى مى گويند در رفت و آمد هايى كه ايشان در جبهه داشت، اوّل وقت كه مى شد، حتى در نم نم باران هم مى ايستاد و نماز اوّل وقت مى خواند.

ويژگى سوّمى كه مى توانم براى ايشان ذكر كنم كه باعث عظمت روح ايشان شد و به اين درجه از ايمان رسيد، علاقه زياد ايشان به ائمه اطهار بود. از آنها پيروى مى كرد و فرامين آنان را آويزه گوش خود كرده بود. بنابراين در زمان ما كه زمان غيبت كبرى است، از ولى فقيه زمانش، مثل يك امام اطاعت مى كرد.

ما هميشه يك دلهره داشتيم كه خدا نكند بچه هايمان از دين منحرف شوند. منحرف بشوند از اخلاق اسلامى. سعى مى كرديم در همه موارد كنترلشان كنيم. مخصوصاً در رابطه با رفيق گرفتن، دوست و رفيق خيلى در زندگى ايشان تأثير مى گذاشت. من يك فرد كاسبى بودم. شغلم با محصلين بود و با آنها خيلى سر و كار داشتم. موقعى كه مدرسه ها تعطيل مى شد، اول كاسبى ام بود. ولى بارها مغازه را تعطيل مى كردم و مى رفتم از دور كنترل مى كردم كه ببينم بچه هايم با چه كسى راه مى روند و به چه شكلى به خانه مى روند. و امر و نهى مى كردم كه آقا، اين شخص كه با ايشان رفت و آمد مى كنى خانواده اش اين است. خمس نمى دهند و اعتقادشان اين جورى است و شما با آن كسى كه ما به او اطمينان داريم دوست بشو. اين دو شهيد اطاعت پذير بودند. اين طور نبودند كه از خواسته ما سرپيچى كنند لذا به كسانى كه مى خواهند فرزندان خود را اينگونه تربيت كنند توصيه مى كنم كه مراقبت يك امر خيلى ضرورى است.

من قابل اين نيستم كه نصيحت كنم. ولى بارها از افراد مختلف اين شعار را شنيده ام كه ما مى خواهيم راه شهدا را ادامه بدهيم، ما مى خواهيم از خون شهيدان پيروى كنيم ، بهترين پيروى عمل كردن به اين چند چيزى است كه از ويژگيهاى بچه ها عرض كردم يعنى اول اينكه از قرآن استفاده كنند. اگر مى خواهند واقعاً سعادت دنيا و آخرت داشته باشند، طورى مطرح كنند كه قرآن مى خواهد، دوم اينكه به نماز اهميت بدهند، مخصوصاً نماز اوّل وقت. يك ويژگى خاصى كه آقا مهدى داشت اين بود كه به نماز هاى شب و نافله هايش خيلى اهميت مى داد. به طورى كه مى گويند 95 در صد از لشكريان 17، به تبعيّت از آقا مهدى نماز شب خوان شده بودند. و خاطرات زيادى از نماز شب ايشان افراد خيلى با تقوا و روحانى براى ما تعريف كردند. يك حالت به خصوصى با خشوع و حضور قلب خاصى مى ايستاد و نماز مى خواند. باور كنيد، چندين بار كه ايشان آمده بود مرخصى تا به ما سر بزند، وقتى مى ايستاد براى نماز، من پيش خدا شرمنده مى شدم. خجالت زده مى شدم كه خدايا اگر اين نماز است، پس نماز من چيست؟

در جواب شما براى نوجوانان عرض مى كنم كه از ولى فقيه زمان اطاعت كنند، از روحانيت پيروى كنند، اگر مى خواهند سعادت دنيا و آخرت داشته باشند سعى كنند يك فرد مسلمانِ مؤمنِ واقعاً انقلابى باشند. آخرين عرضى كه خدمت شما دارم اين است كه رفيق خوب و داناتر از خودشان را انتخاب كنند. كسى كه تقوايش بيشتر باشد و فهم و دركش بالاتر باشد و بتواند ايشان را هدايت كند كسى باشد كه بتواند روى آن تأثير بگذارد. كسانى كه انحرافى دارند در روح انسان تأثير مى گذارند. و من اميدوارم كه جوانان با هر كسى دوست و رفيق نشوند.

آنها واقعاً عاشق امام بودند، مطيع فرمايشات ايشان بودند، برادر محسن رضايى كه در مراسم تشيع جنازه آقا مهدى حاضر بودند، يك جمله اى گفت كه در جواب شما عرض مى كنم: «در عمليات خيبر كه دشمن اين همه فشار مى آورد تا جزيره را از ما پس بگيرد، آقا مهدى را پشت بى سيم آورديم و گفتيم امام فرموده اند كه جزيره بايد حفظ شود. ايشان چنان لشكر را رهبرى كرد و استقامت كرد تا خيبر را فتح كرد. يك سند ديگر نيز خدمت شما مى دهم كه چقدر به ولى فقيه خودش اهميت مى داد و برايش ارزش داشت، شما مى بينيد كه هر جوانى در زمان امام قصد داشت تا ازدواج بكند، سعى مى كرد برود خدمت امام كه ايشان صيغه عقدش را بخواند، خيلى اين كار براى آقا مهدى راحت بود و مادرش اين پيشنهاد را كرد كه شما كه مى خواهيد ازدواج كنيد، برويد صيغه شما را امام بخواند. ايشان در جواب گفت: «امام رهبر شيعيان جهان است. من كوچكتر از آنم كه وقت امام را بگيرم. در اين چند دقيقه امام مى تواند مملكت را به سويى پيش ببرد. آنوقت من بروم وقت ايشان را بگيرم. يك آقاى ديگر هم مى تواند خطبه عقد مرا بخواند من حاضر نيستم چند لحظه هم وقت امام را بگيرم.» و اين گونه به امام علاقه و اراده داشت

ما كه احساسمان اين است كه لحظه به لحظه كاممان از برخورد با اينها شيرين شده است. چيز خاصى نداريم كه خدمت شما عرض كنيم، ولى خدمت شما عرض مى كنم كه: در زمان جنگ قبل از اينكه بفهميم آقا مهدى فرمانده يك لشكر شده است، من چند ماه بود از آقا مهدى خبر نداشتم. در محل كارم يك لحظه ياد آقا مهدى افتادم. آنجا خلوت بود و كسى نبود. يك رابطه قلبى خاصى با خدا پيدا كردم كه وصف ناپذير است. واقعاً نمى توانم آن را براى شما شرح كنم كه چه حالتى به من دست داد. دانه هاى اشك از چشمم جارى شد و از خدا خواستم كه يك خبرى از آقا مهدى، چه شهيد شده، چه مفقود شده و چه زنده است، برايم برساند. شايد ده دقيقه نگذشت كه آقا مهدى داخل شد. من او را بغل كردم و بوسيدمش و افتادم به سجده. گفت كه چه شده؟ گفتم خدا را شكر مى كنم كه امروز يك پسر بيست و چند ساله به من عطا كرد. و اين حالت و اين خاطره، شيرين ترين لحظه عمر من است.

يك مقدمه خدمت شما عرض مى كنم تا بتوانم اين سؤال را جواب بدهم. در صدر اسلام، پيغمبر اكرم و اصحاب، خيلى زحمت كشيدند تا دولت اسلامى تشكيل دهند. دولت اسلامى كه تشكيل دادند، براى حفظ آن خيلى زحمت كشيدند. غزوات زيادى انجام دادند. جنگهاى مختلفى را شركت كردند. در جنگ احد دندان پيامبر شكست و ايشان زخمى شدند. مولاى متقيان (ع) صدها زخم برداشتند. اينها را همه، تحمل كردند تا اينكه پيغمبر اكرم رحلت كردند و همه را منافقين به سوى خودشان كشيدند و اسلام و مسلمانان را دو دسته كردند. همين باعث اين شده است كه تا كنون اسلام همه جهان را نگيرد. اگر همه، از مولاى متقيان على بن ابى طالب (ع) تبعيت مى كردند و امامت ايشان را مى پذيرفتند، مسلّماً اين زمان هم تمام جهان مسلمان و شيعه بودند و جهان منزه مى شد. همين تبعيت نكردن از امام زمان وقت، اين همه مصيبت براى مسلمانان به وجود آورد(جنگهاى صليبى و...). در زمان خودمان هم مى بينيم يك كشور و قوم ضعيفى مانند اسرائيل و صهيونيزم آمده اند و چه جنايتهايى را بر عليه مسلمانان مى كنند. اگر ما واقعاً اينها (شهداء) را الگو بگيريم و ولى فقيه زمان خود را چه حالا و چه صد سال ديگر بشناسيم و واقعاً تابع ولى فقيه باشيم و از فرمايشات ايشان پيروى كنيم نه تنها خودمان سعادتمند مى شويم بلكه اسلام گسترده تر مى شود.