روستا زاده اي متدين بود . در سال 1331 در خانواده اي مذهبي در عنبر آباد جيرفت به دنيا آمد. دوران کودکي را در زادگاهش سپري نمود و پا به عرصه تعليم و تربيت گذاشت. تحصيلات خود را تا پنجم ابتدائي سپري نمود و به علت مشکلات مادي ترک تحصيل کرد. از کودکي اهل نماز و مسجد بود. بيشتر اوقات خود را با خواندن قرآن مي گذراند. قبل از انقلاب به علت فعاليتهاي سياسي ومذهبي، چند مرتبه از طرف ساواک دستگير و راهي زندان شد. بعد از پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي به عنوان يک سرباز مشغول خدمت به انقلاب شد. با شرکت فعال خود در مبارزات، پخش اعلاميه هاي حضرت امام(ره) توانست کارهاي مهم وماندگاري درنهضت امام خميني انجام دهد.
پس ازپيروزي انقلاب تلاش زيادي درتثبيت آن انجام داد.
با فرمان امام خميني وتشکيل نهاد جهاد سازندگي ،وارد اين نهاد شد و مسئوليت جهاد سازندگي عنبر آباد را پذيرفت. او جهادگري سختکوش و پرتلاش بود که توانست از دستاوردهاي انقلاب پاسداري نمايد. با آغاز جنگ تحميلي از طريق جهاد سازندگي به جبهه عزيمت نمود . وي پس از مدتها تلاش بي وقفه با دشمن بعثي، سرانجام در تاريخ 23/12/1362، در منطقه عملياتي جزايرمجنون، در عمليات خيبر، به فيض عظماي شهادت نايل گرديد.
منبع:پرونده شهيد در بنياد شهيد وامور ايثار گران کرمان ومصاحبه با خانواده ودوستان شهيد

وصيت نامه
بسم الله الرحمن الرحيم
مي پنداريد که شهيدان راه خدا مرده اند بلکه زنده اند و ابدي شده اند و در نزد پروردگارشان متنعّم خواهند بود.
قرآن کريم
ما پيروزيم براي اينکه خدا با ماست ما پيروزيم براي اينکه ايمان داريم ما پيروزيم براي اينکه شهادت را در آغوش مي گيريم ما پيروزيم براي اينکه شعار ما اين است که اگر بکشيم پيروزيم و اگر کشته شويم هم پيروزيم.
امام خميني
سلام و درود به رهبر کبير انقلاب و رزمندگان اسلام و شهيدان راه الله و امت شهيد پرور ايران که با جان و مال خود در زندگي از هيچ چيز دريغ نمي کنند. اي امام به خد ا قسم ميخورم هميشه ياور و پشتيبانت باشم چون ياري تو ياري اسلام و مسلمين است، چون راه تو راه حسين و راه همه شهداي اسلام مي باشد. پروردگارا اکنون که پس از دو سال و اندي توفيق نصيبم کردي تا به جبهه بيايم از تو سپاسگذارم، اما خدايا اين شکر گذاري را خالص و بي ريا گردان و اکنون که در اين راه قدم بر مي دارم، نه براي انتقام بلکه براي خدا و قرآن است و هر تيري که به طرف دشمن نشانه روم بخاطر خداست و من خود آگاهانه اين راه را انتخاب نموده ام، راهي که امام انتخاب خويشتن نموده و من هم به نداي هل من ناصر ينصرني حسين(ع) و فرزند عزيزش خميني بت شکن لبيک گفته و نداي او را پاسخ گويم و اميدوارم خوني که از من ريخته مي شود در راه اسلام و مکتبم و پيروزي مستضعفان جهان باشد و حال که پس از اين انتظار توفيق آن فراهم گرديده.
حقيقت اينکه به نقطه اوج و تکامل، که همان شهادت در راه اسلام است، نزديک مي شوم و آرزويي که همه آروزهايم در او نهفته است را ستايش مي کنم که به من لياقت چنين کاري، همان جنگ با کفار است را داده و همانطور که دعا مي کردم دعايم را استمرار مي دهم شايد که مرا جزء شهداي اسلام قرار دهد و سخني با امت شهيد پرورمان و برادران عزيزم اي برادران من، امروز روزي است که خداوند همه ما را مورد امتحان الهي قرار داده و ما که مي گفتيم اي کاش ما در آن زمان با امام حسين(ع) بوديم و او را ياري مي کرديم و همراه او بوديم. برادران آن زمان حالا فرا رسيده بيايد تا دير نشده از اين فرصت استفاده کنيم و خدا را سپاسگذاريم که چنين موقعيتي به ما داده تا ما در راه قرآن و اسلام جهاد کنيم و چه کاري از اين بالاتر و ما همه امانتي هستيم از جانب خداوند متعال که هر آن خواهان اين امانت شد و در کمال مسرت و خوشحالي خود را تسليم کنيم و اگر اين امانتي را طوري در راه خدا تقديم کنيم که مورد قبل او باشد سعادتي است. اگر هم لياقت شهادت را داشته باشيم که افتخاريست خيلي بزرگ که اين افتخار کمتر نصيب همه کس مي شود.نصيحتي به پدرم و برادرم و خواهرم و ديگر دوستان، اگر من شهيد شدم که افتخاريست خيلي بزرگ براي شما و هم براي من هيچ ناراحت نباشيد، حتي گريه هم نکنيد. هر وقت به ياد من افتاديد و مي خواستي براي من گريه کني به ياد امام حسين(ع) و طفل شيرخوارش علي اصغر و ياران او بافتيد و به آنها گريه کنيد که آنها چطور در آن هواي داغ و سوزان کربلا مردانه جنگيدند و شهيد شدند و در پايان چند دعا مي کنيم. خدايا خدايا تو را به جان مهدي(عج) خميني را نگه دار. خدايا خدايا تو را به جان زهرا رزمندگان اسلام پيروزشان بگردان. آمين
رضادهقانپور

خاطرات
فرزند شهيد:
يادم است يکروز بيمار شدم و در منزل ميهمان داشتيم، پدرم با ماشين اداره به منزل آمدند، گفتم حالم خوب نيست مرا دکتر ببريد، ايشان در حالي که دست مرا گرفته بودند با پاي پياده راه افتادند، در بين راه يکي از دوستان پدرم به ما برخورد مي کنند و به ايشان مي گويند ماشين که بود چرا پياده مي رويد. ايشان مي گويد: دوست ندارم از بيت المال در جهت رضايت فرزندم استفاده کنم.

سهراب صادقي:
يک روز زمستاني سردي بود، ساعت 7 صبح به محل کار مراجعه کردم، در حين انجام امورات اداري همسر معزز شهيد به اتاقم وارد شد، پس از سلام و احوالپرسي، ايشان را به نشستن تعارف کردم. من متوجه کسالتي در ايشان شدم، علت کسالت را جويا شدم در جواب فرمودن که از ديشب دندانم شديد درد گرفته و بايد به درمانگاه دندانپزشکي که در روستاي کهروئيه مي باشد جهت کشيدن دندانم مراجعه کنم، ولي چون تنها هستم برايم مشکل مي باشد و از طرفي آن روستا و درمانگاه را بلد نيستم و نمي دانم چه بايد بکنم و موقعيت مادي ما در آن روز خيلي شلوغ بود و اينجانب ضمن هماهنگي با مسئول اداره ايشان را نزد دندانپزشک بردم و دندانش را کشيد و مجدداً به خانه برگشتيم و من ايشان را در منزل تنها گذاشتم و به سر کار مراجعه کردم. بعد از من تعدادي از همکاران شهيد(کارمندان جهاد) جهت ديدار با همسر و فرزندان شهيد به منزل آنها مراجعه فرموده بودند و ايشان با توجه به ناراحتي که داشتند ابراز ناراحتي نکرده و از ميهمانان پذيرايي کرده بود . بعد از رفتن آنها لثه هايش خونريزي شديد پيدا کرده بودند و مجدد حالش به هم خورده بود. همان شب در عالم رويا ديدم که شهيد در سالن بنياد شهيد کنار درب اتاق مددکاري نشسته بودند و قند حبه مي کردند و خيلي خوشحال بودند و هيچ گونه آرام و قرار نداشت.
جلو رفتم و سلام کردم با خوشروئي و خنده جواب سلامم را داد. کنارش نشستم و از ايشان خواستم قند شکن را به من بدهد تا مابقي قندها را خورد کنم اما ايشان امتناع کرد و فرمود چون قرار است همسرم به ميهماني من بيايد و چند سالي است که با ايشان هيچگونه صحبت و نشست و برخاستي نداشتم، حالا نذر کرده ام که تمام کارهاي ميهماني اش را خودم انجام دهم و از داخل سالن بنياد تا جلوي درب رفت و آمد مي کرد و بر لبانش تبسم خاصي نقش بسته بود . من در همان عالم رويا به بيرون از اداره رفتم و هرجايي که مي رفتم عکس شهيد را مي ديدم که در دست فرزندانش مي باشد و گوشه خيابان نشسته اند .با خود تعجب کردم که جريان چيست؟ شهيد قند خورد مي کند و فرزندانش عکس شهيد را در دست گرفته و در خيابان حيران و سرگردان هستند. با اضطراب و پريشاني از خواب بيدار شدم يادداشتم که همسر شهيد حالش خوب نبوده و ممکن است حالش بدتر شده باشد. ساعت 2 از نصف شب بود و هيچ دسترسي به ايشان نداشتم صلوات به روح همه شهداء و شهيد مذکور فرستادم و مجدداً به خواب رفتم و باز هم ادامه خواب قبل را ديدم که سراسيمه از خواب بيدار شدم و تا زمان اذان صبح به خواب نرفتم. بعد از اينکه به حال آمدم به منزل همسر و فرزند شهيد رفتم و احوال همسر و فرزندان شهيد را جويا شدم که همسر ماجراي کسالت و پذيرايي از ميهمانها را برايم تعريف کرد و گفت که بعد از آن، تب شديدي تمام وجودم را گرفت و من ماجراي خوابم را براي همسر شهيد تعريف کردم و همسر شهيد ابراز مي کرد که در زمان حيات شهيد هر زمان که بيمار مي شدم ايشان يک رأس گوسفند جهت سلامتي ام نذر مي کردند و هم اکنون که کسالت دارم به احتمال زياد ايشان از وضع من با خبر و ناراحت مي باشند.

شهيد بزرگوار عشق عجيبي به امام حسين(ع) داشت و مي گفت من مسلمانم، آن موقع (در سال 61 هجري) نبودم و نتوانستم در راه امام حسين(ع) خدمت کنم اما حالا هستم و بايد از حق امام حسين(ع) دفاع کنم به همين روي شرکت در مراسم عزاداري امام حسين(ع) تأکيد زيادي داشت.

محمد برجي:
شهيد بزرگوار نه تنها با بي عدالتي و توزيع نابرابر کالا و خدمات در بين افراد مخالف بود بلکه در چگونگي توزيع و تحويل دادن آن به مردم هم سعي داشت که نظم و نوبت رعايت شود و حقوقي از کسي ضايع نگردد. يک نوبت جهاد سازندگي روغن موتور توزيع مي کرد من از دوستان بسيار نزديک ايشان بودم براي گرفتن روغن وارد صف توزيع شدم. عده اي از افراد روغن بدون نوبت مي خواستند، شهيد دهقانپور دست آنها را گرفته و مي گفت ببين اين فردي که اينجا توي صف ايستاده نزدکترين فرد به من است، اين از هر شخصي به من نزديکتر است ولي ببينيد که توي صف ايستاده است. او مي داند و شما هم بدانيد که محال است من بدون صف روغن توزيع کنم.

سهراب صادقي:
قبل از عمليات شهيد دهقانپور تا نزديکيهاي اذان صبح زير پتو، چراغ قوه و کتابي بدست داشت و با خداي خود راز و نياز مي کرد. نزديکيهاي صبح به او گفتم رضا جان کافي است . براي اينکه بتواني خوب عمل کني نياز به استراحت داري. رضا خيلي کوتاه گفت: من قول ميدهم اگر ده شب ديگر هم بيدار باشم نه شب و نه روز چرت نزنم و من ديگر کاري ندارم !!

همسر شهيد:
در آخرين سفر عصري تدارک شام ديد و همه فاميل را دعوت کرد من از يکي از دوستانش علت اين ضيافت را پرسيدم در جوابم گفت مي خواهد به جبهه برود.
من گفتم دو بچه شير خشکي داري، چکار مي کني؟ گفت: مهم نيست، احتمال دارد در اين سفر شهيد شوم.خيلي عکس العمل نشان ندهيد و مواظب کارهايتان باشيد. هميشه مي گفت من که شهيد نمي شوم و گناهکارم، اگر شهيد شدم سه روز بدن مرا در افتاب بگذاريد. شايد گناهانم پاک شود. البته جسدش 9 روز در جبهه ماند. و شب شهادتش نوحه سرايي کرده و گقته اگر شهيد شدم شير خشک به بچه هايم برسانيد.

فرزند شهيد:
حاج آقا پيش بين مسئول جهاد جيرفت مي گفت حدود 10 دقيقه مانده بود به شهادتش که بالاي خاک ريز بود و يک دفعه گفت: بچه ام الان شير خشک ندارد. گفتم از کجا فهميديد پاسخ داد چيزي از ذهنم گذشت و الهام شد.
يک بار مريض بودم مي خواست مرا به دکتر ببرد با اينکه ماشين داشتيم ولي پياده رفتيم که يکي از دوستانش ما را با ماشين برد و دوستش پرسيد ماشين که بود چرا پياده مي رفتيد؟ پدرم گفت که دوست ندارم از بيت المال براي فرزندانم استفاده کنم.

يکي از همرزمانش مي گفت:
ايشان زياد به جبهه مي رفت در آخرين سفر براي ايشان اجتماع عظيمي تشکيل شد ايشان را مثل دامادي به جبهه مي بردند ايشان شاد بود و گاهي در ماشين با من شوخي مي کردو موقع حرکت مي گفت امام را تنها نگذاريد .
غروب بود که گفتند زخمي شده است. اما آن حالت را نمي توانم توصيف نمايم.
در موقع عمليات نيرو ها را در مکانهاي مخصوص مستقر کردم به شهيد رضا گفتم تا موقعي که به شما اعلام نشده حرکت نکنيد. خودم جلوتر رفتم بعد از مدتي شهيد دهقانپور را در جلوي خودم ديدم به او گفتم رضا مگر نگفتم که بدون اجازه من نبايد استقرارت را ترک کني. گفت که دلم تاب نياورد آمدم جلو ببينم که اينجا چه خبر است. گفتم: جنگ. نان که تقسيم نمي کنند که تو هر لحظه که تصميم گرفتي هر کاري که خواستي انجام بدهي و شهيد رضا شروع کرد با لحن خودش معذرت خواستن و گفت چشم، من بر مي گردم. 

سال 1323 هجري شمسي در يک خانواده کشاورز در يکي از روستاهاي اطرف رفسنجان به نام کشکوئيه به دنيا آمد. او دوران کودکي را تحت تربيت پدر بزرگوارش و مادر گراميش سپري کرد و با شوق سرشار خويش تا کلاس چهار م در کشکوئيه و تا کلاس هفتم را در شهرستان رفسنجان پشت سر گذاشت . سال 1336 ه.ش جهت تحصيل علوم و معارف اسلامي به شهر قم عزيمت نمود و به علت هوش و استعداد فوق العاده اي که داشت به سرعت (سطح) را تا سال 1343ه.ش به پايان برد.بعد از آن در محضر علماء بزرگواري چون امام خميني (ره)و ديگر مراجع تقليد به کسب علوم ديني پرداخت.از نوجواني پيرو راستين خط ولايت و امامت به شمار مي رفت. پس از قيام خونين سال 1342 به رهبري حضرت امام خميني فعالانه در صحنه مبارزه عليه خاندان پهلوي و استکبار جهاني شرکت داشت و با سخنراني هاي پر شورش مردم را با ا هداف انقلاب آشنا مي نمود .همگام با تبليغ رساله الهي در موسسه (در راه حق) به عنوان يکي از اعضاي فعال با قلم خويش باب تازه اي را در سياست ضد شاهي خود برپا نمود.
ايشان براي گسترش يگانگي مردم و وحدت هدف اسلامي، غالباً مناطق محروم را براي انجام فعاليتهاي تبليغي و اساسي بر مي گزيد.در زمان پهلوي بارها ايشان را از سخنراني کردن ممنوع کردند اما ايشان در توجه اي به اين مسائل نکرده و جسارت بيشتري به سخنراني پرداختند، در نهايت ايشان دستگير و زنداني شدند.
بعد از 40 روز که از زندان آزاد شدند لحظه اي آرام نگرفتند و همانند کوهي مقاوم پشت سر رهبر کبير انقلاب به مبارزه ادامه دادند.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي، از سوي حضرت امام خميني به امامت جمعه(تنکابن) و سپس (خمين) انتخاب گرديد و مدتي بعد به قم بازگشت و با ياري جمعي از روحانيون دبيرخانه ائمه جمعه را تأسيس نموده و بعد از مدتي به سمت دادستان کل انقلاب منصوب شدند .در سال 1359 به عنوان قاضي انتخاب گرديد و بر اثر فعاليتهاي بي نظير آن شهيد به بازرسي دادگاههاي انقلاب سراسر کشور معرفي گرديد .روح جستجوگراوماندن درپشت جبهه را برنمي تابيد. مسئوليتهايي که داشت را کنارگذاشت وبه جبهه رفت .اودر جبهه ماند تا سرانجام در ظهر جمعه 17 ماه مبارک رمضان سال 1364 بر اثر حادثه رانندگي به شهادت رسيدوپيکرمطهرش در حرم حضرت معصومه(س)در شهرمقدس قم به خاک سپرده شد.
منبع:پرونده شهيد در بنياد شهيد وامور ايثار گران کرمان ومصاحبه با خانواده ودوستان شهيد

خاطرات
همسر شهيد:
چند روز بعد از شهادت شيخ عباس خواب ديدم که ايشان از در کوچکي وارد شد، درخت گل محمدي کنارمان بود ديدم شيخ عباس دارد گل مي چيند. من با مادرش در حال صحبت بودم و ديگر نديدم که او از خانه بيرون رفت يا نه و از خواب بيدار شدم و ديگر ايشان را در خواب نديدم.

يادم مي آيد که والده ام به تهران تشريف آورده بودند و شهيد قرار بود قبل از خطبه هاي نماز جمعه ي قم سخنراني کنند و ايشان که مي خواستند به والدين احترام بگذارند، با اين که چند ساعت بيشتر به ظهر باقي نمانده بود ساعتي را معطل شدند و بعد از ديدار به اتفاق ايشان با چنان سرعتي به قم آمديم که نکند نظم آنجا به هم بريزد.
يک خوابي هم حضرت حجه الاسلام حاج آقا فاکر نقل مي فرمودند: در جلسه اي در منزل ما جمعي از طلاب و روحانيون رفسنجان از جمله ايشان را دعوت کرديم به عنوان سخنران جلسه(چون جلسه خانه ما بود و منزلي که ما در آن سکونت داشتيم متعلق به شهيد بزرگوار شيرازي بود و ايشان وقتي وارد خانه شد جريان خواب را تعريف کردند) ايشان فرمودند که يک شب خواب ديدم که در مسجدالحرام هستيم طبقه ي دوم مسجدالحرام نشستم نگاهم افتاد به يک شخص روحاني. همانطور که پشت بام را نگاه مي کردم ديدم برگ درختي سايه انداخته و روي صورت اين شخص را گرفته. کم کم سايه کنار رفت و من ايشان را شناختم. من در عالم رويا هم ميدانستم که ايشان شهيد شده اند و حرکت کردم به طرف ايشان و سلام و احوالپرسي کردم و سوال کردم جناب آقاي شيرازي لطفاً بفرمائيد الان در عالم برزخ در چه جايي هستيد، کجا هستيد، چه مي کنيد. ايشان جوابي ندادند، باز تکرار کردم و گفتم تا پاسخ من را ندهي من شما را رها نمي کنم. ايشان وقتي اصرار و پافشاري من را ديدند فرمودند: من فقط همين قدر به شما بگويم آقاي فاکر اگر من مي دانستم اينجا چه خبر هست در دنيا به جاي خوردن و آشاميدن نماز مي خواندم.

يکي از محافظانش تعريف مي کرد:
فکر مي کنم سال 61،62 بود من يک سفر تهران رفته بودم. يک روز صبح منزل ايشان بوديم. ايشان گفتند که من بايد امروز در خدمت حاج آقا موحدي کرماني باشم که ايشان امام جمعه موقت کرمانشاه بودند و مي روم کرمانشاه قبل از خطبه ها سخنراني کنم، اگر شما مي آئيد بيائيد با هم برويم. من گفتم باشد. با هم رفتيم فرودگاه به مقصد کرمانشاه و به نماز جمعه رفتيم. ايشان قبل از خطبه هاي نماز جمعه سخنراني کردند. بعد از خواندن خطبه هاي نماز توسط حاج آقا موحدي کرماني به منزلي که ايشان مي رفتند رفتيم. ايشان گفتند من مي خواهم بروم از جبهه ها از نزديک ديدن کنم .گفتم: شما کار داريد زودتر برگرديد به تهران که در آنجا مسئوليتهايي داريد. گفتند: خيلي علاقه دارم بروم از نزديک جبهه ها را ببينم. شب بود دو تا ماشين تبليغات آماده کردند با تعدادي از برادران سپاه و تعدادي از آقايان از سازمان تبليغات همراه ما بودند مارفتيم به طرف قصر شيرين. درست يادم نمي آيد يک پادگان بود به نام پادگان ابوذر، فکر مي کنم دم پادگان وقتي بچه ها ايشان را ديدند بدون اينکه از قبل آشنايي داشته باشند خيلي اصرار کردند که شما بيائيد و چند لحظه اي براي ما صحبت کنيد. ما شب وارد پادگان شديم و بچه ها همه در مسجد جمع شدند و ايشان سخنراني خيلي خوبي کردند. شب را در همان پادگان خوابيديم و فردا صبح به طرف قصر شيرين حرکت کرديم. قصر شيرين که رسيديم ديگر ساختمان مسکوني قابل استفاده اي نبود، فقط فکر مي کنم يک جايي گودي بود. فقط يک حسينيه و مسجد کوچکي مانده بود و تقريباً بچه ها زندگي مي کردند. ما رفتيم آنجا يک چند نفري آنجا جمع شده بودند. ايشان صحبت کرد بعد به فرمانده سپاه آن منطقه گفتند: من مي خواهم بروم خط براي بازديد . گفتند: حاج آقا خطر دارد و نمي شود برويم جلو، با اين 3 ، 4 نفري که با شما هستند. ايشان اصرار کردند اگر تنها هم شدم بايد بروم خط مقدم و با بچه ها صحبت کنم. گفتند: پس صبر کنيد ما يک ماشين از بعثي ها غنيمت گرفتيم همان ماشين را برديم و گفتم که شما بايد عمامه اتان را برداريد. ايشان قبول کردند. از سازمان تبليغات دو نفر نشستند عقب با يک راننده با اين ماشين رفتند. يکي دو ساعت طول کشيد تا ايشان رسيدند خط مقدم و نمي دانيد به ما چه گذشت تا ايشان برگشتند.

خواهر شهيد:
در اوايل شهادت ايشان جلساتي داشتيم. در اين جلسات احکام و حديث گفته مي شد من در آنجا شرکت مي کردم، چون بچه ي کوچک داشتم شک داشتم که گرما براي بچه ام ضرر دارد يا نه، در همين روزها بود يک شب خواب ديدم داداش نشسته بودند و اشاره کردند به من گفتند: دراين جلسه شرکت کن. من گفتم چشم من مي روم شما چرا نمي آئيد؟ ايشان فرمودند: شما برويد و من هر وقت توانستم به شما سر مي زنم.
يک شب ديگر يک خواب ديدم چند وقت قبلش عمل کرده بودم قبل از عمل خودم را اميدوار مي کردم و دلداري مي دادم که وقتي يک اتفاقي براي من افتاد من خوب يک برادر شهيد آن دنيا دارم و تنها نيستم. بعد از عمل که آمده بودم در خانه استراحت مي کردم خواب ديدم همه خواهر و برادرها نشسته بودند. داداش حاج شيخ عباس روبروي ما خواهران نشسته بودند يکي از خواهران گفتند: داداش مي دانيد که زهرا عمل کرده، گفتند: بله مي دانم، خبر دارم همان روزي که لباس سفيدي پوشيده بود و باز در همان جا نشسته بوديم و فصل زمستان بود و برف و سيل زياد آمده بود و سه تا از برادران بنده جبهه بودند. در همانجا بود که يک نفر آمد و نفري3 گل محمدي به همه اعضاي خانواده ما داد من در خواب يادم بود که الان زمستان و سيل و برف زياد آمده و سيل در اطراف رفسنجان آمده ، گفتم: اين چه فصلي از سال است که گل محمدي به ما مي دهند. گفتند: اين گلها را از اطراف داداش حاج شيخ عباس به شما مي دهند و 3 تا از برادرانم که در جبهه بودند خدا خواست و آن سه تا را سالم به ما برگرداند و اين خودش يکي از عنايات خداوند و شهداست که به ما داده مي شود.
شهادت ايشان روز 17 ماه رمضان بود. در همان روز در سخنراني خودشان فرموده بودند خوشا به سعادت کسي که در روز 17 ماه رمضان روز جمعه به شهادت برسد و در همان روز خودشان شهيد شدند.

يک سفر من تهران بودم و ايشان مي خواستند قبل از خطبه هاي نماز جمعه صحبت کنند. چند تا تلفن تهديد آميز به ايشان شد، من گفتم: شما نرو، آنها شما را تهديد کرده اند. ايشان فرمودند: آنها هدفشان اين است که ما را از کاري باز دارند و ما نبايد گول آنها را بخوريم و شما هيچ ناراحت نباشيد و رفتند براي سخنراني و بعد از سخنراني ايشان برگشتند.

يک هفته قبل از شهادت ايشان من خواب ديدم در يک جاي بلندي، اتاق خيلي بزرگي است، دور تا دور اتاق خانمهاي محجبه با چادر مشکي نشسته اند. جلوي همه خانمها رحل است و دارند قرآن مي خوانند و عزاداري مي کنند. من هرچه مي پرسم اين مجلس عزا مال کيه نمي گفتند: بعداً متوجه شدم اين مجلس مال ماست.

فرزند شهيد:
به خاطر دارم در مورد دستگيري ايشان قبل از انقلاب فصل تابستان بود و ماه مبارک رمضان در خانه اي که در گوهر دشت کرج گرفته بودند و آن صاحب خانه با مأمورين ساواک ارتباط داشت و ما را زير نظر داشتند. يک شب که ايشان سخنراني خيلي داغي نمودند و اسم امام خميني را بردند بعد از منبر گفتند که شما خيلي داغ صحبت کرديد و فردا صبح که من از خواب بيدار شدم ايشان را دستگير و برده بودند و من ديگر ايشان را نديدم. تعدادي اعلاميه داخل داشبورد ماشين خودمان بود و ساواک آمد براي جستجو ما گفتيم کليد ماشين رو نداريم. آنها خودشان صندوق عقب را باز کردند و چيزي نديدند و گفتند در جلو را باز کنيد گفتيم مي خواهيد شيشه را بشکنيم که به اصطلاح شما بازرسي کنيد گفتند نه نياز نيست خلاصه اين طور آن نوارها در امان ماند. در زندان هم يکبار با ايشان ملاقات داشتيم.

آثارباقي مانده از شهيد
آخرين يادداشت شهيد
بسمه تعالي
از همه التماس دعا و عفو و بخشش دارم. حتماً بگوئيد خدايا از او گذشتيم، او را بيامرز انشاء ا...
با فضل و رحمت بي انتهاي الهي ملاقات ما هم در جنت و رضوان الهي در جوار انبياء و اولياء انشاء ا...، انشاءا...، انشاء ا...

گزيده اي از يادداشتهاي شهيد که در تقويم جيبي ايشان نوشته شده است
خداوندا قلب مومن فرش تو است و جايگاه توست، پس محبت به دنيا و غير خودت را از دل ما ببر.
روح و جسم و قلب ما را در تسبيح و تقديست هماهنگ گردان و شبهاي تار ما را با چشماني بيدار و پر از اشک با ياد خودت منور بگردان و از فراقت، همه وجودمان را نالان.
خداوندا! تو از هر مادري مهربانتري، تو سراسر لطفي، تو سراسر رحمتي و سراسر خيري. خدايا تو آن زيبايي پاکي هستي که عارف به تو، نيازي به تهديد و تطميع ندارد بلکه با شناخت تو، به خاک افتادن و خضوع و خشوع در برابرت اسوي بديهي است.
خدايا آنچانان نور و بصيرتي به ما عطا کن که با آن حجاب را بشکافيم و به کمالي دست يابيم که تو را براي خودت بخواهيم و بر خاطر اينکه شايسته اي، عبادتت کنيم و محو تماشاي جمالت گرديم.

ملت ما تا با خداست پيروز است. امام خميني
خدايا آنانکه تو را دارند چه کم دارند و آنانکه تو را رها کرده اند چه دارند.
خدايا آنانکه تو را شناختند تو را مي خواهند، آنانکه تو را مي خواهند دل به دنيا نمي بندند و آنانکه دل به دنيا نمي بندند در موقع امتحان همه چيز را در تو راه مي دهند و با شناي خود در بحر خود و درد و رنج و بلا به عشق الهي خود مهر تأئيد مي زنند.
پس خداوندا، معبودا، همه دردهاي ما را محو در يک درد کن و آن درد فراق خودت و همه ي آرزوهاي ما را محو در يک آرزو گردان و آن آرزوي وصال خودت

حسين در بخش کوهبنان شهرستان زرند در استان کرمان پا به عرصه گيتي گذاشت. تحصيلات خود را در سطح ديپلم در رشته اقتصاد در شهر کرمان به پايان رساند.
وقتي مبارزات مردم ايران بر عليه حکومت ديکتاتوري شاه آغاز شد او از پيشگامان مبارزه بود. باپيروزي انقلاب اسلامي، به عضويت کميته هاي دفاع و حفاظت از انقلاب درآمد و با ازجان گذشتگي در راه تثبيت انقلاب اسلامي زحمات بي دريغي متحمل شد.شکل گيري سپاه پاسداران انقلاب اسلامي به فرمان معمار کبير انقلاب موقعيت مناسبي بود تا حسين با پيوستن به آن قابليتهاي بي شمارش را ارائه دهد. جنگ تحميلي که شروع شد او بي هيچ ترديدي به خيل رزمندگان دفاع از ميهن و انقلاب ملحق شد و در جبهه حضوري مستمر وتاثير گذار داشت تا عمليات والفجر 8 در منطقه فاو که مورد حمله شيميايي دشمن قرار گرفت و به درجه رفيع شهادت نائل آمد. آرامگاه اين سردار ملي در گلزار شهداي شهرستان کرمان قرار دارد. از اين شهيد عزيز دو فرزند به نامهاي محمد سليم و سلمه به يادگار مانده است.
منبع:پرونده شهيد در بنياد شهيد وامور ايثار گران کرمان ومصاحبه با خانواده ودوستان شهيد

وصيتنامه
بسمه تعالي
حمد و سپاس خدا را که کند آنچه خواهد و نکند آنچه ديگران بخواهند.
دنيا براي هيچکس پايدار نمي ماند مگر آنکه بقاي حقيقي را دريابند. بندگان و عزيزان پرده عصمت خدا را ندريده و به اين نعمت بسيار شکر گذاريد که خدا اگر ما را رسوا کند ديگر چنين عزيز و گرامي نيستيم .
از خدا شرم مي کنم بگويم(الهم اني اعوذ بک من خسر الدنيا و عذاب الآخره) خدايا گر دست رد بر سينه ام نهي پس بر کدام در بايستم و صاحب کدام خانه را بخوانم اي کسانيکه در درگاهش قرب و منزلت داريد به هنگاميکه به نماز مي ايستيد و دست به قنوت بلند مي کنيد و زمانيکه مانند لبهاي تشنه حسين روزه هستيد اين بنده ذليل و حقير را ياد کنيد.
همسر عزيز و خوبم نه تنها برايم همسر که مانند يک مادر بودي وقتي که تو را مصيبتي برسد به خدا پناه ببر و ناله نکن که چرا او را گرفتي؛ خواست خدا بود و همه بايد بر اين خواست بديده منت گردن نهيم .نميگويم گريه نکن، اما متذکرت ميسازم که چنين باشد که اين سزاوار و پسنديده تر است و عاقبت بخيري نماز و روزه هايت قبول افتد انشاء ا... .
اما بيشتر به مستحبات بپرداز که دل را صيقل مي دهد و باعث روشني گردد. گنهکار را چه رسد به اينکه پند و نصيحت کند، مرا چه به وصيت کردن اگر نبود اينکه نا اميدي از درگاه حضرت حق تعالي از گناهان کبيره شايد هرگز چيزي نمينوشتم .خدايا تو بر ظاهر و پنهان آشکار و آگاهي و ميداني اين بنده حقيردر منجلابي از گناه غوطه ور است. خدايا با اينکه دست گدايي بسويت دراز کرده و از اين بنده حقير که عمري بندگي شيطان نموده است از درگاهت تقاضاي عفو و بخشش دارد. اي بندگان خدا و حال مي بينيد در اين لحظه آن دستي که در راه خدا بسته و گوشيکه ندا و صداي دلنواز خدا را نشنيد به دنبال هوا و هوس و لهب و لعب رفت چگونه از کار افتاده اند. عزيزان امروز بنگريد که ديگر هيچگونه حرکتي ندارند ميخواهم بگويم که از اين دنيا درس بگيرند و از اين مرگ و ميرها عبرت آوريد که خدا هرگز کار بيهوده نميکند. امروز نداي خداست که همه را به سوي اسلام مي خواند و به دفاع از اسلام دعوت مي کند قبل از اينکه بدانند مرده اي اعضاء و جوارتان از کار مي افتد و قبل از اينکه بگويند اي کاش من خاک مي بودم اين نداي آنها را لبيک گوئيد و جبهه ها را پر کنيد. جبهه ها دروازه هاي بهشتند طالبين آن مشتاقين و عاشقان لقاء ا... به ديدار دوست بشتابيد که فردا دير است و هرچه مي توانيد از اين دانشگاه علم و عمل بهره گيريد که اين توشه و ذخيره بسيار نيکوست زيرا واجبات اموري هستند لازم به آنچه آدمي را به سعادت ميرسانند همين انجام مستحبات و خودداري از مکروهات است.
همسرگرامي ام:
اگر چند صباحي بيش زندگي با تو بطول نيانجاميد اما بحق بايد گفت که تو همسري نيک برايم بودي، جز دعاي اجر و مزد کاري از من بر نمي آيد که خدا عاقبت بخيرت نمايد. اين 2 گل نشکفته نزدت امانت دارم آنچه آرزو دارم در تربيت صحيح و اسلامي آنها سعي نمايي که دنيا در دست شما مادران است. با تربيت دنيا مودب ميشود.
به آنها بگو پدرتان براي اسلام و قرآن بود که به جبهه رفت. ا نشاءا... از امانتها خوب پاسداري کن و آنها را خوب تربيت کن و هرگاه خدا امانتها را خواست تحويل بده.
سلام بر مادر عزيز و گراميم که با شير پاکش مرا پروراند و براي رضاي خدا و در راهش امانت را بها و برگرداند. مادر جان ميدانم بجز رنج برايت کاري نکرده ام و نتوانستم و هرگز قادر نبودم محبتهاي شما را جبران و قدرداني نمايم. خدا را شکر بسيار بگذار که فرزندت را به اين راه مقدس دادي و اين يکي از بزرگترين نعمات بود که نصيب شما گرديد، خدا از شما قبول کند انشاءا...
برادر جان، آنچه که اهميت دارد هدف است. هدف هرچه مقدستر باشد و عزيزتر بايد عزيزترينها را و عزيزترين چيزها را برايش فدا کرد و امروز چيزي بالاتر از حفظ اسلام و گردن نهادن به نداي رهبر چيزي نيست. من درباره شما آنطوريکه ميبايست باشم نبودم من به شما(مادر و برادر) بسيار مديونم و از عهده اين ديون هرگز بر نميايم جز اينکه شما از ديون خودتان بگذريد. کفيل اينجانب همسرم مي باشد. والسلام 2/12/63 حسين آتش افروز

خاطرات
همسر شهيد:
در عملياتي در جزيره مجنون بمباران شيميايي صورت گرفت و راکت در 6 متري شهيد به زمين خورد و او را به سختي مجروح کرد. سر او شکافته شده بود و بدنش به شدت سوخته بود و چشمهايش جايي را نمي ديد. با هواپيما به تهران در بيمارستان رازي منتقل شد. چون مي دانست که همسرش حامله است از دوستانش خواست که به خانواده اش خبر ندهند. 18 روز ازمصدوميت شيميايي او گذشته بود که به من خبر دادند حسين از ناحيه پا مجروح شده و چون سابقه داشته او را بستري کرده اند و تا چند روز ديگر به کرمان منتقل خواهد شد و اصرار دارد که تو به تهران نروي اما من قبول نکردم. ايام عيد بود که من و محمد سليم عازم تهران شديم. دختر عمه من جريان را کم کم براي من توضيح داد و گفت که هيچ کس احتمال زنده ماندن او را نمي داده و تنها لطف خدا و دعاي شما بوده که او را نگه داشته است. وقتي من وارد اتاق شدم ناباورانه به حسين نگاه کردم او به قدري سوخته بود که قابل شناختن نبود و او نمي توانست چشمانش را باز کند. من به او سلام کردم و احوالش را پرسيدم و او جواب داد خوبم گفت: من لياقت شهادت را ندارم گريه محمد سليم را که شنيد گفت محمد سليم را هم آورده اي و با صداي ضعيفي محمد، محمد سليم کجايي بابا بيا نمي بينمت، مگه قول نداده بودي بي تابي نکني، آرام آرام گريه ميکردم. ياد نامه چند ماه پيش او افتاد، در آن نامه حسين نوشته بود دوستم مهدي گفته محمد خيلي شيطون شده برايم نامه بنويس و از شيطنتهاي او تعريف کند و حالا محمد در آغوش او بود و او محمد را نمي ديد. بيش از اين نمي توانستم تحمل کنم چون حسين در همان نامه او را به صبر و بردباري دعوت کرده بود از اتاق بيرون رفتم پرستارهاي بيمارستان که بيشتر آنها مثل خود من را دوره کردند و از وخيم بودن حال حسين و لطف خدا برايم صحبتها کردند و گريه من را بند آوردند و از خدا به خاطر بي صبريهايم عذر خواستم و گفتم خدايا شکرت و به همين راضيم، حاضرم کلفتي حسين را بکنم و تو اونو برايم نگه داري و همين که زنده باشد و نفس بکشه براي من کافيه. حال حسين به خاطر عشق به محمد و بچه اي که در راه بود روز به روز بهتر مي شد. کم کم توانست چشمهايش را باز کند اما وضعيت او خيلي ناراحت کنند بود، چشمهايش شديداً اشک مي زد جراحتش نيز عميق بود اما او سعي مي کرد تا مي تواند اين را از ديگران مخفي کند. دکتر او به پدر شهيد مي گفت: حسين درد کشيدنش هم براي خدا است او حتي دردش را از من که دکترش هستم مخفي مي کند. بارها که وقتي بي طاقت مي شه سرش را زير پتو مي برد تا هيچ کس درد کشيدن او را نشنود، من مي دانم که او چه مي کشد. من چند روزي که در تهران بودم به بيمارستان رفتم و تا عصر فردا مي ماندم و بالاخره مرخصي من تمام شد و ناچار به کرمان بازگشتم. حسين يک ماه و نيم در بيمارستان رازي بستري بود در اين فاصله ديگر آشنايان براي عيادت به تهران آمدند حسين با اين که ضعيف بود سعي مي کرد با استفاده از چوب زير بغل نمازهايش را ايستاده بخواند و پرستارها بارها شاهد زمين خوردن او بودند. بعد از مرخص شدن از بيمارستان براي ادامه مداوا چند روزي در خانه دختر عمه ام بود و مثل هميشه او هم در هر کاري که از دستش بر مي آمد کمک مي کرد بعد از مدتي به کرمان آمد و در خانه اي از خانه هاي بنياد مسکن که رئيس دادگاه در اختيار آنها گذاشته بود ساکن شد و قرار شد هر شش ماه يکدفعه براي معالجه به تهران برود. وضع حسين بدجور بود و بدنش تاول مي زد دکتر دستورداده بود تاولها را هر روز پاره کنند و جاي آن را پانسمان نمايند و کار من تزريقات و پانسمان بود اما طاقت اين کار را نداشتم و حسين خودش اين کار را انجام مي داد و چون هميشه سردش بود مجبور بود که تابستان نيز لباس گرم بپوشد. يک بار شب که از خواب بيدار شدم ديدم که به شدت مي لرزد و درد مي کشد. چند پتو روي او انداختم اما فايده نداشت .حسين گفت: چاره کار زدن آمپول بايد سه تا از آن آمپولهاي وريدي که دکتر به من داده بزني من گفتم من نمي تونم تو مي لرزي و من هم دستام مي لرزه مي ترسم . حسين گفت: به من ياد بده خودم مي زنم. من گفتم: نمي شه نمي شه وقتي من نمي تونم تو چطوري مي توني. هيچ کس در دسترس نبود حسين درد مي کشيد و من چاره اي نداشتم دست حسين را آماده کردم و آمپول را تزريق نمودم دستهايم مي لرزيد نصف آمپول که وارد شد آن را کشيدم بيرون و زدم زير گريه. روزها به سختي مي گذشت چشمهاي حسين شديداً اشک مي زد. دستمال کاغذي استاندارد هم به سختي پيدا مي شد و نسرين از آشناياني که به عيادت مي آمدند مي خواست به جاي گل و ... براي او دستمال کاغذي بياورند. حسين چون مدتي پاسدار امام جمعه بود. امام جمعه که به ديدارش آمد مقداري پول داد تا حسين را براي مداوا به تهران بفرستند و حسين که از موضوع با خبر شد در حالي که گريه مي کرد به من گفت: مجروحيتم را با پول فروختي .من گريه کنان گفتم، من هم گفتم که حسين ناراحت مي شه و ايشون با عصبانيت گفتند اين چه حرفيه، اسلام به آدمهايي فداکار و با صداقت مثل ايشون احتياج داره حتي اگر لازم باشد بايد ايشون را براي مداوا به خارج بفرستيم او مال خودش نيست مال اسلامه .حسين چيزي نگفت. پرستاريهاي من و روحيه بالاي حسين باعث شد که حسين روز به روز بهتر شود به محضي که توانست سرپا شود به لشکر رفت و آمادگي خود را براي انجام وظيفه اعلام نمود و چون دفتر جنگ استانداري از قابليتها و مقام او با خبر بود از او درخواست همکاري کرد و حسين هم قبول کرد. حسين در اين مدت در زمينه مبارزه با قاچاقچيان کار مي کرد. به پيشنهاد و اصرار من حسين که تولد دومين فرزندش را نزديک مي ديد تصميم گرفت خانه نيمه تمام خود را تمام کند و به بچه هايش سر و سامان داده و با خيال راحت به جبهه برود. مدتها بود که منتظر وام صد يا صد و پنجاه هزار توماني سپاه بودند اما هنوز خبري نبود. من از درآمد کم خود مختصر پس اندازي کرده و قول دادم بيشتر پس انداز کنم تا پولي براي ساخت خانه داشته باشم. حسين که شنيده بود صاحب زمين ناراضي است. قبل از هرکاري سراغ او رفت و پس از اطمينان از رضايت او مشغول کار شد. بعد از ساعت اداري به خانه مي رفت و با شور و شوق به کارگران کمک مي کرد. حسين خودش نقشه خانه را کشيده بود و دلش مي خواست در ساخت خانه نيز تا جايي که امکاناتش اجازه مي دهد سنگ تمام بگذارد و دوست داشت که ديوار دستشويي و حمام را تازير سقف کاشي کند و چون کاشي حواله اي بود براي گرفتن 50 متر کاشي بيشتر من ناچار شدم يکي از آشنايان را واسطه نمايد اما بعد از تحويل چون کاشيها را در همان خانه نيمه تمام گذشته بودند دزد آنها را برد، صبح روز بعد که آمدند اثري از کاشيها نبود و حسين گفت چون ما به خاطر 50 متر کاشي از آبروي خود مايه گذاشتيم خداوند خوشش نيامد. حال حسين خيلي بهتر شده بود، تصميم داشت بعد از تولد دومين فرزندشان به جبهه برود يکي از مسئولان سپاه از او درخواست کرد با توجه با آسيبي که ديده است از اين به بعد در سپاه کرمان کار کند و به جبهه نرود و از رفتن به جبهه صرف نظر کند اما حسين قبول نکرد و گفت :وقتي مجروح شدم نذر کردم اگر خوب شدم به جبهه برگردم و آن چه که در طول مجروحيت به من روحيه داد عشق به جبهه بود.
خاطر اتش به وسيله نوار از خودم، دوستان شهيد و خانواده ام جمع آوري شده است و به صورت کتاب درآمده است که فتوکپي کل خاطرات در اختيار بنياد شهيد قرار داده شده است که نگارنده ي کتاب خانم فاطمه مقصودي است. سرگروه جمع آوري اطلاعات محمد رسول جمشيدي که کنگره بزرگداشت سرداران هشت هزار شهيد استانهاي کرمان و سيستان و بلوچستان است.

آثار باقي مانده از شهيد
ايمان دارم آنانکه که با اعتقادند دلشان با ياد خدا آرام است و دلها در پرتو خداست. ايمان جزيره ايست در وجود انسان که خط مشي بشر است بدين ترتيب که مرغان مهاجر بدون تعليم که از پيش ديده باشند به هنگام فصل سفر هجرت مي . طفل نوزادي که تازه متولد شده است بدون آموختن و تعليم ديدن دهان خود را براي يافتن پستان مادر به اطراف چرخش مي دهد و در مکيدن آن نيز به مربي و تعليم احتياجي ندارد.
از دلايل فطري بودن توحيد و ايمان به خدا مي توان گفت که انبياء آمده اند تا مردم را به اصل وجود خداوند رهبري کنند بلکه مردم فطرتاً به خداي قادر و متعال معتقد بوده اند و پيامبران آمده اند تا غباري که بر روي اين غريزه نشسته است آزاد و به طرف منبع اصلي راهنمايي کنند. قرآن همان کتاب خدا مي گويد (اينان چيزي را که فهميدند از خدا مي دانستند که سود و زياني براي ايشان ندارد، آنگاه مي گويند که اينها نزد خدا از ما شفاعت خواهند کرد) يونس(106)
ثانياً حس خداجويي به مکان يا زمان خاصي اختصاص ندارد بلکه به شهادت تاريخ و آثار باستاني بشر وحشي با متمدن معابد و مجسمه هاي ديده شده که شاهد اين هستند که بي ديني و بي خدايي هرگز نبوده است بلکه انحراف و اشتباه در انتخاب صحيح معبود بوده است.
پاسکال فيلر فرانسوي مي گويد: هيچ چيز جز عقيده و ايمان به خدا، سوز دل و درون و تشنگي روح ما را فرو نمي سازد.
اينجا سوالي پيش مي آيد که چگونه گناهان جسمي و بدني(بي ايمان سرچشمه مي گيرد) در اموري که مربوط به روان و روح است اثر مي گذارد يعني اينکه چگونه تراکم زنا و دروغ بر ايمان به خدا را که يک امر روحي رواني است اثر مي گذارد. روح و روان هرگز از جسم جدا نيستند بلکه کاملاً به يکديگر مربوط مي گردند. براي روشن شدن مثالهايي چند مي آوريم. اگر ما چند قطره الکل در گلوي خود بريزيم ابتدا روي اعضاي بدن ما تأثير مي گذارد و سپس اثرش روي روان نيز مشاهده مي گردد. اثر رواني آن اين است که انسان کارهاي که از ديوانگان سر مي زند انجام مي دهد که اينگونه اعمال در هوشياري از او سر نمي زند يا به شکل شديد انسان را دگرگون مي کند و به هزيان و پرت و پلا گويي وا مي دارد. با چند پکي که به حشيش مي زند تماس از لحظه اي به عالم روياها فرو ميرود. اين دارو علاوه بر زيانش جهان را بيش از آنچه که زيباست نشان مي دهد.

به گزارش خبرگزاری فارس، در گفت وگوي ما كه درباره ارزيابي حوادث و نتايج جنگ سي وسه روزه رژيم صهيونيستي با حزب الله لبنان ، به ماجراي اسارت سربازان اسرائيلي، نقش سوريه در اين جنگ، احتمال حمله مجدد اسرائيل به لبنان و حزب الله، وقايع اخير گروه فتح الاسلام، نمونه هايي از شكست سنگين ارتش اسرائيل، وضعيت بازسازي، اختلافات داخلي در لبنان و نيز مسائلي چون همدلي و همراهي مسيحيان و شيعيان پرداخته شده است.

** جناب آقاي دكتر اسداللهي! به عنوان اولين سؤال بفرماييد اگر حزب الله در آغاز جنگ33 روزه، آن دو نظامي اسرائيلي را در داخل خاك لبنان دستگير نمي كرد، آيا باز هم جنگ واقع مي شد؟
- همان طور كه حزب الله بخصوص شخص سيدحسن نصرالله اعلام كرده اند و اطلاعاتي كه در دست است، نشان مي دهد اين جنگ در واقع جنگي بود كه اسرائيلي ها با هماهنگي كامل با آمريكايي ها از سه- چهار ماه قبل، آن را طراحي كرده بودند و اين جنگ هم در قالب طرحهايي كه آمريكا براي منطقه داشته قرار بود اتفاق بيفتد. البته قرار بر اين بوده كه طبق برنامه آمريكايي ها و اسرائيلي ها يورش صهيونيست ها در پاييز سال2006 اتفاق بيفتد. همچنين آنها قصد داشتند كه حزب الله را كاملا غافلگير كنند و در واقع ضربه كاري به حزب الله وارد كنند اما حادثه گرفتن دو اسير در محدوده سرزمين لبنان در تابستان، باعث شد كه اسرائيلي ها عمليات خودشان را جلو بيندازند. در واقع سه ماه جلوتر اين عمليات را انجام بدهند و شايد همين هم يكي از علتهاي شكست شان شد.
بنابراين حزب الله معتقد است كه اسرائيلي ها در هر صورت اين جنگ را آغاز مي كردند و به هر بهانه اي كه بود اين جنگ را انجام مي دادند حالا چه اين دو سرباز اسير مي شدند چه نمي شدند. اين طرحي بود كه اسرائيلي ها و آمريكايي ها در قالب برخورد با كل محور مقاومت در منطقه (محوري كه بر ضد آمريكايي ها از ايران، سوريه و حزب الله و حماس تشكيل شده است) قرار بود جنگ آغاز بشود و قرار هم بر اين بود كه در غزه و در داخل فلسطين حماس شكست قطعي بخورد و دولتش سرنگون بشود و حزب الله هم در جنوب لبنان ضربات اساسي بخورد تا محور مقاومت در منطقه شكسته بشود و زمينه آماده بشود براي حمله احتمالي آمريكا به ايران در موضوع هسته اي.
اين تحليلي است كه حزب الله از اين جنگ دارد و معتقد است اصلا گرفتن دو اسير هيچ تاثيري در جنگ نداشت. در واقع اگر اين هم نبود اسرائيلي ها بهانه اي پيدا مي كردند و حتي ممكن بود خودشان يك صحنه سازي بكنند و جنگ را آغاز كنند. همان طور كه در سال 1982هم ديديم كه اسرائيلي ها كه حمله بسيار وسيعي را به لبنان انجام دادند و تا پايتخت آمدند و بيروت را اشغال كردند، به بهانه ترور سفيرشان در لندن اين كار را كردند. بنابراين براي اسرائيلي ها پيدا كردن بهانه هيچ كاري ندارد و تاريخ اسرائيل هم نشان داده كه به راحتي مي توانند بهانه كنند و كارشان را انجام بدهند. اين تحليلي است كه حزب الله دارد.

** آقاي اسداللهي! در جريان اين جنگهاي سي وسه روزه به نظر مي رسد كه حضور فعال سوريه به عنوان يك متحد حزب الله كمرنگ تر از چيزي بود كه انتظار مي رفت. نظر شما چيست؟
- تا منظور از حضور چي باشد. ببينيد هيچ كس انتظار نداشت كه سوريه وارد جنگ بشود. اولا سوريه از نظر باز كردن مرزهايش براي راه دادن پناهندگان و مردم لبنان به داخل خاك خود و پذيرايي احسن از آنها هيچ فروگذاري نكرد و يك كارنامه درخشاني از خودش نشان داد. در كنار اين، آمريكا و اسرائيل مرتب سوريه را، هم در جنگ و هم بعد از جنگ، متهم مي كردند كه امكان رساندن سلاح و مهمات به حزب الله را فراهم كرده و از طريق مرزهايش دارد اين كار صورت مي گيرد. بنابراين سوريه آن كاري كه در حد و اندازه خودش بود انجام داد. از طرفي خود حزب الله هم مايل نبود كه سوريه وارد اين جنگ بشود. اين را بايد دقت كنيد. يكي از اتهاماتي كه مخالفان در جريان جنگ 33 روزه به حزب الله مي زدند اين بود كه مي گفتند اين جنگي است كه حزب الله به نيابت از سوريه و ايران دارد انجام مي دهد. خوب، اگر سوريه خودش هم وارد جنگ مي شد اين اتهام براي حزب الله تثبيت مي شد كه بله، ببينيد حزب الله و سوريه با هم يك جنگي را ايجاد كردند كه نتيجه آن خرابي هاي فراواني بود كه در لبنان صورت گرفت. بنابراين حتي به صلاح حزب الله نبود كه سوريه به آن معنا وارد جنگ بشود بلكه پشتيباني هايي كه انجام داد، بهترين امكان را براي حزب الله و مقاومت فراهم كرد.

** زمزمه هايي شنيده مي شود كه ممكن است در ماههاي آينده اسرائيل مجددا به لبنان حمله كند براي باز هم قلع و قمع كردن حزب الله. شما اين احتمال را چقدر محتمل مي دانيد؟
- چنين احتمالي به صورت مجرد يعني به عنوان يك حمله خاص اسرائيل به لبنان وجود ندارد. علتش هم اين است كه الان دو مشكل اساسي در درون رژيم صهيونيستي هست: يك مشكل سياسي كه اولمرت درگير آن است و آن پيامدهاي جنگ 33روزه است كه تا الان به استعفاي خيلي از افراد و مقامات و شخصيت هاي سياسي، نظامي اسرائيل انجاميده، خود اولمرت هم در معرض خطر هست چرا كه گزارش نهايي كميته "وينوگراد" كه البته قرار بود همين ماه منتشر بشود اما آن را حدوداً پنج- شش ماه به عقب انداختند، اولمرت را هم در خطر بركناري يا استعفا قرار داده است.
بنابراين چون پيامدهاي سياسي و نظامي جنگ 33 روزه هنوز هست، او نمي تواند يك جنگ ديگر را شروع كند.اوهنوز نمي تواند پاسخ بدهد چرا جنگ دوم لبنان را انجام داد.
دوم اينكه ازنظر نظامي هم، ارتش اسرائيل به علت شكست سنگيني كه در جنگ متحمل شد دچار يك بحران روحي شده و درحال حاضر مي كوشد خودش را بازسازي روحي كند. يعني تغييراتي در سطح فرماندهي ارتش اسرائيل انجام شده به اين هدف انجام شده كه بارديگر آن روحيه توسعه طلبانه و جنگ طلبانه را در اين ارتش زنده كنند، ارتش اسرائيل در جريان جنگ 33 روزه درواقع يك افتضاح نظامي را به وجود آورد كه الآن پيامدهاي آن و پس لرزه هاي آن هنوز در جامعه اسرائيل وجود دارد و مرتب هم از بين مسئولان نظامي اين رژيم قرباني مي گيرد. بنابراين باتوجه به اين دو مشكل يعني مشكل سياسي و مشكل نظامي، بسيار بعيد است و درحقيقت مي توان گفت كه اصلاً احتمال حمله مجدد اسرائيل به لبنان در امسال وجود ندارد.
اما يك نكته اينجا هست. اگر براساس يك نظر ديگر افراد تندرويي مثل و يكي در آمريكا حمله نظامي به ايران بخواهد عملي بشود، خوب پيامدهاي حمله نظامي به ايران اين خواهد بود كه كل منطقه دچار بي ثباتي خواهد شد و قطعاً بارديگر بين حزب الله و اسرائيل و حتي ممكن است بين سوريه و اسرائيل هم جنگ دربگيرد. بنابراين اگر ما در قالب يك عمليات خاص، جنگ خاص اسرائيل را به لبنان و حزب الله درنظر بگيريم چنين احتمالي وجود ندارد، اما اگر در چارچوب تحولات منطقه اي ببينيم اگر خداي نكرده آن جنگ يعني حمله به ايران انجام بشود احتمال حمله اسرائيل به حزب الله و سوريه هم وجود دارد.

** سؤال بعدي من درباره وقايع اخير نهرالبارد و ماجراي گروه فتح الاسلام است. اولاً درباره ماهيت اين گروه نوظهور توضيحاتي بدهيد و درضمن بفرماييد آخرين وضعيت درگيريها به چه مرحله اي رسيده است؟
- گروه فتح الاسلام كه حوادث نهرالبارد را به وجود آورده، گروهي است كه پيرامون آن سؤالات و شبهات زيادي مطرح است و ماهيت اصلي اين گروه هنوز براي كسي مشخص نيست. آيا اين گروه، گروهي است كه درارتباط با القاعده است و يا اينكه نه، گروهي مخل با افكار سلفي گري يا اينكه آنطور كه گروه هاي 14مارس متهم مي كنند، فتح الاسلام را گروهي ساخته و پرداخته دستگاه هاي اطلاعاتي سوريه معرفي مي كنند.
خوب، ماهيت اين گروه تا الآن مشخص نيست منتهي از قرائن، شواهد و نحوه جنگيدنش تا الآن، مي شود گفت اين گروه، گروهي است با گرايش هاي تند سلفي وهابي كه براساس عقيده دارد مي جنگد نه براساس ارتباط با يك دستگاه اطلاعاتي . حتي از كشته هاي اين گروه كه درميان آنها تعدادي از اتباع عربستان سعودي وجود دارند و همچنين اتباع ديگر كشورها، تقريباً مشخص است كه اين گروه، گروهي با گرايش هاي سلفي است. اما هنوز اثبات نشده كه اين گروه با القاعده ارتباط تشكيلاتي داشته باشد. درواقع ارتباط و هماهنگي فكري و عقيدتي دارند اما ارتباط تشكيلاتي ندارند و يا حداقل تا الآن اثبات نشده است.
خوب، وقتي اين گروه كارش را شروع كرد از آن موقع سؤال هاي زيادي مطرح شد در اين ميان گروه حاكم در لبنان يعني آقاي سعد حريري و ديگران تلاش كردند از وجود اين گروه براي تضعيف شيعيان و حزب الله سوءاستفاده كنند و شروع كردند به اين گروه نزديك شدن. پول، امكانات و كمك هاي زيادي را دراختيار اين گروه گذاشتند اما بعدها وقتي كه اين ارتباط تاحدي كشف شد، براساس فشار خود آمريكايي ها كه روي القاعده بشدت حساس هستند باعث شدند كه ارتباط حريري با فتح الاسلام و كمك هايشان به ادامه درگيري ها قطع شود. و ما شاهد آن هستيم كه بيش از 40- 50روز اين درگيري ها ادامه دارد، البته چيزي كه درحال حاضر جريان دارد اين است كه گفته مي شود اين درگيري ها به روزهاي آخر خودش نزديك شده و ارتش لبنان قصد دارد در اين هفته با يك عمليات بزرگ كار اين گروه را يكسره كند. كه بايد منتظر شد ببينيم چنين اتفاقي اين هفته مي افتد يا نه.

** آقاي اسداللهي! سؤالي كه اين وسط پيش مي آيد اين است كه در حقيقت كسي كه داشت با فتح الاسلام مي جنگيد ارتش لبنان بود نه حزب الله. ازطرفي ارتش لبنان هم زير مجموعه دولت آقاي فواد سينيوره و متحدش سعدحريري محسوب مي شود. جنگ ارتش با گروهي كه هم مخل امنيت لبنان و هم حزب الله محسوب مي شد را چگونه توجيه مي كنيد؟
- من عرض كردم خدمت شما، هنگامي كه سروكله اين گروه در لبنان پيدا شد آقاي سعد حريري و خود دولت آقاي سينيوره به آن نزديك شدند با دو هدف: هدف اولشان اين بود كه از اين گروه عليه حزب الله بهره برداري كنند چون مي دانستند اين گروه انگيزه اي قوي براي جنگ مسلحانه دارد، دوم اينكه مي خواستند خطر اين گروه را عليه خودشان خنثي كنند چون جريان آقاي حريري و سينيوره، جريان لائيك سني هست. اينها مي خواستند دشمني اين گروه را متوجه حزب الله و درحقيقت شيعيان لبنان كنند. مخصوصاً مي خواستند آن حوادثي كه در عراق دارد اتفاق مي افتد دقيقاً در لبنان تكرار بشود و حتي ازطريق شاهزاده "بندر بن سلطان" از كانال آقاي حريري كمكهاي بسياري در اختيار اين گروه قرار گرفت. البته در آمريكا هم يك جناح تندرو از اين حركتهاي "بندر بن سلطان" حمايت مي كرد. اما در نهايت، دستگاه اطلاعاتي آمريكا يعني سازمان سيا و وزارت خارجه به علت حساسيتشان روي القاعده و اينكه گروه فتح الاسلام را يك گروه مرتبط با القاعده مي دانستند فشار آوردند روي دولت سينيوره و روي سعد حريري كه هم ارتباطشان با اين گروه قطع شود و هم با اين گروه برخورد بشود. در واقع برخوردي كه الآن دولت سينيوره با گروه فتح الاسلام مي كند برخوردي است كه با فشار آمريكاروي داده وگرنه دولت سينيوره مي خواست از اين گروه عليه حزب الله لبنان استفاده كند. اما در واقع چاهي را كه آنها براي حزب الله كنده بودند خودشان در آن چاه ماندند و نتيجه اين شد كه الآن ما مي بينيم ارتشي كه تحت امر دولت است دارد با اين گروه مي جنگد و البته تلفات زيادي هم ارتش داده است و تا الآن هم كه موفق نشده كار اين گروه را يكسره كند. حالا بايد ببينيم در روزهاي آينده چه مي شود.

** آقاي اسداللهي! من مي خواستم شما پس از يك سال يك ارزيابي منصفانه از جنگ سي وسه روزه داشته باشيد. ارزيابي از ميزان موفقيتها و شكستها و خسارتهايي كه هم ارتش اسرائيل و هم لبنان و حزب الله داشته اند. اگر آماري هم از ميزان خسارتهاي مالي و جاني دوطرف داشته باشيد خيلي خوب است.
- مي دانيد جواب دادن به اين سؤال خيلي طولاني مي شود و نمي شود در دو سه جمله به اين پاسخ داد. اگر بخواهيم خلاصه كنيم "حزب الله پيروز شد براي اينكه شكست نخورد، و اسرائيل شكست خورد براي اينكه پيروز نشد." متوجهيد؟ يعني اسرائيل با آن حجم حملاتش، با آن ارتش قوي اش، با پيشرفته ترين سلاحها، با آن پل هوايي كه آمريكا از طريق انگليس برقرار كرد، با بمبهاي هوشمندي كه در يك ثانيه، دورش را تبديل به خاكستر مي كرد، با حملات وحشيانه اي كه سي وسه روز به طول انجاميد، موفق نشد حتي يك نفر از كادرهاي درجه 2 و درجه 3 حزب الله را شهيد كند. تمام شهدايي كه حزب الله داده معمولاً از رزمندگان عادي حزب الله است. اين يك شكست مفتضحانه براي اسرائيل است.اين يك. دوم اينكه يك شكست اطلاعاتي بسيار بزرگ را ارتش اسرائيل متحمل شد. اسرائيلي ها همواره ادعا مي كردند كه آنچنان قدرت اطلاعاتي بالايي دارند كه هرچه در كشورهاي عربي اتفاق مي افتد اينها ازش خبر دارند، اما در جريان اين جنگ مشخص شد كه اسرائيلي ها از تحولات بعد از سال 2000 حزب الله يعني زماني كه اسرائيل از جنوب لبنان عقب نشيني كرد، از تحولاتي كه در درون حزب الله، از نظر قدرت نظامي حزب الله رخ داده بين سالهاي 2000 تا 2006 هيچ اطلاعي نداشت. يعني نه مي دانستند چه نوع سلاح هايي در اختيار حزب الله است و سلاح هاي جديد آنها چيست، چه نوع آموزشهايي ديده، چه نوع استحكاماتي ايجاد كرده، و قدرت ارتباطاتي اش چيست. در وقتي كه جنگ شروع شد اسرائيلي ها غافلگير شدند چون فكر مي كردند كه يك جنگ ساده اي در پيش دارند و با اين حجم نيرو، به راحتي حداكثر ظرف يك هفته، بساط حزب الله را جمع مي كنند، اما وقتي وارد جنگ شدند متوجه شدند نيرويي كه باآن رو به رو هستند، با آن نيرويي كه در سال 2000 لبنان را ترك كرده بودند خيلي فرق كرده است. از نظر آموزشها، حزب الله بسيار بسيار پيشرفت كرده (اين اعترافي است كه خود اسرائيل هم مي كند)، از سلاحهاي بسيار پيشرفته استفاده مي كند، قدرت مخفي سازي و كار اطلاعاتي بسيار قوي حزب الله آنها را غافلگير كرده بود، و قدرت ارتباطاتي حزب الله هم، بالا بود، يعني به رغم بمبارانهاي وحشتناكي كه روي مواضع حزب الله انجام دادند، ارتباط فرماندهي حزب الله با تمام رده هايش حتي در خط مقدم تا آخرين روز جنگ ادامه داشت و اين يكي از بزرگترين شگفتي هاي اين جنگ بود. چون در جنگهاي جديد بخصوص در جنگ عراق، ما شاهد آن بوديم كه آمريكايي ها اولين كاري كه كردند اين بود كه ارتباط و آن سلسله اعصاب ارتباطي بين ستاد فرماندهي ارتش عراق با رده ها را با سطح، قطع كردند و در واقع ارتباط قطع شد و اين ارتش به راحتي از هم پاشيد، اما در جريان جنگ 33 روزه هرچقدر كه اسرائيلي ها تلاش كردند، و از پيشرفته ترين تجهيزات استفاده كردند، تا روز آخر ارتباط رزمندگان حزب الله با فرماندهي ادامه داشت.
نكته ديگر اينكه به رغم تمام جنگهايي كه اسرائيل با اعراب داشت و در آنها در يك مدت كوتاه به پيشرفتهاي برق آسا دست پيدا مي كرد و مناطق گسترده اي را ارتش اسرائيل اشغال مي كرد، در جنگ 33روزه ما شاهد بوديم، پس از 33 روز جنگ، باز ارتش اسرائيل در مرز داشت مي جنگيد! و قادر نبود از مرز فراتر وارد خاك لبنان بشود. در حالي كه در سال 1982 موقعي كه اسرائيل حمله كرد در عرض كمتر از دو هفته بيروت را اشغال كرد. خوب، اينها بزرگترين ضربه هايي بود كه هيبت و اسطوره ارتش اسرائيل را شكست. البته در اينجا مسائل بسيار بسيار زيادي اتفاق افتاد كه الآن بحرانهاي داخلي ارتش اسرائيل را ايجاد كرده است نشان داد ارتش اسرائيل تبديل به يك ارتش رفاه زده شده كه جوانان فعلي اسرائيل، انگيزه جنگيدن مثل نسلهاي گذشته را ندارند و فرماندهي آنها بسيار فرماندهي سطحي اي بوده، فكر مي كرده با قدرت هوايي قادر خواهد بود كه حساب حزب الله را يكسره بكند اما درعمل به اين نتيجه رسيدند كه اين استراتژي كاملاً اشتباه بوده و موقعي به خودشان آمدند كه روزهاي آخر جنگ بود و تصميم به حمله زميني گرفتند كه بعد، در حمله زميني هم ضربات كاري را متحمل شدند.
خوب، علاوه بر اين جنايتهاي بسيار زيادي كه اسرائيلي ها در جريان جنگ انجام دادند، به قدري گسترده بود كه حتي حاميان اسرائيل هم در نيمه دوم جنگ ديگر قادر به دفاع از اسرائيل نبودند و آن اتفاقاتي كه افتاد و موجب شد آن اجماع بين المللي كه در ابتداي جنگ عليه اسرائيل وجود داشت پس از كشتار روستاي قانا، اين اجماع بين المللي از بين رفت.
خوب، به رغم همه اين هجمه ها، حزب الله مقاومت بسيارجانانه اي از خودش نشان داد و رزمندگان آن نشان دادند كه هم از آموزش بسيار بالا برخوردارند، هم به سلاحهاي پيشرفته مجهزند و هم اينكه روحيه شهادت طلبانه اي دارند و اين به يك اسطوره اي تبديل شده در جهان عرب و جهان اسلام كه اين گروه كاري را توانست انجام بدهد كه ارتشهاي كشورهاي عربي همگي با هم نتوانستند انجام بدهند. بنابراين خود مقاومت و باقي ماندن حزب الله زير همه اين ضربات و اينكه تا روز آخر موفق شد كه مناطقي را در داخل خاك اسرائيل مورد حمله قرار دهد، اينها همه پيروزي بزرگ و تاريخي حزب الله است.
البته در كنار اين، خوب، خرابيهايي كه به وسيله ارتش اسرائيل انجام شد بسيار گسترده است، و ضربه هايي كه به زيرساختهاي اقتصادي لبنان خورد زياد است. پلها، جاده ها، دبيرستانها، مدارس، بيمارستانها و جنايتهايي كه اسرائيلي ها كردند، بسيار گسترده بود، ولي اينها چيزهايي است كه قابل جبران است. آن چيزي كه ماند در تاريخ، اين بود كه حزب الله لبنان به عنوان يك گروه چريكي كوچك، موفق شد اسطوره ارتش اسرائيل را به عنوان يك ارتش شكست ناپذير، بشكند و ما الان مي بينيم كه در جهان عرب يك روحيه جديدي ايجاد شده است. خوب، اينها هم هست. يعني آن چيزي كه الان اسرائيلي ها ادعا مي كنند يا اولمرت به عنوان موفقيت خودش دارد ادعا مي كند اين است كه ما حزب الله را از مرزها دور كرديم و الان ارتش لبنان آمده در مرز مستقر شده اين را به عنوان تنها پيروزي خودش دارد ياد مي كند، در حالي كه دستگاه هاي اطلاعاتي ارتش اسرائيل گزارش هايي كه علنا منتشر مي كنند اين است كه حزب الله الان موشك هاي جديدي در اختيار دارد كه ديگر اصلا نيازي ندارد كه در مرز مستقر باشد و مي تواند از كيلومترها دورتر از مرز به اهداف اسرائيل حمله كند. ولي حتي اين ادعاي اولمرت كه موفق شد حزب الله را از كنار مرزها دور كند، موفقيتي به حساب نمي آيد و حزب الله بنا بر اعتراف خود ارتش اسرائيل الان توان نظامي اش بيش از جنگ 33 روزه شده است. به همين خاطر اگر ما به سرجمع اين دستاوردها نگاه كنيم، اين پيروزي بسيار بزرگ تاريخي است اما اگر بخواهيم دست بگذاريم روي حجم خرابي ها بله، مي آيند دست مي گذارند و اين را به عنوان يك شكست تلقي مي كنند در حالي كه ملتي كه مي خواهد از خودش دفاع كند بايد بهايي را بپردازد، ما در هيچ جنگي در دنيا نديديم كه يك نيروي اشغالگر با سلام و صلوات از آن كشور خارج بشود! بلكه همواره آن ملت تحت اشغال، بهايي را پرداخت كرده كه توانسته اشغالگر را بيرون كند. اين هم بهايي بود كه ملت لبنان پرداخت كرد و البته موفق شد يك اسطوره اي از خودش درست كند كه براي نسلها، اين اسطوره باقي خواهد ماند.

** الان شما آمار و ارقامي از تعداد تلفات طرفين نداريد؟
- آماري كه دولت لبنان داده و آمار رسمي و دقيق هم هست در رابطه با غيرنظاميان لبنان، يك چيزي حدود بيش از 1200نفر به شهادت رسيده اند. حزب الله در رابطه با شهداي خودش آمار ارائه نداده، و اصولا هيچ وقت اين كار را نمي كند ولي آنچه كه اسرائيلي ها مدعي هستند در واقع تلفات حزب الله را آنها اعلام كرده اند كه چيزي حدود 250 نفر از رزمندگان حزب الله به شهادت رسيده اند.
آمار تلفات خود اسرائيلي ها را هم كه خودشان اعلام كرده اند الان دقيقش در ذهنم نيست اما آن چيزي كه هست چيزي حدود 50-40 نفر غيرنظامي در اسرائيل كشته شده اند اما حدودا 300-250 نفر نظامي اسرائيل هم كشته شده اند. اين آمار خودش خيلي گوياست، يعني اسرائيل تعداد بسيار زيادي غيرنظامي را كشته، اما حزب الله موفق شده، بيشتر، نظامي هاي اسرائيل را به هلاكت برساند و اين نحوه جنگيدن حزب الله را به خوبي نشان مي دهد.

** الان وضعيت بازسازي خرابي هاي جنگ در لبنان پس از گذشت يك سال در چه مرحله اي است؟
- بحث سازندگي از مدتها پيش شروع شده، اما اختلافات سياسي كه در درون لبنان وجود دارد، بازسازي را دچار مشكلات زيادي كرده است. و يكي از موارد اختلاف حزب الله با دولت آقاي سينيوره هم بحث بازسازي است. چرا كه از فرداي آتش بس، دولت آقاي سينيوره به نحوي عمل كرد كه نشان داد عمدا بحث بازسازي را دارد به تاخير مي اندازد تا در واقع آوارگان جنگي را كه بيشتر از شيعيان لبنان بودند از عملكرد حزب الله ناراضي و ناراحت كند. و آنها را در واقع از حزب الله جدا كند. ما اين را از همان موقع ديديم. يعني حتي در پرداخت غرامت، پولهايي كه از كشورهاي مختلف به دولت لبنان تحويل داده شده بود تا به آوارگان جنگي تحويل داده بشود، همان مقدار هم بسيار بسيار بد برخورد مي شد از سوي دولت لبنان و سعي مي شد كه كمتر به بازسازي بپردازند و بحثهاي زيادي بود كه نشان مي داد دولت لبنان عمد دارد كه بازسازي را به تأخير بيندازد. به همين خاطر، موضوع بازسازي ها، اختلاف بين حزب الله و دولت آقاي سينيوره را كه از قبل هم وجود داشت تشديد كرد.
الان ما دو نوع بازسازي در لبنان داريم. يك سري طرح ها هست كه حزب الله متولي آن هست و آن طرح ها به خوبي پيش مي رود، با سرعت به پيش مي رود؛ چه در پرداخت غرامت چه در بازسازي. اما طرح هايي كه از سوي دولت لبنان انجام مي شود يا كند است يا اختلاس در آنها بسيار بالاست و به همين خاطر ما در خيلي از پروژه هاي بزرگ كه در دست دولت لبنان هست مي بينيم كه كار بسيار كند دارد پيش مي رود و اگر اين درگيري سياسي ادامه پيدا كند ممكن است طولاني هم بشود، خيلي طولاني بشود. اما در حال حاضر حزب الله آنچه در توان خودش هست گذاشته و دارد كار را با سرعت انجام مي دهد اما چون حجم خرابيها بالاست، بايد دولت لبنان به طور جدي به صحنه بيايد و با توجه به بودجه اي كه از كشورهاي مختلف گرفته، اين بودجه ها را هزينه كند و بازسازي را انجام بدهد. اما متأسفانه دولت لبنان دراين زمينه كارنامه مثبتي ندارد و موجب شده عملا كارها بسيار كند پيش برود.

** آقاي اسداللهي! شما به عنوان يك تحليلگر سياسي، آينده ارتباطات دولت سينيوره با آمريكا و رژيم صهيونيستي و اختلافات با حزب الله لبنان را چگونه پيش بيني مي كنيد؟
- درحال حاضر مسائل لبنان به يك بن بست كامل سياسي و يك بحران سياسي برخورد كرده و در واقع راه حلي در درون حكومت وجود ندارد(اين مصاحبه مربوط به پيش از «وقوع انقلاب 7 آوريل 2008» در لبنان است). به علت دخالتهاي بسيار بسيار گستاخانه آمريكا و فرانسه كه ازطريق گروه 14مارس دارد انجام مي شود جلوي هرگونه راه حل تدافعي را در حكومت گرفته و يك بن بست و جدايي كامل سياسي اتفاق افتاده و هيچ نوع راه حل سياسي در حال حاضر وجود ندارد و حتي با اينكه قرار است هفته آينده گروههاي لبناني در فرانسه جمع بشوند با ابتكار دولت فرانسه يك سري گفت وگوهايي را انجام بدهند اما حتي آن گروههايي كه مي خواهند آنجا شركت كنند هيچ اميدي به اين مذاكرات ندارند و در واقع معتقدند كه راه حل بحران لبنان در خارج از لبنان است و درچهارچوب مسائل منطقه اي شايد حل بشود به اين معنا كه وضعيت آمريكا در عراق به گونه اي است كه اگر آمريكا بخواهد مسائلش را درعراق از طريق مذاكره با ايران و سوريه حل كند، در آن موقع بحثهاي لبنان هم دراين مذاكرات مطرح خواهدشد و يك نوع راه حل شامل و كامل براي مسائل منطقه اي درپيش خواهد گرفت و بحران لبنان هم شايد در چارچوب آن حل بشود يا اينكه اگر گزينه بحث حمله به ايران از طرف آمريكايي ها انجام بشود، آنگاه كل منطقه وارد جنگ خواهدشد كه لبنان هم جداي آن نخواهدبود. بنابراين مسائل لبنان در حال حاضر هيچ راه حلي در داخل برايش وجود ندارد، خود لبناني ها هم منتظرند ببينند درسطح منطقه مسائل به چه صورت حل مي شود.

** يك مقدار از سؤالات سياسي فاصله مي گيرم و بحثهاي اجتماعي را مطرح مي كنم. آقاي اسداللهي! كساني كه در لبنان حاضر بودند چه قبل از جنگ و چه بعد از جنگ از يك همراهي و همدلي گسترده اي بين حزب الله و شيعيان و مسيحيان خبر مي دهند. البته اين موضوع در بين اهل تسنن شايد به اين قوت نباشد اما ارتباط خوبي كه مسيحيان با حزب الله لبنان و بخصوص با شيعيان دارند كاملا بارز و مشهود است. در خود حكومت هم مي بينيم كه آقاي اميل لحود با حزب الله رابطه بسيار بهتري دارد تا با ديگران. درسطح جامعه هم مي بينيم كه آن خانم مسيحي "ريم حيدر" كه عباي سيدحسن را هديه گرفت با افتخار با آن عبا به دنيا سفر كرد و حزب الله و نصرالله را تبليغ كرد يا خواننده اي مسيحي مثل خانم "جوليا پطرس" آن ترانه معروف را در تجليل از سيدحسن نصرالله و رزمندگان حزب الله خواند. به نظر شما علت اين همدلي چه مي تواند باشد؟
- خوب، اين موضوع يك دليل داخلي دارد و يك دليل خارجي. دليل داخلي توافقنامه اي است كه يك سال و نيم پيش بين حزب الله و جريان سياسي ميشل عون معروف به "جريان ملي آزاد" امضا شد. اين توافقنامه سياسي بين آقاي ميشل عون به عنوان رئيس قوي ترين جريان سياسي مسيحيان، با حزب الله به عنوان قوي ترين جريان سياسي شيعيان، بسياري از نگراني هاي دوطرف را براي هميشه از بين برد و توافق نظر بي نظيري را بين اين دو قطب ايجاد كرد.
خوب، وقتي كه سران دو گروه از هموطنان، اين توافقنامه را امضا مي كنند اين تأثير را در كل دو مذهب در لبنان مي گذارند. اين دليل داخلي.
دليل خارجي و منطقه اي آن اين است كه مسيحيان لبنان بشدت نگران رشد افراط گرايي سني و تندگرايي سني در قالب القاعده و سلفي گري هستند و اين را يك خطر بزرگ براي لبنان مي دانند و معتقدند كه اصولا كل مسيحيان در كشورهاي خاورميانه درمعرض يك خطر حياتي قرار گرفته اند و آن افراط گرايي سني است بنابراين آنها بقا و حيات خودشان را در همبستگي و اتحاد با شيعيان مي دانند.
چون وقتي كه حزب الله را در كنار ديگر گروهها قرار مي دهند مي بينند كه چقدر با مسيحيان خوب رفتار كرده و چقدر به آنها آرامش داده است و اين را مقايسه مي كنند با عملكرد برخي گروه هاي سياسي در عراق و كشورهاي مختلف كه چقدر افراطي عمل كرده اند و به اين نتيجه مي رسند كه بايد براي بقا و حفظ خودشان با شيعيان همراه بشود تا از آن خطر خودشان را حفظ كنند. بنابراين، اين دو عامل باعث شده كه الان ما مي بينيم كه در صحنه لبنان يك تقارن و نزديكي پويايي بين مسيحيان و شيعيان اتفاق افتاده و روز به روز هم به هم نزديكتر مي شوند.

** آقاي اسداللهي! قبل از اين كه سؤال آخرم را از شما بپرسم دوست دارم شما از موارد ناگفته جنگ 33 روزه براي ما بگوييد. مواردي كه جايي نقل نشده و داراي جذابيت ژورناليستي يا خبري هم باشد.
-از اتفاقاتي كه در جنگ ها اتفاق مي افتد مسئله جنگ رواني است. همواره حزب الله در دوران جنگ هايي كه با اسرائيل داشته است بهاي زيادي براي عمليات رواني در جامعه اسرائيل پرداخت كرده است. روي اين موضوع كار كرده كه همزمان كه با ارتش اسرائيل مي جنگد يك عمليات رواني هم توي جامعه اسرائيل انجام دهد و آن ها را نسبت به عملكرد ارتش و عملكرد دولتش مسئله دار كند. اين روشي بوده كه همواره موفق بوده و ما همواره در چند سال گذشته ديده ايم كه حزب الله در اين مسئله بسيار بسيار موفق عمل كرده است. اسرائيلي ها هم به اين اعتراف كرده اند كه حزب الله در اين زمينه خيلي خوب كار كرده و موفق شده اجماع نظر در جامعه اسرائيل را از بين ببرد. و يكي از علت هاي عقب نشيني اسرائيل در سال 2000 همين موضوع بوده است كه اجماع نظر داخلي و توافق فكري از بين رفت به طوري كه خيلي از اسرائيلي ها اعتراض كردند كه چرا چنين كرديد.
اما در جريان جنگ 33روزه، اتفاقي كه افتاد برعكس اين بود، يعني براي اولين بار در درون اسرائيل يك اجماع نظر قوي به وجود آمد و اين اجماع نظر قوي باعث شده بود جنگ قوي بشود و هر چقدر كه حزب الله تلاش كرد نتوانست اين اجماع نظر داخلي در اسرائيل را از بين ببرد و علتش هم اين بود كه دولت اسرائيل جنگ 33روزه را به يك جنگ بزرگ و حياتي تبديل كرد و اعلام كرد كه اگر در اين جنگ شكست بخورد بعد از جنگ، مشكلات اساسي امنيتي براي اسرائيل به وجود مي آيد. به همين خاطر يك وحدت نظر ايجاد كرده بود بين مردم اسرائيل به طوري كه همه اقشار مختلف جامعه اسرائيل به طور بي سابقه اي از جنگ حمايت مي كردند. نكته اي كه در اين وسط اتفاق افتاد اظهارنظرهايي بود كه در ايران انجام شد كه اين اظهارنظرها به جاي اين كه به حزب الله كمك كند كار حزب الله را مشكل كرد يعني يك اظهارنظرهايي انجام مي شد در جريان جنگ 33روزه كه اين وحدت ملي را در جامعه اسرائيل تقويت مي كرد به جاي اين كه تضعيف كند. مقامات ايران مي آمدند در همان زمان از براندازي اسرائيل صحبت مي كردند و اين كه اسرائيلي ها بايد چمدان هايشان را ببندند و از آنجا بروند و حرف هايي از اين قبيل كه اسرائيلي ها اين سوژه ها را مي گرفتند و بزرگش مي كردند و مي گفتند ببينيد اين جنگي است براي بقا.
خوب حزب الله از اين اظهارنظرهاي مقام هاي ايراني ناراحت بود و اين را منتقل مي كرد به ايران كه آقا خواهش مي كنيم در اين موقعيت اين حرف ها را نزنيد. و اجازه بدهيد اين جنگ را از لحاظ رواني خودمان اداره كنيم. يك حرف هايي در ايران زده مي شد در خطبه هاي نماز جمعه در بحث هاي مختلف كه جناب آقاي سيد حسن نصرالله بشدت از آنها ناراحت بود و از طريق كانال هاي خصوصي براي مقام هاي ايراني پيام فرستاد كه من خواهش مي كنم اين حرف ها را در اين موقعيت نزنيد به جاي اين كه به ما خدمت كند كار ما را دارد مشكل مي كند، و اين نكته بسيار مهمي است كه حرف هايي از اين دست در آن موقعيت هميشه براي حزب الله، مفيد تمام نمي شود و بايد در نظر گرفت كه اين حرف ها در چه موقعيتي زده مي شود تا براي آن بنده خداها مشكل ايجاد نكند.

** خيلي خسته تان كردم. سؤال آخرم درباره كتاب "از مقاومت تا پيروزي" شماست كه فكر مي كنم معتبرترين كتابي است كه درباره تاريخچه حزب الله و جنگ هاي سابق اسرائيل در دو سه دهه اخير به زبان فارسي نوشته شده است. فكر نمي كنيد الان اين انتظار از شما وجود دارد كه يا اين كتاب تكميل بشود و يا اين كه حوادث و اتفاقات مهم بعدي را در جلد ديگري از اين كتاب بنويسيد.
- راستش اين كتاب به زبان عربي هم ترجمه شده و خيلي هم در كشورهاي مختلف مورد استقبال قرار گرفت و حتي بنابرنظرهاي مختلف بهترين كتاب در اين زمينه شناخته شده است. و الان آن برادران هم از من، همين تقاضاي شما را دارند و مي گويند به حوادث بعد از سال 2000 و الان هم بپردازيد ولي واقع مطلب گرفتاري هاي فراوان من باعث شده كه فراغت نوشتن را از من گرفته است با اين كه خيلي مايلم اين كار را بكنم اما الان در حال حاضر نمي توانم دست به قلم ببرم. البته متاسفانه در ايران هم خيلي اين كتاب تبليغ نشده و خيلي از پژوهشگران را مي ديدم كه اصلا اين كتاب را نديده بودند.

آثارباقي مانده از شهيد
بسمه تعالي
به نام الله پاسدار خون شهيدان و با سلام بر مهدي موعود (عج) و نايب بر حقش خميني بت شکن و با سلام و درود به خانواده شهدا و با سلام بر معلولين و مجروحين با سلام و درود بر اسيران در بند بغداد.
خدمت پدر و مادر و عمه عزيزم سلام عرض مي کنم اميدوارم که حالتان خوب باشد و هيچ گونه ناراحتي نداشته باشيد. باري اگر جوياي احوال فرزند خود عليرضا را خواسته باشيد بحمدالله خوب هستم و هيچ گونه ناراحتي ندارم و هميشه دعاگوي همگي هستم. نامه محبت آميز شما در تاريخ 19/7/62 به دستم رسيد، از ديدن و خواندن نامه خيلي خوشحال شدم و الان که براي شما نامه مي نويسم يک روز بعد از رسيدن نامه شما است يعني روز چهارشنبه 20/7/62 شما در نامه خود نوشته بوديد که اکبر زماني تلفن زده و گفته که من و محمد به کردستان رفتيم و به خاطر همين موضوع جواب نامه ها را نداديد اکبر زماني اشتباه کرده است شهر باختران هم جزء کردستان حساب مي شود چون باختران همان کرمانشاه سابق است. نامه هايتان را به آدرس باختران بفرستيد و در اينجا جاي من و محمد خوب است و هيچ ناراحت ما نباشيد. من و محمد در يک جا هستيم و حال محمد هم خوب است و سلام مي رساند و اگر به خانواده محمد گفتيد که اينها به کردستان رفتند برويد و موضوع را برايشان شرح دهيد و اگر هم نگفتيد که هيچي نگوييد چون محمد نامه هايي که مي دهد تاکنون جواب آنان را دريافت نکرده است و به خانواده محمد بگوييد که نامه به همين آدرس بدهند و در نامه نوشته بوديد که اگر حمله شد بعد از حمله تلفن بزن اولاً اگر حمله اي باشد ما چون تدارکات هستيم در حمله شرکت نداريم دوم بگويم که لشکر ما به اين زوديها قصد حمله ندارد، يک حمله است در قسمت مريوان که کاري به ما ندارد و اگر خدا بخواهد بعد از حمله اي که در مريوان انجام مي شود آن وقت بعد از او حمله ديگري از يک قسمت ديگر مي شود که لشکر ما در آن شرکت دارد و هنوز وقت آن مشخص نيست و اميدوارم که اين جنگ هر چه زودتر به نفع مسلمين تمام شود. خاله ها و شوهر خاله ها را سلام و دعا برسانيد حميد آقا و خانمشان را سلام برسانيد و همين طور سيد احمد و خانمش را، عمو جان با خانواده را سلام و دعا برسانيد، خاله جان نيره را هم سلام و دعا برسانيد. جواب نامه اي را که در تاريخ 14/7/62 فرستادم بفرستيد و همين طور جواب اين نامه را. ديگر عرضي ندارم جز سلامتي و طول عمر شما . والسلام .
«امام و رزمندگان را دعا کنيد»
راستي به محمد محمدي بگوئيد جواب نامه هايي را که برايش فرستادم چرا نمي دهد اگر وقت کرد جواب آنها را برايم بفرستد.


بسمه تعالي
با نام الله پاسدار خون شهيدان و با سلام بر مهدي موعود(عج) و با سلام و درود بر نايب بر حقش خميني بت شکن و با سلام بر معلولين و مجروحين و با سلام و درود بر خانواده هاي شهدا و با سلام بر اسيران در بند بغداد.
خدمت پدر و مادر و عمه عزيزم سلام عرض مي کنم اميدوارم که حالتان خوب باشد و هيچ گونه ناراحتي نداشته باشيد اگر جوياي حال فرزند خود عليرضا باشيد بحمدالله نعمت سلامتي برقرار است و هيچ گونه ناراحتي ندارم و دعاگوي همگي هستم نامه محبت آميز شما که در تاريخ 27/7/62 به دستم رسيد از ديدن و خواندن آن خوشحال شدم و سه روز بعد از رسيدن نامه جواب آن را برايتان نوشتم يعني در تاريخ 30/7/62. امروز شنبه 30/7/62 سه روز بعد از حمله موفقيت آميز والفجر 4 است که اين نامه را برايتان مي نويسم نامه اي را که گفته بوديد سفارشي کرديم و فرستاديم تاکنون به دستم نرسيده و يک نامه محمد نوشت که يک عکس از من را داخل پاکت کرد و فرستاد هر موقع که نامه محمد به خانواده اش رسيد عکس را بگيريد. خوب حالا بگويم برايتان از حمله اي که شد اين حمله خيلي جالب و بي نظير بود بچه ها با کمترين تلفات قسمت زيادي از خاک عراق را گرفتند و اميدوارم که هميشه پيروزي با کمترين تلفات از آن ما باشد، انشاءالله. همين طوري که قبلاً گفتم هيچ ناراحت و نگران حال من نباشيد جاي من خيلي خوب است و هنوز مقر ما در باختران است و عکس را داخل پاکت برايتان مي فرستم من يک تعداد عکس اينجا دارم که مي ترسم برايتان بفرستم، چون ممکن است پاکت به کرمان نرسد. انشاءالله موقعي که آمدم آنها را با خودم مي آورم. شوهر خاله ها و خاله هاي عزيز را سلام و دعا برسانيد و همين طور بچه هايشان حميد آقا و خانمش را سلام و دعا برسانيد، سيد احمد و خانمش را سلام و دعا برسانيد عمو جان و خانواده گراميشان را سلام و دعا برسانيد زن آقا دايي و خاله جان نيره و بچه هايشان را سلام و دعاي فراوان برسانيد اميدوارم که حالشان خوب باشد و هميشه شاد و خندان باشند ديگر مزاحم وقتتان نمي شوم. فاطمه و فرانک و محمدرضا را از قول من ديده بوسي کنيد. والسلام.
التماس دعا داريم . امام و رزمندگان را دعا کنيد

خاطرات
شوکت مشرف زاده ،مادر شهيد:
- عليرضا برايم تعريف کرد: در جبهه من در يک محل ايستاده بودم و يکي ديگر از دوستانم که قد بلندي داشت، پشت سر من ايستاده بود. ناگهان تيري از کلاه من رد شد و به او خورد و باعث شهادتش شد. اما من که پشتم به دوستم بود نفهميدم. فقط خون بدن او که پاشيده به من فکر کردم که تير به بدن خودم خورده و الان شهيد مي شوم. شهادتين خودم را نيز گفتم اما هر چه صبر کردم اتفاقي نمي افتاد. وقتي که برگشتم و پشت سرم را نگاه کردم و دوستم را روي زمين ديدم تازه متوجه شدم که چه اتفاقي افتاده.

- با بچه ها رابطه بسيار خوبي داشت و با آنها بازي مي کرد و هميشه مي گفت: حضرت محمد(ص) خم مي شدند و بچه ها را روي شانه هاي خود سوار مي کردند، باعث شادي آنها مي شدند. من در برابر ايشان کسي نيستم که نخواهم با بچه ها بازي کنم و باعث شادي آنها شوم. هميشه براي بچه ها در جيب هايش خواراکي داشت که به آنها بدهد.
- بسيار تميز بود، در خدمت هم آنقدر ماشين خود را تميز نگه مي داشت که نام ماشين او را عروس بيابان گذاشته بودند.
- مدتي بود که شيشه اتاقمان شکسته بود و وقت نمي کرديم شيشه اش را عوض کنيم. يک روز ديدم پسرم علي با يک شيشه بزرگ وارد خانه شد. شاد شدم و گفتم: خدا خيرت بدهد که به فکر بودي. رو به من گفت: مادر من اين شيشه براي را براي خودمان نخريده ام، اين مال همسايه مان است شيشه اتاق ما اگر شکسته اما پايين نريخته، اما شيشه اتاق همسايه پايين ريخته، در ضمن براي خانه خودمان پدر مي تواند شيشه تهيه کند، اما آنها بضاعت مالي براي اين کار را ندارند و کسي را نيز ندارند تا بتواند اين کار را برايشان بکند.
- شهيد اختراعي به هر کسي که مي توانست کمک مي کرد. شوهر خاله علي بايد براي معالجه به تهران مي رفت ولي کسي نبود تا او را همراهي کند. شهيد اختراعي با وي همراه شد و چند روزي را مرخصي گرفت و به خاله اش گفت: شما نگران نباشيد خودم همراهشان مي روم. وقتي که برگشتند شوهر خاله اش مي گفت: نمي دانيد عليرضا چقدر برايم زحمت کشيد. او نگذاشت کوچکترين ناراحتي داشته باشم و تمام نيازهايم را رفع مي کرد. در همه جا با من بود خلاصه سنگ تمام گذاشت.
- هر وقت به جبهه مي رفت تا زماني که برمي گشت من کلي اذيت مي شدم. نگراني خودم از يک طرف و حرف مردم از سوي ديگر باعث شده بود از لحاظ روحي در وضعيت بدي قرار بگيرم در عين حال سعي مي کردم در ظاهر روحيه ام را حفظ کنم تا همسر و فرزندانم را اذيت نکنم. يکي از همان روزها بود که عليرضا به خانه آمد. وقتي او را ديدم گريه کردم و گفتم: مادرجان، 5 سال است که به جبهه مي روي، ديگر کافي است. نمي گويم از سپاه خارج شو، برو ولي ديگر نمي گذارم ديگر وارد جبهه شوي. من ديگر طاقت ندارم. عليرضا دست انداخت دور گردنم و مرا بوسيد و گفت: مادرجان شما ايمان داريد. در خانه مردن کار مرد نيست. خودتان مگر نگفتيد شهادت بهترين مرگ است. اگر من در خانه در بستر بيماري بميرم بهتر است يا در جبهه شهيد شوم. مرگ و زندگي دست خداست. پس چه بهتر در جبهه در راه خدا کشته شوم، اينها را گفت و باز مرا راضي کرد و به جبهه برگشت تا اينکه خبر فتح خرمشهر رسيد. ما از يک طرف خوشحال بوديم که خرمشهر آزاد شد و از طرف ديگر چون عليرضا هم در آنجا بود بسيار نگران شديم که نکند برايش اتفاقي افتاده باشد تا اينکه با ما تماس تلفني گرفت و خبر سلامتي اش را به ما داد. آن روز آنقدر خوشحال بودم که شربت و شيريني بين مردم پخش مي کردم.
- يک روز از نماز جمعه که برگشتيم خوشحال نزد من آمد و گفت: مادر، سپاه به نيرو نياز دارد و من هم مي خواهم وارد سپاه شوم. گفتم: من راضي هستم اگر خودت مي خواهي برو ولي بدان که هر راهي خطراتي نيز دارد. او در جواب گفت: من تمام خطراتش را به جان مي خرم. با کسب اجازه از پدرش بود که در سال 1359 وارد سپاه شد.
- روزي خواهرشوهرم از عليرضا پرسيد: عمه چرا اينقدر که تلويزيون جبهه را نشان مي دهد، در طول اين چند سال، حتي يک بار هم تو را از طريق تلويزيون نديديم. عليرضا جواب داد: چون من تنها براي رضاي خدا به جبهه مي روم، نه چيز ديگري براي همين هرگاه از راديو يا تلويزيون به آنجا مي آيند، من خودم را از آن محل دور مي کنم.
- يک روز چند نفر از دوستان قديمي اش که با انقلاب مخالف بودند جلوي عليرضا را گرفتند و گفتند: تو هم قاطي انقلابي ها شدي؟ عليرضا گفته بود: من افتخار مي کنم که اين راه را انتخاب کردم. آنها به عليرضا گفتند: ولي ما زياد هستيم و شما کم. وي در جواب گفته بود: مسجد هم يکي است اما توالت هاي آن زياد است. و به اين صورت جواب آنها را داده بود.

- وقتي بچه بود بسيار شيطان و بازيگوش بود. روزي دختر خاله اش لباس نو پوشيده بود و لباسش را به رخ عليرضا ميکشيد. عليرضا هم در وسط حياط گودالي را کند و آن را پر از آب کرد. بعد روي آن را با برگ پوشاند و دخترخاله اش را صدا زد و گفت: که برو از آن طرف حياط فلان چيز را بياور. دخترخاله اش هم تا خواست به سمت ديگر حياط برود، درون گودال آب افتاد و لباسش گلي شد.


- يک سري که از جبهه برمي گشت ديدم در يک پاکت تعداد زيادي سيگار نيمه کشيده شده با خود به خانه آورد و به من گفت: مادر اينها را مي بيني، من مقداري نقل خريدم و بين بچه ها در جبهه تقسيم کردم و در عوض سيگارهايشان را گرفتم.

- هميشه روحاني با خود به جبهه مي برد تا براي دوستانش صحبت کند. مي گفت: حرف يک روحاني بيشتر در دل دوستانم اثر مي کند تا حرف من. هميشه براي همرزمانش کتاب مي خريد و برايشان مي برد.


- وقتي عليرضا بعد از فتح خرمشهر به کرمان برگشت به ما گفت: خرمشهر را واقعاً خدا آزاد کرد. ولي تعريف مي کرد: يک روز در خرمشهر در جايي بين عراقي ها گير کرديم . از هر طرف صداي آنها به گوشمان مي رسيد در حالي که مضطرب بوديم من گفتم: برادرها به اميد خدا چند بار الله اکبر بگوييد، شايد نجات پيدا کنيم همه با هم با صداي بلند شروع به گفتن الله اکبر کرديم ناگهان همه عراقي ها با شنيدن صداي ما مضطرب و پريشان پا به فرار گذاشتند گويي از غيب براي ما کمک رسيد. آن روز حتي چند عراقي رابه اسارت گرفتيم، آن روز ما واقعاً تعجب کرديم.

- پس از آن مجروحيتش وقتي دو مرتبه عازم جبهه شد، روزي از آنجا با ما تماس تلفني گرفت. به او گفتم: زخم پايت چطور است؟ در جواب گفت: من ديگر اصلاً به آن نگاه نکردم تا ببينم در چه وضعيتي است. به او گفتم: مادر دکترت توصيه کرد به زخمت رسيدگي کني. گفت: مادر اينجا افرادي هستند که پايشان قطع مي شود ولي آنها بي تفاوت پاي قطع شده خود را در دست مي گيرند. زخم پاي من که چيز مهمي نيست.


- عليرضا برايمان تعريف مي کرد: يک سري موج انفجار مرا گرفت دوستانم مرا به عقب مي بردند که با يکي ديگر از همرزمانم که مجروحيتش شديدتر بود روبرو شدند و مرا روي زمين رها کردند و به سمت او رفتند. من هم همانجا به هوش آمدم و متوجه شدم که مشکل خاصي ندارم.

- هميشه به من مي گفت: در جبهه جاي من خوب است، مي خورم، مي خوابم. من در آنجا در آشپزخانه کار مي کنم. اينها را مي گفت تا من نگران او نباشم. ولي از ديگران مي شنيدم که در جبهه چه فعاليت هايي انجام مي دهد.


- گاهي به او مي گفتم: عليرضا جان، مردم پشت سرمان حرف مي زنند و مي گويند: با اينکه مي دانند ممکن است پسرشان در جبهه شهيد شود چرا راضي مي شوند با اينکه تک پسر آنهاست او را به جبهه بفرستند حتماً مسئله اي در جبهه دارد. اما عليرضا به من مي گفت: مادر جان، به حرف مردم توجه نکن من خودم بارها دوستانم را که مجروح بودند بر دوش کشيدم و از روي بدن شهدا به عقب آوردم. خودم مي دانم ممکن است خودم هم مانند آنها شهيد شوم ولي از شما مي خواهم به حرف مردم توجه نکنيد.

پدرشهيد:
- يک سرباز نوجوان از شهر رفسنجان به جبهه اعزام مي شود. عليرضا براي اينکه او احساس تنهايي و ترس نکند، با او دوست شده بود و هر جا که مي رفت او را نيز با خود مي برد حتي وقتي به اصفهان نزد ما مي آمد نيز او را مي آورد. يک روز در جبهه عليرضا صداي سوت خمپاره را مي شنود با صداي بلند مي گويد ناصر بخواب روي زمين اما آن پسر نوجوان متوجه نمي شود. عليرضا خيز برمي دارد و خود را روي او مي اندازد اما ترکش خمپاره به پاهايش اثابت مي کند و سبب مجروحيتش مي شود. وي انگشت خود را در محل زخم پايش فرو مي برد و به هر شکلي که شده خودش را با ماشين به درمانگاه مي رساند. زماني که به درمانگاه مي رسد از شدت خونريزي توان پياده شدن از ماشين را نداشت. خلاصه در درمانگاه زخم هايش را پانسمان مي کنند ولي چون جراحتش عميق بود او را به تهران اعزام مي کنند. از بيمارستان به ما زنگ زد و گفت که من جبهه ام و حالم خوب است در اين بين صداهايي که در بيمارستان مي آمد را از گوشي تلفن شنيدم و فهميدم که او مجروح شده. به او گفتم: عليرضا من متوجه شدم که تو در بيمارستاني. او از من خواست که به کسي چيزي نگويم و گفت که در بيمارستان پارس تهران بستري شده ام و الان حالم خوب است. فرداي آن روز ما بليط تهيه کرديم و خود را به تهران رسانديم. از آن زمان که ما به تهران نزد ايشان رفتيم حدود 4 روز بود تا اينکه به اجبار برگه ترخيص خود را گرفت. آن روز را در منزل يکي از اقوام در تهران به سر برديم و فرداي آن روز عازم اصفهان شديم. حدود 2 روز نيز در اصفهان مهمان بود. من گفتم بهتر است کاملاً مداوا شود تا وقتي به کرمان مي رود مادرش نگران نشود. وقتي که مي خواست به کرمان برود حتي عصاهايش را کنار گذاشت. ما او را به کرمان آورديم. اما هنوز کاملاً خوب نشده بود که تصميم گرفت باز به جبهه برود. هر چقدر به او گفتيم بمان تا بهبود کامل پيدا کني مي گفت: من آنجا کاري نمي کنم. فقط مي روم و تماشا مي کنم. آنجا تفريحگاه است، من در آنجا کار خاصي نمي کنم و در اين در حالي بود که دوستانش مي گفتند: عليرضا در آنجا بسيار فعال است. نيروهاي زيادي را بايد آموزش بدهد، خط هاي زيادي را بايد محافظت کند، اما براي اينکه ما نگران نشويم هرگز اين مسائل را به ما نمي گفت. مادر شهيد در ادامه مي گويد: يک سري که براي مرخصي به کرمان نزد خانواده اش مي رفت، چمداني را کنار جاده پيدا مي کند، آن را بر مي دارد و در ماشين مي گذارد. کمي جلوتر خانواده اي را مي بيند که ماشين خود را پارک کرده اند و مشغول خوردن غذا هستند. عليرضا از ماشين پياده مي شود و به طرف آنها مي رود. آن خانواده وقتي عليرضا را با لباس نظامي مي بينند، کمي نگران مي شوند و مي گويند: بفرمائيد، کاري داريد؟ عليرضا پس از سلام و احوالپرسي مي پرسد: شما باربند هم داشتيد؟ ناگهان خانم خانواده متوجه مي شود که چمدانشان روي باربند ماشين نيست، با نگراني مي گويد: چمدانمان نيست. من تمام پول و طلاهايم را در آن گذاشته بودم. عليرضا مي گويد: خانم، نگران نباشيد من آن را پيدا کرده ام و برايتان آورده ام. آن خانواده آن روز بسيار شاد مي شوند و دسته پولي را جلوي عليرضا مي گيرند و مي گويند: به عنوان مژدگاني هر چقدر احتياج داريد، برداريد. عليرضا در جواب مي گويد: من اين کار را براي رضاي خدا انجام دادم، نه براي گرفتن مژدگاني. آن روز بسيار خوشحال بود که توانسته بود خانواده اي را شاد کند.

- يک سفر با هم، چند خانواده، به شمال کشور رفتيم. همه دور هم نشسته بوديم و با هم صحبت مي کرديم. وقت نماز ظهر شد، در آن زمان عليرضا از همه ما کم سن و سال تر بود من مي ديدم که مدام جلوي ما آستين هايش را بالا مي برد کمي بعد دو مرتبه آنها را پايين مي آورد. او با اين کارش مي خواست به ما بفهماند که وقت نماز ظهر شده ولي چون ما بزرگتر از او بوديم به خود اين اجازه را نمي داد که صريحاً اين مطلب را به ما بگويد. خلاصه من رو به او کردم و گفتم: چرا مدام آستين هايت را بالا و پايين مي آوري؟ گفت: وقت نماز است و من رويم نشد که به شما بگويم اين شد که ما همه بلند شديم و نماز جماعت را بر پا کرديم.

-
مادر شهيد:
- به ياد دارم زماني که کوچک بود و جانوراني(مثل زنبور) را مي ديد که مرده بودند برايشان قبر مي کند و او را دفن مي کرد و روي قبرش قوطي کبريتي قرار مي داد و هر روز روي قبرش آب مي پاشيد و برايش فاتحه مي خواند.

- وقتي مي خواست به جبهه برود اگر به کسي بدهکار بود، اول قرضش را مي داد و مي گفت: معلوم نيست بروم و برگردم.

- در همسايگي شهيد زن بيوه اي با دو کودک خود زندگي مي کرد که مادر خانواده مبتلا به ناراحتي قلبي بود. يک روز حالش بد مي شود. بچه هاي او به خاطر صميميتي که با شهيد اختراعي داشتند ابتدا او را با خبر مي کنند. او نيز دکتر را با خبر مي کند و بالاي سر آن زن مي آورد. بعد از تجويز پزشک نسخه زن را تهيه کرد و او را به استراحت کردن سفارش مي کند و براي اينکه زن بتواند استراحت کند به بازي کردن و نوازش فرزندانش مشغول مي شود و آنها را سرگرم مي کند و محيطي آرام را براي استراحت کردن آن زن فراهم مي کند.

- يکي از همرزمانش مي گفت: در حدود دو ماه که ما در رفاه بوديم ايشان به عنوان فرمانده گردان بودند. ما يک گردان در خط داشتيم و يک گردان در پشت خط سردار اختراعي با تسلطي که بر منطقه داشت خيلي راحت مديريت خط را اعلام مي کرد. گاهي در بين دوستان افرادي بودند که خيلي به کار اهميت نمي دادند مثلاً اگر نگهبان را سر پست مي گذاشت اگر کوتاهي مي کرد عصباني مي شد و مي گفت: هر که قبول کرده و به سربازخانه امام زمان(عج) پا گذاشته بايد از جان مايه بگذارد و سهل انگاري نکند.

- فردي بود که موتور 1000 داشت و سوار آن مي شد و مانور مي داد. آن روزها سوار موتور 1000 شدن جرم محسوب مي شد. چون اغلب منافقان از آن براي ترور استفاده مي کردند و اين فرد براي دهن کجي کردن به قانون مدام سوار موتور 1000 خود مي شد. ما هم نتوانسته بوديم او را در حين سوار بودن دستگير کنيم. در نهايت يک روز اقدام به دستگير کردن وي کرديم و از خود شهيد عليرضا اختراعي استفاده کرديم. ايشان با موتور 750 که داشت با کار کشتگي همان روز اول او را دستگير کرد و تحويل مقاومت داد. با توجه به اينکه آن فرد موتور سوار و کاراته کار نيز بود ما باور نمي کرديم که شهيد اختراعي او را به همين راحتي دستگير کرده باشد.

- بعد از عمليات والفجر 8 بود که ايشان مسئول گردان خط پدافندي کارخانه نمک بود. خط کارخانه نمک را محکم سنگر سازي کرده بود و بچه ها را به صورت صحيح آرايشي بندي کرده بود و همه را نسبت به وضعيت دشمن توصيه کرده بود ما هم که مسئول خط بوديم هر وقت که شهيد اختراعي را مي ديديم خيالمان راحت بود و مي دانستيم نيازي به بازديد خط نيست. مدتي گذشت و ما از شهيد اختراعي خبري نداشتيم تا اينکه يک روز غروب او را ديدم که وارد خانه شد. با چهره اي باد خورده و موهاي ژوليده بر موتور 750 سوار بود ايستاديم و احوالپرسي کرديم، پرسيدم: عليرضا کجا بودي؟ گفت: اگر به کسي نگويي به تو مي گويم. گفتم: بفرما، با خنده گفت: مرخصي گرفتم و با همين موتور رفتم کرمان و الان هم از همانجا برمي گردم. وي تمام مسافت را با موتور رفته و برگشته بود.

- عليرضا در مدرسه شاگرد باهوش و بازيگوشي بود. يک روز معلم از او خواست تا انشاي خود را بخواند اما او به دليل بازيگوشي انشاء ننوشته بود. از جا بلند شد و از روي برگه سفيد شروع به خواندن انشا کرد و معلم هم اصلاً متوجه نشد، اما وقتي خواست توي دفترش به او نمره بدهد با کمال تعجب ديد که دفتر عليرضا کاملاً سفيد است و او چيزي ننوشته و اين نشانگر هوش سرشار او بود.